Wereldspelen athletiek voor dames - Mislukte stratosfeertocht
DE HEKS VAN W1NSLEA
1 mhm DILLIHGERSR
75$te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
UlllING-R
OR.
DE MISLUKTE AMERIKAANSCHE STRA
TOSFEERTOCHT. De gescheurde ballon'
bij het snelle dalen gefotografeerd door een
Amerikaansch legervliegtuig.
HET ZILVEREN JUBILEUM VAN DE MUZIEKVEREENIGING „DE HARMONIE" TE NUN-
8PEET. s De officieele ontvangst ten stad huize waar de fanfarecorpsen uit Harderwijk, Er-
melo, Elspeet, Elburg en Doornspijk een vaandelgroet brachten.
MUSSOLINI bij de Italiaait-
sche vlootmanoeuvres.
IN AMERIKA. De vader van Dillinger trad na den dood van zijn zoon in
een bioscoop op het tooneel op met zijn gezin. Nadat de eerste voorstellingen
veel publiek hadden getrokken, maakte de politie tenslotte toch maar een
einde aan deze vertooning. Dillinger sr. en zijn gezin.
naar het Engelsoh van May Wynne.
19)
„Allereerst", legde sir Hugh verslag af,
„zal hij zorgen dat twee schildwachten, die
bereid zijn ons te helpen, op bepaalde hoe
ken van de muren post vatten. Hijzelve
zal bij den gouverneur slapen, maar op een
overeen gekomen uur zal hij opstaan,
waar een signaal ons waarschuwen zal. dat
de tijd gekomen is. Ijlings zal er een lad
der opgetrokken worden, die wij beklim
men zullen, en, eer de slaperige soldaten
goed wakker zijn, zullen ze onze gevan
genen wezen!"
„Het lijkt zoo eenvoudig", antwoordde de
doctor droog. „En als kolonel Morrice in
derdaad kans ziet dit alles te bewerken,
dan mag hij aanspraak maken op de
dankbaarheid van ieder trouw dienaar van
koning Karei".
„Amen!" zei Squire Brotherton. „Ons dus
vleiende met die hoop, zal het maar het
beste zijn de zaak niet langer uit te stel
len, want de orders van Langdale kunnen
wel dringend zijn geweest".
„Hadden wij dat pakje toch maar!"
zuchtte kapitein Knowles, „maar, als we
uu maar veilig en wel vasten voet hebben
'n Pontefract, dan kan dat ons ook niet
veel meer schelen".
En onwillekeurig ging zijn hand naar
«et gevest van zijn degen.
„Pontefract voor den koning! Laten wij
daar eens op drinken, heeren!" noodde
sit Hugh.
En eigenhandig vulde hij de roemers met
tintelenden Gascogner. daar het niet ver
standig was om de hulp van bedienden in
te roepen.
„Vandaag over een week", ging lilj voort
op zachten toon, „is de datum, die met
vriend Morrice werd afgesproken; maar
vóór dien zullen wij elkaar wéér ontmoeten
en, zoo mogelijk, zal hij er dan zelf bij
tegenwoordig zijn, om de onderneming in
haar kleinste bijzonderheden te bespreken.
Hoe zoudt gij denken over Vrijdag op dit
zelfde uur?"
Terwijl hij dit zei, hield hij den blik ge
richt op kolonel Aikton en die knikte
„Goed! Vrijdag op ditzelfde uur! Ik
maak mij sterk, dat er geen stoel onbezet
zal blijven, welke afspraak er dan ook
soms mocht gemaakt zijn".
Geestdriftig gaven allen hun woord en
sir Hugh hief den roemer omhoog.
„Pontefract voor den koning!" riep hij.
„De Hemel sdhenke ons succes bij de be
machtiging van het slot!"
Het kaarslicht bescheen den kring van
mannen in hun schilderachtige kleeding,
die allen de roemers omhoog hielden, tot
aan den rand gevuld met den robijnrooden
wijn. En ondanks de lange krullen, de kan
ten kragen en lubben en de gekleurde
sjerpen viel er geen spoor van weekelijk-
heid waar te nemen op hun vastberaden
gelaat, terwijl zij, als uit één mond, her
haalden:
„Pontefract voor den koning!"
In eén teug werden de roemers geleegd
waarna de saamgezworenen zich in hun
donkere mantels hulden, en, met een enkel
woord van afscheid aan hun gastheer, één
voor één het vertrek verlieten.
Op de verdieping daarboven lag een
oude vrouw, met de oogen wijd open, in
haar staatsieledikant. Had zij ook den
toast gehoord, waarop haar zoon en zijn
vrienden zoo geestdriftig gedronken
hadden?
„Pontefract voor den koning!"
Zou zelfs Pontefract den dood van den
koning kunnen afhouden?
HOOFDSTUK XI.
De inneming van Pontefract.
„Ik verlang naar bed", geeuwde Morrice.
Kolonel Cotterell fronste de wenkbrau
wen. Hij had de Presbyteriaansche leer
stellingen verklaard voor ooren, die al
even doof waren als die van de adder.
