De positie der Ontwapening
niet hopeloos.
Auto in het Noordzeekanaal.
(H Buitenl. Weekoverzicht.
LEIDSCH DAGBLAD - Derde Blad
Wat zijn haar vooruitzichten
Nieuwe hoop door de regionale verdragen.
Zaterdag 11 Augustus 1934
Klep van de pont bij Velsen was niet opgehaald,
SCHEEPSTIJDINGEN.
——O
DOOR THE RT. HON. ARTHUR HENDERSON M. P.
(VOORZITTER DER ONTWAPENINGSCONFERENTIE).
Twee van de zes inzittenden verdronken.
Nabij het stoompontveer te Velsen aan
de Noordzijde van het kanaal is gistermid
dag een auto van de middelste stoompont
te water gereden. De auto stond nog ge
deeltelijk op de klep en voordat gelegen
heid geboden was den wagen verder naar
voren te rijden vertrok de pont. Aangezien
de klep van de pont niet was opgehaald
reed de wagen achteruit te water, dat
daar 4 M. diep ls.
Twee Inzittende dames verdronken 1
De heer G. H. Heymann .wonende aan
de Overtoom 10 te Amsterdam, was gister
morgen met zijn echtgenoote, zijn onge
veer 20-Jarlge dochter, zijn 15-jarlgen
zoon, een hulsgenoote Lena Süssler, uit
Bochum, en een 14-Jarlgen buurjongen
Karei Bruynes, een tochtje gaan maken
door het Noorden van de provincie en was
nu op den terugweg naar huls. Voorin
zaten de heer Heymann, die stuurde, en
Karei Bruynes; achterin zaten de vier
anderen.
Te ongeveer halfvier kwam de heer Hey
mann van Beverwijk vóór het kanaal. De
middelste pont stond op vertrekken;
maar de man aan den afsluitboom wenkte,
dat er nog een plaats was. De heer Hey
mann reed dus den steiger af en de
pont op.
Maar de pont was vol op een plekje na,
waarop de auto van den heer Heymann
niet geheel kon staan. Hij stond daardoor
met de achterwielen nog op de neerge
laten pontklep, die naar den steiger
eenigszins helt.
De pontbeambte gaf een paar vóór-
staande auto's order nog iets op te rijden,
wat gebeurde; en nu zou ook de heer Hey
mann vooruit gaan. Uit den aard der zaak
stond de handrem dus niet vast.
Maar Juist op het oogenbllk, dat de auto
vooruit zou rijden, schokte de pont vooruit
en ging varen. De klep zakte omlaag en de
ai%i gleed achteruit het kanaal ln.
De heer Heymann zag nog kans uit den
wagen te springen. De pont stopte, doch
onmiddels was de auto (een oude Hup-
mobile) in het 4 M. diepe kanaal verdwe
nen. Van de vijf Inzittenden wisten er zich
drie te redden.
Eerst kwam Karei Bruynes boven; hij
werd aan wal gebracht en was ongedeerd.
Toen kwam de 15-jarige zoon aan de
oppervlakte en ook deze kon ongedeerd
aan wal worden gebracht. Maar toen ook
mevr. Heymann gered was, bleek, dat zij
groote verwondingen had aan een been,
armen en hoofd. ZIJ had een ruit van een
achterportier ingetrapt en was na haar
zoon door het gat naar buiten gekropen;
waarbij zl) de verwondingen had opge-
loopen.
Er was dadelijk veel hulp aanwezig. De
gewonde werd naar het ziekenhuis te Be
verwijk vervoerd; de beide jongens kregen
onderdak ln hotel „De Prins".
Na veel moeite gelukte het de auto op
te halen. De beide inzittende dames bleken
echter overleden te zijn.
Aan het „Hbld." ontleenen wij nog het
volgende:
De eerste vraag, die bij dit ongeluk op
komt, is natuurlijk deze: hoe is het mo
gelijk, dat de pont afvoer, terwijl de klep,
die van de pont als oprit op den stelga
wordt neergelaten, nog niet was opge.
haald.
