De „Majestic in het grootste dok ter wereld - Bouw Waalbrug
VEILIGE HAVENS
FEUILLETON.
74*te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
DE NEDERLANDSOHE SCHAATSENRIJDERS v.l.n.r. S. Heiden, J.
Langendijk en R. Koops bij hun vertrek van Schiphol naar Oslo, waar zij
zullen; deelnemen aan de groote internationale schaatswedstrijden.
WEER EEN NIEUWE PRESIDENT
VAN CUBA. De opvolger van
Hevia, die twee dagen president was,
Carlos Men die ta.
DE GEBOORTE VAN DEN JAPANSCHEN TROONOPVOLGER. Prinses Chihako
Kuni, de moeder van de keizerin, bij den grooten optocht van schoolkinderen, op den
geboortedag van den troonopvolger.
door BASIL KING.
(Uit het Engelsch)
Wanneer men iemand in „das Grüne
Gewölbe" zou zeggen, dat hij iets mocht
wegnemen, dat hij mooi vond, zou die per
soon eenig begrip hebben van de verruk
king, die Tom Cobum voelde, terwijl hij op
de algesproken woorden stond te waohten.
Hij kon zijn moeder slechts vaag zien, en
nog onduidelijker kon hij de bewegingen
volgen var. de winkelierster, die graag iets
zou willen verkoopen. De eene rol behang
selpapier na de andere werd vertoond en
op een ezel gehangen, waar de bloem-
patronen wat licht in de duisternis wier
pen. Zelfs op een afstand kon hij zien, hoe
mooi zij waren, maar veel prachtiger vond
hij alles wat er dicht bij hem lag. Boeken,
op welker banden spelende kinderen en
dieren in onnatuurlijk ekleuren waren af
gebeeld, lagen er in keurige stapeltjes, die
er zoo verlokkelijk uitzagen, dat hij snakte
naar de afgesproken woorden. Kiezen kon
hij niet, want de keus was groot. Hij zou
zijn hand maar op goed geluk uitsteken.
„Sta je daar prettig, schat?"
Hij vond het heel merkwaardig, dat de
vraag juist kwam op het oogenblik, dat hij
kon zien dat de winkelierster juist achter
de toonbank wegdook, om een andere rol
behanselpapler op te diepen. 4llejS ging
prachtig. Niemand kwam den winkel bin
nen, niemand keek door het raam. Hij
strekte zijn arm naar voren en in een on
deelbaar oogenblik was zijn buit onder
zijn overjas, stijf tegen zijn kloppend hart
gedrukt.
Enkele minuten later kwam zijn moeder
glimlachend en pratend naar de winkel
deur, terwijl zij haar adres opgaf, dat de
winkelierster in een notitieboekje op
schreef. „Ik denk dat ik het lichtgroene
met de rozen zal nemen. Het zal de kamer,
die nog al donker is, lichter maken. Mor
gen zal ik het u laten weten. Ja. mijn
naam is Grover, no. 321, Blaisdel Avenue.
Dank u wel. Goeden morgen."
Nadat zij den winkel uit waren en enkele
meters waren doorgeloopen, durfde het
ventje zijn verbazing lucht te geven.
„Moeke, waarom zei u dat u Grover heet
en dat we in de Blaisdel Avenue wonen?
We wonen toch in Orange Street."
„Bemoei je met Je eigen zaken. Heb Je Je
boek? Welnu, daarom was het ons toch te
doen, nietwaar?"
De expeditie had succes gehad, en werd
op ander terrein vervolgd. Nu eens strekte
zij zich uit op het gebied van kruideniers
waren, dan weer op dat van ijzerwaren, of
manufacturen, of vruchten. Noodige din
gen werden gebruikt, onnoodlge verkocht,
in het bijzonder wanneer zij naar ver weg
waren verhuisd. Hoewel de eruit voort
vloeiende inkomsten niet groot waren, was
het een welkome aanvulling van het beetje
geld, waarover de vrouw beschikte.
Bovendien verschafte het hun een le
vensdoel, dat zij tot nu toe hadden gemist,
en waaraan zij zich nu geheel gaven. Zij
wijdden er zich aan als aan een gods
dienst, Zjj deden het om der wille van
de handeling zelf. Vooral de vrouw onder
vond er de kalmeerende invloed van op
haar gejaagdheid, die haar van binnen
verteerde. Zij werd rustiger, redelijker; zij
sliep en at beter, en naar buiten van wild
heid herhaalden zich minder dikwijls.
Met niet meer dan een beetje bangen
twijfel schepte de kleine jongen er beha
gen in. Hij genoot van zijn eigen listig
heid; hij vond het heerlijk, dat zijn moe
der zoo trotsch op hem was. Naarmate
hun handigheid groeide, strekten zij hun
operatiegebied uit, waarbij zij dikwijls
onderling hun rol verwisselden. Er waren
gevallen, waarin hij den winkelbediende
bezig hield, terwijl zij het een of andere
voorwerp, dat binnen haar bereik lag, weg
moffelde. Dit gebeurde meer en meer, na
dat was gebleken dat zij hem de baas was
wat keus betrof.
