am\i (MI4ÖD
DE G. P. OE,
HAAR WERKWIJZE EN INTRIGES
Ut! ZwffRD VAN
DAMÜIÊ5
LEIDSCH DAGBLAD - Tweede Blad
Dinsdag 8 Augustus
MEESTERS DER SPIONNAGE.
Burgerlijke Stand v. Leiden
UIT DE BONTE WAER
RedactieIS
Directie en Administr 25
door Essad Bey.
HOOFDSTUK VI.
De G.P.oe is niet almachtig, maar toch
zeer sterk. Zij is zeker gewichtiger dan
de politie van andere landen en kan zich
heel veel veroorloven. Een van de belang
rijkste takken van de GP.oe in het buiten
land is de besplonneering en de bestrij
ding der Russische emigranten, die naar
de meening der GP.oe nog altijd gevaar
voor Sovjet-Rusland opleveren. De mid
delen. waarvan zij zich daarbij bedient,
zijn altijd dezelfde: lokeenden, pseudo-
samenzweringen enz. Intusschen vreest de
GP.oe voortdurend, dat naast de valsche
ook echte samenzweringen van emigran
ten kunnen bestaan. Deze samenzweringen
moeten worden ontdekt, haar deelnemers
gevat en onschadelijk gemaakt. De leiding
van dergelijke eventueele complotten kan
slechts liggen ln de handen van de leiders
der emigratie, en daarom wijdt de G.P.oe
aan deze leiders haar zeer bijzondere aan
dacht.
Onder deze emigranten bevond zich een
voornaam en waardig anti-bolsjewist,
Sjoelgin genaamd. Reeds vóór de emi
gratie was Sjoelgin 'n vooraanstaand man,
die zich met politiek bezig hield, boeken
schreef en alle revolutionnairen bestreed.
Door de emigratie nam zijn aanzien na
tuurlijk belangrijk toe, terwijl hij nog iets
behoudener werd. Toen kwam de G.P.oe op
de gedachte, dat Sjoelgin de leider van
een geheim monarchistisch complot was
en dat dit complot zich reeds tot in Sovjet-
Rusland vertakt had. Bijzonderheden wa
ren echter niet te krijgen en zooals altijd
in dergelijke gevallen vermoedde de
GP.oe, dat minstens half Rusland deel
had aan de samenzwering. Zij besloot dus
tot lederen prijs de plannen en relaties
van Sjoelgin te onderzoeken.
De heer Sjoelgin had inderdaad een mo-
narchisteische samenzwering georgani
seerd. Die samenzwering was wijdvertakt
en Sjoelgin zag den tijd reeds komen, dat
hij het Bosjewlsme niet meer alleen door
zijn boeken zware slagen zou toebrengen.
Het complot naderde steeds meer de gren
zen van Rusland en op zekeren dag kon
hij juichend constateeren, dat zijn agen
ten reeds op Sovjet-gebied werkzaam wa
ren. Andere samenzweerders sloten zich
bij hem aan. deelden hem hun plannen
mede en weldra was hij het middelpunt
van den anti-communistischen arbeid der
emigranten. Om gewichtige ondernemin
gen voor te bereiden, besloot Sjoelgin zelf
naar Rusland te gaan. Dat besluit ge
tuigde natuurlijk van zijn grooten moed.
Want een reis naar Rusland is voor lederen
emigrant een waanzinnige onderneming.
Ieder, die de grenzen overschrijdt, valt in
handen der G.P.oe en eindigt zijn leven
in den kelder des doods. Dat weet elk emi
grant en eer is dus wel zeer veel moed
noodlg voor een besluit als dat van
Sjoelgin.
Sjoelgin waagde het. Hij trok naar een
grensland, maakte kennis met smokelaars,
trad in directe verbinding met zijn agen
ten in Rusland en bereidde zijn over
schrijden van de grenzen voor. Weldra wist
hij precies, waar de grensposten stonden,
waar de sluipwegen liepen en waar zijn
agenten hem verwachtten. Toen begon het
avontuur. In het holst van den nacht,
door niemand gezien, vergezeld door goed
betaalde smokkelaars, naderde hij de
grens, die de wereld der oplichterij
scheidt van de eerste vrije republiek der
wereld.
