Feest te Arnhem - Internationaal athletiek-concours te Amsterdam
74*te Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
In het Paleis van den Koning
waarop ik den laatsten keer afscheid van
je nam."
„Hoe kan ik weten wat er kan gebeuren,
wanneer ik niet bij je ben?" vroeg Dolores.
„En bovendien, wat beteekent „vaarwel"
anders dan een lieven wensch, dien men
elkaar toeroept. Het is toch geen bewijs
dat we voor langen tijd afscheid van
elkaar nemen. Laten we zeggen: voor een
uur. Vaarwel dus, lieveling, vaarwel."
Zij kusten elkaar en toen bleef hij in de
half geopende deur nog even staan om
haar voor het laatst nog even glimlachend
toe te knikken. Na de deur te hebben
dichtgedaan, hoorde hij dat zij die op slot
deed.
Toen zij alleen was, wendde zij zich af
met een beweging, alsof hij voorgoed was
weggegaan, inplaats van in de aan
grenzende kamer te zijn, waar zij hem af
en toe kon hooren bewegen, terwijl hij
zijn stoel bij het licht bracht om te lezen,
en de kandelaars op de tafel verplaatste.
Toen opende hij de andere deur en ook
die, welke op het terras uit kwam, en zij
begreep dat hij zich overtuigde of daar ook
iemand was. Dadelijk keerde hij terug en
ging zitten; duidelijk hoorde zij het stugge
papier van haar brief kraken, dien hij,
zooals was afgesproken, ging herlezen.
Zoo zat zij daar naar de deur te kijken,
alsof zij er doorheen wilde zien, om hem te
doen voelen dat zij naar hem keek, naast
hem stond, samen met hem de woorden
las, maar zonder naar het papier te zien,
omdat zij uit het hoofd wist, wat er in
stond. Misschien zou er nog wel een uur
voorbij gaan, voordat de koning kwam.
Nooit wist iemand of hij al of niet zou
komen na met Antonio Perez te hebben
geconfereerd De sluwe gunsteling wensch-
te van ganscher harte een twist tusschen
zijn meester en Don Jan, maar hij was
met zijn voorbereidingen nog niet klaar.
Eerst moest hij zich van Dolores meester
maken en haar veilig verbergen, en als
dan de twist kwam, zou Don Jan denken
dat de koning haar had laten ontvoeren
en opsluiten en dat zij slecht werd behan
deld. Dan zou Don Jan zoo noodig voor
de vrouw, die hij lief had, de muren van
Madrid omver halen en als hij dan merkte
dat men haar om het leven had gebracht,
zou het pas goed zijn, dacht Perez, want
dan zou Don Jan zijn broeder een doode-
lijken haat toedragen, en heel Spanje zou
met hem sympathiseeren en schande roe
pen over de wandaad. Maar dit alles kon
Dolores niet weten, zelfs niet gissen. Wel
was zij er zeker van dat de koning en
Perez ook nu met elkaar confereerden om
haar huwelijk met Don Jan te verhinde
ren en dat Perez den koning misschien
overreedde zijn broeder vanavond heele-
maal niet te gaan bezoeken.
Zij vond het bijna ondragelijk dat zij
hier misschien uren lang moest zitten.
Don Jan en zij waren bepaald al te voor
zichtig; haar deur zou gerust open kunnen
blijven om met elkaar te praten, om haar
bij het minste geluid buiten, dicht en op
slot te doen.
(Wordt vervolgd).
INTERNATIONAAL ATI! LETI EK CO N C 0 LBS IN HET OLYMPISCH STA OIO N IM V IJ EL EEK TE OVER-
TE AMSTERDAM. Finale 100 meter. Links Berger (le) die het Ned. record ASSLLI. Het hoogbejaarde
echtpaar de Haan werd do lucht
verbeterde, midden Jonath (Duitschland). mee ingenomen
zij hem tenslotte toch tot overtuiging te
brengen.
Terwijl zij nog eenigen tijd doorpraat
ten, hoorde Don Jan opeens het geratel
van de wielen van een rijtuig op het plein
en zijn gezicht werd ernstig.
„Wij spelen met ons leven," zei hij, op
staande. Het is al laat; elk oogenblik kan
de koning hier zijn en wij zijn nog niet
tot een besluit gekomen."
„Is het al laat?" vroeg Dolores, terwijl
zij droomerig haar handen over de oogen
streek. „De tijd leek me zoo kort! Maar we
hebben immers afgesproken dat ik de deur
aan de binnenzijde zou afsluiten en dat jij
in je kamer zou gaan zitten. Zal je mijn
brief nog eens overlezen? Als de koning
weg is, hebben we nog den heelen avond
om nader te overleggen. Wat ben je van
plan hem te zeggen?"
