DE VLUCHTELING
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
PRIJSVRAAG-FEUILLETON.
De jaarlijksche zeilwedstrijden van Hollandia op de Brasemermeer.
De Hollandia-roeiwedstrijden.
Roman door IVANS.
5)
zijn beoefenaars van de Kunst (dit
voord hier vooral te schrijven met een
P"?ote K), die met souvereine minachting
«eraien op hen, die een antwoord op een
wjsvraag inzenden. Begrepen heb ik dat
Waarom een groot musicus of een
Mot schrijver him werk niet zouden mo-
JJJ bestemmen om mede te dingen in zulk
prijsvraag, waarom zij dan plotseling
Mewerk zouden leveren en zich zouden
J'hgen in de oogen van alle ware Kun-
«Waars (wéér met een groote K), het is
tot op den huldigen oogenblik een
PJsel. Ik heb altijd de ondeugende ge
muite gehad, of misschien de boven-
°™°elde beoefenaars van de Kunst niet
eens aan een prijsvraag hebben meê-
zonder succes,
elk geval dacht ik er anders over en
"is van meening, dat het misschien
JJBlijk zou zijn, in die prijsvraag een
Jrogif te vinden voor het gebrek aan
'«ttouwen in zichzelve, dat mijn stief-
j -J als het ware in de ziel van mijn
ïfer had aangekweekt.
'oen ik haar voor het eerst over het
'«nemen daaraan sprak, wilde zij daar-
J"ets weten, vooral niet omdat ik haar
Srjeé, haar man er buiten te laten,
toen ik een kleine list te baat nam
bet voorstelde, alsof ?ij mjjji stiefvader
daarmede verrassen zou, begon zij met
meer instemming naar mij te luisteren.
Ongetwijfeld was dit van hare zijde naïef,
want zij had gelegenheid genoeg gehad
om te ondervinden, dat Leopold Reiner
zich nooit verheugen zou in eenige kunst
prestatie harerzijds. Zooals ik de zaken
nu zie, geloof ik, dat zij onbewust voor
zichzelve naar een verontschuldiging zocht
om iets te ondernemen, waarvan zij vrees
de, dat het haar man onaangenaam zijn
kon. En dat zij daarnaar zocht, werd ver
klaard uit de omstandigheid, dat zijzelve
zoo zielsgraag doen zou, wat ik haar aan
raaddeO zekerl Zij zou haar man
verrassen, als zij succes hadDe vrees, dat
deze verrassing niet aangenaam zou zijn,
onderdrukte zij wèlbewust.En zoo
kwam zij ertoe zich aan het werk te
zetten.
Ik was daarbij haar eenige vertrouwde.
Juist in dezen tijd was mijn stiefvader
veel afwezig, zoodat zij gelegenheid tot
werken kreeg. En zienderoogen leefde zij
daarbij op. Het was, alsof de lange tijd,
gedurende welken zij als kunstenares vrij
wel werkeloos geweest was, zich nu in dien
zin gevoelen deed, dat haar geest nieuwe
kracht, nieuwe frischheid had gekregen.
Zij werkte snel, spelend bijna. En ik was
muzikaal genoeg ontwikkeld om te kunnen
inzien, dat zij bezig was een meesterwerk
te scheppen.
Het scheen werkelijk, alsof zij, tenge
volge van deze hernieuwde krachtsinspan
ning een ander mensch werd. Zelfs
Leopold Reiner bemerkte dit enver
heugde zich erin! Had hij de oorzaak van
haar grootere opgewektheid en haar toe-
nemenden levensmoed gekend, vermoede
lijk zou zijn vreugde niet onvermengd
geweest zijn. Maar hij verkeerde op dit
punt in onwetendheid, totdat
Wij schreven 25 Maart
Mijn stiefvader had dien avond een con
cert te Linz en mijn moeder was dienten
gevolge vrij om te werken, zoolang en zoo
veel zij wilde.
Opnieuw zat ik op ons balcon, want het
was een zeer zachte lente-dag: warme zon
neschijn, half-drie in den namiddag
Ditmaal had ik geen boek over werk
tuigkunde om in te studeeren. Ik was ver
diept in een werk over muziek-geschiede-
nis; want in den laatsten tijd had ik mijn
ingenieursstudiën meer en meer laten loo-
pen en was hoewel nog met eenige
schuchterheid teruggekeerd naar mijn
oude liefde: de muziek.
Mijn moeder zat in de kamer, waarin
toenmaals Schweniger en zijn twee mede
bezoekers door mijn stiefvader ontvangen
waren. Zij was druk bezig met haar com
positie
Toen ging plotseling de deur open en
Leopold Reiner trad binnen. Laat mij da
delijk zeggen, dat er een misverstand in
het spel was geweest: het concert te Llnz
zou eerst een week later plaats vinden. De
fout lag aan mijn stiefvader, die zich in
den datum vergist had!
De eerste aanwijzing, dat hij aanwezig
was, kreeg ik, doordat ik zijn stem hoorde.