In hotel „De Prins" konden wij Karei
Bruynes die zich voor het grootste deel
al weer hersteld had vragen hoe het
ongeluk gebeuren kon. „De auto, vertelde
hij, stond met de achterwielen op de riep
en juist zou de heer Heymann Iets op-
rijden, toen de pont afvoer. Wij reden
achteruit; de heer Heymann sprong uit de
auto en deze dook achterover het water
ln, waarbij het portier weer dichtsloeg, wij
kwamen met de vier wielen op den bodem
van het kanaal terecht. Het lukte mij het
portier aan mijn kant open te krijgen, ik
werkte mij naar bulten en zette my op
de auto af, waardoor lk naar boven kon
komen en zoo gered werd. Allen konden
zwemmen, ook mevrouw Heymann, dus wij
dachten dat ze er allemaal uit zouden
komen. Maar dat is niet gebeurd."
Op onze vraag of het niet gesloten zijn
van de klep dan niet op de pont bemerkt
was, antwoordde de jongen, dat de men-
schen wel schreeuwden en dat ook de man
aan de klep Iets riep, maar de gezagvoer
der scheen het niet te merken.
Het was moeilijk den beambte, die nan
de klep van de pont stond, toen het on
geluk gebeurde, te spreken te krijgen. Ds
man was zeer ontdaan; maar hij moest
toch dienst blijven doen. al was het dan
op een andere pont. Het ponttoezlcht
wilde geen verklaring geven en de politie,
die onder leiding van hoofdinspecteur Kip
uit Velsen de handen vol had met het
regelen van het buitengewoon drukke ver
keer, kon zoolang de pontbeambten dienst
deden, geen onderzoek Instellen.
Maar de man heeft ons dan toch zijn
lezing gegeven. Zij komt overeen met die
van Karei Bruynes. Toen de heer Hey
mann zou oprijden en de auto nog met de
achterwielen op de klep stond, ging de
pont varen. De man had geschreeuwd en
ln zijn ontsteltenis de auto gegrepen, om
haar tegen te houden, maar dat was na-
tuurUjk niet mogelijk geweest.
De pontbestuurder, die uit zijn stuurcel
de pont kan overzien, had blijkbaar niet
gemerkt, dat de klep nog niet gesloten was,
toen hij Het afvaren. Het voorschrift Is,
dat eerst de klep gesloten moet zijn, voor
dat de pont vertrekt.
Het zal dus uit het onderzoek moeten
blijken of hier van onachtzaamheid sprake
ls. De Inrichting van deze nieuwste der
drie varende ponten ls zoo, dat het vaar
tuig. aan den steiger liggende, door i>
werking van de schroef vóór tegen den
steiger wordt gedrukt
Het pontveer te Velsen behoort tfct Ie
veiligste in ons land. Er is daar dan ook
zoo goed als nooit sprake van eenig
geval.
Het verkeer ondervond op dit drukke
uur van den dag natuurlijk stagnatie; ook
doordat velen zich bij de plek van het
ongeluk bleven ophouden.
Maar toen tegen halfzes de auto geheel
op het droge was gebracht men had
het voertuig langs den wal eerst wat van
den steiger afgesleept om het pontverkeei
niet langer te belemmeren herstelde
zich langzamerhand ook de gewonen
loop van het verkeer.
Gisteravond laat vernamen wij, dat de
toestand van mevrouw Heymann bevre
digend was.
Henderson
Talrijk zijn de vragen, die mij blijven
bereiken over de toekomst van de ont
wapeningsconferentie. Sommige dezer ge
tuigen van een zekere onrust over de
kwestie, of de conferentie wel in staat is
haar feitelijke doel te bereiken, andere
drukken teleurstelling uit omdat de Vol
kenbond opnieuw moet toegeven niet bij
machte te zijn een oplossing voor het ont-
wapeningsvraagstuk te vinden.
Ik wil de positie in beschouwing nemen.
In de eerste plaats dient erkend te wor
den, dat de hoop op en het vertrouwen
in de conferentie verminderd is, maar
daarom moet men nog niet denken, dat
zij een mislukking is geworden. Deze ver
anderde gezindheid kan door verschillende
factoren beïnvloed zijn. zooals bijvoorbeeld
de internationale situatie, de langzame
voortgang van de conferentie zelf en de
ongunstige behandeling, die de conferen
tie gedurende de laatste maanden in
woord en geschrift ten deel is gevallen.
Bijgevolg heeft de meening spoedig post
gevat, dat het onder de gegeven omstan
digheden bespottelijk is een wereldover
eenkomst te verwachten, waarin een uni
versale beperking der bewapening is ver
vat.
