Trein te Pittsburgh van viaduct gereden - Fokker uit Amerika terug
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
I HERTOGIN VAN BRUNSWY'CK dochter van don
teizer en -de hertog van Biuunswijok brachten een bezoek
.het Engelsche koningspaar. De hertog en de hertogin
bij het verlaten van hun hotel te Londen.
TE PITTSBURGH (AMERIKA) stortte een wagon van een sneltrein
van eon viaduct af. De wagon vloog in brand. Twintig personen werden
gedood, vijf en dertig gewond.
SPRINGCONCOURS op het terrein aan de Gasthuisvelden te Breda.
Een fraaie sprong van luitenant Schuinmelketel.
p EERSTE TWEE BADGASTEN AAK HET SCHEVEMNGSCUE STRAKDWAREN TWEE
LEDEN VAN HET „ZWAKKE" GESLACHT.
DE KONINGIN DER
COWBOYS op do
rodeo te Palmt-Springs
gekozen.
DEl.R FOKKER die langen tijd in Amerika vertoefde, in verband met het verkrijgen van een licentie voor den bouw van
ununrum vliegtuigen van het type Douglas D. C. II, arriveerde met het vliegtuig ,,De Uil'' op Schiphol, v.l.n.r. de heeren
Thomson (havenmeester), v. Vlijmen, A. H. G. Fokker en ir. Stephan.
1>E OPENING VAN HET NIEUWE ZIEKENHUIS TE DIRKSLAND
door minister Slotemaker de Bruine. De minister (links) en jhr. mr. dr. van
Karnebeek bij het bezichtigen van het nieuwe gebouw.
weging sprak tot hem het feit, dat toen
hij met Maisie dien avond in het ontspan
ningslokaal kwam, hij niet meer bezat dan
vijftig dollarcenten, zijn laatste. Bij het
begin van hun kennismaking had hij
zeven en een halven dollar gehad, zorg
vuldig opgespaard voor behoeften, die in
verband stonden met zijn schoolgaan.
Dien heelen schat had Maisie uit zijn zak
geklopt. Dat een man geld voor haar uit
gaf, vond Maisie net zoo natuurlijk als
een bloem het heel gewoon vindt, dat zij
uit de wolken regen krijgt. Zij wist best
dat Tom om financieele redenen zich in
allerlei bochten moest wringen bij elk
bezoek aan een bioscoop of aan dit ont
spanningslokaal, en dat, als zij insinueer
de op liefde, hij zich heftig verzette als
een jong paard, dat voor het eerst wordt
opgetuigd. Maar als het dat gold, wat zij
haar recht noemde, dan was zij onverbld-
dellijk.
Er is nog seeds geen heldendicht ge
schreven, vermeldende het leed van den
jongen man die, van een salaris van, laat
ons zeggen, vijf en twintig dollar per week,
een Amerikaansche meisje van alles wat
zij zoo al noodig heeft voorziet, zóó dat
zijn tevreden is. Zijn zelfverloochening,
zijn listen, zijn grievende vernederingen,
soms zelfs dat er op zijn meest onzelf
zuchtige pogingen wordt gesmaald, zouden
ruimschoots stof leveren voor een buiten
gewoon dramatisch epos.
Tom deed op Maisie's verjaardag zoo'n
ondervinding op. Zij had het over dien
dag al zoo dikwijls gehad, dat een cadeau
onvermijdelijk werd. Meer dan vijftig
dollarcent kon hij echter met geen mo
gelijkheid daaraan besteden, Om voor dit
bedrag iets te vinden, dat genade zou
kunnen vinden in de oogen van 'n ,,dame",
die er een soort verfijnde smaak op na
hield, was hij wel verplicht bijna alle win
kels in Boston te doorzoeken. Hij had wel
eens gehoord, dat een cadeau mooi was,
als het uit iets bestond, dat het beste in
zijn soort was. Zoo viel zijn keuze op een
tandenborstel, maar het was, behalve het
gedeelte, dat bepaald voor de tanden was
bestemd, geen gewone tandenborstel. Het
handvat was van parelmoer, met rood
email Ingelegd. Het ding kostte vijf-en-
veertig dollarcent.
Maisie lachte tot de tranen haar in de
oogen kwamen. ,,Een tandenbborstel! Nee,
maar! Een tandenborstel! Als cadeau be
paald iets heel nieuws! Goeie hemel! Wat
zullen de meisjes in Nashua een pret heb
ben, als ze hooren, dat ik dat van een
jongen in Boston cadeau kreeg!"
Daar hij de schenker was, over zeer be
perkte geldmiddelen beschikte en boven
dien de waarde van 't geld kende, was dit
wel een heel erge vernedering voor hem.
De waarde vdn geld was altijd iets, dat hij
voor oogen hield, niet uit vrekkigheid,
maar om redenen van socialen aard. Tel
kens als hij „in de bus blies" zooals hij het
noemde, en een dollar voor het meisje uit
gaf, zei hij altijd tot zich zelf: „Als ik dien
dollar naar de spaarbank had gebracht,
zou ik er mijn verdere leven zes of zeven
dollarcent rente van hebben getrokken".
Hij maakte die berekening om toch niet te
vergeten wat een geld hij verspilde door
boven zijn krachten te leven.
twintigste jaar' zal zijn. Ik verzeker je, dat
die zelfs onbeschaamd kunnen zijn."
,,0. maar dat is met dat meisje heele-
maal niet 't geval."
„Dat kan je nooit van te voren zeggen,
ook al doet ze nog zoo lief tegen je. 'tls
voor elk meisje maar 'n heel klein kunstje
om een man te laten denken, dat ze hem
heel erg noodig heeft."
„Maar 'twas heelemaal niet zij, die me
noodig had; 'twas haar broer."
„Een broer is ook al een middel, en een
grootmoeder ook. Als je bij 't visschen
geen kunstaas kunt gebruiken, dan moet
je maar een worm aan je haak slaan.
Maar vanaf het oogenblik. dat een jongen
zooals jij iets voor zoo'n meisje voelt.
„Ik, voor zoo iemand iets voelen?"
„Wel, ik denk dat je nu of later wel
voor 't een of andere meisje iets zult gaan
voelen. Waarom jij niet net zoo goed als
Iedere andere jongen?"
„Als dat 't geval zou zijn
Dat hij den zin niet voltooide, prikkelde
haar. Zij was op haar qui-vive en haar
blik was uittartend.
„Welnu, als dat 't geval zou zijn wat
dan?"
Het was een moeilijk oogenblik voor
hem, en een geval, dat hij maar liefst uit
den weg wilde gaan. Hij onderkende zoo
duidelijk, alsof hij veel ouder was. de
dwaasheid om zich te laten verstrikken
door gevoelsaandoeningen. Ai zag hij er
uit als een jongeling, toch was hij niet
meer dan een groote jongen. Het belang
rijkste gedeelte van zijn voorbereiding
voor het leven had hij nog voor den boeg,
en als hij niet naar de hoogeschool ging.
Maar nog dringender dan deze over
XWordt vervolgd)
