Koninklijk Bezoek aan Amsterdam - Monument voor de R. 10
De Moord op Abbotshall
FEUILLETON.
Ut Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Een Detective-verhaal
door PHILIP MAC DONALD.
ICr-autoriseerde vertaling door H. A. C. S.
BO)
,i!.0 Sing door met slaan. Anthony
naar de deur, stond stil en
HS? naar de schrijftafel. Toen hij
KUnt.de klok haar laatsten slag
icS?.. voelde zich vaag-onbehaaglijk,
md.„e,het van zich af en zette zijn
■ti, .u van de schrijftafel voort. Zij
Idespii .tamelijk oud en mooi ondanks haar
■teHiS16"1- roodleeren bekleeding
vaar de menige slijtage en inktvlek.
een van deze vlekken leek anders
L,,_^dere. Hij wreef er aan met zijn
Jis uii d.lag er boven op en was eenigs-
mj-^l'ywig. Zij was achteraan, aan de
«Haïti?. van het leer- Onmiddellijk
ladenbevonden zich twee rijen van
ienAa loketten. Bovendien liep zij in
"hot dwars en door een kras in het
I weer aan de vlek: dan vloekte
Dat vage gevoel van iets „ver-
I hpt Y, de kamer, iets wat niet past*
I booid *}orrnale leven, zat opnieuw in zijn
1 eQ verstoorde ie nieuwe gedachten*
De deur ging open en weer dicht. „Wat
is er aan de hand, sir? In de war?" Boyd
kwam achter hem staan.
„Vervloekt, ja!" Anthony draaide zich
ongeduldig om. ,Dic kamer maakt mij
zenuwachtig. Of er is iets onheilspellends
hier, of ik ben gek. Stoor je er maar niet
aan. Boyd, ik geloof, dat ik je nog meer
bewijzen kan geven dat er geen gevecht
geweest is. Kom hier."
Boyd naderde, nieuwsgierig. Anthony
draaide met zijn stoel rond, om de tafel
weer te bekijken.
„Let op! Het lijk werd gevonden daar
bij den haard. Wanneer iemand aan
neemt, dat de aanwijzingen van een ge
vecht. dat plaats had, juist zijn, is de
natuurlijke gevolgtrekking, dat Hoode
overweldigd en neergeslagen is, daar waar
hij gevonden werd. Maai- wij hebben dui
delijke bewijzen om te gelooven, dat de
strijd in werkelijkheid heelemaal geen
strijd was en hier is een ander bewijs, dat
ook zal toonen, dat Hoode's lichaam naar
tien haard gesleept werd, nadat hij gedood
was".
Boyd's opwinding nam toe. „Hoe be
doelt u, sir?"
„Dit is het, wat ik bedoel." Anthony
wees op de vlek, die hij bezig was te on
derzoeken. „Let op deze vlek, hier, waar
mijn vinger is. Ziet deze er niet anders
Uit als de andere?"
„Ik kan niet toegeven dat ze mij anders
lijkt, sir. Ik heb zelf de schrijftafel be
keken en zag niets ongewoons".
„Nu ik verschil van opinie. Zij ziet
er niet alleen anders uit, maar voelt ook
anders. Ik merk zulke dingen op. Ik ben
zoo psychisch) aooals je weet!"
Boyd grinnikte over de grappigheid,
maar keek met groote aandacht, toen An
thony een mes open maakte en het blad
stak in het slot van de middelste schrijf-
taf ella
„Ik denk", zei Anthony, „dat dit een van
die oude knipsloten is. Aha, dat is het."
Hij trok de la open. „Nu, was die vlek
anders? Voila! Zij is het."
Boyd loerde over Anthony's schouder.
De la was '11 lange, over de geheele diepte
van de tafel. Er lagen schriften in, penne-
houders, beschreven blocnotes, en, achter
in .een stapeltje papier en enveloppen.
Op het witte oppervlak van de boven
ste envelop was een donkere, bruinroode
vlek, ongeveer van de grootte van een
gulden. Boyd bekeek haar aandachtig.
„U hebt gelijk, sir!" riep hij uit. „Het
is bloed, dat is duidelijk. Ik begrijp, wat u
wil zeggen. Dit is nog niet heelemaal
droog. Het moet gedruppeld zijn door dien
barst, waar de vlek is. die u wees. En de
plaats van die vlek is juist daar, waar het
hoofd van den vermoorde neergevallen
moet zijn, als hij in zijn stoel zat en van
achteren getroffen is."
„Precies", zei Anthony. „En na de eerste
van die slagen op het hoofd moet Hoode
bewusteloos geweest zijn zoo niet dood.
Ergo, als hij den eersten slag kreeg, hier
zittend, zooals het blijkt, dat hij zat, dan
was er geen gevecht. Iemand blijft niet
aan zijn schrijftafel zitten om zich te
verzetten tegen een man, van wien men
begrijpt dat hij moordplannen heeft, niet
waar? Wat waarschijnlijk gebeurde, is, dat
de moordenaar die nooit daarvoor door
Hoode werd aangezien achter hem
kwam, toen Ui hier zat, één slag gaf of
al die slagen en toen het lichaam naai
den haard sleepte om het tooneel van
een geleverd gevecht, dat hij daarna in
elkaar ging zetten, waar te maken. Hij
moet een slimme duivel zijn, Boyd. Er is
nergens een vlek op het karpet tusschen
hier en den haard. Er zou ook geen op de
schrijftafel geweest zijn als hij niet toe
vallig gespat had"
De detective knikte. „Ik ben het heele
maal met u eens, sir".
