POP IN BAD
HET AAPJE
door
t>E LILLE HOGERWAARD.
liek hadden, toen Oom Piet uit
nden van Indië met verlóf in
Ikomen was, van dezen Oom der
aapje gekregen. Gelukkig was
len in den zomer en warm weer,
dier na lang beraad! als
ft was aangenomen. Van den kant
Ven was er geen enkel woord van
weest. Zij ontvingen Jocko, zoo
tje heette, met uitbundige vreug-
Jocko zelf had ook niet de
zwaren, daar hij onmiddellijk
pp met de jeugd gesloten had en
ler deed dan zich door Jan en
Aten aanhalen. Neen, de bezwaren
leen gerezen aan de zijde van
Moeder. Vader sprak van „ge-
Moeder van .lastig", Vader van
oren van hun werk afhouden",
„een duren kostganger", maar
[van het liedje was toch geweest,
lader én Moeder voor de smeek-
i hun tweetal bezweken waren en
probeeren wilden.
I besluit waren Jan en Miek reeds
Vis. Zij zouden wel zorgen, dat
..houden" werd!
Jeg Jocko de gewezen speelkamer
ft "aangewezen. Jan en Miek waren
groot voor geworden en kwamen
peer. of 't moest zijn voor hun
lerzameling en die kon ook elders
Iden worden.
Bilie bewoonde een huis met een
nde halve (lage) verdieping. Be-
faven eetkamer, keuken en ge-
eelvertrek. Op de deur had Jan
Btje gehangen met Jocko. Ge-
pn Oom Piet er op.
s met speelgoed werd secuur ge-
lel verder kon er geen blind paard
Jfcoals Moeder altijd gezegd had.
dj! ook niet!
hü een wollen mutsje voor liet
Bail, maar Jocko had dit cadeau
(rij; weten te stellen. Hij had er
lang aan getrokken, totde
king! En toen de rakker bemerk-
1 door er aan te trekken de
Jeds langer werd, had hij het heele
ïtgetrokken, maar was daarop zóó
lin den draad verward geraakt,
(ek; toen ze over haar verontwaardi-
fi was, hem heel voorzichtig met
Vr uit zijn draden-pantser bevrijd
had in het kamertje een klimstok
Ken en zelfs een schommeltje. De
1 stond gewoonlijk open. maar er
I groot raam van gaas vóór ge-
odat Jocko wel naar buiten klj-
frissche lucht inademen kon,
t hem geheel onmogelijk was te
en.
■weerde wel, dat Jocko, als hij had
lontsnappen, stellig uit eigen be
weer thuis zou komen, maar Miek
st toch een geruststellende gedach-
het aapje niet weg kon.
plijk kwam Oom Pier. als hij bij de
op bezoek was. steeds naar zijn
kijken Dan schitterden de oogjes
^slimme wier nog meer dan gewóón-
et het zich in blij herkennen
ag achter de oortjes krauwen,
"ens beleefde de heele familie toch
I oogenblikken. dat wil zeggen:
Hoeder en de kinderen, want Oom
(toefde elders. Hij kreeg later het
in kleuren en geuren te hooren.
in Miek hadden zooals zij dit
te eenlge malen deden het aapje
i doch daarna vergeten de deur goed
in.
die de onschuld zelve leek, had dit
>r gezien. Misschien had hij we! op
enblik geloerd, waarin hij eens op
ing zou kunnen gaan onr te weten,
wereld bulten zijn verblijf er wel
Wie zal 't zeggen?
eit was 't, dat Anna in de keuken
te bezoek van hem kreeg. Zij roerde
den Inhoud van een pan. toen
'ei' haar schouder heen gluurde en
geweldig schrok dat zij het deksel
geraas val'en liet.
inrok Jocko op zijn beurt, vluchtte
j openstaande keukendeur den tuin
een vaart, alsof Iemand met de
'te voorwerpen gewapend! hem
Plasse plasse plasse!
Pop, je moet In bad.
Laat je nu zoet wasschen.
Kom, wees Moeders schat!
Foei, je mag niet huilen,
Hoeft niet bang te zijn.
't Water is niet koud, hoor!
Doet je heusch geen pijn!
Je bent toch een badpop,
Kunt dus tegen 'n bad!
Maar ik denk, ik weet 't al:
't Water is te nat!
O, jou dom, klein popje!
Langer niet gewacht!
Vlug de traantjes drogen,
'k Zie al, dat je lacht!
Nu ben je mijn schatje,
Moeders zoete kind,
Dat het ln haar badje
Tóch wel prettig vindt!
CARLA HOOG
(Nadruk verboden.)
De tuin was hem veel te klein. Hij wip
te over de schutting der buren, holde
steeds verder over een heele rij schuttin
gen klimmend en klauterde eindelijk in een
boom.
