De opening van de Economische Wereldconferentie te Londen
In het Paleis van den Koning
FEUILLETON.
748te JaargangLEIDSCH DAGBLAD w Tweede Blad
KEN NIEUWE SERIE ZEEMANS-ZEGELS - welke DE MIUTAIBE VLIEGER jhr. van Aseh van Q J EcOÜOmiSche WtTeldcOtlftrtntie
binnenkort uitgegeven zal worden. W«ck verbeterde het Ned. hoogterecord en T J
bracht dat op 9587 meter. IC LuOTldQTl.
J'E WERELD-TENTOONSTELLING TE CHICAGO LEVERT BIJ WOND EEN PRACHTIG EN AANBLIK OP. DE ONTVANGST VAN MISS EUROPA 1933 bij haar terugkomst to Parijs uit Spanje.
Duizenden schijnwerpers en lichtzuilen werpen hun stralen over het tentoonstellingsterrein. Miss Europa met haar Parijsche vrienden.
Een liefdesgeschiedenis uit *t oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
8)
..Je bent koppig, meisje," zei hij, zij elk
woord met het hoofd knikkende, „heel
KoPPig, denk maar eens goed na."
..Het is geen koppigheid, het is mijn
^"t. dat spreekt," antwoordde Dolores.
"En bovendien," voegde zij er glimlachend
toe, „ik ben uw dochter en u bent zelf
^?k niet erg zachtzinnig en toegeeflijk,
nietwaar?"
.Neen," antwoordde hij weifelend, „mis
ken niet." Zijn trekken ontspanden zich
n beetje en hij glimlachte bijna ook.
Het was alsof de vrede was geteekend
de moeilijkheden uit den weg waren
geruimd, maar het was slechts schijn,
want voor Mendoza was het even onmo
gelijk toe te geven, als het voor Dolores
~°n zijn haar liefde voor Don Jan op te
geven. Zij zag dit niet in en dacht dat er
JJ} werkelijke verandering in zijn stem-
da?i-wa3 gekomen en hij zou vergeten
°at hij gedreigd had haar naar Las Huel-
8as te zenden.
..Wat geschied is kan niet ongedaan
worden gemaakt," zei hij, opnieuw be
droefd wordende. ,.Je zult nooit volkomen
gelooven dat je gedurende heel mijn leven
mijn alles bent geweest. Hoe zou het ook
anders hebben kunnen zijn, mijn kind. Ik
ben heel eenzaam. Je moeder is by na
achttien jaar dood en Rodrigo
Plotseling hield hij op want hij had den
naam van zijn zoon nog nooit in byzyn
van het meisje uitgesproken, sinds Ro
drigo hem had verlaten om zijn eigen weg
te gaan
Ik geloof dat Rodrigo mijn hart heeft
gebroken." zei de oude man na een korte
pauze, zijn stem in bedwang houdende,
waardoor zij koud en onverschillig klonk.
En als er nog iets van overgebleven is,
zal jij dat restje wel kapot maken.
Hij stond op, en haar hand loslatende,
wendde hij zich af met de ruwheid van
den strengen, harden man, die met op
nieuw aan zijn gemoedsaandoening wilde
toegeven
Dolores schrok er eenigszins van, want
zü was nog onder den indruk van het
vriendelijke gesprek van zooeven, maar
zijn toon en houding kwetsten haar.
,U vergist U," sprak zij ernstig. Aan
gezien u mij gezegd hebt, dat u van mij
houdt, zal ik heusch mijn best doen u niet
meer te kwetsen of te mishagen. Ik zal
doen wat ik kan wat ik kan.
De laatste woorden herhaalde zij lang
zaam en met onbewusten nadruk. Dadelijk
wendde hij zijn gezicht weer naar haar
„Beloof mij dan dat je Don Jan va.n
Oostenrijk nooit meer zult weerden, dm. je
zult vergeten hem ooit te hebben liefge
had, dat je hem heelemaal uit je gedach
ten zult banen, en dat je gehoorzaam het
huwelijk zult aanvaarden, dat ik voor je
zal beramen."
Woorden van weigering van zulk een
gehoorzaamheid kwamen het meisje reeds
op de lippen, geheel klaar en scherp. Maar
zij zou die nu niet uitspreken, opdat niet
nog boozere woorden de hare zouden be
antwoorden. Zij keek haar vader recht in
de oogen, haar hoofd een oogenblik trots
omhoog houdende. Toen, glimlachende om
de onmogelijkheid van hetgeen hij
wenschte, wendde zij zich van hem af, liep
zwijgend naar het raam, dat zij wijd open
de, en leunende op de steenen venster
bank, keek zij naar buiten. De maan stond
thans veel hooger en overgoot het plein
met haar witte licht.
