#r
n te Gemert - Installatie burgemeester van Maasbracht
fa het Paleis van den Koning
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
h - mm
FEUILLETON.
hoofd, droegen hun met kwasten versier
de hellebaarden over den schouder. Een
officier gaf korte commando's. Een zware
mist, veroorzaakt door een plotseling op
gekomen koude, maakte het vensterglas
ondoorzichtig.
„Kan je Iets zien?" vroeg Inez met
zachte stem. ,,Ik meen In de verte trom
petten te hooren."
„Ik kan door den mist niets zien. Hoor
je de trompetten duidelijk?"
„Ik geloof het wel. Ja ik hoor ze nu
heel duidelijk." Zij hield op. „Hij komt,"
voegde zij er binnensmonds aan toe.
Dolores luisterde, maar beschikte niet
over het bijna bovennatuurlijke gehoor
der blinde, en kon niets anders onder
scheiden dan het marcheeren van den
troep beneden en de onregelmatige adem
haling van haar zuster naast haar, die
telkens haar adem inhield om het heel
zwakke, van verre komende geluid op te
vangen.
„Doe het raam open," zei Inez een beetje
ongeduldig. „Ik weet zeker dat ik trom
petten hoor."
Haar teere vingers zochten met een
soort koortsachtige haast naar de gren
dels. Dolores kwam haar te hulp en open
de het raam. Een trjomfmarsch van kla
roenen klonk van uit de nat geregende
stad. Dolores schrok, maar haar gezicht
klaarde op, terwijl haar frissche lippen
zich een weinig openden, als om de klan
ken tegelijk met de winterachtige lucht in
zich op te nemen. Inez werd wat bleeker
en hield zich stevig vast aan den rand
van het vensterkozijn; geen der belde
meisjes voelden iets van de kou. Dolores
hield haar stralende grijze oogen wijd
open, terwijl zij tuurde naar het punt,
waar de laan uit de stad uitkwam op het
paleis, maar Inez wendde eenigszins voor
over gebogen haar oor naar dezelfde rich
ting, opdat haaar geen enkele toon van de
muziek zou ontgaan, die haar verkondig
de dat Don Jan van Oostenrijk gezond en
wel terugkeerde van zijn langdurigen veld
tocht in het Zuiden.
Langzaam kwam de muziek nader, de
eene melodie na de andere, telkens duide
lijker en luider en vol blijdschap. Beneden
gaven de bereden officieren bevelen, wis
selden enkele zinnen, gingen in korten
galop naar hun plaatsen, om een oogen-
blik later weer terug te komen, ten einde
nog iets te regelen. Hun prachtige, met
goud ingelegde borstharnassen en de rijk
bestikte schabrakken maakten den indruk
van groote juweelen, die zich her- en der
waarts in den inmiddels lichter geworden
mist bewogen, terwijl de donkerrood-en-
gele uniformen der lijfwacht, alsof het
breede gekleurde banden waren, langs
drie zijden van het plein opgesteld waren.
Dolores kon haar vader zien, die het bevel
er over voerde en bij wien de officieren
zich vervoegden om orders te halen. Hij
zat onbeweeglijk en kaarsrecht op zijn
groot, zwart paard een beeld van
strengheid. Hij had een kort gekgiipten
grijzen baard en was, behalve zijn zwaard
verguld borstharnas en de zijden sjerp,
die hij daaroverheen van den rechter
schouder naar de linkerheup droeg, geheel
in het zwart gekleed. Dolores trok zich
wat meer van het raam terug, want zij
wilde voorkomen dat haar vader bemerkte
dat zij naar buiten keek om den terug
keerenden overwinnaar te verwelkomen.
„Wat Is er? Zie je hem? Is hij er al?"
vroeg Inez in één adem, toen zij hoorde
dat haar zuster zich bewoog.
„Neen maar lk zie vader beneden, te
paard; hij mag ons niet zien." En zij ver
wijderde zich nog meer van de venster
opening.
„Daar zal je niets kunnen zien," zei Inez
ongerust. „Hoe kan Je mij nu vertellen
ik bedoel, hoe kan je nu iets zien?"
Dolores lachte zachtjes, maar in haar
lach klonk vreugde over hetgeen er ging
gebeuren.
„O, lk kan alles zien; het raam staat
immers heelemaal open."
„Ja dat weet lk."
Inez leunde tegen den muur op zij van
het raam, en liet haar arm hopeloos han
gen. Het heel gewone antwoord van haar
zuster had haar, die nooit iets zag, ge
kwetst, alleen maar door de gedachteloos
heid er van en door de vreugde, die haar
stem deed trillen. De muziek werd steeds
luider en nu hoorde men ook het geluid
van een groote menschenmenigte, die
juichte en de melodie der trompetten
meezong, die ter eere van Don Jan schal
den. Plotseling, toen de menigte uit de
straat op een open ruimte kwam, over
stemde haar gejuich en gezang de muziek
instrumenten, en een uitbundig triomf-
gejubel vervulde de lucht.
