teracademiale schermwedstrijden te Wageningen - Nieuwe postzegels
veilige havens
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
INTERACADEMIALE SCHERM WED STRIJDEN TE
WAGENINGEN. Om het kampioenschap floret. Van
Dam, uit onze stad, en Boeke uit Utrecht trekken voor
de laatste partij. Van Dam (achter) werd winnaar.
WINTERSPORTTENTOONSTELLING TE STOCK
HOLM. Ski's met wielen en sneeuwballen van
metaal met insnijdingen, het nieuwste op het
gebied der wintersport.
r 2Ö-JARIG BESTAAN VAN DE AMSTERDAMSCHE
MIS ZWEMCLUB. De voorzitster van de A.D.Z.,
rr. de Dood-Koenen, wordt hartelijk geluk gewenscht
door Jopie Selbach en Willy den Ouden (achter).
NIEUWE RUSSISCHE EN FRANSCHE POSTZEGEL
ons toegezonden dcor den Haagschen Postzegelhandel
Manuekowski.
DOOR MINISTER MAR CHANT werd in ,,Arti et Amicitiae" te Amsterdam de tentoonstel
ling van kunstwerken Heemschut geopend. Minister Marchant en de heer Luns voor een der
schilderijen.
LEVEN VAN DE BOEREN IN' DE T1R0LER BERGEN is zeer zwaar. De bewerking van
den grond. Zelfs de vrouw der huizes helpt mee om den ploeg door den grond te trekken.
VOORJAAR IN DEN BERLIJNöCHEN DIERENTUIN. De dieren worden in den Berlijnschen Dierentuin
voor het meerendeel reeds naar buiten gebracht. Het eerste schoolbezoek aan den tuin. Het voederen der
drommedarisBen.
door BASIL KING
(Uit het Engelsch).
PjgfcMde hem binnen met de woor-
liaSn de Jongeman, mijnheer."
l|u.„ hij op een soort vriendschap-
k,/®' met den zoon en de dochter
tetdhoiH m van de zijde der ouders de
temrtof verwacht, die men tegenover
lil dat den daS leSl: hij had ge-
Ê,t men hem een hand zou geven
,®en hem zou verzoeken te gaan
lar jij' r mijnheer Ansley legde alleen
F en ?»Vourant op zijn knie, keek naar
ïaWiiZ naar aanleiding van de
lijj HW 'a den huisknecht.
In bent de jongeman, waarover
('int ft Besproken. Hij zei me dat
N he^au,fie€ren"
e hetgeen hij Guy al had
1 wat zijn ondervinding was
Pd' -rï^r?ebled, en zei, dat hij vol-
&.mi uwen had in zijn handigheid
tes!5.1een rijbewijs te krijgen, ten
LBe* de moeite zou loonen.
«ais c S; Wer niet het moeilijke rijden
ht on k,'5 drukke gedeelten van de stad.
Si i^khwegen."
de Jaak nader uit. In New
1 naar de Ansley'a hun buiten
verblijf hadden, was men bezig een groote
villa te bouwen om er een hotel, een soort
sociëteit van te maken. Het was niet be
stemd voor gewone reizigers, omdat men
dat soort menschen niet noodig had. De
gasten zouden eigen vrienden en kennis
sen zijn, behoorlijk geïnviteerd of geïntro
duceerd. Hij, 'mijnheer Ansley, was presi
dent van de automobiel-commissie, en
aangezien hij weldra naar Europa zou
gaan, was hij reeds nu met de zaak be
gonnen. Wel zou hij liever iemand in
dienst genomen hebben, die ouder was en
meer ondervinding had, maar de hotelclub
was een nieuwe onderneming, die er
financieel niet al te best voor stond. Per
soneel, dat meer ondervinding had, zou
meer loon kosten. Den chauffeur kon men
niet meer betalen dan tachtig dollar per
maand, met een kamer in de garage en
den vollen kost. Bovendien was het werk,
dat hij aanbood, alleen maar voor den
zomer, gedurende welken tijd de oprich
ters der maatschappij hoopten eenige
jonge mannen en vrouwen in dienst te
kunnen nemen, die werkten om in hun
eigen studiekosten te voorzien, en die van
de nu geboden gelegenheid gebruik wil
den maken.
Tachtig dollar per maand, met een ka
mer voor hem zelf, al zou die ook in een
sta! zijn geweest, en bovendien de volle
kost, leek Tom even schitterend als Alad
din's paleis vol schatten. Hij bedankte
mijnheer Ansley voor het vriendelijke aan
bod en verzekerde dat als hij werd aange
nomen, men wel tevreden over hem zou
zijn. Alle chauffeurs, die hem een paar
minuten achter het stuurwiel hadden la
ten zitten, hadden hem gezegd, dat hij
door zijn vluggen blik, zijn rustig zenuw
gestel en zijn besluitvaardigheid een goed
chauffeur zou worden, wat hij trouwens
zelf ook wel voelde.
