Ijsvermaak - Het onderhoud tusschen Litwinoff en Mussolini
haar avonturier
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Na Sinterklaas
i vader eenmaal met het treintje gaat spelen dan kunnen
■wachten.
de jongens nog "wel even
1)E „ROYAL SCOT" kwam met de „Beaverdale" te Tilbury terug van
zijn toer door Amerika, waarbij 80 steden bezocht werden. Het ontschepen
van een der wagons van den trein.
DE PRIKSLEE nu de haven te Voleni
dam dicht is, hét vervoermiddel.
niet in den rug gedekt, een voorzichtig
generaal, maar een woord is een woord en
hij had zijn eerewoord gegeven."
„Dat is mij ook onbegrijpelijk. Misschien
dacht hijdat de stad het langer zou kun
nen houden."
„Maar waarom vraag je me dat?"
Ze zuchtte. Ze had hem gaarne een ant
woord gegeven, maar ze kon, ze mocht
niet .Zij bekende zich eerlijk, dat ze veel
belang begon te stellen in haar avonturier,
zooals ze hem in gedachten noemde. Haar
avonturier, aan wie ze haar leven en veel
meer te danken had. Eigenlijk was zij: zijn
oorlogsbuit, en hij bleek: haar redder.
Geen vrouw had een dapperder ridder
dan zij.
In het Oosten werd een lichte streep
zichtbaar.
„En nu," sprak Saxon, „zullen we verder
gaan, als de prinses het beveelt."
Ze stonden op en liepen langzaam voort.
Saxon spiedend en loerend als een vos,
die bij het eerste ochtendgloren uitgaat op
buit. De lucht was één mengeling van rijke
kleuren, geel-goud, oranje en rood. Het
was een schitterend mooie morgen. Ze
stapten nu flink langs den boschweg; de
vogels sjilpten vroolijk en zongen in de
bladeren hun hoogste lied.
Een nieuwe dag was begonnen: de
derde dag.
HOOFDSTUK XH.
Zeven malen klonk de roep van den koe
koek in den vroegen morgen door het ge
boomte en na korten tijd nog zeven malen.
Toen de koekoek voor de derde maal
zeven keer geroepen had, kwam een groote
wolfshond aanrennen. Met een groote
snelheid brak hij door het struikgewas en
vloog op Saxon toe.
„Zoo Wolf. kalm, kalm, ja hier is de
baas en hoe is het met jou, kerel?" en hij
aaide den hond over den kop. Toen eerst
keek de hond naar Marion. Maar Saxon
sprak: „Ja zeker, een vriend, Wolf" en
deze ging naar haar toe, besnuffelde haar
en liet zich goedgunstig even den kop
streelen om dan met een sprong weer op
zijn meester toe te vliegen.
Daarna hoorde men de hoeven van een
paard op het pad. Het bleef even staan
voor het struikgewas, drong er doorheen.
Een groote, zware, hengst legde zijn kop
op den schouder van zijn meester, die hem
zacht op den hals klopte. „Dit is Balder,"
zei Saxon.
Dan klonken forsche voetstappen van
een man op den weg. Een breede, groote
gestalte, gekleed in geel leeren wambuis,
dito broek en hooge gele laarzen, een
krachtig verweerd gelaat, groote, witte
snor en een paar grijze, heldere oogen, die
blijmoedig de wereld inkeken, trad te
voorschijn. Hij liep met uitgestoken hand
naar Saxon, die hem dadelijk tegemoet
trad en keek hem verbaasd aan.
„Ja," zei Saxon glimlachend. „Je kapi
tein is een Waalsche hopman geworden,"
met een lichten klemtoon op kapitein.
Hij reikte hem de rechterhand. De ander
greep die, lel hem de linker op den schou
der en sprak:
„Welkom, van harte welkom, kapitein."
„Blij je weer te zien, Melchior. ..Dit is
Melchior," wendde hij zich tot Marion.
„En dit is freule Marion, een verderen
naam moet je niet vragen, Melchior."
Marion gaf den krijgsman hartelijk de
hand.
„Kapitein Saxon heeft me al over u ge
sproken," zei ze.
De wachtmeester boog en antwoordde:
„Een vriendin van mijn meester kan steeds
over mij beschikken. Mijn meester is zeer
zorgvuldig
„We zijn samen uit Maagdenburg geko
men," viel Saxon hem vlug in de rede.
„Het is de avontuurlijkste tocht van mijn
leven geweest, maar nu moeten we eerst
overleggen, wat ons te doen staat. Ik heb
mijn woord gegeven freule Marion naar
het Zweedsche kamp te brengen. Is hier
alles veilig, Melchior?" vroeg hij.
