Een onvergetelijke dag in het Stadion te Amsterdam
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweedie Blad
FEUILLETON.
De Moord op Abbotshall
De Koningin passeert de eerewacht.
Het défilé der Elf Provinciën.
Koningin door het Nederlandsche Volk in het Stadion te Amsterdam gehuldigd.
Een Detective-verhaal
door PHILIP MAC DONALD,
"«autoriseerde vertaling door H. A. C. S.
l 261 Anthony, „neig sterk naar
d o ee^e theorieeen goede bekende,
we op ongewone wijze binnen komt."
ha,» .schudde zijn hoofd. „U kunt het
m niet gelooven, sir," zei hij plechtig,
.«aar sommigen van die groote heeren
dat^PPige spelletjes. Ik ben nu meer
^twintig jaar in C.I.D. en ik ken het",
p. ;~e„ fout, die Je in dit geval maakt,
v°™, zei Anthony, „is, dat je denkt, dat
J.,Jf als in alle andere gevallen. Door het
«alge, dat ik van deze zaak begrepen
Z denk lk. dat het meer lijkt op een
rrüÏÏ1 ,dan het werkelijke leven, dat
ik^v saai is en bijna nooit waar. Wat
ti»2 5traks al vroeg, lees je ooit de detec-
e-verhalen? Gaboriau, bijvoorbeeld?"
<c;;V°cde hemel, nooit, sir!" glimlachte de
merkelijke detective.
e moest het doen".
dij1 ergeef mij, sir, maar u bent zelf In
<sa een baas» en t verwondert mij,
n,.,™? te zeggen, hoe u op kunt hebben
t al die detective-onzln".
baas? Ik" Anthony lachte. ..En
>k 200 waardeloos, alsof ik Sher-
■irK?0lmes was .die een geval van Lecoq
an i.op lossen." Hij bracht zijn nand
J.' hJn hoofd. „Er is iets in deze kamer,
leto V henauwt! Wat is dat vervloekte
ujdoyd, er is iets „verkeerd", op deze
"Adelde plek, dat vertel ik jej"
Boyd keek verschrikt. ,.Ik weet niet, wat
u bedoelt, sir". Dan, om dezen zonderling
een beetje op te wekken, voegde hij er bij:
„Och als de meubelen ons maar vertellen
konden, wat zij gisteravond zagen!"
„Dat zei ik al aan de klok", zei An
thony knorrig. Toen plotseling: „De klok,
de klok! Grootvader vertelde mij heusch
wat! Ik wist, dat ik iets gezien of gehoord
had, dat volmaakt verkeerd was, krank
zinnig. De klok! Goede hemel! Wat een
stommeling om er niet eerder aan te
denken!"
Boyd werd ongerust. Zijn toon was kal
meerend. „Wat bedoelt u met de klok, sir?"
„Zij sloeg. Herinner je, dat ze begon toen
jelui het lijk weghaalden?"
„Ja." Boyd was een en al verbazing.
„Hoe laat was dat?"
„Wel, elf uur, natuurlijk, sir."
„Ja, dat was het, mijn slimme vos! Maar
grootvader zei twaalf. Ik was bezig aan
iets anders te denken. Toch moet ik, on
bewust, de slagen geteld hebben."
„Maar maar bent u er zeker van,
dat ze twaalf sloeg toen" Boyd keek
naar de oude klok „toen zij elf uur aan
wees?"
Anthony liep de kamer door, opende de
glazen deur van de wijzerplaat, en zette
de wijzers vijftien minuten vooruit. Zij
stonden toen op twaalf.
„Bong!" sloeg de klok.
Zij wachtten. Er kwam geen slag meer.
Anthony was verrukt. „Daar heb je het,
Boyd! Grootpapa laat twaalf zien en zegt
één. Daar heb je nog een streng voor den
strop, dien Je bezig bent voor den moor
denaar te maken. Miss Hoode kwam hier
om 11.10 binnen en vond den moord ge
pleegd. den moordenaar vertrokken. Nu is
het uur nagenoeg vastgesteld. Hij was hier
niet om 11.10, maar hij was hier na elf,
want, om die klok van slag te brengen,
moet de moordenaar de wijzers teruggezet
hebben, nadat het uur elf uur was het
geslagen had. Als hij het gedaan had
vóór dat de klok ging slaan, zou de oude
heer geen leugens vertellen, zooals hij
nu doet."
Boyd's gelaatsuitdrukking was een
mengsel van opgetogenheid en twijfel. „Ik
vermoed, dat het juist is, sir," zei hij.
„Wat dat slaan betreft, bedoel ik. Ja, na
tuurlijk is het dat; ik was een oogenblik
beduusd, om zoo te zeggen. Ik kon niet
berekenen, welke fout zou te voorschijn
komen."
