ZOEKPLAATJE
Toen Moeder hoofdpijn had
(Nadruk verboden). Waar is de jeugdige viervoeter?
Met een zuohrt van verlichting liet juf
frouw De Gun9t zich in haar s-toel vallen.
Ziezoo, dat was gelukkig klaar.
Den geheelen middag had ze het druk
gehad met het strijken van de wasch.
De zomertijd was wel prettig, o zeker,
maar wat had ze een berg goed meer te
wasschen en te strijken dan m den win
ter. Niet het minst van G-retha. haar
twaalfjarig dochtertje.De lichte jurken, die
Gretha in den zomer droeg, waren spoe
dig vuil. Natuurlijk moest het meisje dan
een andere aantrekken, want ze kón niet
hebben dat het kind er niet netjes uiitzag.
Och, anders hinderde dat juffrouw De
Gunst ook eigenlijk niet. al was de wasch
wat groot. Maar de laatste dagen voelde
ze zich nog al vermoeid. En vandaag werd
ze onophoudelijk door een hevige hoofd
pijn gekweld Nu 't zou wel weer over
gaan.
Ze had zich zeker wat erg druk ge
maakt. Als ze zich nu een poosje rustig
hield, zou het best gauw weesr gaan.
Daar werd gebeld! Met een pijnlijke
kreun, even de hand tegen het hoofd ge
drukt. stond juffrouw De Gunst op. Daar
zou Gretha wel zijn. 't Was al half vijf;
ze was laat vandaag. Ongeduldig geklep
aan de brievenbus bewees juffrouw De
Gunst dat ze gelijk had.
„Ja. ja, ik kom al. zei ze. terwijl ze de
deur openmaakte.
„Dag Moes!"
„Dag Gretha! Ben je niet wat laat?"
„Ja. moe, ik ben nog een klein eindje
met Ali meegeloopen. Is 't erg?"
„Welnee, kind", stelde moeder haar ge
rust. „Kom nu maar gauw binnen, dan zal
ik je een kopje thee geven".
Terwijl Gretha zich in de gang van
hoed en mantel ontdeed, ging moeder de
huiskamer weer binnen schonk voor
Gretha het beloofde kopje thee in en zette
dat op tafel voor het meisje neer. Toen
liet ze zich weer met een zucht in haar
stoel vallen.
Terwijl ze pijnlijk kreunde. wTeef ze
met de hand langs het voorhoofd.
Juist kwam Gretha binnen. Plotseling
zag het meisje nu hoe bleek moeder was.
..Hebt u hoofdpijn, moeder?" vroeg ze
hartelijk, terwijl ze den arm om moeders
hals legde.
,Ja, Gretha, een beetje", gaf moeder
met een flauwe glimlach ten antwoord.
..Nee moeder, niet een beetje, maar heel
erg. Dat zie ik aan u. Toe, gaat u een
(poosje op bed liggen, dan is het sfcraks
misschien wel over.
„Och Gretha," zei moeder, „ik kan haast
biet. Over een uur komen je vader en
Marius thuis en dan wil vader altijd
graag zijn kop chocolade hebben, dat
weet je wel."
..Maar dat kan ik ook al klaarmaken,
moeder. Ik heb het wel eens meer ge
daan en dan zei vader altijd, dat het heel
lekker was.
„En er is nog geen melk voor de choco
lade ook in huis", ging moeder voort. Ik
heb van morgen een liter te weinig van
den melkboer genomen. Dus die moet ook
nog gehaald worden."
„Dat zal ik dan dadelijk doen, moeder",
zei Gretha ijverig. „Maar toe, gaat u dan
een poosje boven op bed liggen."
Moeder stribbelde niet langer tegen. Ze
had werkelijk wel een uurtje rust noodig.
En wie weet. misschien zakte de hoofd
pijn ook wel in dien tijd,
„Nu, 't is goed. dan ga ik maar Gretha",
zei moeder tenslotte. Zul je dan goed voor
lies zorgen?"
Gretha beloofde het.
Zoodra moeder naar boven was gegaan,
"m ze de melkkan en haalde de ver
engde hoeveelheid melk. De sleutel van
de huisdeur nam ze mee. Want ze mocht
~u vooral niet bellen! Dan zou moeder
mmers weer op moeten staan om haar
"pen te doen? En dat mocht natuurlijk
pt.
Toen ze terugkwam, deed ze als een
a-ndig huishoudstertje de melk in de ko
er. De melk moest gekookt worden, dit
'st ze.
Zou ze het straks doen, als ze de oho-
olade voor vader en Marius moest klaar
aken?
Nee, dat maar niet, want dan zou
der te lang op zijn chocolade moeten
hten En dat behoefde hij bij moeder
ooit. Meestal had moeder de chocolade
oeds klaar voor vader er was. Nee. ze zou
e melk nu maar dadelijk koken, en er
an straks wat afnemen voor de choco
lade. Zoo gedacht, zoo gedaan!
Voorzichtig stak Gretha het gas aan.
Moeder had haar meisje altijd geleerd,
voorzichtig met vuur en licht om te gaan.
Daar dacht Gretha nu goed aan Maar
moeder had haar ook altijd gezegd, dat
ze,als ze op de melk moest passen, nooit
de keuken uit mocht gaan voor de melk
kookte. En daar dacht ze nu niet aan.
Eerst had ze wel even post gevat bij het
gasstel. Maar al gauw verveelde haar dit.
