vJ
Wê i
I
Opening Parksluizen te Rotterdam - Pier van Oakland verbrand
$0m
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
E| M
|KJ§M
E
N
FEUILLETON.
De rooóe Vulpenhouder
frnta» v""
[•te Jaargang
ROOT VLIEG FEEST TE SAINT GEU-
IN. De bekende vlieger Gaubert gaat
met Miss Parijs de lucht in.
WEGENBOUW OP AMERIKAANSCHE WIJZE IN DE WIEKIN GERMEEK. Met de wegenschaaf wordt
het wegdek geëgaliseerd. Deze werkwijze wordt in ons land voor het eerst toegepast.
DE AVUS-IIENNEN IN BEBLIJN. De start
der deelnemers.
|I-N BET INSTITUUT VOOR TABAKSONDERZOEK IN FORCHIIEIM BIJ KARLSBUOE wordt de
tabak beproefd. Voor de verschillende soorten tabak worden de bevindingen in punten aangegeven.
TE BOXTEL zijn drie huizen afgebrand. Een hiervan wordt als oudste huis van Boxtel genoemd.
Het draagt den naam „De Keulsche Kar" en dateert uit de 16e eeuw.
HOOFDSTUK XXII.
„Te worden gehangen bij den nek, tot
dat de dood er op volgt:
Die zin weerklonk nog in Fayre's ooren,
toen zijn taxi haastig door de straten naar
de kamers reed, waar miss Allen verblijf
hield. Hij hoorde nog de schrale, schorre
stem van den rechter, een oud man, die
zelf de poorten des doods reeds naderde,
maar die, na lange ervaring bij de recht
bank, nog geschokt en ontsteld was door
de vreeselijke strekking der woorden, die
hij had moeten uitspreken.
Fayre kreunde hardop, toen de volle be-
teekenis tot hem doordrong. Leslie, van
wiens onschuld hij overtuigd was, zou van
het leven worden afgesneden, juist nu het
voor hem en Cynthia zooveel waarde
had!
Fayre durfde er niet aan te denken, hoe
Cynthia al die lange uren, in het grijze,
oude huis, waar zij met miss Allen lo
geerde, tusschen hoop en vrees geslingerd,
zat te wachten. Hij wenschte van gan-
scher harte, dat het niet hem was te
beurt gevallen, haar de tijding te moeten
mededeelen.
Hij liet zijn auto op den hoek van de
straat stoppen en liep de laatste honderd
meter naar het huis. Den onvermij delij ken
stormloop naar het raam bij het geluid
van de naderende auto en de oogenblik-
ken van spanning, terwijl hij het huis
binnentrad en de trap opliep, kon hij het
meisje tenminste besparen Toevallig
stond de voordeur ooen en hij bereikte de
zitkamer, voordat zij wist, dat hii binnen
was.
Zij sprong overeind, toen hij binnen
trad en miss Allen ging instinctief naast
haar staan. Zijn gezicht zelde haar reeds
alles, want voordat hij den mond opende,
wist zij het.
„Schuldig!" hijgde zij.
Hij strekte met een gebaar van vol
slagen hulpeloosheid de handen uit.
„Het liep hem tegen," zei hij, zijn eigen
stem nauwelijks herkennende.
Met een kreet van smart stortte Cynthia
zich in de veilige haven van miss Allen's
armen. Zij schreide niet en een oogenblik
vreesde hij, dat zij was flauw gevallen;
toen leidde miss Allen haar tot zijn ver
lichting de kamer uit.
Hij bleef bij het raam in de grauwe,
donkere straat kijken, tot zij terug zou
keeren. Het duurde eenigen tijd, voordat
miss Allen zich weer bij hem voegde.
„Hoe is het met haar?" vroeg hij ver
langend.
Miss Allen's oogen waren rood en haar
stem klonk onvast, toen zij antwoordde:
,Zoo goed als zij op het oogenblik zijn
kan," zei deze vrij scherp. Zij leed, omdat
zij een ongewone ontroering voelde. „Zij
is niet stervende, als u dat bedoelt, maar
zij heeft haar laatste hoop verloren. Ik
moet dadelijk naar haar terug. Als het
kind een goede moeder had zou ik die
laten komen."
Zij liep naar de tafel en nam een siga-
rette.
Een korte poos rookte zij zwijgend. Toen
wendde zij zich tot Fayre met een prettig
lachje op haar alledaagsch gelaat.
(Wordt vervolgd).
zijn welsprekendheid, dat hij zijn persoon
lijk belang bij de zaak vergat en in be
wondering verzonk voor het groote genie,
dat er uit sprak. Het was niet voor het
eerst, dat hij Kean hoorde pleiten. Een
van de eerste dingen, die hij gedaan had,
toen hij in Engeland was teruggekomen
was, dat hij zich naar het gerechtshof had
begeven, om zijn ouden vriend in het
harnas te zien. Hij was toen, niettegen
staande alles, wat hij over zijn handigheid
vernomen had, niet teleurgesteld, maar
nu sprak Kean als een bezield man. Een
voor een nam hij de punten, die de pro
cureur-generaal met zooveel effect had
opgesteld, in beschouwing en wist ze in
het voordeel van zijn cliënt uit te leggen.
