Tieuu)e onderzeeboot voor Indië - Uit het concentratiekamp ontslagen
Tweede Blad
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
FEUILLETON
|E NIEUWE ONDERZEEcR K 17 bestemd
oor Ned.-Indië is op de werf van Wilton te
fchiedam in dienst gesteld. De Jantjes bren-
en een driewerf hoera op de Koningin uit.
UIT HET CONCENTRATIEKAMP ONTSLA-
GEN. Drie honderd gevangenen zijn in de
Kerstweek uit het concentratiekamp te Ora-
nienburg ontslagen. Een groep, gereed voor
yertrek.
TER GELEGENHEID VAN HET 2&JARIG REGEERÏNGSJUBILEUM VAN DEN PRESIDENT IN DE VENE-
ZUELAANSCHE REPUBLIEK GENERAAL GOMEZ bood de gezant van Venezuela, José Cardenas, een lunch
aan in Hotel des Indes jn de residentie. V.l.n.r. mevr. Clemente, Prins Hendrik, mevr. Snouck Hurgronje, Z. E.
José I. Cardenas.
DE WERKZAAMHEDEN AAN HET Jl'LIANAKANAAL. De grcote betonnen meerpalen bij do sluis
in het Julianakanaal. De werkzaamheden aan het kanaal zijn wegens de yorst stopgezet.
BENNY LEE die het wereldkampioenschap schaatsen
.voor professionals in Richmansworth won.
uti 1 Al BEN der Weensche zwcmvereeni-
£mg ,,NTeem dagelijks een frisch bad" zwem
men ondanks de koude in den Donau.
Frisch is 't zeker 1
„Juist, hier heeft ze gewoond."
Hij opende de deur van Saxon's kamer.
Deze zat doodkalm in een leuningstoel.
Melchior stond naast hem.
„Goeden middag, luitenant," sprak Sa
xon vriendelijk. „Wat is de reden van uw
bezoek?"
„Wie is u?" vroeg hij.
„Wie is klonk het antwoord.
„Von Lisse, luitenant van de keizerlijke
huzaren onder veldmaarschalk Von Pap-
penheim."
„Kapitein Saxon, vroeger van Wallen-
stein's ruiters. En dit is wachtmeester
Melchior."
Jörgen sloeg aan en knikte Melchior
vriendelijk toe.
„Hoe lang woont u hier?" vroeg de lui
tenant.
„Zes, zeven dagen."
„Dus na den val van Maagdenburg?"
„Zoo is het inderdaad", antwoordde
Saxon rustig.
„U was in Maagdenburg?"
„Zeker luitenant".
„Mannen neemt den kapitein gevangen".
De beide huzaren wilden Saxon ieder bij
een hand grijpen. Deze was opgestaan en
door een plotselinge, krachtige beweging
van zijn ellebogen, vloog elk der huzaren
naar een kant van de kamer.
„Verdomme", zei er een.
„Sta op", zei Jörgen tot de andere. „Ja,
wij ruiters van Wallenstein
„Mond dicht", beval de luitenant. „Ver
zet. Wachtmeester roep nog twee mannen".
„Geheel onnoodlg", sprak Saxon. „Ik
wensch alleen behandeld te worden vol
gens mijn rang".
„U is mijn gevangene!"
„Waarom?"
„U bekent kapitein Saxon te zijn. U
heeft in Maagdenburg aan de vijandelijke
zijde gevochten. U heeft den strop ver
diend. Wachtmeester, knevel hem".
„Luitenant", zei Melchior. „Ik
„Hebben de officieren van Von Pappen-
heim het eerewoord afgeschaft?" vroeg
Saxon nieuwsgierig.
Een glimlach verscheen op de lippen
der andere ruiters. Jörgen kreeg een,
hoestbui.
„Wat bedoel je?"
„U", zei Saxon. „Ik geef u mijn eere
woord dat ik geen poging zal doen te
ontvluchten", vervolgde hij. „Bovendien
wij tweeën en een heel escadron".
De luitenant was geprikkeld, maar hij
was een verstandig man.
„In orde. Ik neem uw eerewoord aan",
besloot hijonwillekeurig onder den indruk
van de krachtige persoonlijkheid van den
avonturier.
Beneden gekomen, zadelde Melchior
Balder, nam de pistolen uit de halsters,
ook van zijn eigen paard en gaf ze aan
Rudolf ter bewaring.
De luitenant knikte goedkeurend.
„Laat den kapitein het zwaard behou
den", zei hij.
„Opzitten", klonk het bevel en de troep
stelde zich in beweging.
Saxon had in 't geheel niet naar Lize
omgekeken.
episode uit den Dertigjarigen Oorlog.
Oorspronkelijke schets van
G. P. BAKKER.
.(Wordt vervolgd)