Dit standpunt vertegenwoordigt niet de
situatie, zooals zij in de jongste bijeen
komsten van de algemeene commissie en
het bureau is bekend gemaakt. De tekst
van de resolutie, welke de toengenomen
besluiten omvatte, was heel wat meer
moedgevend, gelijk de volgende zinnen
duidelijk aantoonen:
overtuigd van de noodzakelijkheid
dat de conferentie haar werk voortzet
met het doel een algemeene conventie
voor vermindering en beperking der be
wapening te bereiken",
besluit de reeds aangevangen on
derzoekingen onverwijld voort te zetten".
De conferentie droeg op de bijeenkomst
van de algemeene commissie ln het ge
heel 'niet het karakter verslagen te zijn.
Dit beteekent niet, dat de moeilijkheden,
waar wij ons constant tegenover bevin
den, genegeerd worden. Maar met de
meeste van deze moeilijkheden hebben
we reeds te maken gehad op den dag, dat
wij onze taak begonnen. Wij kregen al
dadelijk de donkere wolk van den tragi-
schen toestand in het Verre Oosten boven
ons. Om succes te hebben moesten de
regeeringen met oude tradities betref
fende de nationale bewapening breken
en de inter-geallieerde mogendheden van
den wereldoorlog moesten de overwonnen
staten los maken van de ontwapenings
formule uit het vredesverdrag.
De arbeid van de conferentie ls niet
gemakkelijker gemaakt door het algemeen
gepraat over oorlog en het groeiend aan
tal aanvallen op den Volkenbond.
Maar hoe verwarrend deze factoren
ook gewerkt mogen hebben, zij zijn niet
de eenlge geweest die de vermindering
van het vertrouwen in een mogelijk succes
onzer pogingen veroorzaakt hebben. Het
toenemend gepraat over oorlog heeft on
getwijfeld de vooroordeelen tegen de zaak
ln de hand gewerkt, zooals het er ook aan
geholpen heeft de internationale betrek
kingen te benadeelen en wantrouwen
tusschen nabuurstaten teweeg te brengen.
Wij staan tegenover een paradoxalen toe
stand. De regeeringen zijn tegen den
oorlog. Zij hebben verklaard, dat zij haar
toevlucht niet zullen nemen tot den oor-
log als instrument van nationale politiek.
Zij hebben hun pacifistische bedoelingen
uiteengezet in het Briand-Kellogg-pact en
het Volkenbondsverdrag; en toch aarze
len zij niet alleen om de bewapeningen te
verminderen, zelfs bij een wereldovereen
komst. maar zijn zij juist met een nieu
wen bewapeningswedstrijd begonnen.
Een andere moeilijkheid, waarmede de
conferentie van het begin af te kampen
heeft gehad ls het vlnden van een bruik
baar middel om aan den elsch voor natio
nale veiligheid te kunnen voldoen. Dit is
geen nieuw vraagstuk; het heeft Genève
vele jaren bezig gehouden. Het nam een
belangrijke plaats in bij de besprekingen
van de Assemblee ln 1924 toen Herrlot en
MacDonald trachtten de basis voor een
veiligheidsplan te leggen. Het werd op
nieuw aangeraakt in December 1932, toen
het vljfmogendhedenpact werd geteekend
onder voorzitterschap van den Britschen
minister Dit verdrag was een poging te
voldoen aan den eisch van gelijken status
ln een systeem, dat in de veiligheid voor
alle landen voorzag. Deze principes van
gelijkheid en veiligheid moeten beiden
haar uitdrukking vinden in een verdrag,
dat een belangrijke vermindering van de
bewapening ten doel heeft.
