De Ha Ie wijn-opvoering te Amsterdam Marsch 6e reg. Veld-Artillerie
h het Paleis van den Koning
"4"' jaargang- LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
GISTEREN PASSEERDE HET 6e REGIMENT VELDARTILLERIE UT ONZE STAD DEN AFSLUITDIJK.
De begroeting op Friescben bodem door den len luit. der marechaussee v. d. Kroon. Het zoontje van luit. v. d.
Kroon, ook in uniform, bood den commandant een Friesche koek aan.
PRINSES JULIANA woonde gisteravond
de ..Halewijn"-opvoering bij in den Stads
schouwburg te Amsterdam. De aankomst dei-
Prinses.
De conferentie eet.
Overzicht tijdens liet diner in Grosvenor House te Londen voor de deel
nemers aan de economische wereldconferentie.
LEERLINGEN VAN I)E SPAANSCHE .MILI
TAIRE SCHOOL te Zarzuela toonen hun rij
vaardigheid, door een zeer steile zandhelling te
paard af te gaan.
DE OPVOERING VAN „HALEWIJN" TE
^1 STERDAM. Halewijn (S. de Vries) en
Herzberg (L. Sanders).
RAMSAY MACDONALD IN GESPREK MET CORDELL HULL den Amerika&nschen
gedelegeerde, tijdens het diner, dat de Engelsche regeering den gedelegeerden ter
wereldconferentie aanbood.
DE SPAANSCHE VLIEGERS LUITENANT COLLAR EN KAPITEIN
BARRAN die een fraaie vlucht van Sevilla naar Ouba maakterf.
Efn liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
aar het Engelsch door W. H. C. B.
toestand leek hopeloos; misschien
Jan 66115 gelegenheid hebben Don
V ,.J16 zeggen waarheen men van plan
bpj. 6aar, te zenden en de mogelijkheid
lantrkT dat Mendoza het geheim jaren
Conif .waarde natuurlijk zou men haar
t toestaan te schrijven.
»aa„ hoorde de verste deur weer open
en? ?n haar vaders voetstappen. Hij
en eene kamer naar de andere
*oomiP In62- Maar daar hij geen ant-
den Sing hij weer weg en schoof
hij opnieuw voor de deur. Maar
^heen nog niet klaar te zijn, want
dei PJto°rde zij het geluid van den gren-
d» T?w6n ^aren stap van haar vader in
hram V.^g van haar kamer. Misschien
toe jpi. .op besluit terug of had haar
maar i.ï? zeggen. Zij hield haar adem in,
zekfrhp-j hwam niet binnen. Voor alle
de d?,. schoof hij ook den grendel op
tin» 2Lvan haar kleine kamer dicht en
toertni?? loorg°ed weg. Zij was thans
J1Sd stevig achter slot te zitten.
Maar weer vernam zij een geluid aan de
deur, doch nu bijna onhoorbaar; het klonk
spookachtig, want zij had geen voetstap
pen gehoord. Toen werd de deur heel
voorzichtig geopend en een oogenblik later
stond Inez in de kamer, haar hoofd rechts
en links draaiende om naar Dolores'
ademhaling te luisteren en zoodoende te
ontdekken waar haar zuster was. Toen
deze opstond, legde het blinde meisje een
vinger op haar lippen en tastte naar Dolo
res' hand.
„Hij heeft je brief." fluisterde zij vlug.
Het was een toeval, dat ik hem zoo gauw
vond. Ik moest, je zeggen dat hij, na
eenigen tijd in de groote zaal te zijn ge
weest ,deze onbemerkt zal verlaten en hier
zal komen. Je weet dat vader dienst heeft
en niet boven kan komen."
Dolores' hand beerde hevig, terwijl zij
fluisterde:
.Hij bezwoer Don Jan te dooden als hij
hier komt en vader zal het doen ook, al
zou het hem zelf het leven kosten. Ga dus
weer naar hem toe, gauw, en zeg hem dit
in 's hemelsnaamToe, lieveling, verlies
geen oogenblik, want hij kon wel eens eer
der komen red hem, red hem!"
„Ik kan niet," antwoordde Inez angstig,
toen zij den toestand begreep. „Ik had mij
zoolang verborgen en ben nu met jou op
gesloten. Vader riep me, maar ik hield me
stil want ik begreep dat hij me niet zou
laten blijven." Zij verborg haar gezicht in
haar handen en snikte luid van angst.
Dolores' lippen werden bleek en zij hield
zich vast aan een stoel.
HOOFDSTUK III.
