De geweldige ontploffing op de olieterreinen te Spring Fields
74,te JaargangLEIDSCH DAGBLAD -Tweede Blad
7
FEUILLETON.
In het Paleis van den Koning
fc
Ben liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
12)
..Maar elk oogenblik kan hij komen. Wij
'e^ doen en heel gauw ook."
>.Ik zal zachtjes kloppen," sprak Inez,
demand, die het hoort, zal denken dat er
«n de buitendeur wordt geklopt, en als
"'I niet opendoet, zal men hem wakker
maken."
Bi) bonsde met haar kleine vuist drie
maal, maar dat geluld maakte niet den
"«sten indruk op Eudaldo's diepen slaap,
w c?n paar oogenblikken bonsde zij weer,
harder. Dolores hield haar adem in,
n toen gebeurde wat Inez had gedacht:
Sing een deur open en de vrouwenstem
gehoord.
■Eudaldo. Endaldo! Er klopt iemand
•^n de buitendeur!"
v£e Vouw schudde den ouden man waar-
fSrJnlijk wakker, want men hoorde zijn
wiï.rc!mmende stem.
I rtooverkol! Moeder van boosdoe-
ersl Laat mij met rust ik slaap. Pro-
kla™ )e mi) mijn mouw met je smerige
van het lijf te scheuren. Er klopt
oorSfk ie hoort zeker den wijn in je
v°*öi bonzen!"
Bam, wouw, die de keuken had schoon-
5 -niaakt, was waarschijnlijk gewend aan
de wijze, waarop Eudaldo zich placht uit
te drukken, want zij lachte er om.
„Wijn maakt wel slaperig, maar klopt
niet op de deuren," antwoordde zij. „Er
ls al tweemaal geklopt. Ga maar gauw
opendoen!"
Een geschuifel en een diepe geeuw kon
digden aan dat Eudaldo uit zijn stoel
kwam De beide meisjes hoorden dat hij
naar de verste deur liep, en dat de vrouw
wegging en de deur achter zich sloot,
zoodra zij hoorde dat Eudaldo werkelijk
wakker was. Toen riep Inez zachtjes.
„Eudaldo! Ik was het, die klopte je
moet me hieruit laten kon wat dich
ter bij."
„Dona Inez?" vroeg de oude man, stil-
^StiMach!" antwoordde het meisje.
„Kom dichter bij."
Toen hij dit gedaan had, vervolgde zij.
„De Generaal heeft mij bij vergissing op
gesloten' hij wist niet dat ik hier was,
toen hij 'de deur afsloot. Ik heb honger en
dorst, ik heb het zoo koud, Eudaldo
laat mii er uit. dan ga ik naar de hertogin
Alvarez, om bij haar dochtertje to blijven.
Heusch, Eudaldo, het was niet de bedoe
ling van den Generaal mij ook op te
Hij heeft mij omtrent U ook niets ge
zegd," antwoordde de knecht, m twijfel
verkeerende. „Maar ik weet niet H J
aaToe Rdafdo." smeekte Inez, „ik heb het
zoo koud en ben hier zoo alleen
„Maar Dona Dolores is er toch ook nog,
merkte hij op.
Dolores hield zich. terwijl zij nauwelijks
adem durfde te halen, aan de deur
post vast.
„Hij sloot haar in de binnenste zitkamer
op. Hoe zou ik de deur durven open te
maken! Je kunt gerust binnenkomen en
kloppen zij zal je niet antwoorden."
„Bent u er zeker van dat Dona Dolores
binnen is?" vroeg Eudaldo op meer tege-
moetkomenden toon.
„Absoluut zeker!" antwoordde Inez vol
komen naar waarheid. „Laat me er alsje
blieft uit!"
Langzaam schoof de man den grendel
terug; Dolores' hart klopte nauwelijks en
zij maakte zich voor het gevaar gereed,
want maar al te goed wetende dat de
trouwe dienaar banger was voor zijn mees
ter dan voor den duivel en alle booze gees
ten, begreep zij, dat hij haar het passee-
ren desnoods met geweld zou beletten, als
hij haar herkende.
„Dank je, Euraldo dank je wel!" riep
Inez uit, toen de klink van de deur af was.
„En maak nu ook de buitendeur voor me
open," zei ze met haar mond op de plaats
waar de deur openging.
Toen trok ze zich in de duisternis terug.
De deur was nu heelemaal open en Eudal
do liep naar den ingang. Dolores kwam
met gebogen hoofd naar voren en trachtte
de manier van loopen van haar zuster na
te bootsen. Nog nooit had een afstand
haar zoo lang toegeschenen, als die tot de
voordeur, die Eudaldo reeds voor haar
openmaakte. Maar zij durfde haar gang
niet te versnellen, want hoewel Inez zich
in huis met volkomen zekerheid bewoog,
liep zij altijd met een zekere weloverwo
gen voorzichtigheid, en stond dikwijls
stil als zij een kamer overstak. Het blinde
meisje, dat precies het aantal passen wist
van de eene deur naar de andere, luister
de met heel haar wonderlijk scherpe ge
hoor of alles goed ging tot Dolores veilig
en wel heelemaal buiten was.
