Bouw nieuwe Waalbrug - Een concentratiekamp op een schip
74*,e Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
j
FEUILLETON.
De Moord op Abbotshall
TER GELEGENHEID VAN DE l'EESTEN VAN „HET VADERLANDSCHE HERTOG ADOLF FIUEDRICH VALPARTIJEN HIJ H1NDERNISRENNEN TE BRISBANE, AUSH'RALIë. Een bijzonder
FRONT" hebben twee Weensohe schoenmakers bondskanselier Dollfuss dit bro^der'Va n^Pi^s^èndrik wórdt moeilijke hindernis, waar twee jockey's uit het zadel gewipt worden,
paar mooie sohoenen met zijn portret erop ten geschenke aangeboden. 10 October 60 Jaar.
DE BOUW VAN DB NIEUWE WA ALBRUG. Bij Lent TWEE REUSACHTIGE POPPEN voorstellend dt bekende filmkomieken SUn'
"'va^Tb^ewTtordr^tu^^df" ^a-el en Oliver Hardy, in de straten van Nijmegen tijden. Ue kermi. fianeerend.
tran sportkabel s.
CONCENTRATIEKAMP OP EEN SCHIP. Het concentratie
kamp Missler bij Bremen is op een schip overgebracht.
Gevangenen op het dek" achter prikkeldraad.
HET MONUMENT ter nagedachtenis aan
de slachtoffers van de ramp der R. 101, dat
Zondag nabij Beauvais ontbnld zal worden.
Een Detective-verhaal
door PHILIP MAC DONALD.
Geautoriseerde vertaling door H. A. C. S.
27)
„Alsjeblieft", zei het stemmetje, „laat je
"^Neen" brulde Hastings. „Neen! Nooit
meer'"
Zachtjes hief zij haar hoofd op om weer
naar hem te kijken. Onmiddellijk, door en
door overtuigend, kuste hij haar. Voor een
oogenblik, een snel voorbijgaand gedeelte
van een seconde, scheen het hem, dat ae
geachte lippen den druk van de zijne had
den beantwoord.
Maar dan rukte zij zich vrij. „Mr Has
tings!" Zij stampte met haar voet. Hoe
durft
Een grijns van vreugde was op zijn ge
zicht. „Niet noodig", mompelde hij. „is
heelemaal niet meer noodig. Ik ben nu
niet bang voor je, jou lieveling!" Hij greep
weer naar haar.
Van den grond kwam weer dat scnorre
gebrom. Weer hoorden zij 't niet.
-En je weet, dat je al jaren verliefd op
mij bent", zei Hastings.
„O! Dat is niet waar!" Zij was een en
al verontwaardiging. Plotseling veranderde
het „Ja, "t ls zoo, maar alleen maar
maanden, ln elk geval. O, Jack, Jack,
waarom deedt je dit niet eerder?"
„Bang", zei Hastings.
„Maar maar waarvoor?"
„Voor Jou en je vervloekte bekwaam
heid. Gisteren zwoer ik bij mijzelf, dat ik
al mijn moed bij elkaar zou rapen, zoodra
ik Je op heeterdaad betrappen zou, als Je
een fout beging, En je ziet, ik heb—"
Haar oogen schoten vuur. „Wat meen
Je? Fout! Dat is wat moois! Nu ik den
moordenaar gekregen heb
Zij beiden draaiden zich om, herinne
ring kwam weer terug.
De eigenaar van de kamer lag naast de
omgevallen tafel, een vormelooze hoop in
zijn donkere kamerjapon,
Margaret beefde. „Fout, werkelijk!" be
gon zij-
„Ja, Je deedt fout. Dit ls een werkje voor
een man. Je hadt moeten wachten tot ik
terug kwam. God, wat heb je mij angstig
gemaakt! Als die buitendeur eens niet
open was geweest!'
„Maar Jack
Hastings vergat moordenaars. „Waarom
noem je mij zoo?" vroeg hij.
„Omdat lk toch niet altijd Spencer kan
zeggen. Ik zou mJj voelen als de heldin
van een feuilleton. En val mij niet ln de
rede. Ik begon te zeggen: in ieder geval
hebben wij den man. Zal kolonel Gethryn
niet ln zijn schik zijn?
„Hastings kwam op de aarde terug:
„Goede God!" zeide hij. Dus dat ls de
moordenaar5 Hem zat Gethryn achterna.
Maar, hij is een erg zieke moordenaar- A
propos, hoe weet je dat hij 't is?"
„HIJ bekende. Hij was ln een soort de
lirium. Zei, dat hij 't gedaan had, maas
dat hij het aan niemand zou vertellen,
't Was vreeselljk.
Hastings wreef zich aan zijn kin. „Ik
verbaas .me," zelde hij. „Ik verbaas me.
Kom aan, wij zullen een aardig diploma
tiek onderhoud hebben met den p>ortler,
dien ik beneden zag. En vergeet niet, dat
wij hem niet moeten laten merken, waar
wij achter heen zitten."
