Zware brand te Berlijn - Nieuw wereldrecord 440 yards vrije slag
VEILIGE HAVENS
74»te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
EZELTJE BIJBEN. De eerste klanten aan het Scheveningsche strand. DE AMERIKAAN JACK MEDICA vestigde DE KERKTOREN van Delaware (Ohio), die nadat de
een nieuw wereldrecord op de 440 yards yrije kerk door brand vernield was, overeind gebleven wa-s, heeft
slag. men met behulp yan dynamiet vernield.
door BASIL KING
(Uit het Engelsch).
66)
„Natuurlijk. Je denkt toch niet, dat ik
van zoo"n kleinigheidje zal barsten! Eer
lijk gezegd, voel ik beneden mijn hals
niets. Maar hoe 'took zij, 'tls goed, dat
je op de hoogte bent. Als ik kom uit te
stappen, wat ik niet van plan ben, kom
je in het bezit van zestienhonderd dollar,
die ik gespaard heb om je opleiding te
voltooien. Het testament ligt onder in mijn
kist, die op mijn kamer bij juffrouw Dan
ker staat."
Een anderen dag zei hij: „Als er soms
lui mochten opduiken, die zeggen, dat ik
hun dat geld schuldig ben, omdat ik 't
hun afnam
Hier hield hij op, het aan Tom overla
tende zich af te vragen of Honeybun van
plan was een schuld af te betalen, of wel
of hij berouw had.
„Maar ik ben hun niets schuldig," vol
eindigde hij zijn zin. „Behoort mij net
zoo goed toe als hun. Ik ben nooit in
staat geweest dat zoo duidelijk uiteen te
petten als ik wel wilde, omdat lk; gooit
behoorlijk onderwijs heb gehad, maar
wel geloof ik, dat het een wet van God is.
De wetten, die menschen hebben ge
maakt, heb ik nooit begrepen."
Om hem te troosten, zei Tom, dat als
hij zijn studietijd achter den rug had, hij
misschien die kwestie nader zou kunnen
bestudeeren.
„Ik zou je niet graag aan je belofte
willen herinneren, jochie, want 't is een
lastig zaakje.
Na eenigen ijd gezwegen te hebben, ver
volgde hij: „Ik bind je aan niets, hoor,
jochie. Ik heb altijd gewild, dat je dat
goed zou begrijpen. Je bent vrij man. Als
ik weer op de been ben en als jij je op
leiding hebt gehad en op eigen beenen
kunt staan, moet je niet denken, dat je
verder last van me zult hebben. Neen,
baasje! Dan verdwijn ik, zoo vrij als een
vogel in de lucht, en dan ga ik weer naar
mijn oude kameraden. En dan moet je je
zelf niet kwellen met de gedachte, dat ik
je zal missen heelemaal niet, hoor!"
Een paar dagen later zei de zakelijke
verpleegster, die hem voor de eerste maal
bij den patiënt had toegelaten, dat als zij
Tom was, zij een dominee bij Honeybun
zou laten komen, want over eenige dagen
zou het wel eens te laat kunnen zijn.
Honeybun met een dominee! Dat was
iets, waaraan Tom nooit had gedacht, en
die ongerijmde combinatie deed hem on
willekeurig glimlachen.
En „Honey" g_eigerde dan pok beslist r
Het was omstreeks drie uur op een mid
dag in April. Honey scheen zich beter te
gevoelen. Heerlijke lentelucht stroomde
door de open vensters binnen; de boomen
hadden zich getooid met hun lentekleed
van nieuwe bladeren, en de vogels jubel
den van verrukking in den paartijd.
„Allerzonderlingst zooals ik in de laatste
dagen droom!" bekende Honeybun op
raadselachtigen toon. „Altijd droom ik
over mijn moeder, aan wie ik in lange,
lange jaren bijna nooit meer dacht. Ik
heb haar nauwelijks gekend; zij stierf toen
ik nog een klein kind was. En toch
Hij lag stil en glimlachend naar iets voor
zich uit te kijken. Tom was blij, dat hij
zoo opgewekt bij oude herinneringen ver
wijlde. In al de jaren, dat hij hem had
gekend, had Honeybun nog nooit zooveel
gesproken over zijn kinderjaren als in de
laatste dagen.