Na een laatsten blik achter zich te heb
ben geworpen, bevond Sjoelgin zich in het
sprookjesland der Sovjet-Unie. In een
klein grensdorp wachtten de Russische
monarchistische samenzweerders hem.
Met hen reisde hij, onontdekt, in boeren-
kleeren het Russische binnenland in.
Tien jaar had Sjoelgin als balling geleefd,
nu was hij weer in het. vaderland, in de
steppen, met welke hij vertrouwd was, in
de dorpen, waar de boeren weinig van
levenswijze waren veranderd. De overmoe
dige streek was gelukt. Sjoelgin werd niet
ontdekt: de GP.oe bewees ook ditmaal
niet almachtig te zijn. Gretig ademde
Sjoelgin de vaderlandsche lucht in. gretig
luisterde hij naar de verhalen, die zijn
vrienden hem deden Wat zij hem mede
deelden, verheugde hem zeer De organi
satie was uitgebreider dan hij had ver
wacht. In alle grenssteden waren in het
geheim cellen van samenzweerders ge
vormd. Hoewel de moeilijkheden in het
begin groot waren geweest, stond niets
aan de verdere ontplooiing van den ar
beid in den weg. De grootste wensch van
Sjoelgin was, al zijn aanhangers in Rus
land te leeren kennen en hun directe aan
wijzingen te geven. Zoo werd besloten, te
Kiew een geheim congres der binnenland-
sche monarchisten bijeen te roepen, waar
Sjoelgin rapport zou uitbrengen over den
toestand in het buitenland en de verdere
plannen der monarchisten. Sjoelgin kwam
prachtig op tijd te Kiew aan. De oude hei
lige stad was hem goed bekend en het
gelukte hem, ook daar onontdekt te blij
ven. Uit alle deelen van Rusland kwamen
nu de deelnemers tezamen. In de kata-
komben van Kiew werd het geheime con
gres geopend Sjoelgin hield een lange
rede. vermeldde bijzonderheden over het
werk en de plannen in het buitenland en
vroeg van de leden voorstellen voor de
campagne in Rusland. Deze voorstellen
waren zeer energiek. Sjoelgin zou eerst
zijn reis voortzetten en ook de organisa
ties te Moskou en Leningrad leeren ken
nen. Daarna moest hij naar het buiten
land terugkeeren en met de andere emi
grantenleiders weer naar Rusland komen.
Dan kon de groote slag beginnen. Sjoelgin
ging met dit plan accoord. Ook te Moskou
en Leningrad liep alles van een leien
dakje: de GP.oe scheen ditmaal werke-
iijk niet op haar quivive te zijn. Toen de
tijd van zijn vertrek naderde, deelde
Sjoelgin zijn getrouwen mede, dat hij de
indrukken van zijn verblijf in Rusland in
den vorm van een boek zou publiceeren.
De samenzweerders hadden daartegen
geen bezwaar, maar zij verzochten den lei
der, waar hij niet geheel met de verhou
dingen bekend was, hun het boek vóór de
publicatie voor te leggen. Weliswaar zou
het boek slechts uiterlijke indrukken
weergeven, maar zij wilden het ma
nuscript toch van tevoren doorzien, om de
GP.oe niet het geringste aanknoopings-
punt te geven. Dit verzoek willigde Sjoel
gin in.
Hij kon ongehinderd naar het buiten
land terugkeeren. Daar bracht hij den
emigranten rapport uit en begon aan zijn
boek te werken. Daarna zou hij met zijn
terroristen en de beste leiders naar Rus
land reizen. Het manuscript werd in Rus
land gekeurd en daarna gepubliceerd
onder den titel „De drie hoofdsteden".
