De afschutvelijke moord in de hoofdstad - Herdenking Groningen s Ontzet DE HEKS VAN WINSLEA 75,te Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad FEUILLETON. De afschuwelijke moord op een acht-jarig meisje te Amsterdam. naar het EngeLsch van May Wynne. 35) ,.Ja, dat is het wel, anders zou Ik je niet gewekt hebben. Maar de komende dag zal misschien de reden verklaren, Intus- schen Zij viel zichzelve in de rede, stond op en Leek naar Marjorie. Een schilderachtige gestalte was zij in uet grijze pak, met zilver afgezet, en den gnjzen, vilten hoed met gouden band. Marjorie zag, dat pistool en rapier niet ontbraken in den gordel, dien zij flink aan gesloten droeg. Maar wat had die zonder linge maskerade nu te maken met den "aardigen doctor Stapleton? Deze vraag, die duidelijk stond te lezen in de blauwe oogen, werd beantwoord, eer ze uitgesproken was. „Luister eens Marjorie, dan zal lk je 'Hes vertellen en zal jij de heldin zijn van "e onderneming, die volgen gaat". Zij ging op bed zitten, met de hand van net vriendinnetje in de hare. „Wij, die zoozeer verschillen in alles een ding hebben we toch gemeen: we heb- Jen ieder een verloofde, daar ginds in het «legerde kasteelteen geliefde, voor wlen veel wagen, veel ten offer zouden willen tongen, is 't niet, prul?" „Natuurlijk zou ik dat doen", antwoord de Marjorie, met tranen in de oogen". „Dus dat zijn wij eens. En ook voor de van den koning en de vernedering I "u zijn vijanden zou ik veel over hebben". «Zeker, Barbara, maar wat kunnen wij nu doen voor hen, die wij lief hebben en die wij zouden willen dienen van ganscher harte?" „Dat zal je dadelijk hooren, Marjorie tenzij de doctor terugkeert, om zijn rol te spelen. Je hebt toch gehoord van den uit val van gisteren?" „Ja. ja en van den dood van dien armen Conray! O, mijn hart krimpt Ineen als Jk denk, dat eens zijn naam ook onder de ge sneuvelden kan vermeld worden!" „Dat zou kunnen, als die uitvallen blij ven voortduren. Onze verloofden zijn geen lafaards én de meeste kogels treffen raak". „O, neen, neen! Spreek toch niet zoo, Barbara! Hij moet gespaard worden! Heb ik niet weer ieder uur van den dag voor zijn bevrijding gebeden?" „Dat heeft de moeder van Conray zeker ook gedaan. Maar schrei nu niet, kind, ik wilde er je enkel op wijzen, hoe gevaarlijk die uitvallen zijn". „Daciht je dan, dat ik dat niet wist? Maar wat kunnen wij nu anders doen? Als ze niet vechten, zullen ze nog vergaan van den honger, als ratten in een val!" „Juist. Maar daar ze wel berichten krij gen van buiten, waarom zouden ze dan ook geen proviand kunnen krijgen? Ja, kijk maar niet zoo verwonderd, Marjorie. maar luister liever naar wat de slotsom is, van wat ik je te vertellen heb. De spionnen van Lambert hebben 't wel bij het rechte eind als ze zeggen dat het nieuws op de een of andere geheime wijze onder de streng- bewaakte wallen doorsypelt. Maar verder zijn ze nog niet gekomen. Het geheim is alleen bekend aan twee buiten en zes bin nen de vesting". „Een geheim, en jij, Babs. hebt daar den sleutel van. Juist! Met je vader. Ik werd op het idee gebracht door zijn vermelding vap een document betreffende de geschiedenis van Ponte- fract, waarin gesproken wordt van een dame, wier liefde voor intrige grooter was dan haar eergevoel en die gebruik had ge maakt van een geheime gang, die onder de gracht doorliep van een gevangenhok in Swillington Tower en uitkwam op een plek in het park op den weg naar Ferrybridge. Door deze gang sloop 's nachts haar ge liefde en medesamenzweerder, vermomd als monnik, naar een rendezvous in den Tower, waar dan deze lady Isobel hem wachtte. Hoe het afliep met die twee, komt er nu niet verder op aan, maar het oude gesohrift gaf duidelijk aanwijzing van de ligging van die plek, die lk sindsdien ge vonden en gebruikt heb. Tot nog toe heb ben wij enkel nieuws gebracht aan de genen binnen het kasteel Nu vanavond breng ik een voorraad voedsel, zoo groot als ik dien maar met mogelijkheid dragen kan. Of onze vrienden dien dan verder in veiligheid kunnen brengen, weet ik niet, maar voor de uitvoering van mijn taak had ik zoozeer de hulp van je vader noodig, daar het stlkduistere van de gang het dra gen van een lantaarn noodzakelijk maakt". „Een gang naar het kasteel?" hijgde Marjorie. Barbara leunde wat voorover en vroeg met grooten nadruk: „Zou je ter wille van je geliefde niet eens allen moed