Spoorwegongeluk in Engeland - Bezoek Zweedsch opleidingschip
In het Paleis van den Koning
74tle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Een liefdesgeschiedenis uit t oude Madrid
door P. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
14)
Dan moet je me redden," zei ze rustig.
„Mijn vader heeft gezworen dat ik mor
genochtend naar Las Huelgas zal worden
gezonden. Hij sloot mij vanavond thuis
°P, maar Inez hielp mij met aan aan-
kleeden en in haar mantel gehuld kwam
ik er uit."
Met enkele woorden vertelde zij wat zij
had gedaan en verder van plan was te
doen om hem te ontmoeten, en dat zu
zijn stap voor dien van haar vader had
gehouden. Ernstig luisterde hij en zij zag
dat zijn gezicht een harde uitdrukking
aarmam, zooals zij bijna nooit te voren
daarop had waargenomen. Toen zij alles
verteld had, bleef hij een oogenblik
v,n
„Wij zijn hier volkomen veilig, ze'
eindelijk, „ik geloof zelfs veiliger dan
waar ook. want je vader kan niet teiug-
komen voordat de koning gaat soupeeren.
Wat mijzelf betreft, heb ik een uur vrij.
waar ik ben in mijn vertrekken zooom-
fmgd en verveeld geworden door bezoe
hers, dat ik nog geen tijd heb kunnen
Whdem mjj in hofkleedij te ste^ep Si
I zonder mij aan ij delheid schuldig te ma
ken, onderstel ik dat ik vanavond een
noodzakelijke figuur ten hove ben. Je va
der is bij Perez, die schijnt op te treden
als ceremoniemeester en nog in allerlei
andere functies ook als 's Konings
secretaris. Zij hebben samen iets te be
spreken en de generaal zal geen oogen
blik vrij hebben. Ik overtuigde me daar
van alvorens hierheen te gaan, anders zou
ik op dit uur niet zijn gekomen. Ik weet
zeker dat wij hier voor hem veilig zijn."
Je zult het wel het best weten." ant
woordde Dolores, die zeer gerust was ge
steld door hetgeen hij omtrent haar vader
mededeelde.
Laten we dan gaan zitten. Je zult wei
mie zijn na alles wat je achter den rug
hebt. En we hebben elkaar zooveel te
Ze*Jfoe zou ik nu moe kunnen zijn?"
vroeg zij met een liefdevollen glimlach.
Maar toch ging zij op de steenen bank in
d^fulttouvfdicht bij het venster zitten.
Er was juist genoeg plaats voor tweeen
Don Jan ging naast haar zitten, terwijl
hij een harer handen tusschen zijn beide
nam en de toppen van haar vingers her
haaldelijk kuste. Toen zag hij haar in de
oogen waarna weer eenige tijd voorbijging
voordat zij konden spreken. Belden wa
ren niet veel meer dan een jongen en een
meisje, heel jong nog en eikaars eerste,
groote liefde. Want de held van den dag,
de onderwerper der Mooren, de man die
Granada had herwonnen, die reeds Groot-
Admiraal van Spanje en tien maanden
later de groote overwinning bij Lepanto
zou bevechten, was een Jongeling van
drie en twintig zomers hij was twintig
jaar toen hij Dolores voor de eerste maal
ontmoette en zij toen zeventien. Thans
was het bijna twee jaren geleden dat zij
elkaar voor het laatst hadden gezien.
Hij begon het eerst te spreken, want hij
was een man. die snelle en juiste besluiten
nam, welke altijd tot snelle en even schit
terende als stoutmoedige daden leidden.
Wat Dolores hem omtrent den twist met
haar vader had verteld, was voldoende
om gansch zijn energie gaande te maken.
Wat het ook moge kosten, nooit mocht zij
de poorten van Las Huelgas binnentre
den, want zou zij eenmaal op 's konings
bevel daar zijn wat gelijk zou staan
met een welbewaakte gevangene te wezen
dan zou slechts een godslasterlijke aan
val en gewapend geweld haar weer in de
wereld kunnen terugvoeren .Da twist hij,
en ook dat hij dadelijk handelen moest ofh
het onheil te voorkomen, want Mendoza's
karakter kennende, twijfelde hij er geen
oogenblik aan of hij zou zijn bedreiging
ten uitvoer leggen. Het was daarom vóór
alles noodlg Dolores buiten het bereik zoo
wel van haar vader als van den koning te
brengen, wat in 's konings eigen paleis en
Juist op dezen avond niet gemakkelijk was.