Voor iemand, die goed kon kiezen, vorm
den de groote warenhuizen natuurlijk het
ruimste operatiegebied. Zij gingen er da
gen achtereen in en uit, en uit en in, om
het terrein te verkennen, alvorens iets te
ondernemen. En wanneer zij tenslotte
hiertoe overgingen, geschiedde het op da
gen van verlaagde prijzen, waarop het in
zoo'n magazijn stikvol was.
Het door hun toegepaste systeem was
meesterlijk door zijn eenvoud. Het jongetje
droeg een soort boekentasch en stond, naar
mate de tactiek van het oogenblik het
vereischte, naast zijn moeder of een eindje
van haar verwijderd. In het eerste geval
bleef hij vlak by haar, en was een en al
bewondering voor gekleurde heerendassen,
die werden vertoond en waarop duidelijk
de prijzen vermeld stonden. Vrouwen ver
droegen zich bij de toonbank, zoodat het
Jongetje en zijn moeder moeite hadden
zich in de voorste rij te handhaven.
Wanneer de moeder na lang dralen haar
keus had gedaan, legde zij nog een soort
aarzeling aan den dag.
„Ik zal even mijn zuster vragen om hier
te komen," zei ze dan tot de winkeljuf
frouw. „Haar keus Is zooveel beter dan de
mijne. Toe, schat," verzocht zij het jon
getje, „loop eens gauw naar tante Mary,
en vraag haar even hier te komen." De das
goed zichtbaar in haar hand houdend,
lachte zij de winkeljufrouw vriendelijk toe.
„Ik zal even plaats maken voor deze dame,
die nog al haast schijnt te hebben."
Zij liep niet achteruit, maar het zich
gewoon achteruit dringen, en kwam zoo
doende in de tweede rij te staan en vervol
gens in de derde. In het gezicht van de
winkeljuffrouw blijvend, keek ze naar
rechts en naar links, om te zien of tante
Mary nog niet kwam. Van tijd tot tijd
maakte zij een beweging alsof tante Mary
werkelijk m zicht kwam. Steeds kwam zij
meer naar achteren te staan. Als het maar
lang genoeg duurde, zou er een moment
komen, dat de arme winkeljuffrouw, die
tientallen andere menschen moest helpen,
haar een paar minuten, zoo niet langer,
zou vergeten.
Het oogenblik scheen te zijn aangebro
ken. Met de das zwierig en voor ieder
zichtbaar over haar arm, baande zij zich
een weg door de menigte, op zoek naar
haar zoontje. Werd zij tegen gehouden,
dan had zij dadelijk een verontschuldiging
bij de hand: zij had haar zoontje zijn
tante laten halen, maar hij was niet terug
gekomen. Zoodra zij hem gevonden had,
zou zij naar de toonbank terugkeeren en
de das betalen of er van af zien. Het
excuus was aannemelijk.
„Tante Mary" was niet anders dan een
afgesproken punt, waar zij elkaar zouden
ontmoeten, dicht bij een der zijdeuren en
ver verwijderd van de afdeeling heeren
dassen. Voorts kwam er een kleine come-
dievertooning om eventueel aanwezige
dwarskijkers om den tuin te lelden.
„O, schat, wat heb ik je lang laten wach
ten! Zeg maar aan je moeder dat deze das
de beste was, die ik voor haar kon krijgen.
Ik wist dat je op me stond te wachten,
daarom heb ik de das maar niet laten in
pakken. Doe je tasch maar open, dan stop
ik haar er in"
De tasch werd gesloten, het jongetje
ging door de eene, de moeder door een
andere deur naar bulten en zij ontmoetten
elkaar daar op een punt, dichtbij genoeg
om door het ventje zonder gevaar te wor
den bereikt.
HOOFDSTUK VI.
„Wat we doen, is toch niet slecht, is het
wel, moeke?"
Hij vroeg dit nadat zij een jaar lang hun
strooptochten hadden gehouden, en het
tegen Kerstmis liep. Hij werd nu onder
steld zeven jaar te zijn. Om redenen, die
hij niet kon verklaren, ging de aardigheid
van hun handelingen er voor hem af. Hij
kreeg een hekel aan hun gappen en hun
handelingen in het verborgen ook aan
het liegen Maar liegen vormde zoon be-
hmsritk deel van hun dagelijksche leven,
dTt hij net «x> goed een hekel had kunnen
krijgen aan brood.
(Wordt vervolgd),
TE OBDA.M brandde een bakkerij tot den grond-toe af. Door den hevigen wind sloegen
de vonken over op twee boerderijen, die eve neens een prooi der vlammen werden.
De nablussching van de verbrande huizen.
BOUW TAN DE W VVLBRUG BIJ NIJMEGEN vordert flink De tweede pijler
steekt reeds boven den bouwput uit. Daarachter de reeds gereed gekomen rivierpijler.
HET grootste schip IN het grootste dok. Een luchtfoto van
de „Majestic" in het groote ,,King George V."-dok te Southampton.