Wat zyn dan de obstakels, die de ver
werkelijking van een wezenlijk en prac-
tisch wereldverdrag ln den weg Uggen?
zy zyn 'te geweldig om er overheen te
komen? Nee, dat geloof lk niet. Om suc
ces te bereiken ls het noodzakeiyk, dat
de regeeringen van de groote mogend
heden, Dultschland inbegrepen, besluiten
om hun bydrage te leveren tot een
reusachtig doel. In het kort. zyn zy be
reid, zelfs op dit late uur het collectieve
vredessysteem te bekrachtigen of geven
zy er de voorkeur aan terug te keeren
naar den stryd om nationale of groeps-
overheersching en de onvermüdeiyke
dolle race in het verwerven van vernieti
gingswapenen? De sleutel voor dit pro
bleem ls het vinden van een oplossing, die
alle staten veiligheid garandeert. Aan
zulk een oplossing zou Dultschland in be-
langryke mate kunnen bydragen door
terug te keeren naar de conferentie. Of
schoon ik regionale pacten niet geheel en
al bevredigend acht, zoude zij toch aan
gemoedigd moeten worden, mits zij alle
staten binnen het bepaalde gebied om
vatten en binnen het kader van het Vol
kenbondsverdrag worden gebracht. Op
deze wijze moeten wü het gevaar van
vyandige gfoepen vermyden. Het is niet
temin noodzakeiyk te erkennen, dat, of
schoon regionale verdragen hun waarde
hebben, zij toch niet ln ware bevrediging
van een wereldbehoefte voorzien. De re
geeringen biyven dit vraagstuk niet van
het standpunt eener wereldcoöperatie be-
kyken, maar uitsluitend van dat der-na
tionale defensie. Met het oog op de sinds
lang gangbare tradities en de betreurens
waardige onzekerheid in de Internationale
situatie ls dit niet verrassend. Want de
ondervinding met den oorlog, thans ver
schrikkelijker dan ooit tevoren ln de
menschelyke geschiedenis, drijft de regee
ringen er toe haar heil in kracht te zoe
ken en bygevolg maken zy complete voor
bereidingen tegen het gevaar van een
aanval. De regeeringen verklaren alle,
dat zij geen oorlog wiUen; zy verdenken
er evenwel andere regeeringen van oor
logsplannen te koesteren. De regeeringen
dienen zich het geweldige doel te herinne
ren, dat de conferentie zich gesteld heeft,
een universeel toegepaste overeenkomst
onder internationale controle en toezicht.
Onder zulk een wereldovereenkomst zou
de georganiseerde veiligheid zoo doel
treffend zyn, dat zij iedere staat zou
afschrikken zich schuldig te maken aan
een aanval of de dwaasheid een interna
tionale misdaad te wiUen begaan. Wan
neer bovendien de conferentie uitvoering
aan haar eigen besUssingen geeft en een
conventie aanneemt, die in een ingrijpende
vermindering en beperking der wereld
bewapening voorziet, zal dit 'n krachtige
bydrage tot de nationale veiligheid be-
teekenen.
In Juni benoemde de conferentie een
commissie, die de algemeene lijnen ont
wierp, volgens welke regionale veiligheids
pacten zouden worden opgesteld teneinde
het collectieve vredessysteem, dat de poli
tieke ondergropd van de ontwapening
uitmaakt, te versterken. Volgens desbe
treffende berichten doen de Fransche en
de Sovjetregeering een opmerkelijke po
ging deze algemeene aanbevelingen te
vervatten ln wat omschreven ls als het
„Oost Europeesche Locarno". Wanneer deze
poging met succes mocht worden be
kroond en tot Ruslands toetreding tot
den Volkenbond zou leiden, is er kans op
een nieuw en meer hoopvol begin der
ontwapeningsconferentie.
Terzelfdertyd hebben andere commissies
te Genève gedurende de laatste twee
maanden eenlge veelbelovende voorstellen
uitgewerkt, die betrekking hebben op di-
pltmatieke, economische en financieele
garanties en die verstrekkend systeem van
internationale controle op de wapenfabrl-
cage en -handel beoogen.
De luchtvaartcommissie heeft order ge
kregen zoo spoedig mogeiyk byeen te ko
men teneinde een oplossing te vinden
voor het dringende vraagstuk der lucht-
bewapening; dienaangaande zyn ter con
ferentie verschillende voorstellen behan
deld. welke ten doel hadden een soort
internationale organisatie en controle
zoowel voor de gevechtstoestellen als
voor de civiele vUegtuigen in het leven
te roepen en waarbij het feit in acht werd
genomen, dat een nationale luchtbewape-
ning slechts voor aanval of wraakoefe
ning en niet tot doelmatige verdediging
ln staat ls.