„Hoe oud ben je?"
Dit was een vraag, die Tom altijd moei
lijk te beantwoorden vond. Hij herinnerde
zich nog den tijd, dat zijn verjaardag den
vijfden Maart was; maar zijn moeder had
hem verteld, dat dat Gracie's verjaardag
was geweest, en toen den zijnen had over
gebracht naar September. Later had ze
dien gesteld op een dag in Mei, een dag,
zooals ze hem had verteld, waarop alle
kinderjuffrouwen met haar kinderen naar
het Park gingen, en de seringen bloeiden.
Naar het jaar van zijn geboorte had hij
nooit gevraagd, want hij kon nog niet met
jaren rekenen, toen zij nog leefde. Hoewel
hij in den laatsten tijd had aangenomen
dat zijn verjaardag in Mei was, had hij
dien nu teruggebracht naar Maart, om
zich wat ouder te maken.
„Ik ben zeventien, mijnheer."
Voor het eerst zei mevrouw Ansley iets.
„Hij ziet er ouder uit, vindt je niet?"
Tom wendde zich naar de dame, die een
ruimen leuningstoel heelemaal vulde, en
den indruk maakte van een lillende,
slappe stijfselpudding. „Ik denk dat dat
komt, omdat ik heel wat heb doorgemaakt.
„In een harde leerschool doe je veel
ondervinding op, nietwaar? Maar het is
wel een wreede school."
Hij herinnerde zich zijn belofte aan
Guy, als hem ooit de gelegenheid werd ge
boden. „Jongens kunnen heel wat hards
verdragen, mevrouw. Negen van de tien
keeren doet het hun goed.
„Dus er is toch nog altijd een kans van
de tien dat het geen goed doet."
Hij glimlachte. „Ik geloof, dat ik van me
zelf kan zeggen dat ik er tien van tien
keeren wel bij ben gevaren: ik heb nog
nooit een jongen gezien, die er niet beter
op geworden is door zich door zijn vuisten
een weg te banen."
Mevrouw Ansley's mond vertrok zich
evenals soms die van Guy, alsof hij op
het punt stond te gaan huilen. „Vechten?
Ik vind vechten iets afschuwelijks. Waar
om kunnen jongens elkaar toch niet als
heeren behandelen?"
„Ik denk mevrouw, omdat ze geen
heeren zijn."
De slappe stijfselpudding werd zoo stijf
als roomijs .Pardon! Mijn zoon zou niet
anders kunnen zijn dan een heer."
„Hij is werkelijk niet anders dan een
flinke kerel. Hij is een vechtersbaas, me
vrouw als hem de kans wordt gegeven."
„Dan hoop ik, dat hij die niet dikwijls
zal krijgen."
„Maar Sunshine," kwam mijnheer Ans
ley tusschenbeide. „Je moet verschil weten
te maken. Jij bent een vrouw van vijf en
veertig, en Guy een jongen van zestien
bijna zeventien net als Whitelaw, zoo heet
je immers? en toch wil je dat hij de
zelfde opvattingen en manleren heeft
als jij."
„Ik wil alleen maar. dat hij geen ruwe
opvattingen en manieren heeft."
„De wereld is nog al ruw, mevrouw, en
als hij van plan is zich daarin een plaats
te verwerven, dan zal hij er aan moeten
wennen om klappen te krijgen en klappen
uit te deelen."
„Dat is het juist waar ik zoo tegen ben.
Als men van het begin af jongens opvoedt
tn beleefdheid
„Dan zullen het net dames zijn, als ze
op de beurs of ergens anders komen, waar
ze hun kracht moeten toonen. Hoor eens,
Sunshine. Het vrouwelijk element in het
land is heusch al meer dan ruim voldoen
de vertegenwoordigd. Van alle kanten zie
je vrouwen, of mannen, die denken als
vrouwen, of die bang zijn voor vrouwen.
Ze zitten in het congres, in de gerechts
hoven, in de kerken en nu wil jij het nog
erger maken. Als Guy niet de flinke jon
gen was, die hij werkelijk is
Mevrouw Ansley was, toen zij opstond,
meer dan ooit een golvende stijfselpud
ding. „Je maakt het me wel moeilijk, Filip.
Ik was juist van plan Whitelaw te verzoe
ken om, als hij ergens met Guy is ik be
grijp natuurlijk dat Guy met jongelui zal
moeten omgaan een oogje op hem te
houden en hem te beschermen."
„Hij heeit geen bescherming noodig,
mevrouw. Hij staat zijn man net zoo goed
als ik. Als er ergens een vechtpartij is, dan
wil hij er graag bij zijn, en als hij dan eens
een klap oploopt, dan kan hem dat niets
schelen. Als u hem de kans geeft
Zij hief haar linker hand op met dg
palm naar buiten gekeerd, ten teeken van
protest. „Dank je wel! Ik vraag, wat mijn
zoon betreft, je raad niet."
(Wordt vervolgd).