„Daar is hij! Daar is hij!" riep Inez.
(Wordt vervolgd).
„Ik zal je alles vertellen wat ik zie," zei
Maria Dolores, „zoodat het bijna net zal
zijn, of jij hem ook ziet."
„Bijna
Inez sprak slechts dit eene woord, en
toen zweeg zij plotseling, terwijl zij van
haar stoel opstond. In de haar bekende
kamer bewoog zij zich met even groote
zekerheid alsof zij kon zien. Zij liep naar
het venster en luisterde; Dolores ging
naast haar staan.
„Wat heb je, Inez?" vroeg zij. Wat
heeft je gehinderd? Zeg het mij toch.
Niets," antwoordde het blinde meisje,
„heusch niet. Ik dacht hoe eenzaam het
voor mij zal wezen als jij en hij eens ge
trouwd zullen zijn en als men mij naar
een klooster of naar ons oude, akelige
huis in Valladolid zal zenden.
Even kleurde een blosje haar bjeeke
wangen, en toen zij dit voelde wendde zij
zich van Dolores af, want zij sprak niet
de waarheid, althans niet de volle.
„Ik zal je niet laten gaan! antwoordde
Doiores, een arm om haar zusters middel
slaande. „Nooit zal men jou van mij afne
men- en als wij over vele jaren getrouwd
zijn, zal je altijd bij ons blijven en ik zal
voor je blijven zorgen, zooals lk het altijd
Inez zuchtte en drukte h^ voorhoofd
en blinde oogen tegen het koude venster
glas, zich bijna losmakende uit Dolores
Beneden hoorde men het zware gedreun
van voetstappen. De compagnieën der lijf
garde namen haar plaatsen op het ruime
plein in. De krijgslieden in hun gesmeed
stalen kurassen en met hun helmen op het
EEN TYPISCHE FOTO VAN EEN BOTSING TIJDENS EEN RACE VOOR AlITO'S te
Troy Hills. Van dc 12 wagens, dio aan den start verschenen, kwamen er drie aan de finish.
INSTALLATIE NIEUWEN BURGEMEESTER VAN MAASBRACHT. Met een zeil-
schip voorop trok de feeststoet met den nieuwen burgemeester langs do golvende
korenvelden het dorp binnen.
kefdesgeschiedenis uit t oude Madrid
door P. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
3)
LSïïE.Y®0 leven doortrilde stem was in
ian s g met de weifelende klanken
aaiilicht3USter a'S kdhh^hljn tegenover
ie'hoJfk wel woorden genoeg vinden, als
,r„ Jh vanavond ontmoet," zei Inez loom.
Ie zn?, 1. n nog beter zijn dan alles wat
hli i,», .1nen schrijven. Zal ik zorgen dat
'i Je brief krijgt?"
Varif0^. haar zuster plotseling aan,
hatsten zin^ 'etS OImatuurlijks in haar
de"/nt kan ik nog niet zeggen," antwoord-
6ebeui-,„ weet immers niet wat er kan
ten" en waar ik hem het eerst zal
kunne?1!! hem aanstonds door het raam
treden -m6?' 1,5 hoor de lijfwacht al aan-
ueapn AY_ "wi. uc ijjiwctviiw
jij zuu hem tegemoet te gaan en jij
ui-A *Aerïi dan van hieruit kunnen zien.
ben'terzijde ais'om "beter te kun-
r K-!€??h, want zij zat met haa
Inez op, alsof er iets
haar WfS3?1 deed stikken. Zij wendde
hen Sl° terzijde als om beter te kun-
üsar h,t^fh, want zij zat met haar rug
het licht gekeerd.
HET GILDE ST.' GEORGILS te Gemert (N.B.) he
lstaat 625 jaar. De schutterij St. Cathrien uit Strijp aan
den schutsboom.
DE 81-JARIGE KLAAS
REEKEN die 70 jaar in
dienst is bij de firma Spaar
garen, schippers te Aalsmeer.
IN KENSINGTON (LONDEN) sloeg een tram om. Vijftien personen werden ge
wond. Het opruimingswerk.
"E DEMPING V.AN HET R9KIN TE AMSTERDAM. HET MAJüEN VAN HET WEGDEK VAN DE BRUG OVER
Met groote grijpers wordt het zand uit de schuiten in het DE WAAL ZALTBOMMEL. Het storten van het beton,
water gestort.