Men wenschte Sjoelgin geluk en bewon
derde hem, want het groote waagstuk was
hem gelukt. Een tijdlang duurde de feest
vreugde; toen begon men in kleinere
kringen der leiders te bemerken, dat de
G.P.oe blijkbaar uit haar slaap was ont
waakt. Plotseling wilde niets meer luk
ken! De boden werden gearresteerd en de
geheime zendingen in beslag genomen.
De G P oe scheen eensklaps uitstekend in
gelicht te zijn. Eenige maanden duurde
de spanning, tot de groote sensatie kwam.
Niemand minder dan Wladimir Boerzef,
de bekende publicist, veroorzaakte deze
sensatie. Boerzef had een roemrijk ver
leden achter zich en zijn genialiteit in
het onderzoeken van geheimen en com
plotten was boven eiken twijfel verheven.
Het meesterstuk van zijn loopbaan was
geweest, de ontmaskering van Asef, den
grootsten agent provocateur ter wereld. De
onthullingen, waarmede hij thans voor
den dag kwam, waren voor de emigran
ten ontzettend.
Met de documenten in de hand bewees
Boerzef, dat alle agenten van Sjoelgin
in Rusland ambtenaren der G.Poe waren,
dat de geheele reis door de G.P.oe was
geënsceneerd en dat Sjoelgin, die zich van
geen verraad bewust was, op het „ge
heim" congres te Kiew alle relaties en
plannen der emigranten voor de G.P.oe
had uiteengezet! En even erg was, dat
het boek van Sjoelgin vóór het drukken
door de G.P.oe was nagekeken en ver
beterd. zoodat alles, wat voor de P.G.oe
onaangenaam was. uit het manuscript
was verdwenen!
Sjoelgin was niet onmiddellijk gearres
teerd, omdat men hoopte, dat hij met een
groot aantal leiders zou terugkeeren. De
GP.oe had dan een goede vangst kunnen
doen. Slechts de onthullingen van Boer
zef verijdelden deze G.P.oe-plannen.
De arrestatie en terechtstellingen, die
volgden, toonden aan dat Boerzef zich
ook thans niet had vergist. Sjoelgin zelf
moest dit toegeven. Waarmede weer be
wezen is, dat men in alle Russische kwes
ties noch zijn eigen oogen noch zijn beste
agenten kan vertrouwen.
GEBOREN:
Hendrika Christina, dr. v. A. de Heij en
E. Tober. Leonardus, zn. v. L. v. d. Geest
en Ph. C. M. v. Giezen. Lena, dr. v. J.
P. S. v. d. Sluis en J. M. Turenhout.
Charles, zn v. D. Tjong en J. v. d Singel.
Mirelle, dr. v. Se Thie Liem en F. H. Mat
terne. Margaretha. dr. v. H. Slagter en
A. K. Hiilemeier. Geertje, dr. v. A C.
Timmers en H. M. Staal. Maria Enge-
lina. dr. v. C J. v. d. Eng en J. J. Warmer-
dam. Thimotheus Thomas, zn. v. F. J.
Otten en A Schrier Maria Margaretha.
dr. v. P. H. v. Beelen en J. M. Warmerdam
Boudewijn Herman, zn. v. M. v. Winkel
en H. H. Rozier. Ineke, dr. v. A. M. v.
Deventer en B. M. Molt Gljsbertus Ge-
rardus Maria, zn. v. G. G. Groenewegen
en M. Haver. Maria Gesina, dr. v. C.
Spaanderman en M. Rijnsburger. Pieter
Johannes, zn. v. J. v. Rossen en J. Cambier
Anthonlus Adrianus zn. v. J J J.
Nouwens en G. M. Schmitz. Franciscus
Petrus Cornells, zn. v. C. G. J. Alkemade
en A. G Cornellsse Jacoba Philipoina,
dr. v. P. G. Hilgersom en J. Dullemond.
OVERLEDEN.
C. H. Verhoeven, zn., 69 j. L. Kuijt
Varkevisser, vr.. 24 j.
ONDERTROUWD.
C. Straver jm. 26 j. en C. Bokma jd. 28 J.
GEHUWD:
J. v. Haastrecht jm. en A. M. Vijlbrief Jd.
(Van onzen correspondent.)