4.
De wijzers van de klok ln mevrouw Le-
mesurier's salon stonden op vijf minuten
voor twaalf Er kwam een stilte in de con
versatie, welke Anthony gaande had ge
houden, nadat hij zijn boodschap aan
Hasting gestuurd had. 't Was een gesprek
geweest, dat telkens afdwaalde; maar hij
had zijn doel bereikt. Behalve de ver
moeide blik in haar oogen, was er nu niets
te zien van de spanning, waarin de vrouw
was geweest. Zij was felteljk bijna nor
maal. Zij had zelfs gelachen, niet eens,
maar vele malen.
En Anthony was blij, want hij had ont
dekt, dat zij humor bezat, geest en wijs
heid om haar schoonheid te begeleiden.
Zij was dit bedacht hij, terwijl hij sla
perig was bijna te goed om waar te
zijn.
Voor een oogenblik vielen zijn oogen
dicht. Achter de oogleden werd haar ge
laat voor hem zichtbaar een beeld, dat
wonderlijk duidelijk was. nog meer dan een
dat hij met open oogen had gezien.
„U" zei Lucia, „moest slapen. Ja, dat
moest Niet u inspannen om conversatie
te maken met een vrouw, die haar emotie
niet ln bedwang kan houden.
„Het sluiten vaa de oogen", zeide An*
thony, terwijl hij ze weer opende, „wijst
er alleen op, dat de groote detective bezig
ls wat wij noemen achter een Inge
wikkeld probleem te komen. Hij sluit al
tijd zijn oogen, weet u. Hij zou niets kun
nen doen, wanneer ze ooen waren."
ZIJ glimlachte. „Ik vrees, dat lk u niet
geloof, weet u, lk denk, dat u vandaag
zóóveel gedaan hebt, dat u eenvoudig óp
bent."
.Heusch, ik verzeker u, 't ls niet zoo. Wij
slapen nooit voordat een zaak tot een
einde ls gebracht. Nooit, 't Is alleen droe
vig ln dit geval, omdat lk kan voorstel
len, dat het steeds doorgaat." Hij zag, hoe
haar mond een pijnlijk-angstige trek had,
en ging door: „lk bedoel, ik geloof niet,
dat wij ooit den Sperwer te pakken krijgen-
„Den Sperwer?"
„Ja. Herinnert u u niet, „wie doodde
Roodborstje?" 't Moet het eerste detec
tive-verhaal geweest zijn, dat u gelezen
hebt. U weet: 't was de Sperwer, die het
gemeene werk deed. En hier, bij wijze van
spreken, doen wij 't allen. Wij zijn allen in
ae war, dat zijn we. Hier ben ik tot de
overtuiging gekomen, dat of A. F. Gethryn
of de rest van de wereld gek is. Daar heb
ik de politie met den verkeerden vogel in
de hand."
„Het eenige reeele stuk werk, dat ik van
daag gedaan heb," ging hij verder, „heeft
mij doen vinden niet een antwoord, maar
een ander persoon De vraag is: was een
bepaald ding echt, of was het gemaakt
om er uit te zien of 't echt was, of was het
zoo gemaakt, dat het er onecht uit zou
zien? Het antwoord, op het oogenblik ls
een puzzle.
ZIJ glimlachte weer. „t Klink gruwelijk^
zelde ze. Vervolgens, met veranderde stem:
„Maar maar mijn broer? U zei
Doordringend, schel, kwam de booze bel
van de telefoon.
Lucia sprong op, terwijl ze een gil gaf.
Voor zij tijd had om iets meer te doen,
was Anthony aan de telefoon. Toen hij 't
toestel opnam, was zij naast hem, met
oogen en handen vragend om door den
tweeden ontvanger mee te mogen luisteren
„Ga uw gang", zelde hij, en ln den
hoorn: „Hallo!"
Zij greep naar de zwarte schijf en hoor
de: „Ben JIJ dat, Gethryn?"
„Ja, Hastings?"
„Ja. Ik heb dat werkje gedaan
„Wat heb je gevonden?" blafte Anthony
terwijl hij een kalmeerende hand op den
blanken schouder naast hem legde. HIJ
voelde dat haar geheele lichaam beefde
De telefoon liet een gesnater zonder zin
hooren.
„Wat?"
„Ik zei," kwam een gillende stem, dat
de man, op- wlen je boodschap betrekking
hAd e zei, dat hij opgeknapt had dat
zaakje, waar jij naar vroeg."
Anthony wrierp een zijdellngschen blik
naar de vrouw naast hem. Met verbazing
en bewondering zag hij. dat er geen tee
kenen van een ineenstorting waren. De
hand, die den tweeden ontvanger vast
hield, was even rustig als de zijne haar
hoofd was rechtop. Alleen de bleekheid van
haar gezicht, die zelfs op haar lippen was,
vertelde van den schok.
(Wordt vervolgd), j