Samenvattend kan gezegd worden, dat
de machinerie der ontwapeningsconfe
rentie blijft doorwerken aan de perfec
tioneering van het materiaal, waarvan de
ontwapeningsconventie gebouwd moet
worden. De regeeringen zyn verpUcht het
ontwapeningsfundament te versterken
door Dultschland te bewegen opnieuw zijn
plaats in het collectieve vredessysteem in
te nemen, sommigen hunner trachten dat
systeem in Oost-Europa hechter te maken
en het ledental van den Volkenbond uit
te breiden. De toestand is ernstig, omdat
de bewapeningsrace ls begonnen en de
regeeringen en de publieke opinie blijken
geven den moed te verliezen. Maar de wil
tot het bereiken van resultaten ls zoo
ernstig, dat lk niet alleen geloof, dat de
conferentie voortgang zal vinden, maar
dat zij zich naar de politieke noodzake-
ïykheid zal moeten schikken een voltooide
conventie te ontwerpen voor vermindering
en beperking der bewapeningen, welke ter
beslissing aan de regeeringen zal worden
voorgelegd.
(Nadruk verboden).
ONZEKERHEDEN.
Met een eerbetoon en plechtstatigheid,
zyn grootte waardig, ls „der alte Herr" te
rusten gelegd in het gedenkteeken, te zü-
ner eer opgericht op de plaats, waar hy
zyn grootste trlumf behaalde; Tannen-
berg! Tot zelfs hierin heeft Von Hinden
burg zich geofferd voor zyn vaderland;
ln plaats van een rustplaats naast zyn
eohtgenoote te verlangen, zooals zyn
eigen wensch was geweest, heeft hy ten
slotte toegestemd, dat ook zyn ïyk nog
bleef ln dienst van zyn geliefd Dultsch
landDe lyn van plichtsbetrachting
tot het uiterste ls ten einde toe doorge
voerd!
En nu gaat Duitschland de volksstem
ming van 19 dezer tegemoet, waarbij op
nieuw het grootst mogeHjk propaganda-
stelsel zal worden toegepast. Zonder eenl-
gen twyfel met bekend resultaat. Een de
monstratie van Dultsche eenheid zon
der werkeiyke beteekenis.
Van zooveel te meer beteekenis ls ech
ter de zwenking der Dultsche bultenland-
sche politiek ten aanzien van Oostenryk.
Hoe zwaar het hem ook zal zijn gevallen,
den geboren Oostenrijker. Hitler heeft be
grepen, dat de „Anschluss" moest worden
losgelaten en in dien geest zyn de noodlge
maatregelen getroffen. Men heeft daarby
getracht twee vliegen in één klap te slaan
en voorloopig niet zonder succes. Zooals
voldoende bekend, was de positie van den
vlce-kan9elier Von Papen langzamerhand
onhoudbaar geworden. Weliswaar was zyn
ontslagaanvrage geweigerd, doch in functie
was de slechts met steun van Hindenburg
en generaal von Fritsch aan de „executie"
van 30 Juni JJ. ternauwernood ontko-
mene evenmin. Politiek gesproken zwom
de vlce-kanseller! Als uitweg uit deze
eigenaardige moeliykheden vond men toen
uit om Von Papen te benoemen tot ge
zant te Weenen, welke benoeming nog
door Hindenburg is bekrachtigd.
Tengevolge van Hitler's brief in deze
materie heeft het nog al wat voeten ln
de aarde gehad voor Weenen zyn flat gaf
op deze benoeming, doch deze is tenslotte
afgekomen, nadat duideiyk van Oosten-
ryksche zyde was gestipuleerd, dat de
nieuwe gezant geen uitzonderingspositie
zou Innemen, doch slechts zou genieten
de rechten, die lederen gezant toekomen.
Bepaald welkom is von Papen niet te
Weenen en dat ls te begrijpen. De regee
ring Schuschnigg volgt het voetspoor van
den vermoorden Dollfuss, ls dus volkomen
in overeenstemming met een positief R.-K.
program, terwijl Von Papen ln Dultsch
land de Katholiek was, die de regeering
in handen der Nazis heeft gespeeld. De
R.-K. geesteiykheid in Oostenryk, een
zeer machtige factor, heeft dientengevolge
slechts schoorvoetend zyn fiat gegeven
aan deze benoeming.
Von Papen's positie is derhalve precair
en dit te meer, waar hy de betere ver
standhouding tusschen beide landen heeft
te bewerkstelligen, waar deze verstand
houding momenteel geheel is verbroken.
