Stanley Jones - Hilversumsche politiemannen
Bezoek
op Schiphol
veilige havens
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
•DID EX GOLIATH op de jaarlijksche paardenmarkt te Weert.
HET STAVISKY-SCHAN'IDA AL. De ban
kier Saeazan wordt voor den rechter van
instructie geleid.
HET AMERIKAANSCUE YLAGGESCHIP „PENNSYLVANIA" BIJ HE MANOEUVRES
yoor de kust van Californië. De „Pennsylvania" bezig een rookgordijn to leggen. Op den
voorgrond een der vliegtuigen, die door middel van een katapult gestart worden.
Met kracht, alsof hij met een els werkte,
stak Honeybun zijn naald door het gaatje.
„Of ik denk dat ze je voor den gek houdt?
Nee, hoor, jochie. Dat hoeft ze niet, want
je houdt je zelf voor den gek. Dat is eigën
aan je leeftijd. Als je zestien bent, haal je
je de raarste dingen in je hoofd.
„O, denkt u dat ik de zaak overdrijf?"
„Nee, dat doe ik niet. 'sis alleen maar
dat ik vrouwen nooit met fluweelen hand
schoenen heb aangepakt. Ik heb ze altijd
van me af geslagen, alsof het vliegen wa
ren, zoodra ze begonnen te zaniken. Zoo
dra je een vrouw in je leven laat komen
dan bestaat de kans, dat ze je heele ver
dere bestaan bederft.
„Heb ik dan gezegd, dat ik een vrouw in
mijn leven heb laten komen?"
„Nee, je hebt alleen maar gezegd, dat ze
er ingeslopen is. En nu is het te laat haar
er buiten te houden. Zij is het, die deze
verandering heeft veroorzaakt."
„Welke verandering?"
Honeybun was nog altijd druk bezig met
zijn naald en draad.
„De verandering in jou. Je bent niet
meer dezelfde jongen als zes maanden ge
leden. Toen waren wij samen één," zei hij
rustig. „Nu niet meer; door het eerste
meisje, dat je ontmoet hebt. Ik dacht wel,
dat dit vroeg of laat zou gebeuren, en dat
is de reden je hebt er me een paar maal
naar gevraagd, dus kan ik het nu wel zeg
gen dat is de reden, waarom ik me zelf
belet van je te gaan houden .Ik had anders
evengoed het tegendeel kunnen doen. Op
mijn leeftijd zou een jongen van veertien
jaar, die je toen was, en van wien ik de
naaste bloedverwant ben, langzamerhand
net zoo goed als een zoon voor me kunnen
zijn geworden. Maar ik wou me niet laten
vangen. Honey, zei ik tot me zelf, het
eerste meisje, dat hij ontmoet dan ben
je niks meer voor hem."
„Och, zanik toch niet!"
Nadat Honeybun met zijn knoop klaar
was, wond hij het overgebleven eindje
garen er onder omheen.
„Niet dat ik je gedrag afkeur, hoor,
want ik ben zelf ook geen heilig boontje
geweest. Eerst toen jij kwam, heb ik mijn
leven verbeterd, en me los gemaakt van
alle vrienden en kennissen, die een scha
delijken invloed op jou konden hebben. Ik
had gehoopt, dat je je hoogeschooltijd
achter den rug zou hebben gehad, voordat
je zoo'n avontuurtje beieefde. Maar ik heb
me misrekend, zoodat je nu misschien
heelemaal niet naar de hoogeschool gaat.
In elk geval kunnen we het nog probee-
ren. We gaan verhuizen."
„Als u denkt, dat u door te gaan ver
huizen me zult beletten haar te blijven
zien
„Neen baasje, evenmin als ik je zou kun
nen beletten je hals af te snijden, door je
scheermes achter slot te doen. Er zijn
scheermessen genoeg te krijgen, dat weet
ik. Maar dat neemt niet weg, dat ik ze
niet overal in de kamer voor het grijpen
zal leggen."
Tom werd boos, omdat er zoo maar zon
der zijn goedkeuring over zijn verdere lot
werd beslist.
„Ik kan u de moeite besparen om me
nog langer tot uw last te hebben. Vanaf
morgen zal ik op eigen beenen staan. Ik
bep bijna een man,"
„Zeker, je bent bijna een man met
tertijd. Maar zoover zijn we nog niet."
„Ik ben zestien. Ik kan doen wat elke
jongen van mijn leeftijd doet."
„Een jongen van zestien kan nog niet
veel doen."
„In elk geval kan hij zijn brood ver
dienen."