„Wat voer jij daar uit, in vredes
naam...?" klonk het.
Er volgde geen antwoord
Ik trad in de balcondeur, maar mijn
stiefvader, die al zijn aandacht op de op
tafel liggende papieren geconcentreerd
had, zag mij niet.
„Wat voer jij daar uitherhaal
de hij op barschën toon.
Nóg antwoordde mijn moeder niet.
Toen nam Leopold Reiner een beschre
ven blad muziekpapier van de tafel.
„Wat beteekent datBen je aan het
componeeren
En nu kwam er eindelijk antwoord.
„Ja!" zeide mijn moeder (en ik merkte
op, dat er meer vastheid in haar stem lag
dan vroeger). ..Ik wil meedingen in de
prijsvraag voor het muziekfeest."
Het gezicht van mijn stiefvader werd
vuurrood.
„En daarover heb je tegenover mij ge
zwegenzei hij.
„Vraag je zelf af, of je het verdiend had,
dat ik er met je over sprak."
Het was, of er bij mijn moeder een om
keer had plaats gehad in haar verhouding
tegenover haar man. Was dit een gevolg
van de omstandigheid, dat zij thans reeds
vele maanden haar natuurlijk kunste
naarsinstinct had kunnen volgen
Wie zal het zeggenZeker echter was
het, dat zij zichzelve nu geen rad meer
voor de oogen draaide, door zich de over
tuiging op te dringen, dat zij haar man
aangenaam verrassen zou. Voor het eerst
liet zij haar houding van verregaande lijd
zaamheid varen
Leopold Reiner had moeite zich in be
dwang te houden.
„Ik verbied je het deelnemen aan die
prijsvraag" zeide hij kort en scherp.
„En met welk recht verbied je mij
dat....?"
„Met dit recht!" antwoordde hij en
hij scheurde het blad van de competitie,
dat hij in handen had, in tweeën.
Een duidelijker manier om aan te too-
nen, dat hij zich op het recht van den
sterkste beriep, was moelelijk denkbaar.
Maa nu kwam bjj ipjj plotseling alles in
opstand tegen de behandeling, die mijn
moeder werd aangedaan. Ik was in die
dagen een groote, krachtige jongeman en
mijn stiefvader deinsde achteruit, toen ik
plotseling vóór hem stond. De hand, die hij
reeds naar de andere bladen, die op de
tafel lagen, had uitgestrekt, sloeg ik ter
zijde.
„Afblijven!" zeide ik (en ik verbaasde
er mijzelven over, dat mijn stem zoo rustig
klonk). „U gaat nu te ver: u vergrijpt u
aan het eigendom van mijn moeder.
Pas op!"
Zijn eerste schik was hij zeer spoedig
meester.
„De zoon!" smaalde hij. „De zoon was
in het vertrouwen! Ik heb je al meer ge
zegd, Albert, dat je niets te maken hebt
met wat je moeder en ik met elkander te
verhandelen hebben."
Plotseling verloor ik mijn zelfbeheer-
schlng.
„Noemt u, wat hier gebeurd is, verhan
delenschreeuwde ik. „Het is mis
handelen en niets anders! U vermoordt
mijn moeder als kunstenares. En ik zou
dat moeten aanzien en zwijgen? Nooit!"
Zooals steeds werd, tegenover mijn opge
wondenheid, Leopold Reiner zeer kalm.
„Het is nu genoeg!" zeide hij. „Je
houding tegenover mij is altijd vijandig en
brutaal geweest. Maar aan mijn geduld is
nu een einde gekomen! Je schijnt geheel
vergeten te hebben, Albert, dat Je op mijn
kosten luiert
Ik wilde hem hier in de rede vallen,
maar hij legde mij met een energiek ge
baar het zwijgen op.
(Wordt vervolgd).
OP „DUINREL" TE WASSENAAR werd Zaterdag een 24 uur kampement gehouden voor R. K.
padvindersleiders en leidsters. Na het stroo zakken-vullen.
AARTSHERTOG EUGEN VAN HABSBERG die na een verblijf van 15 jaar in Zwitserland weer in Oostenrijk
terugkeerde, bezocht den Oostenrijkschen bondskanselier dr. Dollfuss (rechts).
INTERNATIONAL TRIALE MEET OP BE SINTELBAAN TE AMSTERDAM. Moment uit de
estafette 4 x 100 M. De uitslag was: 1 Beerschot, 2 Blauw Wit, 3 Haarlem.
Bij de jachthaven de Brasem was het Zondagmorgen al vroeg een groote drukte.
Hot nummer achtriemsgieken (junjores A). 1 werd Laga;, 2 Maas, 3 Nereus.
MINISTER DE GRAAFF en prof.
Francois vertrokken Zondagmorgen uit
de residentie naar Genève ter bijwo
ning van de ontwapeningsconferentie.
DE OH1NEESCHE GENERAAL Tsjang Chieh,
bezocht de militaire academie te Sandhurst. De
generaal heeft schik om de typische mutsjes
der leerlingen.