Don Jan had slechts weinig aan het hof
verkeerd en was zoo goed als geheel onbe
kend met de daar bestaande intriges en de
onderlinge verhoudingen tusschen de
mannelijke en vrouwelijke hofdignitaris-
sen, die in het Alcazar hun vertrekken
hadden. In zijn eigen gevolg had hij na
tuurlijk geen vrouwen. Dolores" broeder,
die bij Granada aan zijn zijde had gestre
den, had verzocht daar met het garnizoen
te mogen achterblijven, teneinde niet ge
dwongen te zijn zijn vader te ontmoe
ten. Dona Magdalena Quixada, Don Jan's
pleegmoeder, was te Villagarcia, dus ver
weg. De hertogin Alvarez, die wel veel van
Dolores hield, was echter hofdame, die het
toezicht had op de garderobe der jonge
koningin en er was geen denken aan dat
zij zich bloot zou stellen aan de gevolgen
van 's konings ongenade indiejn werd ont
dekt dat zij tegen zijn wensch in Dolores
een schuilplaats had gegeven. Toch was
het absoluut noodzakelijk dat Dolores bin
nen een uur veilig was verscholen, dat zij
vóór het aanbreken van den dag het pa
leis had verlaten en zoo mogelijk op weg
was naar Villagarcia. Don Jan begreep
dadelijk dat er niemand was tot wien of
wie hij zich kon wenden
Opnieuw nam hij Dolores' hand ln de
zijne, maar thans met een zekeren ernst
en beschermende autoriteit. Toen legde
hij haar op zachten en rustigen toon den
toestand uit.
„Je ziet dus," sprak hij tenslotte, „dat
ons maar één weg open staat. Dolores, heb
je volkomen vertrouwen in me?"
Zij schrok eenigszins en plotseling druk
ten haar vingers zijn hand.
„Jou vertrouwen? O, met mijn heele
ziel!"
„Denk goed door voordat je me ant
woordt," zei hij, „je begrijpt het niet hee-
lemaal en het is mij een beetje moei
lijk het je te zeggen, maar het moet. Ik
weet dat je mij in vele opzichten ver
trouwt ,ik weet dat je overtuigd bent dat
ik je altijd trouw zal liefhebben, altijd de
waarheid tegen Je zal spreken, je altijd zei
beschermen en zelfs mijn leven voor Je zal
laten, als Je ln nood zult verkeeren. Je
weet dat lk je liefheb, zooals jij mij. Heb
ben we elkaar dat niet dikwijls gezegd? Je
schreef het ook nog ln je brief lk dank
je daarvoor nog wel, .lieveling. Ja, ik heb
hem gelezen; hier ligt hij, dicht bij mijn
hart, en lk zal hem herlezen voordat ik
ga slapen."
Zonder een woord te spreken en steeds
luisterende boog zij zich iets voorover om
haar lippen te drukken op de plaats waar
haar brief lag. Hij kuste haar haar en
ging voort met spreken, toen zij weer to-
gen den muur leunde.
„Maar nu moet je eens nog grooter ver
trouwen in mij stellen. Om je te redden
moet je bij iemand, waarin ik zelf ver
trouwen kan stellen, verscholen worden
en zoo iemand is er noch ln het paleis,
noch ln heel Madrid te vinden ik ken
niemand, tot wien lk mij kan wenden bij
wien je veilig zou zijn geen levend we
zen behalve mijzelf."
„Behalve jezelf!" Heerlijk klonken Do
lores die woorden in de ooren, en zachtjes
drukte zij zijn hand.
„Dank je, mijn schat maar weet je
wel, wat dat beteekent? Begrijp je dat lk
je in mijn eigen vertrekken moet ver
schuilen en dat je daar moet blijven tot
dat lk je vóór het aanbreken van den dag
bulten het paleis kan brengen?"
Een oogenblik zweeg zij, terwijl zij haar
hoofd van hem afwendde.
„Neen, lieveling," sprak hij bedroefd ik
merk het al, daarvoor vertrouw Je me'niet
genoeg welke vrouw zou het ook doen!"
i (Wordt vervolgd)
Br. COLIJN voert het woord als voorzitter van de
economische commissie der wereldconferentie te Londen.
DE JAARLIJKSCHE WEDSTRIJD VOOR THEEMS-B IRGES. De „Foxhound neemt de lei
ding in deze race van groote zeilschepen.
Treinbotsing in Engeland.
Bij Derby liepen twee treinen op elkaar. Eén ma
chinist werd gedood, de andero zwaar gewond.
Slechts 1 passagier werd gewond.
OH HET KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND
OP DEN WEG. M. v. Oers uit Zevenbergen, die
kampioen van Nederland werd. Naast hem in leeren
jas, de bekende zesdagen renner Pijnenburg.
IX DE VULCAANHAVEN TE VLAARDINGEN - ar
riveerde het Zweedsche opleidingsschip „Fylcia", Het
schip aan den wal.
OP DE HANDEN VAN GR\Z NAAR WEE-
NEN. Een werklooze mechanicien te Graz
ging op deze ongewone wijze van Graz naar
Weenen. Een handige jongen.
