Het vliegende echtpaar heeft pech - Hollandia-roeiwedstrijden
In het Paleis van den Koning
Pe JaargangLEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
Na den mislukten start Van
het echtpaar Mollison.
HET VERMELDE VLIEGTUIG van het echtpaar Mollison. Vijf seconden na den
start verongelukte het toestel. De Seafarer", waarvan het onderstel geheel vernield
werd.
HET CONCORDAAT TLSSCHEN OOSTENRIJK EN HET
VAT1CAAN GESLOTEN. De Oostenrijksche bondskanselier
Dollfuss wordt bij terugkomst in Weenen door den pauselijken
nuntius dr Sibillda gelukgewenscht.
VENIZELOS EN ZIJN ECHTGENOOTE op wio
een aanslag gepleegd werd. De echtgenoot© van den
grijzen Griekschen staatsman werd door revolver
schoten licht gewond.
Een liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
5)
.Neen, lieveling, heusch niet. Dat was
"et niet, niemand keek naar je. Weet je
waarom er iemand lachte? Mij hinderde
net ook erg. Hij wuifde vader toe, die ech-
ror geen notitie van hem nam. Daarom
lachte iemand die lach gold ook mij,
omdat de man, die lachte, heel goed weet
cat vader ons nooit met elkaar zal laten
'rouwen. Begrijp je het nu? Jij stond er
«eheel buiten."
"Keek hij dan werkelijk naar ons?"
°eg Inez met gedempte stem.
-,Wien bedoel je? Den man die lachte?
"Neen, ik bedoel
-"on Jan? Ja zeker, hij keek naar ons
en glimlachte zooals hij dikwijls tegen
•nu doet, alleen maar met zijn oogen, ter-
'11 overigens zijn gezicht ernstig bleef-
j'i js heelemaal niet veranderd, behalve
"1 er vastberadener, knapper en dap-
der en sterker uitziet dan ooit. Telkens
'1 ik hem terugzie, vind ik dat."
Maar Inez luisterde niet meer.
''""een daarom zou je willen leven, zou
je blind willen zijn, om het volk hem zoo
s^ren toejuichen, toen hij aankwam,m
zu plotseling. „Jij, die alles kunt zien.
begrijpt niet wat die klanken voor mij be-
teekenen. Een oogenblik, niet langer, zag
ik licht ik weet zeker dat ik een helder
licht voor mijn oogen zag. Neen, ik droom
niet. Het deed mijn hart sneller kloppen,
het maakte mij duizelig. Het moet licht
zijn geweest. Denk je dat het mogelijk zou
kunnen zijn, Dolores?"
„Dat kan ik je heusch niet zeggen, he
veling," antwoordde deze.
Maar toen de zon meer en meer ter
kimme neigde en de zusters in het vroege
halfduister bij elkaar zaten, keek Dolores
lang en aandachtig naar het blinde ge
zicht. Inez had Don Jan lief zonder het
zelf te weten, en onbewust had zij het
haar zuster verteld.
HOOFDSTUK II.
Toen Don Jan het paleis was binnen
gegaan. bleef het volk nog eenigen tijd
staan, in de hoop dat er nog iets zou ge
beuren dat de moeite waard was gezien te
worden, maar toen dit niet het geval was,
verspreidde het zich langzaam na eenig
volkomen onredelijk gemopper. Nadat
Mendoza zijn officieren orders had gege
ven, marcheerde de eene afdeeUng der
lijfwacht na de andere af. De ruiterijdie
tegelijk met Don Jan was gekomen,
zwenkte op een trompetsignaal uit en
ging in stap naar de stad terug, de me
nigte voor zich uit stuwende, en voordat
de duisternis geheel was gevallen,
heerschte er weer stilte bij het paleis. De
hemel was helder geworden, het plaveisel
opgedroogd en de volle maan kwam op.
Twee groote schildwachten met hellebaar
den stapten in de schaduw heen en weer.
Dolores en haar zuster zaten nog in de
kamer, toen de deur open ging en een
knecht met grijs haar en in rood en geel
gekleed, de kamer binnen kwam om twee
brandende waskaarsen in zware bronzen
kandelaars op de tafel te plaatsen. Een
oogenblik later kwam Mendoza binnen,
die zich nog niet had ontdaan van zijn
borstharnas. Zijn groote sporen rinkelden
aan zijn zware rijlaarzen en zijn lang, van
een korfgevest voorzien zwaard, sleepte
over den marmeren vloer. Hij was nu
blootshoofd en zijn kort geknipte, grij
zende haar omgaf als een nauw sluitend
kalotje van ijzergrauw fluweel zijn ener
gieke hoofd. Hij bleef bij de tafel staan
en leunde er met zijn knokige rechter
hand op, waarin hij zijn beide handschoe
nen hield. De kaarsen verlichten van
onderen zijn donker gezicht en schenen
met een geel licht ln zijn oogen, die boos
keken.
