ducht Dan de Fransche vliegers Rossi en Codos -
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Oogstmaand.
1 liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
vader is bij den koning," zei hij.
{J„"i°et€n dus wachten."
>i Dolores hoorde nauwelijks wat hij
irto^,7er,anderde niet van houding. De
last rf" v k naar haar, zuchtte en ging
aen haard zitten, waar een vuur-
..^„„■det brandend houtskool stond.
iroven hij zijn doorzichtige handen
ij, van tijd tot tijd langzaam zijn
>k v„™ ooidraaiende, alsof hij die
lerhoo. armen wilde. Buiten liep de ka
ter toii»vau dienst langzaam heen en
ïndo ™en5 v°orbij de open deur ko
el: hij naar Dolores' gezicht
nr? antichambre was niet veel meer
onirwï breede gang, die naar
'en „werkkamer leidde. In die gang
Vfonden \J?. a"dere deuren, en door deze
net d tunings particuliere vertrekken
•Izooals b 'crbinding.
■endow 2!?? ,Gomez was gezegd, bevond
fe.T'iï den koning maar niet
ket etJï. feneraal stond er rechtop en
'®en grootón terwijl de koning in
BbeweeJhil,?6 tegenover hem zat. Zijn
Jiiur in don °°g«n staarden naar het
l-MId tot tul1001611 schoorsteen, dat van
listige n.JJd gele flitsen uitzond in het
nt fan gen twintigtal groote
kaarsen. Aan een tafel zat Antonio Perez,
de secretaris. Hij was voorzien van schrijf
gereedschap en scheen den loop van het
gesprek te noteeren. Af en toe stelde Phi
lips een vraag, waarop Mendoza met een
slem antwoordde, die niet geleek op
zijn eigen stem. Tusschen de vragen wa
ren groote intervallen van stilte.
„U zei dat. u al lang een gevoel van
wrok jegens zijn hoogheid koesterde," zei
de koning. „Dat is zoo, nietwaar?"
„Ik vraag uwe majesteit om veront
schuldiging. Ik heb niet gezegd wrok Ik
zei dat ik al lang met groote bezorgdheid
vervuld was over de liefde van zijn hoog
heid voor mijn dochter."
„Heeft hij dat gezegd, Perez? vroeg
Philips den secretaris, zonder hem aan te
zien. „Lees voor!"
„Hij zei: Ik heb al lang de bewondering
van zijn hoogheid voor mijn dochter kwa
lijk genomen," las Perez uit zijn aanteeke-
ningen voor.
„Ziet u wel," zei de koning. „U nam het
kwalijk. Dat is wrok koesteren. Ik had dus
gelijk. Wees voorzichtig, Mendoza, uw
woorden zouden u morgen kwaad kunnen
doen. Zeg precies wat u bedoelt, maar dan
ook niets anders."
Eenigszins trotsch boog Mendoza zijn
hoofd, want hij verafschuwde Perez, en
het scheen hem toe dat de koning comeaie
speelde ter wille van zijn secretaris. Het
leek op een misplaatst tusschenspel in een
drama.
„Waarom nam u zijn hoogheid kwalijk
dat hij uw dochter het hof maakte? vroeg
Philips, het kruisverhoor vervolgend.
„Omdat ik nooit geloofde dat daaruit
een werkelijk huwelijk zou voortvloeien,"
antwoordde Mendoza vrijmoedig. „Ik had
de overtuiging, dat zij slechts een stukje
speelgoed van Don Jan van Oostenrijk
zou worden, of, indien zijn hoogheid haar
trouwde, het huwelijk al spoedig van on
waarde zou worden beschouwd, opdat hij
met een gewichtiger persoon zou kunnen
tro'iwen."
„Schrijf dat op!" zei de koning op scher
pen toon tot Perez. „Schrijf het nauwkeu
rig op; het is van belang." Hij wachtte tot
de pen van den secretaris tot rust was ge
komen. Toen kwam plotseling de volgende
vraag.
„Hoe zou een door onze heilige kerk in
gezegend huwelijk van nul en geene waar
de kunnen worden verklaard?"
„Gemakkelijk genoeg, als uwe majesteit
dat zou wenschen," antwoordde Mendoza
onvoorzichtig, want hij begon langzamer
hand boos te worden.
„Schrijf dat antwoord op, Perez. Met
andere woorden, Mendoza, u denkt dat ik
geen eerbied heb voor het sacrament van
het huwelijk, dat ik op elk oogenblik van
onwaarde zou kunnen laten verklaren,
indien dit zou strooken met mijn politieke
doeleinden. Bedoelt u dat?"
Dat heb ik niet gezegd, sire .Ik zei dat,
zelfs als zou Don Jan mijn dochter trou
wen
„Ik weet heel goed wat u hebt gezegd,"
viel de koning hem met gemaakte min
zaamheid in de rede. „Perez heeft alles op
schrift."