.Intusschen had Anna. nog steeds geheel
ontdaan, haar meester en meesteres op de
hoogte gebracht van het feit, dat Jocko
ontvlucht was
Vader en Moeder gingen onmiddellijk
naar den tuin. maar hoe ze ook floten en
riepen, Jocko was weg en bleef weg.
De kinderen kwamen thuis uit school.
Groote consternatie natuurlijk. Jan beweer
de wel, dat „Jocko natuurlijk terugkwam",
maar keek toch erg sip en bij Miek kwa
men de waterlanders er aan te pas.
Plotseling werd er aan de bel gerukt en
daar stond Wim de Koe. een vriendje van
Jan, dat aan het einde der straat woonde,
hijgend te vertellen, dat Jocko ln den hoo-
gen boom ln. hun tuin zat en niet te be
wegen was naar beneden te komen.
In optocht gingen Vader. Moeder. Jan en
Miek met Wim mee en ja, daar zat de ben
gel zóó hoog, dat hij niet te bereiken was.
Lieve woordjes, lekkere hapjes, schudden
aan den boom, niets kon hem overhalen
zich uit den boom te laten zakken, 't Leek
wel, of hy daar in de hoogte allen zat uit
te lachen, of keek hij misschien zoo ver
genoegd, omdat hij zich daar zoo op dreef
voelde en zich de hooge boomen uit zijn ge
boorteland herinnerde, waar hij lang ge
leden was dat! met zijn vriendjes krij
gertje speelde?
Een heelen tijd b'eef de familie nog
staan roepen, tot Vader en Moeder eindelük
naar huls gingen Jan en Miek gaven den
moed echter nog niet op. Plotseling had de
laatste een inval Zij holde naar huis,
haalde een spiegeltje en keerde ermee naai
den hoogen boom terug, waarin Jocko nog
altijd zat. Vlug legde zü het spiegeltje op
den grond. Jan en Wim stonden er bij.
doch Miek nam hen mee naar binnen om
daar, voor Jocko's oog verborgen, achter de
dichte vitrages af te wachten, wat er ge
beuren zou.
En werke'Uk, haar list gelukte!
Het duurde niet. lang, of Jocko, die nog
nooit zoo'n mooi, glimmend ding gezien
had, waarin de zonnestralen Juist flikker
den, kwam behoedzaam naar alle kanten
om zich heen kijkend naar beneden. De
laatste helft van zijn tocht legde hij zelfs
bijzonder vluk af. Hij bukte zich over het
glimmende voorwerp heen, scheen het te
willen grijpen, keek zUn oogen uit en....
ontdekte plotseling een ander aapje!
„Dus toch iemand om mee te spelen!"
schoot het stellig door zUn bol. Hij lachte
van plezier. Het ander aapje lachte nu
ook. Jocko grijnsde, een kunst, welke de
ander even goed verstond als hij. Vervol
gens trok Jocko de gekste apesnoeten en
liet andere aapje scheen niet voor hem
onder te willen doen! Het knikte zelfs
terug, toen Jocko (was het toeval of op
zet?) hem eens vriendelijk toeknikte.
Misschien was Jocko wel bezig het andere
aapje over te halen samen ln den hoogen
boom té klauteren en daar krijgertje of
verstoppertje te spelen. Hij heeft het later
nooit verteld maar één ding was zeker:
Jocko had slechts aandacht voor zijn denk
beeldig speelmakkertje en merkte niet,
datde Vader van Jan en Miek na een
telefonisch berichtje plotseling vlak achter
hem stond en den rakker ln zUn armen
nam. Gelukkig dacht Vader er aan, ook
het spiegeltje mee te nemen en er het
aapje onderweg, terwijl hij hem stevig
vasthield, voortdurend in të laten kijken.
Jan, Miek en Wim er achteaan natuurlükl
Moeder stond het gezelschap al aan de
voordeur op te wachten liet allen binnen
en deed vlug de deur van Jocko's kamertje
open.
Vóór het aapje tot bezinning kwam, was
hü al weer thuis Het spiegeltje werd aan
den wand gehangen en verzoende Jocko
met zU'n gevangen-neming.
Maar toen het den volgenden morgen in
scherven op den grond lag. begreep de
familie, dat zelfs aan Jocko's geduld een
eind gekomen was en hij het andere aapje
tevergeefs aan den anderen kant gezocht
had. Gelukkig bleek hij zich heelemaa!
niet bezeerd te hebben!
Anna veegde zorgvuldig de scherven bij
een. terwijl Jocko teleurgesteld in een
hoekje zat Door allerlei lekkere hapjes
was hij spoedig afgeleid en liet hij zich
weer gewillig door de huisgenooten aan
halen.
Dat de deur vanaf dat oogenblik altijd
heel goed gesloten werd, zal iedereen be
grijpen.
(Nadruk verboden).
