rtiaval te Maastricht - Strenge koude in Amerika - Kloosterhrand
veilige havens
"f\
■4* Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
■ftrnr
in hetgeen ik doen of laten moet." Maar
verder reikte zijn schat van hoogdravende
woorden niet, en hij eindigde heel gewoon
met: „En zorg er voor, dat ik haar die poe
der niet geef, ais ik het niet bepaald hoef
te doen, in den naam van Jezus Christus,
Amen."
Zijn poging stelde hem teleur, want niet
alleen waren de woorden, die hij niet van
mijnheer Tollivant had overgenomen, erg
onvoldoende geweest, maar bovendien had
hij vergeten te knielen. Hij had misschien
het heele gebed bedorven, zoodat hij er
over dacht het nog eens over te doen, een
zin te construeeren, die gelijkwaardig zou
zijn aan dien van mijnheer Tollivant, en
dan het knielen niet te vergeten.
Terwijl hij nog een tijd er over stond na
te denken of hij, door zich tot die Godheid
te wenden, op de wijze, waarop hij dat
had gedaan, zijn zaak al of niet verslech
terd had. werd zijn aandacht afgeleid door
het opsteken van den wind.
Dit gebeurde plotseling, en geleek op het
slaken van een heel zwaren, diepen zucht,
maar niet van pijn. Het was meer een
uiting van uitbundige blijdschap van het
heelal. Die wind kwam van de verst afge
legen deelen van de wereld, van den Atlan-
tischen Oceaan, van Afrika, van heel ver
weg gelegen eilanden en bergtoppen, en hij
woei krachtig, maar niet hinderlijk de ka
mer van den jongen binnen.
„En er geschiedde haastelijk uit den
hemel een geluid, gelijk als van gewel
digen, gedreven wind, en vervulde het ge-
heele huis huis, waar zij zaten."
Tom Quidmore had maar één bron van
citaten, maar die lag op de punt van zijn
tong. Het uit het hoofd leeren van lange
passages uit den Bijbel had een deel ge-
voreid van het onderricht, dat hij van
mijnheer en mevrouw Tollivant had ge
kregen. Meestal waren zijn aanhalingen
uit de Schrift juist. Zijn citaat van zoo
even kwam voort uit een gevoel, alsof zijn
kamer plotseling was vervuld van een1
soheppenden adem. Hij bracht dit gevoel
niet onder woorden, maar niettemin on
derging hij het. Overal in de wereld was er
wind. Wind was het eenige element in de
natuur, dat men niet kon zien, maar welks
versterkende invloed men voelde. Wind
brengt verkoeling, zuivering en kracht.
Overal waar hij passeert, ontstaat reactie.
De zee maakt hij woelig, de sneeuwvlok
ken doet hij dwarrelen, de boomen buigen,
en mannen en vrouwen gebruiken zijn
kracht of trachten hem, zoo noodig, aan
banden te leggen Een .geweldig gedre
vene" wind! Een geluid uit den hemel! Hij
bleef het beschouwen als een antwoord op
zijn gebed, en hij luisterde naar het toe-
en afnemen, het zuchten en het triom-
phantelijke, toenemende suizen door het
sparrenbosch.
Toen het ochtend werd, was do wind een
storm geworden. Alles wat in de tuinderij
hoog groeide, de erkten, klimboonen, de
maïsplanten, lag hier heelemaal omver
gegooid, en stond elders, half ontworteld,
scheef in den grond. Iedereen was bezig
om te redden wat er nog gered kon wor
den. Tom's taak was het zooveel mogelijk
rijpe maïskolven te plukken, voordat zij
verder beschadigd werden.
.(■Wordt vervolgd).
INSES JULIANA woonde de cross country bij van de
&ollandsche Jachtvereeniging op de terreinen van den
Houtboe r te Wassenaar.
BEëEDIGING VAN 14 ARTILLERIE-OFFICIEREN IN DE
KAZERNE TE NAARDEN. Een der officieren legt met de hand
op een kanon den eed ai.
pUUBALKAMPIOEN VAN ZUID-HOLLA N 1\ Deetos uit Dordrecht legde beslag op het kampioenschap le klasse van Ziuid-Holland
door met 42 te winnen van Fluks. De vreugde na het behalen van het kampioenschap.
voor hem, hem kwam Instoppen en goe
den nacht kussen .Sinds mevrouw Crewd-
son dat had gedaan, was zoo iets hem
nooit meer gebeurd. Mevrouw Tollivant
volbracht deze lieve taak wel altijd jegens
haar eigen kinderen, maar bij hem kwam
zij nooit. Menigmaal had hij, als hij in
zijn dakkamertje in bed lag, en dan hoor
de, dat zij 's avonds de ronde deed, zijn ge
zicht in zijn hoofdkussen gedrukt, om te
beletten dat zijn lippen trilden. Zeker, nu
was hij die vriendelijkheid als te kinder
achtig gaan beschouwen voor een man van
twaalf jaar, maar toen die hem toch te
beurt viel, was hij er door ontroerd.
