)e mislukte stratosfeer-tocht van den Amerikaanschen kapitein Settle
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
[het Paleis van den Koning
C Uefdesgeschledenls uit 't oude Madrid
L dcK>r F- MARION CRAWFORD,
"aar het Engelsch door W. H. C. B.
Jen PrS en eenlsszins verbaasd keek
telh5!i aan weBens zijn enorme on-
r hoofd en onwhlekeurig schudde zij
sïS^!?en Z1in heel onrechtvaardig
„I?1 vervolgde hij, „maar de ko-
ht hemJ? hem- Indien hij er is,
>,n v?an. voor uw zaak te winnen,
teit" ve€l invloed in zijn
-Tj?Swoordde hierop niets en ver-
nr>„ „„eevige overdenkingen. Maar
waf §fen, uitweg. Het eenige wat zij
al- Se" koiung zeil spreken."
zei v,fl^rez "het geneigd is u te hel-
1 vrouw ee,nigen ^d' -dan zal ik
want iv n met hem te spre-
rai hem >7. eb meermalen opgemerkt
wii Vrm na alles kan laten doen wat
«uien er Puwen zijn veel handiger dan
kkiiw nil .?n middelen tot haar be-
hten mii5 ni«t begrijpen. Ja, ik zal
i Want uw voor uw zaak te wtn-
vader allertreurigst zijn als
bleld hij op en Dolores gas
lichtelijk benieuwd wat hij van plan was
geweest te zeggen, want Ruy Gomez was
een allerzonderlingste samenstelling van
bijna kinderlijk eerlijke onnoozelheid en
uit routine voortspruitende wijsheid, waar
het de waarheid gold van aangelegenhe
den. waarin hij met persoonlijk was be
trokken.
„U gelooft toch niet aan de schuld van
mijn vader?" vroeg Dolores, vrijmoedig
uiting gevende aan hetgeen zij vermoedde
dat hij dacht.
„Meisjelief," antwoordde hij, weer zijn
vingerringen om en om draaiende, terwijl
hij zijn handen boven het houtskoolvuur
uitspreidde, „ik ben nu vijftig jaren aan
het hof verbonden en in dien tijd heb ik
geleerd dat, wanneer er groote belangen
op het spel staan, de menschen, die niet
de volle waarheid kennen, dikwijls door
den schijn zeer misleid worden. Ik weet
thans van het ware van de zaak niets,
maar het zou me niet verwonderen dat er
vóór morgenavond een heele boel veran
derd zal zijn. Een man, die werkelijk zoo n
afschuwelijke misdaad heeft begaan als
die, welke uw vader ons allen bekende,
acht het zelden dienstig zoo'n bekentenis
af te leggen, en elk jong meisje, dat wer
kelijk de fout zou hebben begaan op zoon
onvoorzichtige wijze verliefd te zijn ge
weest op een prins van den bloede, zou
veel te verstandig zijn om dat op zoo n
dramatische wijze als u dat heeft gedaan,
tegenover alle Grandes van Spanjes te
erkennen."
Hij keek van terzijde naar Dolores en
glimlachte vriendelijk. Maar ernstig
schudde zij slechts het hoofd ten ant
woord, hoewel zij verbaasd was over het
geen hij zei en toch was zij benieuwd
of er niet heel veel menschen aan het hof
zouden zijn, die dachten zooals hij. Maar
zij zweeg, want haar gedachten waren
steeds bij den man, die haar eenige le
vensdoel was geweest en die nu op den
vloer van die sombere kamer op de bo
venste verdieping lag uitgestrekt.
De deur ging open en een kamerheer
trad de wachtkamer binnen.
„Zijn majesteit wenscht Dona Dolores de
Mendoza in particuliere audiëntie te ont
vangen," zei hij.
Ruy Gomez stond op en bracht Dolores
naar de antichambre.
HOOFDSTUK Vm.