HOLLANDSCHE HANDEL.
NEW YORK,
De volgende gevallen zijn fantastisch,
alleen in zooverre het namen, personen en
artikelen betreft, maar de quintessence
van de geschiedenis is, helaas, de droevige
waarheid. Die onder de aandacht gebracht
moet worden, zoo al niet van de kortzich
tige heden, die het hier betreft, dan als
een verklaring, waarom de handelsbetrek
kingen tusschen de Ver. Staten en ons
land niet veel beter zijn. Er kwam ver
leden iemand naar me toe met het verzoek
toch eens „een stukkie er over te schrij
ven". Dat was niet de eerste keer en het
zal niet de laatste keer zijn: ik krijg zoo
af en toe visite van die booze lui, die een
beroerte nabij zijn en me verhalen ver
tellen, die mijn weinige haren te berge
doen rijzen. Dan vraag ik me af. aan de
hand van die verhalen en brieven en do
cumenten, die met in het volste vertrou
wen worden overgelegd en waaronder na
men voorkomen, die klinken als een klok
en tot onze eerste Nederlandsche firma's
behooren: is de Hollandsche zakenman
heusch wel zoo'n knap individu als hij zich
graag op Iaat voorstaan? En dan kom ik
evenzoo tot de conclusie, dat hij dikwijls
een allemachtig benepen, peuterige en
botte krentenweger zijn kan-
De firma Nachtman en Pietorsen levert
tafellinnen van een kwaliteit, teekening
en soliditeit, dat elke Amerikaan, die er
mee in aanraking komt,' zijn oogen uit
wrijft en uitroept: „Wat Kunnen die Hol
landers zulk prachtig goed maken? Hoe
veel vragen ze er voor? Daar probeer ik
een agentuur voor te krijgen of in elk ge
val een bestelling te doen en te zien of ik
dat hier op de markt kan brengen!"
Een zeker Mister Lowell schrijft naar
Nachtman en Pietersen onder mededee-
ling, dat hij voor hun tafellinnen een
prachtig afzetgebied in Amerika ziet, in
dien de prijzen behoorlijk zijn en vraagt
om een quoteering. indien mogelijk ook
een toezending van stalen. Weet u wat er
gebeurt, lezer? Het slaat de firma N. en P.
direct in het hoofd! Amerika! Een aanbod
uit Amerika, het land van de milliardairs.
En zij antwoorden per keerende post
met een quoteering. waarvoor zij zich in
Duitschland of Denemarken zouden dood
schamen! Mr. Lowell leest die brief, ver
liest op staande voet alle belangstelling en
laat verder nooit meer iets van zich
hooren
Had de firma Nachtman en Pietersen
ook maar een greintje benul gehad van
Amerikaansche toestanden dan had zij
haar prijzen gedrukt tot op een fractie
van de winst minder dan zij in Europa
of andere landen vraagt. Want het heele
Amerikaansche stelsel is gebaseerd op:
kleine winst reusachtige omzet. Een
man als Wrigley is millionai-r geworden
door het verkoopen van 1-cents kauw
gom Ford verdient millioenen door de
goedkoopste auto ter wereld aan te bie
den. Lijnrecht tegenover onze Hollandsche
politiek van een klein afzetgebied
met gToote winst per stuk. In plaats
van het de Amerikanen zoo smakelijk mo
gelijk te maken en te trachten door een
massale order met kleine winst per stuk
de markt te betreden gaat dc Hollander
op het tooverwoord „Amerika" zijn prijzen
als een idioot naar boven jagen met cata-
strophale gevolwgen. Ik vraag me af of er
geen lezer is, die bij zichzelf bekent:
Hè ja, ik had eens een aanvraag voor mijn
goederen en ik heb nooit meer iets van
den vent gehoord! Zoo ja, ga dan bij uzelf
te rade of ge alles hebt gedaan om het
den Amerikaan zoo makkelijk mogelijk te
maken tot een grens natuurlijk!
