Huis in den afgrond gestort - Nieuwe pont oüer den Moerdijk
De roode Vulpenhouder
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
:fi&y
-t-*
SCHOONHEIDSKONINGIN OP WEG DE AUTORENNER MERZ
NAAR CHICAGO. Miss Vera Flech, een die bij zijn training voor
Londensch meisje, bij haar vertrek naar de intern. Avus-rennen doo-
Chicago voor het schoonheidsooncours. delijik gewond werd.
HUIS STORT IN DEN AFGROND.
Door een aardverschuiving te San Cle
mente (Galifornië) stortte een huis ge
deeltelijk jiaar beneden. De spoorlijn
aan den voet werd totaal versperd.
WE AANKOMST IN DE AMSTERDAMSCHE HAVEN van den
Engelschtfn politie-kruiser „Harebell". De „Harebell" opgewacht
door de havenpolitie.
DE NIEUWE PRUISISCHE REGEERING VOOR DEN LANDDAG. Voor den Landdag stond
een afdeeling Schutzpolizei en motoragenten opgesteld. Minister Göring inspecteert den, troep.
HET IN DE MAAS BIJ ROERMOND
GEZONKEN GRINTSCHIP „Nelly"
uit Rotterdam wordt gelicht. Het aan
brengen der kabels.
DE NIEUWE PONT VOOR DEN MOERDIJK welke nog enkele jaren in gebruik zal genomen
worden, totdat de nieuwe Moerdijk-verkoersbrug gereed zal zijn.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.v. R.
Hij en Cynthia kwamen precies op tijd
op Kean's kantoor. Hij was er nog niet,
"Mr had de boodschap achter gelaten, of
«U op hem wilden wachten. Terwijl Fayre
"e- Cynthia zat te praten viel zijn oog
op een foto van Sybil Kean, die in een
waar zilveren lijst op de schrijftafel stond,
fyj dacht er plotseling aan. dat hij door
|f??r 2lekte haar brief nog niet had be-
rr'^oord. en dat zij daar misschien over
Mooen zou. als zij beter was en zich weer
I, alles bewust. Hij besloot haar eenige
I di,-2epen<l€ regels te schrijven, die haar
I danrir, an konden worden gegeven en
I «mi 2e£gen, dat hij haar brief had
vangen en met genoegen haar opdracht
.- r„Ver,™"en' Dat sou niemand iets ver-
v,*r a's 2« te zwak mocht zijn .om zelf
w brieven te lezen, en dan zou zij ten-
ste gerust gesteld worden.
«enL g Mhrijfpapier op tafel, en na
7..verklarende woorden tot Cynthia,
- - ,r kioh neer en trok een blaadje
vJÏ 5® loe Toen hij zijn briefje af had
kon naar een enveloppe, maar hij
seen vinden. Zonder ei- bü na te
denken, ging zijn hand naar de bovenste
lade van de schrijftafel. Die was niet op
slot en liet zich gemakkelijk openschui
ven en Fayre keek er in, om te zien, of
hetgeen hij zocht, er in was. Hij vond geen
enveloppe, maar vóór in de la lag een
voorwerp, dat hij maar al te goed kende
de Red Wwarf" vulpenhouder, dien hij bij
het" hek van Leslie's boerderij had opge-
raapt. De dop. dien do landlooper hem go-
zeven had. zat er nu netjes opgeschroefd.
Hij nam den penhouder uit de la en draai
de hem in gedachten tusschen zijn vingers
rond. De moddervlek zat er nog op en be
dekte half een langen streep zwarte inkt.
Hierin, overdacht hli. lag tenslotte de wer
kelijke oplossing van het geheim. Naar hij
wist had Leslie nooit een vulpenhouder
gebruikt en mrs. Rraycott zou de laatste
zeweest zijn. om een goedkoopen vmpen-
houder van dat soort in haar gouden
taschjC te hebben. Alles wees er op. dat de
moordenaar hem had laten vallen Als laat
ste toevlucht had Grey een advertentie In
de meest gelezen dagbladen gezet, waarin
Page verzocht werd zich bekend te maken.
en=aie advertentie was dien morgen voor
het eerst verschenen. Als Page de eigenaar
van den penhouder was. zou hij er wel
niet aan denken zich te vertoonen. besloot
FaMeCt een zucht legde hij den Red
Dwarf" weer in de la terug. Daarbij bleef
zijn mouw haken aan een groote enve
loppe. die daardoor eenige centimeters
vooruit werd geschoven. Cynthia, die bü
het raam naar Kean stond uit te kijken,
merkte niet dat Fayre's adem plotseling
stokte, toen hij de enveloppe opnam, om
ze weer terug te leggen. Ongeveer vijf mi
nuten bleef hij roerloos zitten, met de en
veloppe in de hand, daarna legde hij ze
voorzichtig terug, en sloot de la. Den brief
aan lady Kean liet hij in den zak glijden,
blijkbaar had hij de gedachte, hem te ver
zenden, opgegeven.
