Het stadion-concert - Korfbalwedstrijd NederlandBelgië
DE VLUCHTELING
75,le Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
PRIJSVRAAG-FEUILLETON.
..f-TTS™
-n-r,
-~,v^
*-zw,
*m :r-
wm&
ZATERDAG.
't Kan gauw verkeeren.
ZONDAG.
Zaterdag liepen we te puffen en zochten verkoeling in bad en onder douche. Zondag was 't koud en winderig. Enthousiaste baders in Seheveningen
waagden 't niet verder dan tot de enkels.
BET STADION-CONCERT onder leiding van prof. dr.
.W. Mengelberg, werd bijgewoond door Prinses Juliana.
Links van [de Prinses minister Marchant.
DE HERDENKING van het feit, dat Curasao drie honderd jaar geleden met
Nederland vereenigd werd. De aankomst van de Koningin en Prinses Juliana in de
Ridderzaal, waar de herdenkingsplechtigheid gehouden werd.
KOREBAL HOLLANDBELGIë. Het Ned. korfbal-twaalf
tal won Zondag op Houtrust in de residentie van het Belgische
twaalftal met 93. Het eerste Nederlandsche doelpunt.
Roman door IVANS.
11)
Zij vertelde mij toen, dat het huis vol
tasten was, maar dat die op dit vroege uur
Bog niet te voorschijn gekomen waren. Om
hen uur des ochtends zou de bruigom met
zijn ouders de bruid komen afhalen. Men
zou dan in versierde wagentjes rijden naar
de Kerk te Ginzling, waar de huwelijks-
Plechtigheid plaats vinden zou. Daarna
terugkeer naar de Hofstede en dan
troote huwelijksmaaltijd.
De ouders van den bruidegom hadden
een boerderij beneden in de vlakte, achter
Ginzling. En, daaraan grenzende, lag een
Weiner stuk grond, met een kleiner huis
erop, waarin de jonggehuwden hun intrek
®uden nemen.
De bruid zou zich niet laten zien, voor
dat de bruigom haar halen kwam.
Dit alles vertelde Else Bonner mij op de
®eest natuurlijke wijze, zonder eenig spoor
'an coquetterieEn toen ik bij mij-
zelven deze opmerking maakte, moest ik
onwillekeurig glimlachen om mijn onver-
wterlijke naïviteit. De rol van reizend mu
zikant lag mij nog steeds niet: de ge
dachte, dat een rijke boerendochter met
too'n zwerver coquetteeren zou, was wer
kelijk al te gek! Toch had ik er mij bijna
over verwonderd, dat zij het niet deed
Dr moet nu met een bekentenis voor den
dag komen, die (weinig past In de eenigs-
zins romantische omgeving, waarin ik ten
gevolge van mijn ontmoeting met Georg
Bonner verplaatst was. Na het ontbijt
kreeg ik namelijk een onoverwinnelijken
slaap! Wanneer men in het oog houdt, dat
ik het grootste deel van den nacht op weg
geweest was, zal men zich daarover trou
wens niet verwonderen.
Trots de toenemende drukte om het huis
en den heerlijken lente-zonneschijn, werd
ik slaperiger en slaperiger, toen ik mijn
eetlust bevredigd had. Else, op een gegeven
oogenblik binnen komende, betrapte mij
erop, dat ik zat te knikkebollen. Ik
schrikte dadelijk op en stamelde eenige
woorden van verontschuldiging
„Het is heelemaal niet noodig, dat u ver
ontschuldigingen maakt" zeide zij, mij
vriendelijk toeknikkende. „Vader heeft mij
verteld, dat u den nacht in het bosch hebt
doorgebracht. In de struiken zult u wel
niet veel geslapen hebben. Vader wilde u
eerst vanmiddag laten spelen voor de
gasten
„Ik kan dus misschien vooruit nog een
dutje doen.vroeg ik verheugd.
„Dat is juist de moeilijkheid" zeide zij.
„Er is in het heele huis geen kamer, ja
geen hoekje meer vrij. Ik zou niet weten,
waar ik u zou moeten stoppen, tenzij
Zij zweeg en wierp een weifelenden blik
op mij.
„Welnu?" vroeg ik.
„Tenzij ik u op den hooizolder stoppen
mag. Er ligt daar nog genoeg hooi en u
zult er zeker beter liggen dan in de
struiken!"
„Dat zal ik zeker!" zeide ik. „En ik
ben u er dankbaar voor, dat u deze oplos
sing gevonden hebt. Want ik wil u nu wel
bekennen, dat ik erg moe ben en, als ik
vanmiddag tot tevredenheid van de gasten
spelen wil
„Dan moet u vooraf goed uitrusten, dat
begrijp ik. Gaat u maar met mij meê!"
Ik volgde haar naar buiten. Vlak bij het
huis liepen wij den boer tegen het lijf en
Else vertelde hem, waarheen zij mij bren
gen wilde.
„Goed zoo!" zeide hij. „Op den hooi
zolder is het goed slapen en ik kan mij
begrijpen, dat je schade hebt in te halen,
jongeling! Ik zou je zelfs raden straks, ais
de bruigom komt, maar niet voor den dag
te komen. Ze zullen dan leven genoeg ma
ken. maar trek je er niets van aan. Ik zal
je roepen laten, zoodra wij je noodig
hebben.