De melk kookte nog lang niet, ze kon
best nog even naar binnen gaan. Wacht,
voor alle zekerheid, zou ze het gas maar
een beetje laag draaien. Toen Gretha
in de huiskamer kwam. haalde ze haar
schoolboeken voor den dag. Maar 't was
niet omdat ze zoo'n haast had om aan
haar huiswerk te beginnen. Ze had van
daag op school een nieuw leesboek uit de
bibliotheek gekregen. Op school had ze al
gezien dat het boek er heel gezellig uit
zag. En nu wou ze eens even kijken waar
het eigenlijk over ging. Natuurlijk zou ze
nu niet gaan lezen daar had ze waarlijk
geen tijd voor. Nee. ze zou het maar even
inkijken en dan weer naar achteren gaan
Gretha ging met het boek in moeders laag
stoeltje voor het raam zitten.
Eerst bladerde ze er even in. Ze keek
naar de platen, las hier en daar een bij
schrift maar toen zag ze opeens een aar
dig gedeelte.
Even daar een klein stukje van lezen.
Maar jawel, toen Gretha begon te lezen,
toen was het mis. Spoedig had het ver
haal waar ze aan begonnen was. haar zóó
gepakt, dat ze aan niets anders meer
dacht. Het de ellebogen op de knieën en
de handen voor de ooren. bleef ze zitrten
lezen. O. o, als moeder dit geweten had.
Dan zou ze niet zoo rustig boven zijn
gebleven. Maar Gretha dacht niet aan
moeder. Ze dacht ook niet aan vader en
nog veel minder aan de melk die op het
vuur stond.
Ze dacht alleen aan haar boek. In de
keuken stond de melk over te koken, al
maar over te koken. Als Gretha niet heel
gauw kwam. zou er niets meer in de pan
zijn. Maar Gretha kwam niet, Gretha
merkte niets. Ze hoorde niet dat er buiten
een sleutel in de deur werd gestoken en
dat vader en Marius thuis kwamen.
„Wat ruikt het hier aangebrand.", zei
vader „Vreeselijk, wat zou er aan de hand
zijn?"
Direct liep vader door naar de keuken
en aMrius die nieuwsgierig was volgde
hem op den voet.
In de keuken vond vader niemand.
Maar wel zag hij een dikke blauwe walm
uit de pan, die op het vuur stond, opstij
gen. Ja. al de melk die Gretha opgezet
had was verkookt, en nu stond de pan
te branden. Dat gaf die vreeselijke lucht
in huis. Haastig draaide vader het gas
uit en gooide de verbrande pan in een em
mer water Met een sissend geluid zonk
ze op den bodem.
„Waar is moeder toch?" vroeg vader
terwijl hij naar binnen liep. „ik begrijp
er niets van."
Toen opende hij de huiskamerdeur en
vond daar Gretha, die met een verschrikt
gezicht uit het stoeltje opsprong.
..Waar is moeder toch. Gretha? Wist jij
dat er iets in de keuken op het gas stond?"
Met een luiden kreet vloog Gretha
vader voorbij.
„De melk," riep ze. „O, vader, ik ben de
melk vergeten."
Vader volgde haar.
„Ja meisje, dat is nu telaat," zei hij.
„Alles is verbrand en ik ben bang dat het
moeder nog een nieuwe melkkoker zal
kosten ook. Maar waar is moeder toch?"
viel hij zichzelf in de rede.
Gretha snikte het plotseling uit, O, wat
speet 't haar, dat ze niet beter voor alles
gezorgd had. Nu was er niets klaar voor
vader en wat zou moeder straks wel
zeggen?"
„Moeder ligt boven," zei Gretha nog
altijd snikkend. „Moeder had zoo'n hoofd
pijn en is toen een poosje gaan liggen."
„En toen moest jij zeker de melk koken,"
spotte Marius. „Nu. dat heb je keurig ge
daan."
„Stil Marius," zei vader streng, „er wordt
jou niets gevraagd. We maken allen wel
eens fouten en ik geloof dat Gretha spijt
genoeg heeft. 'kZal eens even naar boven
gaan, om te kijken hoe het met
moeder is."
„Dat hoeft niet," klonk moeders stem
plotseling achter hem „Hier ben ik al.
Mijn hoofdpijn is aardig gezakt. Maar
wat is hier gebeurt?"
„Dat moet Greetje je maar eens ver
tellen," zei vader.
Vragend keek moeder nu naar haar
dochter en die bekende haar onder tranen,
dat ze de melk heelemaal vergeten was,
toen die op het vuur stond. En dat nu
alles, alles overgekookt was.
„Dus vader heeft nog niet eens zijn
chocolade gehad?" vroeg moeder.
„Och. och. wat heb ik een spijt, dat ik
naar boven ben gegaan."
„Dit hoeft toch niet," zei vader, „want
je hoofdpijn is er beter mee geworden.
Kom we zullen je nu allemaal helpen.
Marius haalt andere melk en Gretha en
ik helpen je den boel opruimen. Goed?"
„'kZal voortaan heusch beter oppassen,
moeder," beloofde Gretha, terwijl ze een
dankbaren blik op vader wierp.
„Nu Gretha, goed dan," zei moeder.
„Droog je tranen en help me eens gauw
het gasstel schoonmaken."
Gretha hielp moeder zoo goed ze kon.
Eer er een kwartier verloopen was, zaten
vader en Marius met een heerlijke kop
chocolade voor zich.
„Die is lekkerder dan wat jij klaar
maakte, Gretha," poogde Marius haar nog
te plagen.
Maar vader zei: „Ophouden, Marius! We
praten er niet meer over. Als Gretha weer
eens chocolade klaar moet maken, zul je
eens zien hoe fijn ze dat doet. Wat zeg jij,
Gretha?"
Gretha zei niets. Maar een dankbare
blik beloonde vader voor zijn vriendelijke
woorden.
FRANCINA.