kunnen verzamelen, om er méé een bezoek te brengen?Maar wees niet al te snel met je antwoord. Ik wil niet hebben, dat je gaat, zonder dat je weet alle risico, die er aan verbonden is. Die gang komt uit, nog buiten de omsingeling van Lamberts gelederen, maar zijn spion nen zijn op hun hoede en zijn gewaar schuwd voor dit geheime verkeer van hun vijanden. Gevangenneming beduidt den dood; dat is zeker, en Lambert bedenkt zich niet lang, of de gevangene 't zij dan man of vrouw, edelman of burger komt aan de galg. En dan is er nog iets anders: dat je vader wegbleef, beduidt niet veel goeds; onze afspraak was. dat vanavond dit ondernemen zou plaats vinden; slechts de dringendste noodzakelijkheid kan hem daarvan dus terughouden. Hij is een braaf en ijverig man, die vader van jou, Mar jorie, maar soms kan het hem wel eens aan voorzichtigheid ontbreken. Hij was vol geestdrift voor dit werk. Mogelijk is hij wat overijld geweest. De hemel geve, dat dit niet zoo is. Ik ben nu zoo bang, dat Dick Morrice, Hugh Ainslie en anderen ons wachten in dien onderaardschen kerker van Swillington Tower. En als Dick „Ik ga mee", was al wat Marjorie zei. „Ik kan voorzichtig genoeg zijn, Babs, en ik zal doen, al wat je wilt en zooals je het wilt". „Dat mag ik hooren! Maar dan moeten wij ook geen tijd verloren laten gaan, want ze zullen al wachten". „Wat kan vader toch overkomen zijn?" zuchtte Marjorie. „Ik meende zoo zeker, dat hij in huis was". „En wat mij nog meer verwondert, is, dat Gray Thomas zoo veilig in zijn stal staat. Maar het is ook mogelijk, dat de doctor den tijd van ons avontuur vergeten heeft; dat hij meent, hoe het morgen de afspraak was". „Maar dan zou hij toch in bed zijn?" antwoordde Marjorie, haastig toilet makend. „Hij kan immers den stand van zaken zijn gaan bespreken met zijn vriend Peter Rysdale, dat weet je soms niet. En laten wij nu onze aandacht bij onze zaak bepa len, want die eischt alle overleg en om zichtigheid, die Jack of Lanthorne maar kan bijeen garen van mistress Carcroft en mistress Marjorie". Dit zeggende kuste zij het vriendinnetje teeder en zei met een tikje jalouzie in den toon van haar stem: „Ik geloof waarlijk, dat Hugh Ainslie een betere keus heeft gedaan dan Dick Morrice!" „Dat zou Dick dan toch niet met je eens zijn, Barbara. Jij bent het flinkste, moe digste meisje, dat bestaat. „Ja, en ook de roekelooste! Als een man heb ik 's nachts op Peggy over de vennen gedraafdO, daar heb ik van genoten! Ik wilde de natuur geweld aandoen, maar zoo dikwijls wreekt die natuur zich, heeft moeder Meg mij al gewaarschuwd. Arm schepsel! Een „heks" noemen sommigen haar, maar een heel goede vriendin kan zij ook zijnEn ga je nu mee. prul?" Marjorie liep naar het open venster en zei vastbesloten: „Ik kom, hoor! Hoe gevaarlijk de onder neming nu ook wezen moge!" HOOFDSTUK XXH. De doorgang. „Dit is de plaats". Zulk een diepe stilte heerschte rondom, dat Marjorie onwillekeurig verschrikte, toen Barbara haar die enkele woorden toe fluisterde. Ze waren even blijven stilstaan bij een boschje aan den buitenkant van het park, vanwaar de oneffen grond opliep en steeds dichter met doornstruiken en klimop over groeid was. In de schaduw van deze helling was Barbara bezig een blok terug te schuiven, dat een kleine, ondergrondsche ruimte af sloot, die veel had van een konijnenhol. Daar vlak bij lag een rotsige steen en Mar- jorie's hulp was noodig om dien van zijn plaats te schuiven. .(Wordt vervolgd), j luit.-kol. baron van lawick uit den Bosch, wiens benoeming tot gouverneur der Kon. Mil. Academie te verwachten is. verkiezing nieuwe leider van het leger des herdenking van groningen's ontzet Hip- heils De Noor Karl Larsson (links), die tot president pische dag te Groningen. Défilé van een detachement van den Hoogen Raad, welke den nieuwen leider kiezen moet, gekozen is. artillerie uit Tilburg. terugkomst van ons davis-cup- TEAM dat met 32 van Zweden won, uit Stockholm. Y.l.n.r.Timmer, Punt en Knotn tenbelt. na de treinen en de auto's worden thans ook de molens „gestroomlijnd". De molen te Hoogwoud krijgt een nieuwe wiekbedekking. Het publiek op het Waterlooplein, wachtend voor het pakhuis, waar het drama plaats vond. Rechts: heti bananenpakhuis van de firma Groenteman en Bolle, waar 't lijk van het vermoorde meisje gevonden is.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1934 | | pagina 5