Maar wie kon ooit boos worden op Dick?
Zeker niet James Cotterell, streng ijveraar
als hij was!
Deze geestige kameraad en dappere sol
daat want Cotterell had in vroegere
jaren naast Morrice gestreden mocht
een vrijheid genieten, die al even groot
was als het vertrouwen van zijn vriend.
Zóó gul was Dick met zijn raad, zóó
scherp was zijn opmerkingsgave gebleken
bij vele gelegenheden, dat de gouverneur
een onbepaald vertrouwen in hem stelde.
Van hem had hij ook dingen te hooren ge
kregen betreffende zijn eigen garnizoen,
die hem in zijn ongenaakbaarheid anders
nooit bereikt zouden hebben.
Het pleitte wel voor Morrlce's zin voor
intrigue, dat hij goede maatjes was, niet
alleen met den kolonel, maar ook met den
kleinsten koksmaat in het kasteel.
Oo dien gedenkwaardigen avond ging
Morrice. slaperig als hij was, dus naar bed
en James Cotterell eveneens, vervuld van
niets anders dan van de leerstellingen van
John Knox.
Daar praatte hij nog over, tot het snur
ken van zijn bedgenoot hem blijk gaf, dat
deze andermaal weigerde naar zijn stem te
luisteren.
Maar de gouverneur sliep, toen omtrent
middernacht Dick Morrice ontwaakte,
zachtjes opstond, haastig zijn kleeren aan
schoot en daarbij ook niet zijn zwaard of
pistool vergat eer hij op de teenen het
vertrek verliet, maar toch niet kon nala
ten nog eens even met schuldig genot te
kijken naar het door de zon gebruind en
verweerd gelaat en te luisteren naar het
luide snurken dat hem deed denken aan
den diepen, eentonigen preektoon van den
Presbyteriaanschen voorganger.
„Nu," dacht hij bij zichzelven, terwijl hij
de gang doorliep naar de plek, waar een
bevriende schildwacht hem wachtte, „in
den oorlog is alles geoorloofd en deze
onderneming zal mij méér liefde doen win
nen, dan die van James Cotterell, hoezeer
ik hem dan ook verplicht ben voor zijn
goede meening!"
En hij dacht vol teederheid aan Bar
bara met de mooie, bruine oogen en het
geen zij hem beloofd had, op den dag, dat
hij zich zooveer verdienstelijk zou heb
ben gemaakt tegenover den koning.
Een ommezien bleef hij onder aan de
steenen trap staan.
Er waren twee punten, vanwaar het
signaal gegeven zou worden aan de wach
tende koningsgezinden.
Van de beide schildwachten stelde hij
meer vertrouwen in Hartley, dan in Da-
rmgton.
Dan moest hij juist het eerst gaan naar
Darington, die de wacht hield op het bol
werk tusschen den Koninginne. en den
Koningstoren en dan naar Hartley, die
aan den Westkant van het eerste terras,
onder de schaduw van den schatbewaar
derstoren stond.
Zonder verwijl klom hij naar boven en
vond Darington verlangend om mee tot
uitvoering over te gaan en dus in het
minst niet tegenstrevend, waarvoor hij
nog wel eenige vrees had gekoesterd.
De maan was aan het afnemen en ver
spreidde dus slechts een ongewis licht,
zoodat de groep mannen, die beneden
stond, één donkere massa leek, van het
bolwerk dertig voet hooger gezien.
Op het afgesproken teeken werd een
ladder tegen den muur gezet en begon
nen zij die te beklimmen, zoo stil en ge-
ruischloos, of ze geestverschijningen waren
van degenen, die bij een vorig beleg op
dergelijke wijze waren opgestegen.
Terwijl beide mannen over de borst
wering stonden geleund, om zich te over
tuigen, dat alles goed ging, klonk er een
kreet van den Westelijken muur, waar de
Schatbewaarderstoren een donkere scha
duw wierp over een rij lagere gebouwen.
Zonder zich den tijd te gunnen om te
onderzoeken wat zulk een onwelkom ge
luid beduiden mocht, ijlde Morrice heen
en liet Darington alleen kennis maken
met die nieuwe vrienden.
Halverwege de trap, die naar de plek
leidde, waar Hartley geposteerd had moe
ten staan, kwam een ander soldaat hem
tegemoet.
Morrice schrikte zoo zeer. dat hij bijna
het evenwicht verloren had.
„Wat nu?" riep hij. „Waarom schreeuw
de je?... O, je bent Joshua Parsley....
Waarom ter wereld?"
(Wordt vervolgd).
AMD MEMBERS OF HIS FAMILY
teBffi-z.-
ON STAGE
W PERSON! j
f\ JOHN
De wereldspelen athletiek voor dames te Londen.
Mej. Aalten (Holland) wint dc 2e serie op de 60 meter van fraulein Grieme
(Duitschland).
DE TEWATERLATING van den nieuwen
Italiaanschen kruiser ,,Raimondo Monte-
cuccoli" te Genua.