Toen Cynthia omkeek, was hij verdiept
in de „Times", die hij op Kean's tafel had
gevonden.
Edward is juist met zijn auto gekomen",
zei ze, en bijna op hetzelfde oogenblik ging
de deur open en trad hij binnen. Hij zag
ér vreeselijk afgemat en moe uit, maar was
opgewekter, dan Fayre had durven hopen.
De dokters waren dien morgen tevreden
geweest over Sybil, vertelde hij, en zij von
den, dat zij dezen aanval spoediger te bo
ven was gekomen dan den vorigen, Fayre
vroeg zich af, of de brief, dien zij hem had
gezonden, niet. tenminste gedeeltelijk aan
sprakelijk was voor haar ziekte, en of zü.
nu de inspanning om hem te schrijven
voorbij was. genas door haar geestelijke
verlichting.
,Ik was al bang. dat wij de stad uit zou
den moeten, zonder je gesproken te heb
ben", zei Fayre. „We mochten niet van je
verwachten dat je je gedachten ergens bij
hield terwijl Sybil zoo ziek was."
Kean keek vinnig op.
„Ik zou de verdediging in elk geval op
mij genomen hebben", antwoordde hij snel.
„Als het in iemands macht staat Leslie vrij
te krijgen, zal ik het doen."
Fayre verbaasde zich over het diepe ge
voel, dat uit zijn stem klonk, maar hij be
greep, dat Kean meende, dat hij zei. en dat
hij voor Leslie zou vechten, als hij niet
slaagde, durfde Fayre niet te denken. Hij
was nu overtuigd, dat om de een of andere
reden de lijnen van Leslie's lot onvermij
delijk met die van Sybil en Edward Kean
verbonden waren, en hij wist, dat er meer
op het spel stond dan Kean's aanzien als
advocaat, als hij er niet in slaagde Leslie
vrij te pleiten.
Als in een droom zat hij er bij, gedu
rende het lange onderhoud tusschen Kean
en Cynthia, en als hij verslag had moeten
uitbrengen over hun gesprek, zou dat vaag
en verward zijn geweest. Pas bij het eind,
toen Kean aanbood, haar naar het huls
van haar tante terug te rijden, kwam hij
weer tot het besef, waar hij zich bevond
en dwong zich met geweld tot handelen.
„Als jij Cynthia steelt, ga ik weg", zei
hij schertsend. „Ik heb nog het een en
ander te doen onderweg.
Zij waren zoo in hun gesprek verdiept,
dat zij bijna geen acht sloegen op zijn
heengaan, maar als Kean toevallig uit het
raam had gekeken, zou hij er zich onge
twijfeld over verbaasd hebben, dat Fayre,
inplaats van dadelijk zijn zaken te gaan
afdoen, eerst ongeveer een kwartier ver
koos te verknoeien in een gesprek met
Kean's chauffeur.
Daarna riep bij een taxi aan en reed
naar de club. Daar ging hij regelrecht
naar zijn kamer en zocht het adres op, dat
Gregg hem gegeven had, toen die hem
had aangeraden zijn vriend Lloyd op te
zoeken. Daarna haalde hij uit zijn porte
feuille eenige oude foto's te voorschijn en
voegde er het kiekje, dat hij van miss
Allen gekregen had, bij. Hij stopte ze ln
zijn zak, spoedde zich naar beneden, stapte
weer ln de wachtende taxi en gaf den
chauffeur Lloyd's adres.
Hij vond hem thuis een ongelikte
beer met een gezicht, dat veel had van
dat van een abnormaal verstandige aap,
en met slordig, grijs haar. Blijkbaar had hij 1
wel verwacht lets van Fayre te zullen
hooren en toonde hij geen verbazing over
diens komst. Hij gedroeg zich zakelijk en
eenlgszlns ruw. Op Fayre maakte hij den
indruk van een man, die weinig tijd ovei
had voor anderen, maar die zich steeds
geheel zou geven aan de zaak, die hij tei
hand nam, wat het dan ook mocht zijn.
„Ik kan niet veel voor u doen," zei h{j
eerlijk. „Ik heb nooit geweten, wie die
kerel was, dien lk ln Parijs met mrs
Draycott zag, en dat zal lk ook wel nooit
te weten komen, tenzij ik hem toevallig
eens ontmoet En dat is niet denkbaar
want ik ga nooit uit, als ik het laten kan'
Dat is maar onzinnig tijd verknoeien Ik
haat het gezelfschapsleven. Slappe thee en
een hoop vervelende praatjes over niets.
Vraag mij maar, wat u weten wilt. Dat
gaat gauwer en voldoet meer."
.(Wordt vervolgd).
