POPPENMASKERADE.
PAARDJE RIJDEN.
In de kinderkamer van een gezellig groot
huis zat Tilly en speelde met haar poppen.
Ze had ze allemaal in een kring om zich
heen gezet en dacht er over na, welke
pop ze eigenlijk het mooiste vond. Nu was
dit een heel moeilijk geval, want Tilly had
zóóveel poppen, dat ze bijna niét in haai
speelgoedkast konden liggen en nog steeds
kreeg ze er nieuwe bij Dit kwam, doordat
haar vader veel reisde en uit elk land
waar hij geweest was een pop voor haar
meebracht in nationaal costuum. Zoodoen
de had ze een Spaansche dame, een Es
kimo, een Rus. een Marker boerinnetje, een
Tyroler meisje en nog andere poppen, alle
maal verschillend gekleed. Eerst konden
ze elkaar natuurlijk geen van allen ver
staan, maar toen was het Marker boerin
netje ze Hollandsch gaan leeren. Dat was
in het begin niet gemakkelijk geweest,
vooral de Eskimo bracht er niets van te
recht, maar het boerinnetje had veel ge
duld en na een poosje konden ze zich alle
maal verstaanbaar maken en gezellig met
elkaar babbelen.
Tilly was heel blij met haar poppen, maar
het gelukkigst was ze toch met de pop, die
ze het laatst had gekregen, al had deze
pop heelemaal geen mooie kleertjes aan,
alleen een fijn batist hemdje, want het
was een babypop. Net een echte baby, vond
Tilly Alle andere poppen werden vergeten
en ze was nu bijna altijd bezig met „Baby",
zooals ze hem had genoemd. De anderen
voelden zich verwaarloosd en begrepen
niet wat Tilly voor moois vond aan die
nieuwe pop. 't Was waar, dat hij kon
slapen en dat konden zij geen van allen,
maar hij was nooit eens mooi aangekleed
zooals zij. Altijd was hij in het wit ten
minste, als Tilly hem kleertjes aantrok
dan droeg hij een wollen broekje en een
wit truitje, net als een échte baby, maai
meestal lag hy enkel in zijn hemdje. De
andere poppen vonden zichzelf veel mooier
met al hun gekleurde jurkjes en pakjes.
„Wacht maar", fluisterde het boerinne
tje. „je zult zien, dat ze ons dadelijk weer
opzij legt en met die nare babypop gaat
spelen".
En werkelijk, toen Tilly alle poppen weei
eens goed bekeken had, ging ze naar de
babypop en wilde nét met hem gaan spelen
toen moeder haar wegriep.
De poppen konden eerst niets zeggen
van verontwaardiging, maar toen begon
het Tyroler meisje te huilen en dat was
het sein voor alle anderen om hun boos
heid te luchten.
„Bah!" riep de Spaansche pop en trok
zenuwachtig aan haar kanten sluier, „ik
hou het niet uit om altijd maar stil te
liggen. Bovendien is het slecht voor me.
want ik word er veel te dik van".
Het Marker boerinnetje zette haar han
den in de zij en zei zuchtend, „Wat be-
teekent nou dik of dun! Als ik maar eens
mee mocht, als Tilly gaat wandelen, dan
kon ik weer eens de frissche buitenlucht
ruiken".
De Rus gromde wat in zijn baard en
keek somber voor zich uit. maar de arme
Eskimo trok zijn pelsje los en zei klagend:
En ik zit altijd maar in zoo'n warme
kamer, waar niet eens koele sneeuw is; als
ik nog lang hier moet blijven, ga ik be
slist dood"
Het Tyroler meisje legde haar arm om
hem heen en zei troostend: „Stil maar,
hoor. als het zoo doorgaat, lcopen we
allemaal weg. dan zul je eens zien, hoe
Tilly zal huilen".
Een dikke Teddybeer had stil naar het
gesprek geluisterd en zei nu schuchter:
„Ik ben maar 'n beest en geen mooie pop
zooals jullie, maar als je naar mijn raad
wilt luisteren, zou ik zeggen: Laat Tilly
maar met de baby pop spelen en gaan jullie
onder elkaar ook eens een spelletje doen.
Dat kan toch best zonder haar".
Verbaasd keken dt poppen hem aan.
Daar hadden ze nog nooit aan gedacht.
Ja. hij heeft gelijk," zei het boerinnetje,
„laten we iets gaan doen, een klompen
dans bijvoorbeeld!"
„Nee," zei de Spaansche dame nuffig,
„wij dragen immers geen klompen," en ze
keek trotsch naar haar hooge, puntige
hakjes.
„Ik weet iets", riep het Tyroler meisje,
„en jullie raadt nooit wat ik bedoel, 't Is
Iets heel leuks Nieuwsgierig keken allen
haar aan.
„Als 't maar geen ordinair spelletje is,
dan doe ik niet mee", zei de Spaansche.
Gewichtig keek het meisje rond en be
gon toen geheimzinnig:
„Laatst was ik in de huiskamer en daar
hoorde ik de menschen spreken over een
Vandaag gaan w'uit, mijn paardje,
Wc rijden met een vaartje
Heel vlug naar Oma toe
En worden vast niet moe.