Dolores kon niet meer dan enkele pas
sen van de deur verwijderd zijn geweest,
toen Inez onwillekeurig schrok, want zij
hoorde buiten, ver weg, een geluid, maar
zoo ver weg, dat Dolores het onmogelijk
kon hebben vernomen, maar Inez met
haar veel scherper gehoor wel. Haar zuster
terugroepen zou gelijk staan met elke ver
dere poging van ontsnappen in duigen te
doen vallen; haar door te laten loopen,
leek bijna even noodlottig zij had wel
luidkeels willen schreeuwen van angst.
Maar Doleres was al buiten en een oogen
blik later sloeg de zware deur weer dicht.
Als een geest sloop Inez weg en ging naar
Dolores' kamer, want Eudaldo zou naar
alle waarschijnlijkheid komen kloppen,
waar hij dacht dat Dolores gevangen zat.
En dat deed hij ook, een verwensching
mompelend tegen het lampje, dat uitge
gaan was, zoodat het in de kleine hal don
ker was. Hij klopte en sprak door de deur
heen, terwijl hij herhaaldelijk op smeeken
den toon aanbood eten en vuur te breh-
gen. Want hij hield heel veel van de beide
zusters, maar angst voor den ouden Men-
doza was het domineerende element in zijn
leven.
Tenslotte schudde hij zijn hoofd en ging
mismoedig het lampje weer aansteken;
toen grendelde hij de deur achter zich, in
de volle overtuiging dat hij Inez uitge
laten had en dat Dolores in de verste ka
mer was.
Toen Inez hem hoorde weggaan, wierp
zij zich op Dolores' bed en begroef haar
gezicht in het kussen, snikkende om haar
vreeselijke eenzaamheid. Ook huilde zij
om iets, dat zij zelf niet goed begreep en
dat haar juist daarom zoo pijnlijk aan
deed een gevoel, dat leek op een hevige,
lichamelijke pijn, maar dat zij toch aan
voelde als iets, dat een bron van aardsche
zaligheid had kunnen zijn. Zij kon niet
begrijpen dat het liefde was, liefde die,
zooals zij had hooren zeggen, zoowel voor
vrouwen als mannen het hoogste geluk
beteekende en hen tot wezens van hoogere
orde maakte. Zoo lag zij daar in haar een
zaamheid met brandende tranen haar
hart uit te snikken.
Buiten den corridor deed Dolores eenige
stappen, zich herinnerende dat Inez haar
had gezegd met de linkerhand den muur
te bhjven aanraken En toen hoorde ook
zij hetgeen reeds veel eerder haar zusters
oor had getroffen. Een oogenblik stond zij
stil, spande haar oogen in Om in het half
duister van een enkele lamp te zien. Zij
zag echter niete, maar hoorde het geluid
dichter bij komen. Toen stak zij vlug den
corridor over naar den naastbij gelegen
uitbouw, om zich daar te verbergen Tot
haar schrik merkte zij dat het licht der
voile maan bijna zoo helder als daglicht
naar binnen stroomde en dat zij zich niet
kon verbergen. Inez had geen begrip van
maanlicht.
.(Wordt vervolgd).
VIERING VAN DEN SACRAMENTSDAG
TE BERLIJN. Von Papen in de processie
door de straten van Berlijn.
DRIE WERELDKAMPIOENEN. V.i.n.r. Gene Tunney, Jack Demp-
sey en Jack Sharkey, drie beroemde boksera, te Purchasen (Amerika)
tezamen gefotografeerd.
EEN GEWELDIGE ONTPLOFFING vond plaats te Spring Fields op de groote olie
terreinen. Twintig personen werden gedood en talrijke gewond. De brand, die volgde
op de explosie.
TE UTRECHT zijn onder leiding van professor Vollgraff opgravingen
gedaan op het Domplein, waarbij tal van oude fundeeringen zijn bloot
gelegd. Een oude waterput.
DE DRIE-DAGEN-RENNEN IN DEN HARZ met een zeer moeilijk
parcours voor de deelnemers. Rijksweer-motorrijders bij bet oversteken
van een riviertje.
DE DOOR DE OOSTEMUJKSCIIE
REGEERING uitgewezen Duitscho
persattaché te Wennen dr. Habicht.
L-iMm®
OP DE ASCOT-KACES toonden de manne
quins de nieuwste mode-scheppingen. Een
hijzonder costuum, dat zeer de aandacht trok.
