Draverijen te Stompwijk - Russische vliegers te Parijs
DE HEKS VAN WINSLEA
75"' Jaargang - LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
mm.
RUSSISCHE VLIEGERS brachten, naar aanleiding van het bezoek van
Franschen minister van luchtvaart aan Moskou, een tegenbezoek aan Parijs,
vliegers na aankomst op le Bourget.
JlBILEUM-DItAVERIJE>T, GEORGANISEERD DOOR DE VEREENIGING „N OOIT GEDACHT" OP HET FEESTTERREIN
TE STOMPWIJK. ,,Tom Mix" en ,,Gretchen" passeeren de finish.
HET NIEUWE STATIONSGEBOUW VAN DE K.L.M. OP HET VLIEGVELD HAAM
STEDE is officieel geopend. De genoodigden, die per vliegtuig aankwamen, begeven
zich naar het nieuwe gebouw.
DE WERELD SPELEN VOOR DAMES IN HET WHITE CITY STADION TE LON
DEN. Do Hollandsche ploeg slaat de training door mej. ter Horst .(horden*
loopstër) gade.
TE BERGEN e-s werd door de vereeniging voor Vreemdelingenverkeer een bloemencorso
georganiseerd. Een koe van bloemen in 'den stoet.
DE BEKENDE FILMSTER MARLENE DIETRICH als toeschouwster bij de polo-
Wdstrijden te Los Angeles. Rechts haar dochter Maria, links haar echtgenoot
Rudolph Sieber.
JOSEE MANDELAERS
die gekozen is als Miss
België 1934.
naar het EngeLsch van May Wynne.
18) 1
Maar de vrouw deinsde terug met een
beunend geluid, na een blik op de schoon
gevormde, maar door de zon verbrande
handpalm.
..Neen, neen, lieve", pleitte zij, „vraag
mij niet om te lezen wat daarin geschre
ven staat, want die lijnen spreken van leu
gens hi haar kronkelingen en verwikke
lingen!"
Terwijl ze dit zei, vatte ze Barbara's
vingers tusschen de hare, en kuste ze met
Joo'n woeste onstuimigheid, dat die meer
had van het onbesuisde liefdesbetoon van
«n dier, dan van menschelijke gene
genheid.
„Moeder Meg en voor mij „Goede Meg"
niet „Zwarte Meg", ik zal nooit ver
eeten den dag, dat u mij redde uit het
moeras bij Stampleton Heugh".
Ze sprak op fluisterenden toon, maar dit
^as niet noodig geweest, daar Marjorie
leeds weg was uit de hut, die haar, on
danks Megs gunstige voorspelling, vrees
inboezemde. Dus wenkte zij haar gids
Naderbij en beloofde hem een zesstulver-
swkje, als hij haar langs den kortsten weg
naar Winslea Grange bracht.
„Was Barbara ook maar mee gegaan!"
Jacht zij. „Want wat kan nu een jonge
dame van haar stand en leeftijd hebben
Ut te staan met zulk een vreemd schep
el? Ja, als haar oom, master Peter Car-
croft, er van wist, dan zou hij haar ther
verantwoording roepen".
En in den geest moest zij lachen, als zij
zich voorstelde hoe Barbara dan waar
schijnlijk gedoemd zou zijn om aan haar
borduurraam te zitten, of pasteien en
sausen te maken voor de tafel van haar
oom.
„Toch mag ik Bab zoo graag lijden",
besloot zij haar overdenkingen. „En van
harte wensch ik haar toe een verloofde,
even goed en trouw als de mijne!"
En nu bepaalden zich haai- gedachten
weer zoo uitsluitend bij Hugh en hetgeen
zij hem dien volgenden ochtend te vertel
len zou hebben, dat zij geheel vergat
Zwarte Meg van Winslea en haar vurige
genegenheid voor Barbara Carcroft.
HOOFDSTUK X.
Verloren orders.
„Het pakje is verloren gegaan?"
Deze woorden werden herhaald in ver
schillende toonaarden van ontsteltenis,
vrees en verslagenheid, door een groep
mannen, die om de tafel in de studeer
kamer op Barkleigh Towers zaten ge
schaard.
Sir Hugh Ainslie knikte.
„Zooals ik reeds zeide, heeren. Het pakje
is verloren gegaan. Dank zij de koenheid
van een moedige jongedame is het zoowel
voor onze vijanden als voor ons verloren".
In het kort vertelde hij toen, hoe het
pakje van sir Marmqduke Langdale in
handen van Marjorie Stapleton was geval
len en hoe zij bijna het leven verloren had
in haar streven om het weg te houden.
„Hoe kunnen wij nu weten, dat die
Birley het niet bemachtigd heeft?" vroeg
kolonel Aikton.
Sir Hugh glimlachte.
„Omdat de Zwarte Poel nog nooit zijn
buit teruggegeven heeft. Ik sta er op mijn
eerewoord voor in, dat geen mensch ooit
de boodschap, op dat perkament „vermeld,
onder de oogen zal krijgen".
„Maar wat moeten wij nu doen, is de
vraag?" riep Squire Brotherton wanhopig.
