De gebeurtenissen te Parijs - Bouw Waalbrug bij Nijmegen
veilige havens
feuilleton.
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Daarvan heeft hij geen slag. Hij had zijn
oude baantje van hoedenleverancier niet
moeten vaarwel zeggen. Dat was hij, toen
we trouwden, en verdiende een hoop geld
daarmee."
De familiegeschiedenis interesseerde den
jongen, want zij verklaarde hem veel, wat
hij nog niet begreep. Hij vernam nu dat
Martin Quilmore's gezondheid was ge
knakt en dat de dokter hem als eenig
middel om er weer bovenop te komen, had
voorgeschreven zooveel mogelijk in de
buitenlucht te zijn. Dit middel zou hij
nooit hebben kunnen toepassen, ware het
niet, dat er een oom was overleden, die
hem vijftienduizend dollar naliet."
„Genoeg om fatsoenlijk van te leven,"
klaagde de vrouw, „maar het was hem
niet uit zijn hoofd te praten, dat hij een
goede tuinder zou worden, hij, die geen
knolraap van een schop kon derscheiden.
Toen kocht hij hals overkop deze tuinen,
van alles ver af gelegen, en maakte van
mij een sloof, die bijna niet anders meer
kan dan borden wasschen. Maar ook dat
zou Ik hebben verdragen, als hij maar van
me was blijven houden, wat volgens zijn
bij het huwelijk afgelegde beloften zijn
plicht was, maar
„Stil nou maar, ik zal van u houden,
hoor moeder," zei de jongen hartelijk.
..Zoolang ik hier ben, zult u niet behoeven
te hullen, omdat er niemand is, die van u
houdt."
De opgewekter blik, die in haar oogen
was gekomen, vormde een mengeling van
ongeloovigheid en vreugde.
„Mijn lieve jongen, dat moet je vooral
niet zeggen, als je het niet meent. Je moet
niet van me houden, alleen omdat ik mijn
best doe een moeder voor je te zijn en om
dat ik je kleeren onderhoud."
„Maar moeder, ik wil van u houden en
ik doe het ook!"
Zij keken elkaar aan, zij met het snij-
vormpje, en hij met het glas in de hand.
Wat hl] zag, was niet een zwakke, slon
zige vrouw, maar iemand, die hem noodlg
had. Sinds den avond, waarop zijn ,,moe-
P1 binnenste noemde hij haar
nog altijd zoo door de bewaakster in
de vrouwengevangenis, die hem als het
Noodlot yjas verschenen, werd weggeleid,
had nooit meer iemand hem noodlg ge
had. In de vijf tusschengelegen jaren had
hij minder geleden door onvriendelijke be
jegening dan door het feit, dat de harten
der menschen voor hem gesloten waren
gebleven. Hier was een hart dat hem noo
dlg had, evenals wederkeerlg met hem zelf
het geval was. Wat voor soort van hart
dat was, deed er niet toe. Maar als er een
soortverschil te maken was, dan zou het
zijn, dat hij hier duidelijk een smeekbede
van haar arme hart hoorde, aan hetwelk
hij de schatten, die in zijn eigen boezem
lagen, zou kunnen schenken.
„Let u maar eens op, moeder! Ik zal
water voor u aandragen, houtjes om het
vuur aan te maken voor u hakken, 's mor
gens voordat u op bent het vuur aanleg
gen, de koe melken en nog allerlei andére
dingen voor u doen."
(Wordt vervolgd)., J
De straatgevechten te Parijs.
Demonstranten trachten het verkeer te ontwrichten. Zij vallen een autobus aan en gooien ladders onder de wielen.
niet hoorde naderen, en voordat zij het
wist, had hij zijn arm om haar heen ge
slagen en gaf haar een stevigen zoen, die
klonk als een klok. Zij draalde zich lang
zaam om, met het deksel in haar hand.
Het was, alsof een nieuw leven haar door
trilde, waardoor zij opgewekter keek en de
bleeke kleur uit haar gezicht verdween.
„Ondeugende jongen, die je bent! Wat
kom je hier don?"
„Water drinken," antwoordde hij. En dit
was de waarheid, want het was zijn bedoe
ling dit te doen, zoodra hij de poeder in
den theepot had gedaan. „Ik dacht dat u
een dutje deed."
„Ik ben op bed gaan liggen, maar er
was iets dat me deed opstaan."