Zal de nieuwe gezant, die totdusver nooit
gelukkig was by de vertegenwoordiging
van zijn land, de tact hebben in dit geval
te bereiken, wat zyn taak is? Wü zullen
het moeten afwachten!
Mede tengevolge van een en ander is de
zoo belangryke kwestie van midden-
Europa wederom in het midden der be
langstelling gekomen. De Habsburgers, die
hun kansen zien groeien, zitten meer dan
ooit op het vinkentouw, al hoeden zy zich
voor overdryving. Ongetwijfeld zou een
herstel der dynastie in Oostenryk de
onafhankelykheid van Oostenryk accen-
tueeren, maar tevens «zou dit herstel de
zucht naar herstel der oude grenzen nieuw
leven in blazen en juist dit laatste doet
het verzet der Kleine Entente onvermin
derd voortduren. Mussolini ls minder
kraohtig in zyn tegenstand geworden,
doch op eigen risico durft ook de Duce
den terugkeer der Habsburgers als regee-
rend vorstenhuis niet aan.
De gebeurtenissen in Oostenryk en
Duitschland hebben de aandacht den
laatsten tyd zoodanig tot zich getrokken,
dat veel, dat toch de belangstelling volop
waard is, op den achtergrond is gedrongen.
Om een voorbeeld te noemen, het Oost-
Locarno-pact was eenigszins in het ver
geetboek geraakt. Lltwinoff's reis naar
Berlyn, op doorrreis naar Parijs en Rome,
doet wederom de volle aandacht vallen op
deze aangelegenheid en weldra zal ieder
land, hlerby betrokken, kleur moeten be
kennen. Het laat zich aanzien, dat allen
van den nood een deugd zullen maken en
zullen mee gaan Voor Dultschland, dat
totdusver hardnekkig een garantie der
grenzen ln het Oosten had geweigerd en
heusch niet geheel ten onrechte, gezien
hoe de Silezische kwestie tot een „oplos
sing" werd gebracht, beteekent dit een
nieuw volledig echec.
En daarnaast staat, de vloot-conferentle.
Bepaald voortgang zit er niet ln deze aan
gelegenheid, mede door de aarzelende hou
ding van Japan, dat zijn ware bedoelingen
schuil tracht te houden. Dit laatste gaat
zelfs zoover, dat in het kabinet Okada
blijkbaar twee stroomingen bestaan, waar
door het vrijwel ondoenlijk is te beoordee-
len, wat Japan nu feitelijk voorstaat. Het
lijdt geen twyfel, dat de marine de ver
houding 553 wil verlaten, eisohend vol
komen geiykstelling. doch degenen, die
voor de finantiën moeten zorgen, zien
daarin en terecht voor Japan een
niet gering bezwaar. Welke party het
sterkste zal blyken, is niet te voorspellen.
Stelt men daarnevens, dat met Frankrijk
en ItaUë de oude tegenstellingen ln vollen
omvang zijn blijven bestaan, dan biykt
duideUjk, hoezeer de kansen op succes ter
komende zee-conferentie ongewis zyn; we
zouden bijkans willen zeggen geiyk ter
algemeene Ontwapeningsconferentie, die
volgende maand zal worden hervat, al
ziet momenteel niemand, op welke wijze
daar een vergeiyk zal zijn te bereiken, ook
al laten de leidende figuren den moed niet
zakken, zooals uit de beschouwing van den
voorzitter, Henderson zal blyken. Gaarne
hopen wy een te pessimistische zienswijze
te huldigen, want het wordt meer dan tijd,
dat de bewapening een halt wordt toe
geroepen
miiiiiiimmmmiinmniiimiiiiiiinmiinimiiiiiiiiiiimniiinniiiinniiiiiinninininiiimimiiiHni
Wilt ge zwemmen, doet het in
een inrichting; wilt ge U in zee ver
fris schen, blijft aan den kant!
Miiumiiiiiiiiiiiuniiiiiiiiiiiiimw^
KON. NED STOOMBOOT MIJ.
ACHILLES, 10 Aug. van A'dam te R'dam
ARIADNE 9 Aug. van Oporto naar Vigo.
BODEGRAVEN, 10 Aug. van Hamburg te
Antwerpen.