Dolores had geen toespraak voorbereid,
waarmede zij zich tot den koning zou
wenden en evenmin had zij rekening ge
houden met haar gevoelens ten opzichte
van hem, toen zij zich in de kamer be
vond, waar zooeven Mendoza was onder
vraagd. Een oogenblik stond zij stil, ver
blind door het vele licht, na zoo lang in
de veel donkerder wachtkamer te hebben
gewacht. Nooit was zij in 's konlngs werk
kamer geweest, die zij zich heel anders
had voorgesteld. Zij had gedacht dat het
een kleine kamer was, somber, kil en met
overal slordig neergegooide boeken en pa
pieren. Het vertrek was daarentegen zoo
ruim, dat men het bijna een zaal kon
noemen, helder verücht en door een groot
houtvuur verwarmd. De wanden waren
met prachtig geweven behangsel bekleed,
en op een dezer was, in strijd met den
goeden smaak, een enkel groot schilderij
opgehangen, van de hand van Titiaan,
Philips geliefkoosden meester. Dolores
bloosde, toen zij in het gezicht van de
onbeschaamde Venus de trekken herkende
van de prinses van Eboli. Van uit den
stoel, waarin de koning in den regel zat,
kon hij dit schilderij zien. Overal in de
kamer zag men mooie voorwerpen van
goud en zilver, van jade en lapis lazuli,
die het licht opvingen en weerkaatsten,
maar alles stond er in een soort smake-
loozen overvloed, waardoor de schoonheid
van elk ding niet tot haar recht kwam en
Dolores kreeg een gevoel van in een om
geving te zijn gekomen, die haar onaan
genaam aandeed, die haar drukte. En hoe
wel haar moed niet verminderd was,
scheen de lucht van de kamer haar het
denken en spreken te bemoeilijken.
Toen zij binnen kwam, zag zij den ko
ning en profiel, gezeten in zijn grooten
stoel op eenigen afstand van het vuur,
waarnaar hij strak keek. Eerst merkte hij
haar aanwezigheid niet op, Antonio Perez
zat aan de tafel druk te schrijven en hij
keek van terzijde even naar haar, toen hij
de deur achter haar hoorde sluiten. Alvo
rens te naderen, maakte zij haar eerste
heel diepe révérence en toen bij de tweede
haar rok weer over den vloer ruischte,
keek Philips langzaam om zich heen. Toen
volgde zijn suffen blik haar, terwijl zij
zich in een kwartcirkel bewoog om vlak
voor hem de derde révérence te maken
Zij was heel mooi, toen zij stond te
wachten tot hij iets zou zeggen. Zij keek
hem onbevreesd aan met een blik van
koele verwachting, een blik waarmee nie
mand hem ooit had durven aankijken en
waarin een gloed van toorn uit haar diep
liggende, grijze oogen straalde. Indien de
secretaris niet in de kamer ware geweest,
dan zou zij het eerst hebben gesproken,
zonder de hofetiquette in acht te nemen.
Aandachtig keek Philips haar aan, haar in
stilte vergelijkend met de jonge, onbewo
gen. saaie koningin en met de prinses van
Eboli, wier eenigszlns grove schoonheid
snel verwelkte. De prinses toch was zeer
veranderd sinds Titiaan haar zeer flat
teuze portret had geschilderd, hoewel eerst
dertig jaar oud. Steeds keek Philips naar
het mooie meisje, dat daar vóór hem stond
te wachten, en het verbaasde hem dat
haar schoonheid hem niet eer was opge
vallen.
„Gaat u zitten, Dona Dolores," zei hij
met gedempte stem, die echter niet stroef
klank. „Ik ben blij dat u bent gekomen,
want ik heb u veel te zeggen."
Zonder zijn pols van de armleuning van
den stoel, waarin hij zat, op te heffen,
bewoog hij zijn hand en wees met zijn lan
gen wijsvinger naar een laag stoeltje, dat
dicht bij hem stond. Onwillig kwam Do
lores naar voren en ging zitten. Perez keek
peinzend op en vergat een oogenblik zijn
schrijverij; hij herinnerde zich niet dat
het ooit aan iemand, behalve de prinses
van Eboli, vergund was geworden in
's konings werkkamer te zitten. De ko
ningin kwam nooit. Dolores zat met de
handen op haar knieën gevouwen, recht
op, op den rand van haar stoel.
(Wordt vervolgd),
FOLKLORISTISCHE OPTOCHT TE 01STERW1JK.
Een 'der praalwagens uit den optocht, voorstellend ,,de
half-god1' Bragi, de zoon van den Germaanschen god
Wodan.
EEN FRISSCHE BOEL. Een speciale attractie voor voetballiefhebbers op de strandkermis te
Conney Island (Essex), een partij voetbal in de modder.
DE ONTPLOFFING IN HET MAKKERSHUIS DER
A.J.C. TE HEDEMBLIK.Vele ruiten zijn gesprongen.
Een politieman bewaakt het huis.
NIEUW MODEL HANDBOEIEN - waarin
de vingers niet bewegen kan, een vinding
van een Canadeeschen politieman.
DE MISLUKTE STRATOSFEERTOCHT VAN KAPITEIN SETTLE op
de wereldtentoonstelling te Chicago. Na slechts geringe hoogte bereikt te
hebben, daalde de ballon zonder ongelukken te veroorzaken midden in een
straat.
iTELEPAATH MALOITZ - gaf te Scheveningen
p séance. Het uitvoeren van een slechts aan
enkele journalisten bekende opdracht