Daar is een meneer van Stavoren, die
een fabriek van waschmachines bezit en
wel eens gehoord heeft, dat iedereen in
Amerika zoo'n instrument in huis heeft.
Waarom niet probeeren daar op de markt
te komen? Heel loffelijk gedacht! Groot
gelijk! Meneer, ik wou graag waschmachi
nes in Amerika verkoopen. Hap. zegt mis
schien een Amerikaan of een Hollander in
Amerika, die voor het idee voelt. Geachte
heer van Stavoren, in antwoord op uw
schrijven dd. dan en dan wil ik graag
probeeren enz. enz. Antwoord van den
heer Van Stavoren: Geachte heer,
met deze post zend ik u een aantal
catalogi, waarop u duidelijk onze wasch-
machine kunt zien. Wij willen u graag op
commissieloon laten werken en zullen u
per ommegaande de machines zenden,
wanneer u die verkocht heb.
De heele geschiedenis is treurig! De
heer van Stavoren had eerstens van de
Amerikaansche markt moeten wegblijven,
wanneer hij er zulke handelsprincipes op
nahoudt. Wanneer hij er met alle geweld
op wilde, had hij moeten informeeren of
zijn aanvrager een betrouwbaar mensch
was (hetgeen uit te vinden is bij de Ned.
Kamer van Koophandel te New-York
en dan alles in het werk moeten stellen
om het zijn Amerikaanschen vertegen
woordiger zoo makkelijk mogelijk te ma
ken. D.w.z. een klein, maar behoorlijk sa
laris aanbieden, hem een aantal modellen
oversturen en een reclame-campagne be
ginnen. Denkt de lezer soms, dat een Ame
rikaansche narcissenbol kans van import
in ons land heeft? Hoe komt het, dat de
auto's, als Rolls Royce. Minerva, Fiat e.d.
in Amerika wel populair zijn bij de rijk
aards, maar niet bij de massa? Omdat het
heel gemakkelijk is overal een onderdeel
van een Buick of een Ford te krijgen,
maar nergens van een Europeesch merk.
Het Amerikaansche volk kent zijn wasch
machines van de General Electric en tien
tallen andere merken met hun garantie,
hun gemakkelijke afbetalingsysteem, dito
reparatie of inruiling voor een nieuwe ma
chine bij gebleken gebrek: waarom zich te
wagen aan een buitenlandsch merk?
Ah juist, maar dan weet u niet hoe lan
den als Jaoan of Tsjecho-Slowakije hun
uiterste best doen om Amerika aan te
tasten op de eigen markt, die door de
Amerikanen zelf als onaantastbaar be
schouwd wordt en daarin slagen. Door
hun lage prijzen, hun liberale en royale
manier van zaken doen en het moet nu
maar eens vierkant gezegd worden: daar
hebben vele Hollandsche zakenlui geen
idee van1 Ik heb een landgenoot bij me
gehad, die me uren achtereen heeft zitten
vertellen, hoe hij heeft moeten vechten
met de ln Holland bekende firma Hoomans
die beroemd is om haar onovertroffen
vanille. Vanille is een buitengewoon popu
lair product in Amerika, de menschen zijn
er letterlijk dol op en brengen het overal
te pas bovendien wordt het hier in
reusachtige hoeveelheden gemaakt. Maar
de Hollandsche vanille (zie mijn eerste zin
van dezen brief) Is iets, dat qua qualitelt
zijn weerga ln Amerika niet heeft en
waarvoor een reusachtige markt openstaat.
Wanneer ik u de lijdensgeschiedenis van
de connecties tusschen mijn zegsman,
Doelemeijer, en de firma Hoomans geheel
zou meedeelen, dan zoudt u het waar
schijnlijk niet gelooven.