GALYPSO, 9 Aug. van Setubal n. A'dam
DEUCALION, 9 Aug. van Gyon n. Vigo.
HEBE, 9 Aug. n.m. 9 uur 15 van A'dam te
Hamburg.
NEREUS, 9 Aug. van Gothenburg naar
Aarhuus.
ORANJE NASSAU, thuisreis, 11 Aug. n.m.
tusschen 810 uur te Havre verwacht.
TELAMON, R'dam n. Middl. Zee, pass 9
Augustus Gibraltar.
TRITON, 9 Aug. van Lefkandi te Yeraklnl
ULYSSES, 10 Aug. van Istanboul te Vatl.
VENEZUELA, 10 Aug. van A'dam n. W.
Indie.
A J AX, 9 Aug. van Hamburg te A'dam.
COLOMBIA, 8 Augustus van Barbados n.
Porto Limon.
KON HOLL. LLOYD.
WATERLAND, 9 Aug. van B. Aires te
Amsterdam.
ZEELANDIA, uitreis, 9 Aug. n.m. 11 uur van
Southampton.
KEMLAND, A'dam n. Durban, pass. 9 Aug.
Ouessant.
MIJ. OCEAAN.
ELPENOR, 10 Aug. van Java te A'dam.
NEREUS, Java n. A'dam, pass. 9 Aug.
Perlm.
HOLLAND—BRITSCH INDIË LIJN.
HOOGKERK. 9 Aug. van Bremen te
Hamburg.
HOLLAND—AFRIKA LIJN.
MELISKERK, 10 Aug. van Antwerpen te
Rotterdam.
HOLLAND—AMERIKA-LIJN.
BREEDIJK, 9 Aug. van R'dam te Boston.
VOLENDAM, toeristenvaart, 9 Aug. n.m.
van Gudvanger.
ROTTERDAM, Rotterdam naar New York,
pass. 9 Augustus Lizard.
JAVA-CHINA-JAPAN LIJN.
TJIKEMBANG, 8 Aug. van Batavia naar
Soerabaya.
TJINEGARA, 9 Aug. van Shanghae te
Manilla.
TJIBADAK, 8 Aug. van Batavia te Hong
kong.
KON. PAKETV. MIJ.
STAGEN, 9 Aug. van Tamatave n. Padang
NIEUW HOLLAND, 9 Aug. van Singapore
te Melbourne.
SIPORA, arr. 9 Aug. te Belawan.
■o
DIVERSE STOOMVAARTBERICHTEN.
MERWEDE, 8 Augustus van Gorinchem te
Plaistow Buoys.
GRUTTO, 9 Augustus van .Rotterdam te
Londen.
MURENA, arr. 9 Augustus te Shellhaven,
LAUWERZEE, sleepboot; pass. 9 Augustus
Dover, met een lichter op sleeptouw.
JEANETTE, naar Gent, pass. 9 Augustus
Dungeness.
LINGESTROOM, 8 Augustus van Newport
te Swansea.
BATAVIER III, 10 Augustus van Rotter
dam te Gravesend.
STOLWIJK, 9 Augustus van Huelva te
Rouaan.
AMSTERDAM, tank, 9 Augustus van Hous
ton te Hamburg.
ROSSUM, 9 Augustus van Archangel n.
Terneuzen.
FARMSUM, 9 Augustus van B. Aires naar
St. Vincent v.o.
BRITSUM, 10 Augustus van B. Aires te
Antwerpen.
TROMPENBERG, 9 Augustus van Kemi
naar Westzaan.
RIJNSTROOM, 9 Augustus van Amster
dam te Lelth.
VLIESTROOM, 8 Augustus van Amster
dam te Hull.
BATAVIER VII, 9 Augustus van Aberdeen
naar Rotterdam.
ZAAN, 7 Augustus van Ornskjoldvik naar
Rotterdam.
IJSSEL, 4 Augustus van Hangö te Abo.
MAAS, pass. 9 Augustus Elseneur.
MIRZA. 8 Augustus van Rotterdam te
Rouaan.
BEURSPLEIN, pass. 9 Augustus Elseneur.
MANVANTARA. naar Rotterdam was
8 Augustus 10,35 u. n.m. 1200 mijlen
W.Z.W. van Lands End.
SCOPAS. 8 Augustus van Londen te Ne»
Orleans.
2-3