„Ze nam ons. kinderen, mee, als ze een
zuster van haar ging bezoeken, die in een
dorpje King's Clavering, in Cheshire
woonde. Ik zie 't huisje met 't rieten dak,
nu duidelijk voor me't lag een paar
meter van den kant van den weg af
bloemen in den tuinmuskusen
papaversen posseleinbloempjesen
Canterbury-klokjesmerkwaardig, dat
ik me dat alles zoo goed herinner
Hij lag rustig te glimlachen. Ook Tom
glimlachte. Het was de eerste dag, dat hjj
eenige hoop op beterschap had, en dat
kon ook niet anders, nu Honeybun geen
pjjn meer had en zoo helder van geest was.
Wat de pijn betrof, die had hij eigenlijk
niet meer gehad sinds het oogenblik dat
hij door het ongeval buiten kennis was ge
raakt. Maar er scheen altijd iets te zijn
geweest, dat hij had willen zeggen, en
vandaag scheen hij alles te hebben gezegd,
wat hem op zijn hart lag, en nu kon hij
het halve uur van Tom's bezoek besteden
aan het ophalen van herinneringen van
minder belang.
„De zuster van mijn moeder had altijd
maizenavla bij de thee. Allemachtig, wat
waren wij, kinderen, daar dol op!"
De herinnering bracht een gelukkigen
trek op zijn gezicht. Tom was daar blij om,
want de lieve herinneringen, die zijn geest
bezig hielden, zouden voorkomen, dat hij
met zoo'n droevigen, verlangenden blik
naar Tom keek, zooals hij in den laatsten
tijd deed, telkens als hij heenging.
„Er had eens in Cheshire een jachtpartij
plaats. Ik heb toen een lord gezien neen,
ik meen dat het een hertog was te paard
achter de honden aan. Je zou gezegd heb
ben, dat hij en zijn paard één waren,
heusch waar
Ook deze herinnering werd niet ver
volgd, maar de glimlach bleef en kreeg
zelfs iets van verrukking over iets, dat
heel ver weg was. Zijn herinnering voerde
hem terug naar al lang vergeten kleinig
heden. Dicht bij het raam was een rood
borstje in een boom aan het fluiten.
Honeybun draaide zijn hoofd een beetje
op zij en vroeg: „Heb ik geslapen, jochie?"
„Neen, u hebt voortdurend uw oogen
open gehad,''
„Maar ik moet wel hebben geslapen. Ik
kan toch niet klaar wakker liggen droo-
men? Ik zag ma net zoo duidelijk als
En toen ineens met 'n lichten lach:,, Vindt
je 't niet om te barsten van 't lachen, mij
„ma" te hooren zeggen. Maar zoo noemden
we haar altijd
Toen ging hij weer met zijn hoofd recht
liggen, zweeg, straalde van geluk, terwijl
zijn gedachten met iets bezig waren. Het
roodborstje vervolgde zijn liedje.
Tom kc5k op zijn horloge en merkte, dat
het tijd voor hem was stilletjes heen te
gaan. Nu Honeybun zich beter voelde, kon
hij wel zonder hem vaarwel te zeggen weg
gaan. want morgén zou hij hem wel uit
leggen waarom hij dat had gedaan. Hij,
keek uit naar de verpleegstera. toen Ho
neybun zachtjes, terloops, alsof hij een
kennis groette, zei: „Dag ma!"
Hij lichtte beide handen op, die dade
lijk zwaar neervielen. Tom, die al half was
opgestaan, zonk op zijn knieën naast het
bed neer en omvatte met zijn beide han
den hand, die het dichtst bij lag.
.Honey! Honey! Zeg wat tegen me!"
Maar Honey's eenige oog sloot zich lang
zaam, terwijl zijn hoofd een beetje naar
één kant gleed. Het roodborstje zong nog
altijd.
Twee brieven, die Tom binnen een paar
dagen kreeg, gaven hem het gevoel van
niet heelemaal alleen op de wereld te
staan.
(Wordt vervolgd)., j
ZWARE BRAND IN BERLIJN-NEUKÖLLN Op Tweeden Paaschdag brak brand uit
in een meubelfabriek te Bcrlijn-Neukölln. De fabriek brandde geheel uit.
EEN ZWARE BRAND woedde in een loods op het erf van
den heer C. yan Tol te Wassenaar. De totaal uitgebrande
loods.
AUTOBOTSING bij de Dirt-Track-races op de Crystal
Palace-baan te Londen. Drie auto's vlogen tegen elkaar. De
bestuurders werden licht gewond.