Het was haar bedoeling de discussie te
staken zonder opnieuw boosheid te ver
wekken. maar zij had geen slechter mid
del kunnen kiezen om, wat er nog was
overgebleven van de vriendelijke stem
ming haar vaders, geheel te verdrijven.
Hij verhief thans zijn stem niet, toen hij
haar volgde en begon te spreken.
„Dus je weigert dat te doen?" vroeg hij
met iets onheilspellends in zijn toon.
„U vraagt het onmogelijke," antwoordde
zij zonder om te zien. „Ik heb niet gewei
gerd, want hierin heb ik geen wil, geen
keus. U kunt met mij doen wat u wilt,
want u hebt macht over mijn uiterlijk le
ven en schoot die macht te kort, dan
zou de Koning u wel helpen. Maar verder
reikt uw macht niet, noch over mijn hart,
noch over mijn ziel. Ik hem hem lie!
en deed dit al lang. Ik zal hem blijven
liefhebben tot mijn dood en in het hier
namaals. Hoe zou ik hem dan uit mijn ge
dachten kunnen bannen? Het is krank
zinnig om dat van mij te vergen."
Zij hield een oogenblik op, terwijl hij
met de tanden op elkaar geklemd achter
haar stond en de hak van een van zijn
zware laarzen op den vloer knarste.
„En wat uw dreigement betreft," ver
volgde zij, „u zult Don Jan niet dooden,
het zelfs niet eens probeeren. want hij is
's Konings broeder. Als ik hem vanavond
kan ontmoeten, zal ik het doen en daar
bij zal hij geen gevaar loopen. Want ik
onderstel dat u hem niet ter sluiks zult
vermoorden Neen! Dan zult u' hem ook
heelemaal niet aanvallen. Breng me mor
gen of overmorgen, als de hoffeesten voor
hem voorbij zijn en u zelf geen dienst
hebt, naar Las Huelgas, en met zoo weinig
mogelijk schandaal Maar ben ik «r een
maal, plaats dan een sterke macht van
gewapende mannen om mij daar te hou
den, want anders ontsnap ik. En dan ga
ik naar Don Jan. Dat is alles wat ik u heb
te zeggen; het is mijn laatste woord."
„Ik geef je het mijne en het was mijn
eerewoord," zei Mendoza. „Indien Don
Jan tracht hier binnen te komen, zal ik
hem dooden. Morgen ga Je naar Las
Huelgas."
Dolores gaf geen antwoord, draaide
zelfs haar hoofd niet om. Haar vader ging
de kamer uit; zij hoorde zijn zwaren stap
in de hal en kort daarop het sluiten van
een grendel aan de verste deur. Zij was
dus voor vanavond een gevangene, want
de deur, die haar vader had gegrendeld,
was de eenige, die het gedeelte der ver
trekken, waarin de zusters woonden, af
sloot van het kleinste deel der woning, dat
hij voor zich zelf had gereserveerd. Do
kamers van dit gedeelte, die geen anderen
uitgang hadden, kwamen, evenals de zit
kamer, in dezelfde hal uit.
Toen Dolores bemerkte dat zij alleen
was, sloot zij het raam; het had aan zijn
doel beantwoord van een soort wijkplaats
tegen haar vader en bovendien was do
avondlucht koud. Zij ging zitten om na ta
denken en trots haar eenigszins wanho
pige stemming, moest zij glimlachen bij de
gedachte hier in haar kamer als een klein
kind, zonder avondeten opgesloten, te
zitten. Maar dadelijk werd naar gezicht
weer ernstig, toen zij een middel tot ont
snapping trachtte te vinden. Inez was
zeker niet in haar kamer hoogstwaar
schijnlijk was zij naar het andere eind
van het palels gegaan, onder voorwendsel
van een der hofdames op te zoeken, doch
met het doel te trachten Don Jan den
brief ter hand te stellen. Er bestond alle
kans dat haar niet zou worden toegestaan
naar de kamer, waar haar zuster zich be
vond, te gaan, want Mendoza zou haar
zeker wantrouwen. Dat beteekende dat
Dolores gedurende den avond en den
nacht met niemand buiten haar vertrek
ken in gemeenschap zou kunnen komen,
en zij kende haar vader maar al te goed
om er aan te twijfelen dat hij haar mor
genochtend naar Las Huelgas zou zenden,
zooals hij bezworen had te zullen doen.
(Wordt vervolgd).
g—-s——aasB—
HET AMERIKAANSCHE STOOMSCHIP „GEORGE M. COX"
is op een rots geloopen nabij* Houghton (N.-Amerika). De
124 opvarenden werden gered.
De conferentie te Londen.
Links: de voorzijde van het Geol. Museum, waar de wereldconferentie gehouden wordt
Rechts de Zuidafrikaansche gedelegeerde generaal Smuts in goede stemming bij aankomst)
te Londen.
s S s s J J