„Zeker, kapitein, anders zou ik Wolf en
Balder niet hebben losgelaten. Toen Wolf
den koekoek hoorde roepen, was hij niet
te houden en Balder evenmin. In de her
berg komen natuurlijk allerlei vreemde
gasten. Het beste zal zijn dat we de freule
vergeef mij de uitdrukking freule
achterbaks houden of vermommen.
„Een paar dagen rust zal voor ons geen
weelde zijn," meende Saxon. „Ik geloof,
dat ik in twee dagen geen drie uren gesla
pen heb. Twee dagen, het lijkt een jaar.
En nu voel ik eerst, hoe vermoeid ik ben."
„Geen wonder, ik ben als geradbraakt,"
zuchtte Marion.
„Je krijgt nu eindelijk het bed, dat ik je
beloofd heb."
,A1 is het wat later geworden, toch heb
je je woord gehouden," zei ze zachtjes.
„Maagdenburg is totaal verbrand," ver
telde Melchior. „Van den heuvel kan men
de puinhoopen zien rooken. Er loopen de
vreemdste geruchten. Als u vanmorgen
niet gekomen waart, kapitein, zou ik er
eens op uit zijn gegaan."
„Was u niet bezorgd over uw vriend,
wachtmeester?" vroeg Marion.
„Och, de kapitein kan zich vrij behoor
lijk alleen redden," antwoordde deze. „Hij;
is niet zoo gemakkelijk te vangen. Ver
geefs noemen ze hem niet de...."
.Daten we nu maar gaan," viel Saxon in.
,Jk zal trachten u beiden ongemerkt
binnen te loodsen!" sprak Melchior vroo
lijk, alsof hij den verwijtenden blik van
zijn meester niet zag.
Met hun drieën, Melchior met het paard
en hond vooraan, traden ze een vriende
lijken vruchtentuin binnen, omgeven door
een hooge, groene ligusterhaag, aan de
achterzijde van een ouderwetsche herberg,
die romantisch aan den boschkant lag,
rustig en vreedzaam, alsof er in het land
nimmer oorlog gewoed had, en die deed
denken aan sprookjes van vermomde
marskramers en dolende ridders langs den
heirweg. Door een achterdeur gingen ze
naar binnen. Marlon werd naar een hel
dere slaapkamer op de bovenverdieping
gebracht. Verheugd keek ze rond, alles
blonk er. Het linnen geurde naar lavendel.
„Het lijkt een sprookje uit de Duizend en
Een Nacht" zei ze. „Het is alsof ik in geen
jaren in een behoorlijk bed heb gelegen;
toch zijn er slechts twee dagen ver
streken."
Saxon ging naar een kamer, die tegen
over de hare lag aan het einde van een
breede gang, welke door een venster uit
zicht gaf op een schaduwrijke laan en
donkere beukenbosschen. Bij de deur reik
ten ze elkander de hand.
„Hartelijk dank, Saxon, voor alles,, wat
je voor mij hebt gedaan," zei ze zachtjes
met matte stem en een vochtigen glans in
haar donkere oogen.
(Wordt vervolgd), j
HET ONDERHOUD TUSSCHEN LITWINOFF EN MUSSOLINI. Lit
winoff (links) door Mussolini in het Palazzo Venezia ontvangen.
SIERDE SCHIIT IX DE HAVEN VAX
VOLENDAM.
Volendam op de schaats.
Klaar voor een Iliaken tocht op de schaats.
11VRCONI IX JAPAN. Geisha's
schenken Marconi ,,Sake" in, een
Japansche volksdrank.
episode uit den Dertigjarigen Oorlog.
Oorspronkelijke schets van
G. P. BAKKER.
■w, waarom werd je Wallenstein's
spion, die menschen verraadt
geld?" vroeg hij verwonderd,
verraden voor geld? Marion,
«nooit gedaan."
hem, nu ze in het duister zaten,
vrfjer kon spreken en veel ver-
hd won ik inlichtingen voor
hver den loop van den strijd;
as niets minderwaardigs."
MuJf nlet aan de zbde van Gustaaf
1 strijden?" vroeg ze. „Je zoudt
schulp zijn voor de goede zaak."
zaak," lachte Saxon scharn
iert? vecllt voor zijn goede zaak.
haam van zijn God. Ik heb
ik mA? over zitten denken. Voor Tilly
Sr geen vinger uitsteken. En de
"Zweden liet, ondanks zijn ko-
tart i den vijand de gelegenheid
tv. P'hhderen. Hij wil het, pro
ve^ "ihtschland redden. Hij ls een
ia d.» i Maar waarom liet hij uw
n steek. Strategische redenen;