Hij was in het bezit van een prachtige
stem en wist, hoe hij er het best gebruik
van kon maken. Den vorigen dag had hu
Cynthia laten voorkomen, en had haar
met onmerkbare bedrevenheid onder
vraagd. En Cynthia, deels geholpen door
haar eigen vlug begrip en deels als ge
volg van zijn voorzichtig drijven in de
goede richting, had hem wakker terzijde
gestaan. Hij maakte nu van haar getuige-
nis gebruik als grondslag voor zijn rede,
legde zelfs den twist tusschen haar en
Leslie in zijn voordeel uit en werkte zoo
handig en stoutmoedig op de gevoelens
van zijn toehoorders, dat het wonderbaar
lijk was. Als hu een Latunsche jury voor
zich had gehad, dacht Fayre, zou het
rpsnltnat pen uitgemaakte zaak zijn ge-
weest en vSor het eerst in zijn leven
verwe'nschte hij de Britsche soliditeit, ter-
wijlhU wanhopig staarde naar de hou
ding der twaalf eerbiedwaardige burgers,
die de jury vormden, waaruit niets viel op
te maken, en tevergeefs trachtte hij hun
gedachtengang te raden. In zijn opge
wonden verbeelding schenen zij de eenige
menschen in het boordevolle gerechtshof,
die totaal ongeroerd bleven bij Kean's
welsprekendheid.
Opeens was het voorbij, en als een ijs
koude douche kwam na den vurigen gloed
van Kean's hartstochtelijk pleidooi de
kalme, afgemeten stem van den rechter,
toen hij het verhoor en het pleidooi resu
meerde. Tegen dat hij klaar was, zal Fayre
weer in diepe neerslachtigheid gedompeld
en was hij bijna niet in staat te blijven
wachten, terwijl de jury beraadslaagde.
Hij zag hen zoo diep wanhopig weggaan,
als hij nog nooit in zijn leven was ge
weest, en daarna bleef hij in een onzeker
heid zitten, die eindeloos scheen, maar
die in werkelijkheid iets meer dan ander
half uur duurde.
Alles, wat er na de terugkomst van de
jury gebeurde, scheen Faire de onwezen
lijkheid van een nachtmerrie. Als in een
droom hoorde hij de stem van den rechter
de diepe stilte verbreken, die er in de
volle zaal heerschte.
„Zijt gij allen tot overeenstemming ge
komen?"
„Wij zijn het met elkaar eens, my-
lord."
En toen, terwijl zijn verdoofd brein
werktuigelijk vaststelde, dat de woord
voerder vreemd genoeg met een sterk
Londensch accent sprak, kwam de uit
spraak:
„Wij oordeelen den gevangene schuldig,
my lord!"
I Voor
leu h lcmand. die zijn medemenschen
mria "i geluk toewenschte, zag de wereld
L ;?5daad somber uit. De wetenschap,
andp? achter al zijn gedachten en
then h ®en 'e voorschijn kwam, was tus-
ffiavt. k1 en Kean gekomen, en hun
■e.d orf had de oude ongedwongen-
oon uthniteit verloren. In zijn wan
tin r,Wa? hem aUe lust vergaan. Sybil
m oi p ta zoeken en haar te raadplegen
,fibetprH°enstaan(*e Ilaar gezondheid snel
V, en hij een aardige uitnoodi-
9 hot u ar dad ontvangen in antwoord
ld po.3riefje, dat hij op Kean's kantoor
IHxm o ven en vanuit zijn club had
Bar ïo hiJ zich niet in staat gevoeld
Btthnot aan8ezicht tot aangezicht te
'eröer Gelukkig had haar gezondheid
Ran 2?S reden tot ongerustheid ge-
.U- haar herstel vorderde zoo goed,
(kirden zonder eenige angst naar het
I H tToWas Bekomen voor de rechtszaak,
enr.' oo jU op zijn best, zooals hij daar
a nvo.„ u iury stond. Fayre, die Cyn-
do ,e d had> zich door miss Allen
en i™,unch naar huis laten mee-
t*3® zoo onder den indruk van
DE MERKWAARDIG GEVORMDE FIER VAN
OAKLAND (Californic) na den groofen brand,
welke de pier bijna geheel vernielde. In de bochten
kunnen booten aanleggen.
DE FEESTELIJKE OPENING VAN DE PARK-
SLUIZEN TE ROTTERDAM. De boot met de ge
meente-autoriteiten en genoodigden vaart door
de sluis. I
•Jv-v m