„Het lijkt mij," zei Anthony, „dat de
reden, waarom hij deze uitgewerkte scene
van een vechtpartij in elkaar zette, alleen
was om de klok te kunnen laten stil staan
tengevolge van schijnbaar natuurlijke oor
zaken. Maar waarom, toen hij de klok had
laten stilstaan, verzette hij haar? Twee
redenen komen in zijn gedachten. De eene
is, dat hij alleen wilde, dat het leek alsof
de moord gebeurd was op een ander uur
als het werkelijk was. Dat is nog al zwak,
en ik geef de voorkeur aan mijn tweede
idee. Dit: dat het uur, waarop hij de wij
zers zette, een beteekenis heeft en niet
alleen een toevallige zet is. Met andere
woorden: hij zette het ding op 10.45, om
dat hij een aardig, goed alibi had voor
dien tijd. Oordeelend naar de rest van zijn
werk is hij een man met hersens en het
zou een mooie bescherming voor hem ge
weest zijn, als hij maar niet die fout
had gemaakt ten opzichte van het slaan."
„Allemaal doen ze vroeg of laat, stom
miteiten. sir. Zoo krijgen wij hen te pak
ken. over het algemeen."
„Dat weet ik." Anthony's toon was min
der zeker dan een oogenblik tevoren.
„Niettegenstaande dat is net een verdui
veld onnoozele fout. SUi'jnt niet te klop
pen. Ik had betere dingen van hem ver
wacht."
„O, ik weet het niet, sir. Hij was mis
schien opgewonden, zooals men dit noemt
op het oogenblik, dat hij bijna klaar was."
Anthony haalde zijn schouders op. „Ja,
ik vermoed, dat Je gelijk hebt. Intusschen,
Boyd, vertel mij eens. Hoe kwam het, dat
miss Hoode naar beneden ging om tien
minuten over elf? Ik dacht, dat men het
er voor hield, dat zij was gaan slapen na
dat kaartspelen."
„Zoover ik weet ik ben nog niet in
staat geweest haar te spreken, sir kwam
zij naar beneden om te telefoneeren
met op deze, maar die in de hall over
iets, wat ze overdag vergeten had. Toen ze
daarmede klaar was, moet ze het noodig
gevonden hebben haar broer te spreken.
Waarschijnlijk over datzelfde van de tele
foon. Dat is alles, sir."
,,'t Is zóó gebrekkig," zei Anthony, „dat
het misschien wel waar is." Vervolgens, na
een pauze: „Ik geloof, dat ik zoo ongeveer
genoeg heb van dit graf. Wat ga jij nu
eerst doen, Boyd? Ik voel voor den tuin."
Hij stapte naar de deur. „Zij verzwakt de
slotsom van mijn redeneering, als je nog
gelooft in den geheimzinnigen buiten
staander."
Boyd volgde door de hall, door de veran-
de en de treden af, welke van het betegel
de pad achter het huis naar dit grasveld
brengen.
Anthony ging zitten op een houten bank,
geplaatst in de schaduw van een grooten
boom. Hij toonde weinig lust tot discussie.
Maar Boyd was hardnekkig. „Weet u,
sir." zeide hij, u hebt het aan het verkeer
de eind met wat u zegt over „iemand van
binnen." U zoudt het met mij eens zijn,
indien u lang genoeg hier waart geweest
en nauwkeurig hadt kunnen nagaan welk
bewijsmateriaal er is, en in de gelegenheid
waart geweest om al de menschen te zien
en te spreken lnplaats van vluchtig en als
het ware tweedehands."
Anthony keek hem aan. „Daar is zeker
wat in, Boyd. Maar er is heel wat noodig
om mij van gedachten te veranderen.
Denk er om, mijn voorkeur voor den
„iemand van binnen" is niet een overtui
ging. Maar het is mijn fantasie, en een
sterke!"
Boyd zocht in zijn borstzak. „Kijk dit
dan eens nauwkeurig in, sir." Hij stak hem
een paar opgevouwen velletjes papier toe.
„Ik schreef dat op voordat u hier vanmor
gen waart. Het zal u duidelijker vertellen,
wat ik bedoel, dan ik het kan dooï praten.
En ik gaf tevoren alleen maar in alge-
meene trekken de situatie.
Anthony spreidde de bladen uit en las:
Samenvatting van afgenomen verhoor.
1. Miss Laura Hoode. Speelde kaart
tot 10 uur met den overledene, sir A. D.-C.
en mevrouw Mainwaring. Ging toen naar
bed. Werd in bed gezien om ongeveer 10.30
door Annie Holt, kamermeisje, die in de
kamer binnen geroepen werd om een
boodschap aan te nemen, toen zij voorbij
kwam op weg naar de vertrekken van het
dienstpersoneel. Miss Hoode bedacht zich,
omstreeks 11.05, dat zij dringend telefo
neeren moest. Stond op, ging naar bene
den om te telefoneeren, bedacht zich toen,
dat zij den overledene eerst wilde raad
plegen. Ging de studeerkamer binnen om
11.10 en ontdekte het lijk.
Aanteekeningen. In geenen deele een
volledig alibi; maar het schijnt bulten
kwestie, dat deze dame er op eenigerlei
wijze in is betrokken. Zij is door haar
broeders dood in de war, en het is bekend,
dat zij een toegewijde zuster was. Zij
waren dien dag, zooals steeds, de besta
vrienden. (Wordt vervolgd).
De landelijke rijoereenigingen trekken voorbij.
De toespraak van Hare Majesteit.
Groote tribune op het Haagsche sportterrein Houtrust
afgebrand.
«OVEN: HET ONTDEKKEN VAN DEN BRAND. BENEDEN: DE
TRIBUNE REDDELOOS VERLOREN.