Hij knikte mij toe en Else geleidde ml]
nu achter het huls. Hier stond, op hooge
palen, een houten hooischuur. Een vrij
hooge ladder voerde naar den Ingang. In
minder tijd dan noodig is om het te ver
tellen, was ik naar boven geklauterd en
lag in het geurige hooi, mijn rugzak en
mijn viool, die ik meêgenomen had,
naast mij.
„Slaap wel, hoor!" had Else geroepen,
toen ik in de schuur verdween; en: „Dank
u, Fraulein Else!" had ik terug
geroepen.
Toen ik in het hooi lag, dacht ik een
oogenblik met groote dankbaarheid aan de
vriendelijkheid, waarmede deze menschen
mij ontvangen hadden, en aan de goed
hartigheid die uit elk van hun woorden
sprak. Maar lang dacht ik daaraan niet,
want weldra hield ik op met denken, om
dat ik rustig insliep.
Ik moet werkelijk dood-af geweest zijn.
Later heeft men mij verteld, dat de brui
gom, zijn ouders en verschillende vrienden
en vriendinnen de bruid an 'haar ouders
en verdere gasten met muziek (en niet met
de zachtste!) hadden afgehaald. Wel had
ik in mijn slaap eenige tonen gehoord, die
waarschijnlijk van die muziek afkomstig
waren, maar lk had mij geen rekenschap
van haar herkomst gegeven en alleen
maar van het feit, dat zij mij hinderden.
Het was eerst toen de bruiloftsgasten
terugkwamen en de bedoelde muziek zich
opnieuw hooren liet, dat ik langzamerhand
tot tijd en werkelijkheid terugkeerde.
Maar zelfs toen lag ik nog een tijd lang
met open oogen te droomen
Eerst toen er, in den ingang van de
schuur een geweldig, rood mannenhoofd
verscheen, waarvan de eigenaar op een
van de bovenste sporten van de ladder
staan moest, ontwaakte ik geheel.
Het mannenhoofd liet eenige woorden in
echt boerendialect hooren en met 'n diepe
basstem: of meneer de muzikant komen
wilde; de boer wachtte hem. Laat mij van
deze gelegenheid gebruik maken door te
zeggen, dat iedereen op de hofstede over
Georg Bonner als over „den Bauer" sprak.
„Bauer" had haar blijkbaar nog de betee-
kenls van een titel, een waardigheid, die
aan het hoofd van het boerengezin toe
kwam, en die zooals men weten zal
in den laatsten tijd, speciaal in Duitsch-
land, weer uitdrukkelijk hersteld is.
Ik stond op, klopte het hooi van mijn
kleêren en ging de ladder af. Aan den
voorkant van het huis hoorde ik luid
„feestgedruisch". Toen ik daar versoheen,
waren de gasten juist bezig om naar bin
nen te gaan.
Ik stond op eenigen afstand, met mijn
viool en mijn rugzak en voelde mij het
is vreemd, maar waar eenigszins hulpe
loos. Want niemand scheen op mij te
letten.
Maar daarin vergiste ik mij toch.
Opeens klonk er een frissche meisjes
stem acher mij. Ik draaide mij om..Else!
„Zoo, meneer de muzikant! Uitgerust?"
Ik stond een oogenblik overbluft, want
zij had een heele gedaante-verwisseling
ondergaan. In plaats van het eenvoudige
boerinnenpakje, dat zij dien morgen had
gedragen, stak zij nu in een kleurige feest
kleed!), zooals die bij de vrouwen van deze
streek gebruikelijk is. En eerst nu (mis
schien was ik er in den vroegen ochtend
te slaperig voor geweest!) drong het goed
tot mij door, dat dit boerenmeisje meer
was dan „allerliefst", zooals lk haar in
mijn gedachten reeds genoemd had: zi>
was een volmaakte schoonheid! En vooral
haar oogen, van een vlolet-blauwe kleur,
die tintelden van vrooiijkheid en levens
lust, waren opvallend mooi.
Op dit oogenblik lag er in die oogen nog
iets anders dan vrooiijkheid en levenslust:
er lag iets in van medelijden! En dat prik
kelde mij een beetje, want lk vond mljzel-
ven volstrekt niet iemand om medelijden
mee te hebben. Integendeel, lk voelde mij
op dit oogenblik vol levensmoed en vond
er bijna iets vernederends in, dat dit
knappe meisje mij met medelijdende oogen
aankeek.
„Ik ben heelemaal uitgerust en bereid u
op mijn kunst te onthalen!" zeide lk,
mijn viool toonende.
„En zit daarin óók 'n muziek-instru-
ment?" vroeg zij, op mijn rugzak wij
zende. „NietVindt u het dan goed,
dat ik dien zak zoolang voor u opberg..
.(Wordt vervolgd).
DE PLAATSING VAN DE BEIDE HULPBRUGGEN VOOR DE TE BOliWEN VER-
KEERSBRUG OVER DEN RIJN BIJ ARNHEM trok veel bekijks. Het plaatsen
van een der bruggen.