Dolores zag noch hoorde haar zuster
meer, was er zich slechts van bewust
dat Don Jan ln gevaar verkeerde en dat
zij hem niet daarvoor kon waarschuwen.
Zij had zich zelf niet geloofd, toen zij
haar vader zei dat hij het niet zou durven
wagen zijn hand tegen 'sKonings broeder
op te heffen en vreesde thans dat een
man als haar vader, na een oogenblik
toegegeven te hebben aan wat hij zwak
heid noemde, daarna gevaarlijker was dan.
te voren, want zijn toom keerde zich nu
niet meer uitsluitend tegen den ander,
maar ook tegen zich zelf.
Inez snikte niet meer en zat kalm op
haar gewone plaats in die eigenaardige
houding van blinden, die altijd intens
trachten klanken op te vangen, zoodat
men, zelfs zonder het gelaat te zien, da
delijk blindheid kan herkennen aan de
houding van hoofd en lichaam. Zelden
leunt een blinde in een stoel achterover,
meestal wordt het lichaam rechtop of
eenigszins voorover gebogen gehouden; het
gezicht is een beetje opwaars gericht, zoo
lang het totaal stil is, dikwijls naar om
laag gewend als er eenig geluid duidelijk
hoorbaar is. Bijna nooit slaan blinden hun
knieën over elkaar, de handen worden
zelden samengevouwen, maar zijn meestal
uitgespreid, als om het gehoor te helpen
door het gevoel; de lippen worden eenigs
zins van elkaar gehouden, want blinden
weten dat zij niet alleen met de ooren,
maar ook met den mond hooren. De uit
drukking van het gezicht verraadt stille,
maar niet onbewogen verwachting en
uiterste opmerkzaamheid, kalmte, die
echter juist het tegengestelde is van on
verschilligheid.
Ook Inez zat in die houding, zooals zij
soms uren achtereen kon doen, luisterend,
altijd en altijd luisterend, zoowel naar de
taal der natuur als naar die der men-
schen. Zij zon thans op een middel om
haar zuster te helpen.
Dolores stond echter roerloos alsof zij
verlamd was, met steeds het tafereel vóór
zich, dat maar niet wilde verdwijnen. Zij
zag de haar zoo bekende gestalte van den
man, dien zij lief had in den somberen
corridor, alleen en ongewapend aankomen,
recht op de eiken deur af, die zich aan het
einde er van bevond, voorbij de dieplig
gende uitbouwen, waardoor het maan
licht stroomde En bij een der ramen tee-
kende zich een andere gestalte af, met een
degen in de hand, een magere man met
grijzen baard er werden enkele woor
den gewisseld een korte, onduidelijke
warreling van schaduwen, waartusschen
hier en daar het flitsen van een kouden
lichtstraal, dan een va], en toen stilte.
Zoodra de beeldenreeks voorbij was begon
deze zich weer te bewegen, van voren af
aan, bijna onveranderd, behalve dat de
beelden, duidelijker werden, zoodat zij zelfs
Don Jan's bleeke gezicht in het maan
licht zag. Hij lag dood op den vloer van
den corridor.
Het werd tenslotte ondraaglijk, en
langzaam bracht zij een hand voor haar
oogen om aan de obsessie te ontkomen.
„Luister," zei Inez, toen Dolores zich be
woog, „ik heb zitten nadenken. Je moet
hem vanavond spreken, zelfs al zou je niet
alleen met hem zijn. Daartoe bestaat maar
één middel; je voor het hoffeest kleeden
en naar de groote zaal gaan, waar ieder
een dus ook hij is. Dan kun je af
spreken hoe elkaar morgen te ontmoeten."
„Inez ik heb je nog niet alles verteld!
Morgen wordt ik naar Las Huelgas gezon
den, om daar als gevangene te blijven."
Inez uitte een lichten smartkreet.
„Naar een klooster!" Het scheen haar
toe gelijk te staan met sterven.
Dolores begon haar alles te vertellen
wat Mendoza had gezegd, maar het duur
de niet lang of Inez, wier wangen zich met
een donkeren blos kleurden, viel haar in
de rede.
„En wilde hij je wijs maken dat hij van
je houdt?" vroeg zij verontwaardigd. „Hij
is altijd even hard en wreed en onvrien-
delijk geweest; hij heeft mij mijn blind
heid nooit vergeven en jou zal hij nooit
vergeven dat je jong bent! De Koning'
De Koning vóór alles en iedereen, ja, vóór
hem zelf! Maar voor zijn kinderen zijn
hart en zijn ziel heeft hij geen hart!
Wat zeg ik Plotseling hield zij op.
.LWordt vervolgd j.