Maar Anthony luisterde niet naar hem.
Dat „verkeerde", dat er op de een of
andere wijze was, verontrustte hem weer.
Hij greep naar zijn hoofd, vergeefs trach
tend vast te stellen, wat de oorzaak van
dat gevoel was.
Boyd probeerde weer. „Nu weten wij in
elk geval een beetje meer, sir. Iets om
over te peinzen, om zoo te zeggen dank
zij u".
Anthony keerde weer naar de aarde
terug. „Ja, ja," zeide hij. „Maar luister nog
eens. Boyd. Ik heb nog meer te zeggen.
Schrik niet, 't is werkelijk zoo. Dit is het.
Aangenomen de betrouwbaarheid als ge
tuige van Poole, den ouden bediende, we
ten wij dat de moordenaar deze kamer
niet binnen kwam door de deur. Ook kan
hij niet, zooals jij hebt verklaard, den
schoorsteen gebruikt hebben. Blijft het
eene raam, dat open was. Let op, o Boyd,
dat dat raam heelemaal zichtbaar is voor
iemand, die aan de schrijftafel zit. Nu
kan iemand niet door een-raam in een
kamer komen, op een afstand van onge
veer twee meter van een man, die aan
de schrijftafel zit, zonder de aandacht
van dien man te trekken, behalve wan
neer hjj in slaap is".
„Ik zou niet denken, dat Hoode in slaap
was, sir".
„Juist. Het is bekend ,dat Hoode een
harde werker was. Verder, als ik mij niet
vergis, was hij meer dan ooit den laatsten
tijd aan het werk voor de nieuwe An
gora-overeenkomst. Ik geloof, dat wij het
voor zeker kunnen aannemen, dat hij niet
in slaap was, toen de moordenaar door
dat raam binnenkwam. Dit brengt ons tot
iets van groote beteekenis, nl. dat Hoode
niet verrast was door het binnenkomen
van den moordenaar".
Boyd krabde zijn hoofd. „Ik ben bang,
dat ik u niet heelemaal kan te pakken
krijgen, zooals de Amerikanen zeggen, sir".
Anthony keek hem vriendelijk aan. „Om
duidelijker te zijn, zal ik het zoo zeggen:
óf (I) hij verwachtte den moordenaar
echter natuurlijk niet in die kwaliteit
en verwachtte, dat hij op deze wijze zou
binnenkomen; öf (II) verwachtte niet,
dat hij op deze wijze zou binnenkomen,
maar, verbaasd opkijkend, zag hij iemand,
die, ofschoon binnen gekomen langs dien
ongewonen weg, toch zoo'n goede bekende
was, dat hij Hoode niet, of tenminste niet
lang van zijn stoel kreeg. Ik voor mij
geloof, dat hij heelemaal niet opstond. Is
dit alles niet goed gezegd, Boyd?"
„Meer dan, sir. Ik denk, dat u het bij
het rechte eind heeft. Ik ben een stomme
ling geweest." Boyd was terneergeslagen.
„Van de twee veronderstellingen, die u
gaaft, om zoo te zeggen, is, naar ik meen,
de eerste de juiste. De moordenaar was
een buitenstaander, maar ieraar t, die de
overledene verwachtte en oor dien
ingans".
(Wordt vervolgd).
PN®
lALSMEERSCHE KUN DEREN brengen ter gelegenheid van een
bloemencorso,, georganiseerd door Aalsmccrsche kweekers, een
bloemenhulde aan de Koningin, voor het Paleis op den Dam.
PRINSES JULIANA bracht dezer dagen een
bezoek aan het instructievaartuig „Prinses
Juliana'' van het Onderwijsfonds voor de Scheep
vaart. De Prinses in gesprek met den heer G. de
Jong, directeur van dat Onderwijsfonds.
üP DE WERKTUIGEN-TENTOONSTEL
LING welke dezer dagen te Londen is
gehouden, was dit reusachtige zoeklicht voor
slagschepen te bewonderen.
DE FRANSCHE WIELRENNER MARCEL BERTH ET op zijn stroomlijn-
fiets, genaamd velodyne, waarmee hij een snelheid van 50 K.M. per uuc
denkt te bereiken.
OP DE PLAATS waar 5 October 1930 het Engelsche luchtschip
101 jn de nabijheid van Beauvais in Frankrijk verongelukte,
wordt een gedenksteen opgericht.
LLOYD GEORGE onthulde te Llandudno in Wales een ge-
denkteeken, gewijd aan Engeland's grooten sprookjesdichter
Lewis Carroll.
DE VEREENIGING VAN REINIGINGSDIREGTEI REN
welke een tweedaagsch congres te Dordrecht hield, bezichtigt een
der nieuwste wagens, welke het stadsvuil aldaar ophalen.