Maar ik wil toch een idee geven van
hetgeen de heer Doelemeijer gedurende
een paar jaren heeft moeten doormaken,
voordat hij niet met de beroemde Hol
landsche vanille zulk een succes bereikt
heeft, dat de fijne bakkerijen en de zaken
hun artikel van hem betrekken. Hoo
mans' vanille is eenvoudig: niet te over
treffen in prijs noch qualiteit en Doele
meijer was er vast van overtuigd, dat hij
die vanille op de Amerikaansche markt
kon brengen, zoodat hij al zijn energie
aanwendde om Hoomans bij de Amerika
nen te introduceeren. Wat voor hulp, wat
voor medewerking verkreeg hij van Hoo
mans. die Amerika nog nooit betreden
hadden en die graag op zijn aanbod in
gingen? Ik zal het u vertellen: Hoomans
schreef hem aan den gang te gaan en-dat
hij zooveel commissie mocht berekenen.
Monsters werden hem niet gestuurd. Doe
lemeijer kocht uit zijn eigen zak een hoe
veelheid vanille om als zoodanig te ge
bruiken. En heeft dat een paar jaar
moeten volhouden, omdat Hoomans dat
weigerde, ook toen de orders elkaar snel
ler en grooter gingen volgen-
Daarenboven was Hoomans bezeten door
de Amerika-koorts en begon de prijzen
zoo hoog mogelijk te stellen om zooveel
mogelijk winst en het zijn vertegenwoor
diger zoo moeilijk mogelijk te maken. Alle
risico werd op Doelemeijer's schouders ge
laden, aan een reclamecampagne werd
niet gedacht véél te duur! en even
tueele vergissingen of tegenslagen werden
onder geen voorwaarden door Hoomans
gedragen daar diende Doelemijer voor!
Niettemin ploeterde Doelemeijer verder en
kon door de voortreffelijkheid van zijn ar
tikel een zoodanig aantal orders boeken,
dat men in Holland wakker werd en zei:
Hé daar schijnt in Amerika heusch een
afzetgebied voor te bestaan. Toen pas gin
gen Hoomans en Co. hun politiek veran
deren toen pas gingen zij den prijs
verlagen en stuurden zij eerlijk aan Doele
meijer een voorraad vanille om als mon
ster te dienen, zoodat hij na jaren van
tobben en ellende een groeiend aantal af
nemers van Hoomans' vanille heeft. Maar
een nuchter redeneerend mensch vraagt
zich af: waarom heeft Hoomans zulk een
uiterst voorzichtige houding aangenomen
en letterlijk alles gedaan om haar handel
op Amerika onmogelijk te maken?
Oh, dat is Hollandsche voorzichtigheid?
Neen, waarde lezer, daar kan ik u andere
staaltjes van vertellen! De firma Stap
horst, beroemde fabrikante van fijne Frie-
sche heerenbaai, krijgt een brief van Da-
vmdson en Co., 37 Broadway, New-York
City, waarin een bestelling van 1200 dollar
van deze geurige tabak wordt gedaan. In
formeert de firma Staphorst eerst ter be
voegde plaatse wie en wat Davidson zijn?
Geen kwestie van! Zij krijgt direct een
klap van de Amerika-koorts, gelooft blin
delings in aanraking te zijn gekomen met
een eerste klas importhuis (zulk prach
tig briefpapier!), is overtuigd voor duizen
den te gaan verdienen en zendt mir nichts
dir nichts voor twaalf honderd dollar
waarde aan tabak naar den eersten den
besten, die toevallig op Broadway zit en
Davidson heet. Die natuurlijk hoogst on
betrouwbaar is, de zending aan den man
brengt zonder de afrekening naar Hol
land te sturen of zich later bedenkt en
alles eenvoudig onafgehaald in 'n douane
pakhuis laat liggen. Dan na verloop van
maanden komt Staphorst en Co. tot de
conclusie wat onvoorzichtig gehandeld te
hebben en gaat informeeren. wie en wat
de firma Davidson eigenlijk is, om te hoo
ren, dat het oplichters zijn en zij van de
1200 dollar nooit een cent zullen terug
zien. Want Davidson is allang verhuisd en
uit elkaar gesoat en heet nu Moskowits en
Kelly, die zich niet kunnen herinneren
wat er vroeger gebeurd is. Vaarwel twaalf
honderd dollars!