„Onze generaal had ons zeker bijzondere
orders gegeven betreffende het tijdstip
en de wijze, waarop we handelend moesten
optreden".
„Dat is zoo, master Brotherton, en ik
vind het ook allerellendigst, dat die orders
voor ons verloren zijn gegaan, maar daar
om juist heb ik deze vergadering bijeen
geroepen, om met mijn voorstel te voor
schijn te komen".
Kolonel Aikton knikte en, ofschoon er
enkelen bij waren, wien het wel wat hin
derde, dat deze jonge man de plaats van
leider zou innemen tegenover hen, was de
meerderheid der konlngsgezinden toch tot
luisteren bereid.
Nu voor het eerst had sir Hugh er over
gedacht, om Dick Morrice bij name te noe
men als een ijverig partijgenoot en hij
lichtte de situatie toe, waarbij hij dus ver
klaarde, hoe Morrice op zijn eerewoord
beloofd had, dat hij kasteel Pontefract zou
overgeven.
In het eerst waren er, die het zeer ge
waagd vonden om op zulk een aanbod in
te gaan. Maar sir Hugh wachtte kalm, tot
zijn vrienden wat van hun verrassing be
komen waren en herinnerde er hen toen
aan ,dat Morrice toch was opgevoed als
een van de hunnen en dat hij nog een goed
kameraad was, ai droeg hij het haar dan
ook zoo Puriteinsch sluik afgeknipt.
En hij besloot zijn pleidooi met te
zeggen:
„Hoort eens, heeren, ik kan een man
niet dóór en dóór zien, ofschoon, voor zoo
ver ik er over oordeelen kan, Dick Morrice
innig verlangt, om weer hersteld te worden
in de gunst en in de politiek van zijn
eerste vrienden. Bovendien zal sir Marma-
duke in zijn boodschap waarschijnlijk op
een spoedige vervulling hebben aange
drongen van de taak, die wij op ons heb
ben genomen: het bemachtigen van Pon
tefract voor den koning. Als wij nu het
aanbod van Morrice weigerden, zoudt u
mij dan ook eenig voorstel kunnen doen,
dat tot succes zou kunnen leiden in deze
te lichtvaardig ondernomen taak?"
Langzaam keek hij de tafel rond, maar
aller gelaat stond even verlegen en ver
slagen.
Ellis Knowles, gewezen kapitein in de
legermacht van den koning, was de eerste,
die zich gewonnen gaf.
„In trouwe, Ainslie", riep hij, „wij moe
ten maar niet te angstvallig zijn in de
keuze van dengene, die ons tot ons doel
zal leiden. Ik tenminste verklaar mij bereid
om mij onder Dick te scharen, als hij kans
ziet ons het kasteel in handen te spelen".
„Höe is zijn plan?" vroeg Squire Tor-
wood nieuwsgierig. „Mij dunkt, dit moet
tooh wel de eerste waarborg zijn van zijn
goede trouw, daar bijstand van binnen
méér beduidt, dan het enkele openen
van een valpoort, of toegang verleenen tot
de wallen".
„Voor een deel heeft hij mij,zijn plan
medegedeeld", antwoordde sir Hugh.
„Maar het diene tot uw naricht, dat hij
reeds bezig is aan de uitvoering. Hij kent
alle soldaten van het garnizoen; vele zijn
zijn trouwe dienaren en kameraden, die
voor een kleinigheid in geld en een paar
vriendelijke woorden bereid zullen zijn
hem hulp te verleenen of althans op hun
posten te slapen, Morrice slaapt bij den
gouverneur in bed en is gewend 's nachts
op te staan en de ronde te doen in het
kasteel en daarbij bijzonder te letten op
degenen, die de wacht hebben, waarna hij
kolonel Cottereii rapport uitbrengt van
hen, die slapen, of slaperig waren. De
kolonel stelt een onbepaald vertrouwen in
Morrice, die hem dan ook geheel onder
zijn invloed heeft en zich houdt of hij de
grootste ijveraar is voor de partij der
Rondhoofden",
„Ik houd niet van die slinksche wegen",
klonk het afkeurend van Squire Brother
ton. „Ik houd van een vijand, die eerlijk
den strijd met je aanbindt en niet een, die
verraad pleegt jegens zijn tafelgenoot!"
Waarop kolonel Aikton in het midden
bracht:
„Je bent te hard, vriend, tegenover een,
die meer roekeloos dan verraderlijk is en
die een grief heeft tegenover zijn tegen
woordige vrienden, die, nadat ze in tijd en
nood eerst van zijn diensten hebben ge
profiteerd, hem daarna eenvoudig op zij
hebben geschoven. Geen wonder dat die
arme Dick zich nu wel zóódanig onder
scheiden wil, dat hij onder zijn vroegere
partijgenooten in alle eer kan hersteld
worden".
Dr. Stapleton, die ook genood was, om
stem uit te brengen in deze gewichtige ver
gadering, kwam nu met de vraag te voor
schijn:
„Welke stappen denkt kolonel Morrice
op den afgesproken nacht nu te nemen?"
.(Wordt vervolgd).