Instinctmatig stonden de beide meisjes
op, toen hun vader binnen kwam, maar
bleven vlak naast elkaar, terwijl zij, als
om zich tegen een gemeenschappelijken
vijand te verdedigen, eikaars handen vast
hielden. En toch zou de harde man zijn
leven voor iedei zijner dochters, sinds zij
op de wereld waren, gaarne hebben wil
len geven. Zij wisten dit heel goed, maar
beefden toch.
„Jullie hebben mij tot het voorwerp van
spot van het geheele hof gemaakt," begon
hij, langzaam sprekende, terwijl zijn stem
van toorn trilde. „Wat heb je ter verdedi
ging hiertegen in te brengen?"
Hij sprak tot Dolores, die eenlgszlns
bleek werd. Er lag Iets zoo hardvochtigs in
zijn toon cn houding, dat zij een stap
achteruit deed, niet uit vrees, maar zoo
als een dapper man eenigszins zou uitwij
ken, als iemand hem plotseling met een
wapen zou bedreigen.
Dadelijk kwam Inez naar voren en hief
als protest een harer blanke handen op,
terwijl zij haar blinde gezicht wendde
naar haar vaders lichtende oogen.
„Ik heb 't niet tegen jou", sprak hij ruw,
„maar tegen Jou", vervolgde hij. zich tot
Dolores wendende, terwijl de tafel onder
zijn hand schudde.
„Door welken duivel was je bezeten om
mij en je zelf tot schande te maken, door
bij het raam te staan en tegen Don Juan
te glimlachen, alsof hij de overwinnaar
was in een stierengevecht en jij het
mooiste meisje onder de toeschouwers, met
alle menschen uit Madrid, vanaf Zijne
Majesteit den Koning tot den minsten be
delaar als toeschouwer? Weet je niet meer
wat zedigheid, wat schaamtegevoel is? Kun
je niet meer blozen? En zoo niet, heb je
dan niet zooveel vrouwelijke Intuïtie, om
te begrijpen dat je jouw naam en de mijne
voor de heele wereld te grabbel hebt ge
gooid?"
's hemelsnaam, zeg zulke
- dat mag en zal ik niet
„VaderIn
dingen niet
doen!"
Dolores' gezicht was spierwit geworden,
terwijl zij Inez zachtjes op zij duwde en
den toornigen man ln de oogen keek. De
tafel stond tusschen hen.
.Heb ik één woord gezegd, dat niet de
zuivere waarheid was?" vroeg Mendoza.
„Weet niet heel 't hof dat je Don Jan van
Oostenrijk Uefhebt
„Laat de heele wereld 't weten!" riep het
meisje dapper uit. .Schaam ik mij er voor
dat ik den dappersten, den besten man op
aarde liefheb?"
„Wel zeker: laat de heele wereld weten
dat je bereid bent zijn speelbal te wor
den
„Neen, vader, zijn vrouw!" Dolores' stem
was vast en helder, toen zij haar vader
in, de rede viel. „Zijn vrouw", herhaalde zij
op trotschen toon, „en morgen aan den
dag, als u en de Koning het ons niet zou
den beletten. God gaf mij u als vader,
maar noch God. noch eenlg mensch gaf
u het recht mij te beleedlgen, en zoolang
ik nog de kracht heb om te spreken, zal
Ik u het antwoord niet schuldig blijven.
Als u mij niet hadt tegengewerkt, zou ik
al vandaag de vrouw van Don Jan van
Oostenrijk geworden zijn en dan zijn
„speelbal" ja, zeker, en zijn slavin, zijn
dienares, alles wat u maar wilt! Ik heb
hem lief en zou met mijn handen voor
hem willen werken, even bereid als Ik ben
mijn bloed en mijn leven voor hem te laten
als God mij dat geluk en die genade zou
schenken, nu u niet toestaat om zijn vrouw
te worden!"
„Zijn vrouw!" riep Mendoza met een
wreeden spotlach uit. ..Zijn vrouw van
daag zijn vrouw worden en morgen ver-
stooten door een pennestreek en het ver
draaien van een woord, waardoor je hu
welijk ongeldig zou worden verklaard, om
Don Jan te laten trouwen met een weduwe
van Koninklijken bloede, zooals Koningin
Mary van Schotland. Zijn vrouw!" Hij
lachte bitter. (Wordt vervolgd).
1)E ZOON VAN' EX-KONING ALFONS de prins van Asturiö mot zijn
verloofde bij het bekijken van een film, welke door den prins gemaakt is.
DE HOLLA N Dl A-KOEI WED STRIJDEN TE ALPHEN AAN DEN KUN.
Mr. Mollison en zijn vrouw terneergeslagen
bij het vernielde toestel, na den mislukten
start voor de Oceaanvlucht.