De heer Ternaat kwam op een goeden
dag bij me met het verzoek eens in de
kranten te vertellen wat hem overkomen
was: hij kon me genoeg dramatische stof
leveren voor tien brieven. Onder andere
artikelen was hij bezig met laat ik zeg-'
gen appelstroop in glazen potten van
de bekende firma Duynvis en Makman uit
Breda te importeeren die het eerstens als
een gunst van hun kant schenen te be
schouwen, wanneer iemand in Amerika
moeite voor hen deed en verder, conse
quent genoeg, zoo hard mogelijk tegen
werkten op de manier als de heer Doele
meijer van Hoomans ondervond. Nu bezit
Amerika een „food law", die o.a. bepaalt,
dat er van alles omtrent den inhoud en
samenstelling van conserven in glas of
blik buitenop gedrukt moet staan, zijn er
kleurstoffen in. zijn die kunstmatig, tot
welk een percentage zit er glucose of cel
lulose in en vooral niet te vergeten, hoe
groot is de vaste of vloeibare inhoud in
Amerikaansch gewicht en wat is het land
van oorsprong? Zooiets doen wij niet in
Holland misschien ware het beter, maar
onze fabrikanten breken er hun hoofd niet
over. in Amerika wel.
Wil men naar Amerika uitvoeren, dan
moet dit alles wel gedaan worden, omdat
de douane het eenvoudig niet doorlaat. En
alles wat ze te doen hebben, is zich te
laten voorlichten door iemand, die het
weet en diens aanwijzingen precies na te
volgen, hoe krankzinnige ze ook schijnen
mogen. Termaat vertelde aan Duynvis
precies ep niets anders dan dat onder
geen voorwaarden de kleinste afwijking
gemaakt mocht worden, zelfs niet in for
maat van de strookjes, waarop die inter-
ressante beschrijvingen moesten staan en
die onder het Hollandsche etiket geplakt
moesten worden of er schuin-linksch
achter, ik ben vergeten wat de Ameri
kaansche wet precies voorschrijft. De
eetste zending die zoo uitgerust moest
zijn en die nota bene een goede bestelling
vormde, kwam aan en werd vasteehou-»
den: de strookjes mankeerden, het waren
de gewone glazen potten, zooals die ln
Den Haag of Groningen verkocht worden.
De heele voorraad werd opgeslagen in
gouvernemetspakhuis a zooveel per dag.
Termaat greep eerst naar zijn hoofd en
toen naar zijn schrijfmachine. Antwoord:
de strookjes zouden nagestuurd worden en
WAT BEROEMDHEDEN MEE
Anna Pavlova werd eens door
Amerikaansche uitgenoodigd om
feest te komen dansen. De km
vroeg 1000 dollar.
„Kom, kom," zei de andere. „yJ
dollar doet u het ook wel."
„Geen sprake van. 1000 en niet 5
„Goed," zei de Amerikaansch»
„Maar houdt u er rekening mee
niet op m'n feest bent uitgencct
alleen komt om te dansen!"
„Had dat meteen gezegd," ;tj i
glimlachend. „In dat geval doetl
natuurlijk wél voor 800!" "I
Humperdinck, de componist van i
und Gretel" werd eens na afloop 3
voorstelling door een charmante 1
opgezocht en vernam toen dat ;.l
„heerlijke muziek bewonderde". I
„Ook zonder die bewondering vojl
muziek had U het autogram kunne I
gen, dat U nu gaat vragen", zei dt j
dichter glimlachend.
„Maar ik had zonder die bewosl
het autogram niet willen hebben" f
schoone ad rem.
Toscanini, de dirigent, heeft grool
schuw van vereersters. Vooral een
Amerikaansche dame, laat ons zegge;
Ethel Meyers, kan hij niet uitstaj
vervolgt hem overal en noemt hem
nekkig „Maestro" met een Amend
accent. Eens was Toscanini in Bayre:
natuurlijk was Ethel Meyers daar oo
een avond wist zij hem tijdens een i
te snappen en pakte hem bij de moj
zijn jas. „Hoe komt 't dat U mij nooit
kent. Maestro?" lispelde ze.