„Dat hangt af van hetgeen de koning
mij heeft te zeggen," antwoordde Don Jan.
„Je moet zelf maar goed luisteren dat
vind ik prettig, want dan is het niet alsof
je bij ons gesprek tegenwoordig bent. Ik
denk dat hij over jou zal spreken."
„Het zou moeilijk zijn niet te luisteren,"
zei Dolores. „Ik zou mijn ooren moeten
dichtstoppen, want wist je wel dat men
alles kan verstaan wat er in de aangren
zende kamer wordt gesproken? Zoo hoorde
ik dat je om je witte schoenen vroeg; ik
durfde nauwelijks adem halen uit vrees
dat je bedienden zouden hooren dat ik
hier was."
„Des te beter. Je moet in den stoel naast
de deur gaan zitten, maar zorg er voor
niet het geringste leven te maken, want de
koning is erg argwanend."
„Dat weet ik. Wees maar niet ongerust;
ik zal me muisstil houden. En nu moet je
gaan, hoe akelig ik het ook vind. Zal je
voorzichtig zijn en je niet boos maken
over hetgeen hij zegt? Je zou misschien
verstandiger zijn, als je niet wist dat in
elk woord hoorde en mij niet verdedigde,
als hij wat zei, wat je niet zou bevallen
heusch, laat hem maar praten. Alles is
beter dan een openlijke twist tusschen
jou en je broeder. Beloof me dat je gema
tigd en heel geduldig in je optreden zult
zijn. Bedenk dat het de koning is!"
„En mijn broeder." vervolgde hij met
eenige bitterheid. „Maar je hoeft niet on
gerust te zijn; je weet wat ik je heb be
loofd. Ik zal alles zooveel mogelijk over
mijn kant laten gaan, wat hij ook zegt
althans wat mij betreft maar als hem
een onhebbelijk woord over jou over de
lippen komt
„En toch bestaat daarvoor de kans
daarin schuilt juist het gevaar. Beloof me
je niet boos te zullen maken
„Hoe kan ik dat beloven als hij je be-
leedigt?"
„Neen, dat bedoel lk ook niet. Beloof me
dat je in dat geval je hand niet tegen hem
zult opheffen. Je ziet dat ik begrijp dat je
dat anders zou doen."
„Neen, ik zal mijn hand niet tegen hem
opheffen; dat was al begrepen In de be
lofte, die lk Je deed. En wat boos worden
betreft, zal ik trachten me in te houden
„Goed, nu weet ik dat je dat zult doen.
En nu moet je gaan, en voor een korten
tijd vaarwel!"
Voor zoo'n korten tijd me vaarwel zeg
gen' Ik heb een hekel aan dat woord; het
doet m,e terugdenken aan het oogenblik,
MEJ. <J. OE KOCK uit Am
sterdam, die liet Engelscho
kampioenschap speerwerpen
won.
De Tour de France.
De renners onderweg op de löe etappe Perpignan—Ax les Thermes.
Willy Fast.
De Amerikaansche
vlieger, die in ruim
25 uur van New York
naar Berlijn -vloog.
Een liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
37)
Het was een vreeselijke droom, lieveling
geen werkelijkheid", zei ze met zachte
stem, waaruit vreugde klonk.
Ook hij glimlachte, nu de korte maar
hevige storm, waaruit hun liefde nog
mooier en sterker dan te voren te voor
schijn was getreden, voorbij was. Zijn
woord was voldoende en zij wist dat hl)
liever zou sterven, dan dat hij het zou
schenden.
„Je moet alles maar vergeten en mij
Vergeven", antwoordde Don Jan.
„Ik kan 't gemakkelijk vergeten, want
t was maar een droom, en te vergeven
heb ik niets", zei ze. ..Maar zelfs ai was 't
geen droom, wat zou ik je dan moeten ver
geven?"
„Wel, al was het maar alleen mijn ge
dachte om mijn woord tegenover mijn sou-
verein en mijn vaderland te breken," ant
woordde hij eerlijk, terwijl een blos van
schaamte hem naar de wangen steeg.
„Dat zou je alleen om mijnent wil heb
ben gedaan en daarom behoef ik je niets
te vergeven."
Hoewel hij niet dadelijk overtuigd was
ïan de juistheid van haar opvatting, wist
Hoera, de vacantie is begonnen.
Het 700-jarig bestaan van Arnhem.
[Historische ommegang door de stad. Otto, graaf van Gel re en Zutphen, die Arnhem in 1233
het stadsrecht verleende, trekt- de stad binnen.