De gemeene, zwarte oogen van den
secretaris keken van zijn papier op en hij
knikte langzaam, terwijl hjjj naar Mendoza
zag. Hij begreep de heele situatie volko
men, maar de generaal was te eerlijk om
dat te begrijpen.
„Ik heb in het openbaar verklaard dat ik
Don Jan, die weerloos was, heb gedood,"
zei hij op ruwen toon. „Is dat nog niet
genoeg?"
„O ,neen!" antwoordde Philips bijna
glimlachend. „Dat is niet voldoende. Wij
moeten ook weten waarom u zoo'n afschu
welijke misdaad hebt begaan. U schijnt
niet te begrijpen dat ik door u persoonlijk
dit verhoor af te nemen, u de schande
bespaar van een onderzoek door een
rechtbank en waarschijnlijk op de pijn
bank. U moest heel dankbaar zijn, mijn
waarde Mendoza."
„Ik dank uwe majesteit," zei de oude
man koel.
„Dan is het goed. Dus, wij weten dat uw
haat jegens zijn hoogheid reeds van ouden
datum was; en misschien hadt u al
eenigen tijd geleden het plan opgevat hem
bij zijn terugkeer te vermoorden."
Na een oogenblik gewacht te hebben,
vervolgde de koning: „Ontkent u nog he
denmiddag gezworen te hebben Don Jan
op staanden voet te zullen dooden, als hij
poogde een samenkomst met uw dochter te
hebben?"
Mendoza stond verrast en met verwil
derde, wijd geopende oogen staarde hij
Philips aan.
„Dat hebt u gezegd, nietwaar?" vroeg de
koning nadrukkelijk. „Ik vraag u op uw
eer: hebt u het gezegd?"
„Ja," antwoordde Mendoza eindelijk.
„Maar hoe wist uwe majesteit dat?"
De enorme onderlip van den koning
kwam naar voren en een leelijke trek in
zijn kleurlooze gezicht, die aanduidde, dat
hij plezier had, vertoonde zich. Langzaam
bewoog hij zijn kaak, alsof hij op iets beet,
dat hij lekker vond.
„Ik weet alles," zei hij langzaam. „Ik
word in mijn eigen huis goed gediend.
Perez, wees nauwgezet en schrijft alles op.
Ik meen ook te weten dat uw dochter zijn
hoogheid vanavond heeft ontmoet. U zult
dit ook wel ontdekt hebben. Het meisje is
onvoorzichtig. Bekent u te weten dat die
twee elkander hadden ontmoet?"
Mendoza knarsetandde als hij lichame
lijk gepijnigd werd. Hij fronste zijn wenk
brauwen, en toen Perez opkeek, zag de
oude man hem met een blik zoo vol haat
en toorn aan, dat de secretaris zijn oogen
neersloeg. De koning was in Mendoza's
oogen een heilig en half goddelijk wezen,
dat het recht had elke door hem ge-
wenschte vraag te stellen en dat hij theo
retisch niet verkeerd kon handelen; maar
hij vond het ondraaglijk dat deze lief
doende, zwarte vos het recht zou hebben
aan te hooren dat Don Diego de Mendoza
zijn dochter's schande bekende. Antonio
Perez was geen avonturier van lage ge
boorte, zooals velen ongemotiveerd aan
namen, want zijn vader bekleedde vóór
hem een eervollen post aan het hof, maar
hij was volstrekt niet de gelijke van Men
doza, die, hoewel onbemiddeld, een van de
edelste namen van Spanje droeg.
.(Wordt vervolgd), j
KAMPLEVEN. Het leven in de buitenlucht, in bosch en heide
geeft goeden etenslust. Als er ,,voor den k;ok in de keuken''
geblazen is.
EEN NIEUWE POSTJAGEB een vliegmachine, waarmee men
binnenkort in vier dagen naar Indie wil vliegen, wordt gebouwd
in Pander's fabrieken te Rijswijk.
WEGWEDSTRIJD van de Amsterdamsche Renners
club „Olympia" over 120 K.M. Bij een controlepost.
Een helper tracht een renner wat op te frisschen.
Brand te Amsterdam'.
Een zolder van een perceel in 'de le Jan v. d. Heidenstraat te
Amsterdam brandde geheel uit. Ook de naastgelegen verdiepingen
kregen brandschade.
DE FRANSCHE VLIEGERS Rossi (links) en Codos, die na een geslaagde
Oceaanvlucht, via Parijs en Weenen doorvlogen naar Syrië, waardoor zij het
wereldrecord langen afstand verbeterden.
De bouu) Van een brug te Zaltbommel.
oprit naar de nieuwe brug aan de zijde yan Zaltbommel is
.thans bijna gereed.