Toscanini wees op zijn jbrilleglaze
zei „U weet toch dat ik ergjverziendt
„Zoo", pruilde Mrs. Meyers,
waarom loopt U dan direct weg als II
ontdekt?"
„Neemt U mij niet kwilijk", sph
Maestro .„Ik dacht dat U Mrs. I
Meyers was".
Lloyd George stond op bijzonder gt
voet met twee adellijke dames: de 5
van Noailles en prinses Bibesco. Dere
vrouwen zijn belangrijke figuren ti
Genève.
Prinses Bibesco is een beetje ja!«
op haar vriendin, omdat ze denkt ds
beroemde staatsman zich voor deze!
ste meer interesseert dan voor haar
tijdens een wandeling langs het si
wilde hare koninklijke hoogheid 1
weten, wie bij Lloyd George heth
srtond aangeschreven en ze zei:
„Wanneer wij beiden in het water
len, zou U dan mijn vriendin er het
uithalen?"
„Dat zou kunnen zijn", ant™
Lloyd George, „want ik houd U tb
beste zwemster. Maar eigenlijk ben ik!
dat de heele scène in het honderd
loopen omdat ik zelf absoluut niet
zwemmen!"
CIJFERS OVER AUTORIJDEND
ZWITSERLAND.
Volgens het Zwitsersche Statia
jaarboek rijden in Zwitserland ruirtl
auto's, die van Amerika' nsche: I
sprong zijn. Ford staat daarbij ;jl
eerste plaats. Frankrijk importeer®!
dan 16.000 wagens, vooral „Citroér/I
de derde plaats komt dan Italië metï
auto's, waaronder 12.080 wagens ra
merk „Fiat", dat onder de merken ie
aan staat. Zwitserland zelf heeft
wagens op zijn wegen gebracht, te
Duitschland 3700 auto's heeft gelevffl
ONZE TELEFOONNUMMERS
(op 2 lijnen)
moesten er dan maar in New-York «P
plakt worden. Die flauwe Amerikaan'
nonsens ookDe strookjes kwamen aas
waren zoowel onvolledig bedrukt als
verkeerd formaat, kortom absoluut
volgens de voorgekauwde aanwijzingen
Termaat, Weer terug! Intusschen la?
boel ojogeslagen en de rekening van be
ring steeg met den dag. Moesten Duf
en Makman dat betalen? Ze dachten
niet aan! De Amerikaansche klant,®
bijna zijn geduld kwijt was? Termaat'
van 's morgens vroeg tot 's avonds laa'
een straaltje gezond verstand ten kar»
van Duynvis en compagnon zou binneb'
den, dan zou hij het staangeld op z!|d
kening nemen, want die appelstroop
prima en goedkoop en er was hier w
naar. Enfin, het kwam eindelijk te"
en toen de tweede zending zou aan'®®
meende Termaat. dat het ergste
den rug was. Die had inderdaad de sk*
jesmaar het verkeerde soort.
eerste keer nagestuurd was.
Kwam de idioterie nu maar v»'
kant, dan was het al erg genoeg. oaar
een beetje weet hoe de Amerikanen
hun kant alles in het werk stellen o®'
port teeen te gaan en zelf zoo hard
lijk te exporteeren, begrijpt niet. das
Hollander niet zijn uiterste kracht»
spant om een omzet in dit land te Lie
of te vergrooten Is de tariefmun?
hoog genoeg, dan bestaat altijd
om door zoogenaamde adminis"5
provisies den imoort te bemoeilP*™
niet onmogelijk te maken. Dit tut'
aanlokkelijk, maar het is een
honderdtallen bultenlandsche Pr™
met groot succes in Amerika verkoos'
den. waarvan de exporteurs er n-«J,
terugdeinzen om kosten tijd noch b
te sparen, aangezien de AmerikP^jJ
markt moeilijk te veroveren, maar
waard is.
(I) Netherlands Chamber of
Inc. Chrysler Building Room 5Z0'
York City.