Nieuwsgierig vroeg hij: „Iets? Wat dan?"
„Wel, ik kon den slaap niet vatten. En
toen schoot me te binnen, dat het al zoo
lang geleden is, dat ik die zilver-koekjes
voor hem maakte, waarop hij zoo dol is."
Dat vond hij een prachtigen naam.
„Bakt u die nu?"
„Ja." en naar de tafel teruggaande,
vervolgde zij„Je krijgt er 'n stuk of wat
bij Je avondeten, alsals je moeder
tegen me zegt."
„Maar dat doe ik Immers!"
„Ja," antwoordde zij met een verlegen
glimlachje, „als ik het je vraag. Maar ik
wou dat je het altijd deedt, en dat het je
makkelijk afging."
„In orde, hoor! Ik zal het doen....
moeder."
Terwijl hij stond te drinken twee gla
zen water achter elkaar begon zij de
haar zoo dierbare herinneringen op te
halen, waarin nog maar weinige menschen
belang stelden. Zij was in Wilmington, in
den staat Delaware, geboren, en Martin
ook. Zijn vader werkte in die stad in een
buskruitfabriek. Door een ontploffing was
Martin, toen hij nog een jongen was, ge
deeltelijk verlamd. Niet dat hij daarbij
lichamelijk letsel kreeg, neen, alleen maar
een zenuwschok. Hij was heel teer en had
als kind last van toevallen. Ik vind dat zijn
scheef getrokken gezicht hem iets ge
distingeerds geeft. Jij ook niet?"
Toen de jongen zei, dat hij dat niet
wist, vervolgde zij op klagelijken toon, ter
wijl zij het deeg in hartvormige koekjes
sneed, haar verhaal.
„Ik was toen een heel mooi meisje, en
zoo'n nuf, dat ik mijn moeder in het huls-
houden bijna met niets hielp, en zelfs niet
met het kleinste pakje over straat wou
gaan. En toen Martin en ik getrouwd wa
ren, liet hij mij de eerste twee jaren een
dienstbode houden, die al het werk deed.
Het eenige, dat hij van me verlangde, was,
dat ik er goed zou blijven uitzien en me
netjes en naar de mode kleeden, en nu.
Terwijl ze even ophield met hartjes ma
ken, om een snik te onderdrukken, vond de
jongen, dat het tijd werd de zitting op te
heffen.
„Ik geloof, dat het nu tijd wordt dat ik
weer aan mijn werk ga, moeder. Al die
wortelen
„Toe, wacht nog eventjes. Hij kan je best
nog een paar minuten missen. Trouwens,
wat je ook doet of niet doet, hij gaat toch
failliet. De tuinderij brengt geen geld op.
door BASIL KING
(Uit het Engelsch).
trPkatting van het feuilleton van gis-
eQens bisplaatsing.
hnnerde hij zich wat hij daar
doen. HIJ ging langzamer
e<wi I0™16 of de poeder, die zijn
c„, "vu zou doen, nog in zijn vestzak
het sliep, lag het huls
ton. Hij sloop naar de
^ohd bij het geopende raam
,eeK te rollen op een tafel. Zij
loome manier, zooals zij
deed. Zij hield het hoofd
beetje op zij en haar ge-
Jerraadden dat eigenaar-
n entoitT0 1 togen het leven, dat
zou ki,„^°°rtl ^ob in een vloed van
wa. ulten-
onrÏÏ 'PP11 bij haar zag en zijn
.,sluipend^4 zioh. Om het huis
die binnpó hii baar de voordeur,
ltkselvsa v. 1"" -Zij lichtte juist
a bet fornuis, zoodat ze hem
De onlusten te Parijs.
'door de 'demonstranten in brand gestoken autobus op 'de Place de la Concorde
De brandweer tracht het vuur te blusschen.
DE K 14 EN D'E K 15 zijn uit Nieuwe-
diep naar Ned.-Indië vertrokken. Het
vertrek van den onderzeeër K 15.
EEN DER PEILERS van de nieuwe Waalbrug bij Nijmegen is gereed gekomen. De aannemers MISS KEI/TON die het pijprooken
voor dames te Hollywood in de mode
hebben de vlag er op gezet. gebracht heeft.
Dc dramatische gebeurtenissen te Parijs.
Demonstranten vernielen een kranten-kiosk.