Waar Oma woont? In Leiden
Geloof maar, dat ik blij ben,
Als ik mijn Oma zie.
Hé hopla fidel-die!
Wat prettig gaat dat rijden!
We hebben, Blesje, beiden
In 't reisje dolveel trek.
Hu! Daar is Oma's hek!
Ik zie al Oma wenken.
Wat zal z'er wel van denken
Z' is stellig blij verrast.
Afstappen! Opgepast!
Dag Omaatje, we moeten
Je van mijn Moesje groeten.
Straks spring 'k op Blesje's rug
En rijd dan weer terug.
(Nadruk verboden.)
CARLA
maskerade. Als wij die ook eens hielden!"
Gespannen keek zij alle poppen aan om
te zien, hoe haar voorstel werd ontvangen.
Allen werden stil van verbazing. Dat was
iets naar hun zin, een maskerade!
„Nu?" vroeg ze „hoe denken jullie er
over?"
De Spaansche richtte zich trotsch op.
„Ik doe mee", zei ze. „Ik ook", riep het
boerinnetje. „Ik ook", bromde de Rus. „Er.
ik", juichte de Eskimo. De arme beer werd
niets gevraagd, want hij was maar een
beest en mocht dus niet meedoen.
„We zullen eikaars kleeren aantrekken",
zei de Eskimo. „Dan is het een echte mas
kerade. Vlug trok iedereen zijn kleeren
uit en ruilde ze om met een ander.
Het dikke boerinnetje wilde met alle
geweld het costuum aan van de Spaansche
dame, maar dat was haar natuurlijk veel
te nauw en toen ze er half in zat, kon ze
niet meer vóór- of achteruit. Ze zuchtte
van verilchting, toon de Rus haar met
een paar harde rukken eindelijk bevrijd
had. Het pakje van den Eskimo vond ieder
een zóó mooi, dat er letterlijk om gevoch
ten werd. De Spaansche had het eindelijk
veroverd en begon het gauw in een hoekje
aan te trekken.
Het boerinnetje droeg nu de kaplaarzen
en den kleurigen kiel van den Rus en deze
wrong zich met veel moeite in het ge
streepte boerinnepak, terwijl het Tyroler
meisje nu het Spaansche costuum droeg;
alleen de schoentjes kon ze niet aan, want
ze was heelemaal niet gewend aan hooge
hakken.
De Eskimo puilde als een dikke worst
aan alle kanten uit het Tyroler costuum
en durfde zich niet bewegen uit angst, dat
hij er uit zou barsten. Toen was iedereen
klaar.
„O," riep op eens de Spaansche ver
schrikt „we hebben vergeten, dat er
iemand moet zijn. die uitmaakt, wie van
ons de mooiste is."
Daar had nog niemand aan gedacht en
verdrietig staarden ze voor zich uit. Geen
van hen voelde er iets voor, want de pop
die zou moeten oordeelen, kon zelf natuur
lijk niet meedoen.
Toen kreeg het boerinnetje een goeden
inval. „Ik heb iets gevonden", riep ze. „Er
moet natuurlijk onpartijdig geoordeeld wor
den en dus kunnen we Tilly laten kie
zen, zonder dat ze 't zelf weet. De pop. die
ze 't eerste opneemt, als ze binnenkomt,
is de mooiste, vinden jullie dat goed?"
fri
„Ja, ja!" riepen allen door
is goed!"
Ieder probeerde het dichtst
te zitten om vooral op te val!i
binnenkwam. Van pure ijdelht
allemaal even raar. Het boer
er zoo aardig uitzag met
wangen, probeerde op den
liggen als een dame en had
gen wit gemaakt met een
omdat ze bleeke wangetjes deft
Spaansche had het boerinnesc!
gedaan over het pakje van
het Tyroler meisje droeg de I
het boerinnetje bij het Spaanse
de Rus had zijn baard willen
maar de schaar was heelemaal
gaan en de Eskimo zag er
en met het Tyroler costuum
belachelijk uit. Maar zelf vom
prachtig!
Toen kwam Tilly binnen
baasd naar de opgedirkte popp
er niet één bij, die gekleed wa:
behoorde en Tilly vond ze
leelijk en potsierlijk. Ze
door naar het hoekje, waar de 1
en nam hem gauw in haar
„O," zei ze, „wat ben jij tochl
in je witte hemdje. Ik vind jou
dan al die andere gekke
hun aanstellerij."
De poppen werden bleek van
had nu gedacht, dat Tilly de
eerst zou opnemen?! Hij had
zijn hoekje gelegen, dat niema
idee was gekomen om hem
4doen. En nu was hij de winn
dat hij het zelf wist!
Alle aardigheid was er nu
en voorzichtig trokken de P0PPÉ
wat niet van henzelf was. Toen
de babypop weer neerlegde
anderen keek, zaten ze schuldi
gend bij elkaar in een hoek
in zijn eigen costuum.
„Zoo", zei Tilly, „nu zien
minste weer behoorlijk uit, m
zijn witte hemdje is toch bet 1
Beschaamd bogen alle popp60
en keken verlegen voor ziet
nooit hielden ze meer een ntfJ
all
liep
arn
J"
nu
RH
(Nadruk verboden).