Het bracht hem iets in de gedachte, dat
mevrouw Crewdson had gezegd, en dat hij
altijd had onthouden. „Volgens mij," zei
ze, „is God overal, waar liefde is. Hierdoor
kwam hij op de gedachte, dat hij inzake
het al of niet in het geheim toedienen van
de poeder, zich met een gebed tot God
moest wenden.
Eén ding had hij gedurende zijn verblijf
bij de Tollivants nog al grondig geleerd.
Dat was godsdienst. Zoowel op de Zon
dagsschool als tijdens het gemeenschap
pelijk gebed thuis, had hij dien consciën
tieus overdacht en even consciëntieus
aanvaard.
Nu hij niet meer bij de Tollivants was,
en zich in een omgeving bevond, waar
nooit over godsdienst werd gerept, was die
langzamerhand niet meer tot zijn gedach-
tenkring gaan behooren, dat wil zeggen:
voor zoover betreft de daaraan verbonden
ingewikkelde leerstellingen, het vlug af
roffelen van gebeden.
Maar nu had er zich werkelijk iets bij
zonders voorgedaan. Hij ging zijn bed uit.
Neerknielen deed hij niet, want hij moest
eerst eens goed overwegen wat hij te zeg
gen had, uit vrees God anders niet de
juiste inlichtingen te geven. Voorzichtig
door de kamer loopende, opdat het kraken
van de planken niet zou verraden, dat hij
op was, ging hij naar het open raam en
keek naar buiten.
Het was een van die nachten vol wonde
ren, die voor een naar het mystieke nei
gende in zich iets geheimzinnigs omsloot.
De lucht, doorgeurd van millioenen geuren
van levende dingen, hoofdzakelijk van het
doordringende aroma der donkere spar
ren, die hij daar zag staan, riekte verruk
kelijk, zooals hij overdag nooit had gero
ken. Er was ook iets ziltigs in de lucht,
toen uit de richting van de Sound een
nauwelijks merkbaar windje woei, een
zuchtje, dat de heerlijke stilte niet ver
brak en dat meer geleek op de uiting van
een heilige verbazing over die myriaden
sterren.
Zoekende naar een geschikten vorm.
waarin hij zijn gebed kon gieten, schoot
hem een zin te binnen, die mijnheer Tolli
vant dikwijls bij het gemeenschappelijke
gebed gebruikte: ,En, Hemelsche Vader,
wij smeeken U om wijsheid in hetgeen wij
doen en laten moeten," Waaruit die wijs
heid bestond, werd dan door mijnheer Tol
livant nader aangeduid, en hing af van
de behoeften van den dag of het jaar
getijde .Hij beschouwde dezen zin aLs een
hooge inspiratie, en, vergetende te knie
len, begon hij, terwijl hij in de mystieke
duisternis keek, staande te bidden: „O,
Hemelsche Vader, lk smeek U om wijsheid
V00RJAARS-STEMMING TE SCHEVENINGEN. Op de plekkon waar men
buiten den wind zat, was het Zondag op den boulevard te Hcheyeningen
al vrij drek*.
DE BRAND IN EEN KLOOSTER TE URSBERG (DUITSOHLANU). Da
nonnen bij het blusschingswerk. Het gebouw werd grootemleels vernield.
door BASIL KING
(Uit het Engelsch).
'ft de poederkwestie betrof, daarin
dcïi ^rzeIen. De gedachte aan de
lied a T1 buiveren. Hij was er van
met ifi. dle huivering in verband
ud «r,?een er Jaren geleden was
Ah begreep hij dat dat onzin
mg w® vaber het wilde, zou hij de
lat hem vb' misschien wel daarom,
'delen we rï" volkomen vrijheid van
-ii.trt gelaten.
016 vrijheid wist hij geen
i «as ,1 j1'1 'ets de«d. wat hem be-
r nil'r~d hij niets op zijn geweten,
t iets hii de zekerheid hebben,
J had doen en die zeker
der enM J nlet- Dat de medicijn zijn
k in doen, was niet de hoofd-
'een all<« eitle' want het punt, waar-
it hal draaide, was de vraag:
Ook wmrt^d tegen haar wil goed
betreifJ?Ser 'Ün uitgesponnen theo-
'u Jjae de rechten van het in-
'ten Warejj er vrij zeker van, welke die
,et "erd «.n
k' hij omnhJe,rrullkelijk mooie avond,
'Segaan negen naar bed
ojmhtmn z'lh moeder als uiting van
opbloeiende genegenheid
"W w
HEVIGE KOUDE IN AMERIKA. Twee en twintig personen zijn
tengevolge van de koude in Amerika omgekomen. De wacht op Gk>u-
vernors Island in de sneeuw. Op den achtergrond de New Yorksche
wolkenkrabbers.
CA RN A VALSPRET TE MAASTRICHT. Een schichtig paard in|
den v rood ijken stoet van, carnaval - vi e rde rs