„Dat wil zeggen: een stukje brood. Hoe
veel jongens van zestien ken je, die zonder
hulp van vader of moeder of vrienden of
wie ook, het klaar spelen om van hetgeen
ze verdienen de kosten van hun voeding,
kleeding en bewassching te betalen?"
„Welnu, ik kan het probeeren, niet
waar?"
„Zeker, jochie, probeeren kan je het.
Maar als ik jou was, zou ik me van nie
mand losmaken, voordat je zeker weet
geen hulp meer noodig te hebben."
Tom ging op zijn beide ellebogen steu
nen. Uit zijn oogen onder de vooruitste
kende rechte wenkbrauwen sprak een
toorn, waardoor hij niet meer op den af
stand van duidelijk zien van het leven
stond.
„En toch zal ik me losmaken! Ik wil
mijn eigen heer en meester zijn."
„Wel, wel, jochie, wil je dat? En hoever
denk je dat dat heer- en meesterschap zal
gaan bij een loon van tien of twaalf dol
lar per week als je dat verdient?"
„Al zou ik ook maar de helft verdienen,
dan zal ik toch probeeren rond te komen."
„En de hoogeschool dan?"
„Die kan voor mijn part naar de hel
loopen!"
.(Wordt vervolgd L I
KONINGIN EN PRINSES JULIANA -woonden de lezing van
bekenden Amerikaanschen zendeling Stanley Jones bij in de
Duinoordkerk in 'de residentie.
KEIZER KANG TEH. Het laatste portret van GAAT DE HILYERSU HSCIIE POLITIE VLIEGEN Leden van de Hilversumsche
den nieuwen keizer van Manclsjoekwo, genomen politie bij een bezoek aan Schiphol. De politiemannen zuiden -waarschijnlijk to Hilversum
enkele dagen voor zijn kroning. een vliegclub oprichten.
HAROLD LLOYD moet in zijn nieuwste
film enkele Chineesche wcorden zeggen. De
Chineesche actrice miss Ruth, geeft les.
kastje, waarboven een spiegel hing, een
paar voddige kleedjes op den vloer, zie
daar de omgeving, waarin Honeybun onder
een gaspit een knoop aan zijn hemd zat te
naaien. Met zijn profiel naar Tom gekeerd,
en met niets anders aan dan zijn onder
broek en sokken, in voorover gebogen hou
ding, wijdde hij al zijn aandacht aan zijn
werk. Hij was bepaald mooi gebouwd, ge
spierd als een athleet, behaard, mager,
een Denker van Rodin maar dan een
zonder gedachten. En toch irriteerde hij
Tom als de verpersoonlijking van ar
moede.
Minder uit behoefte om zijn hart uit te
storten, dan om zijn zenuwen tot rust te
brengen, vertelde Tom hem het een en
ander omtrent Maisie Danker. Veel was
het niet. Hij vertelde van hun vriendschap,
van de danslessen, van de bioscoop, van
het arren op dien middag en van de veer
tig dollar, die hij van de spaarbank had
afgenomen. Maar van hun kussen zei hij
niets; ook niet van het gevoel, dat mis
schien wel liefde was. Honeybun stak zijn
naald van boven en van onderen door de
gaatjes van den knoop, stelde geen vragen
en keek niet op.
„Ik geloof, dat we moeten gaan verhui
zen," luidde zijn eenige commentaar, toen
de jongen klaar was met zijn bij stukjes
en beetjes gedaan verhaal
Die kalmte prikkelde Tom nog meer.
„Verhuizen? en waarom?"
„Omdat er gevaren bestaan, waartegen
het eenige middel is. ze uit den weg te
gaan."
„Wie heeft er over gevaar gesproken? Of
denkt u soms
m!
door BASIL KING
(Uit het Engelsch).
bleef met gesloten oogen stil lig-
vond het afschuwelijk de kamer
te deelen. Gedurende de beide
wen had hem dit niets kunnen
Maar hij was nu ouder, bijna een
voor zich zelf kon zorgen en die
was geworden. Al lang was
geweest voor te stellen twee
niet veel duurder dan
maar hij hij was er
niet toe gekomen, eensdeels
om Honeybun's uitgaven met hoe
aan ook te vergrooten, en ander-
at vrees 's mans gevoelens te kwet-
UrTar„ vanavond werd de gedachte
™eybim één en dezelfde kamer te
jSflcn, hem te machtig.
op zijn rug liggen. Een van de
van den ouderwetschen gasarm
Wet een sputterend geluid. Daar-
«>nd een vurenhouten tafeltje, ge-
met boeken en papieren,
een oude leuningstoel, vol
floor vorige bewoners er op ge-
en waarvan de veeren van onderen
fle pooten uitstaken. Twee keu
een saschtafel, een lade-
