SPREEKWOORD RADEN.
DE BREMFEE.
ZOO'N RAKKER!
CORRESPONDENTIE.
Ik spreekwoord stelt dit plaatje voor?
(Een Bretonsch sprookje).
Hn Païmpol woonden eens twee weezen.
■Waren tweelingen en hoewel zij pas
■rtien jaar oud waren, moesten zij met
Rrd werken den kost verdienen. Dit be-
Rn Yvon, zoo heette de jongen, te ver-
Ren. Op een zomeravond, toen hij en
Rn zusje Gait, beiden vermoeid van 't
■werk, tusschen de bremstruiken achter
Rn hut uitrustten, klaagde hij: „Waarom
■eten wij toch zoo hard werken? Waar
in hebben wij geen eten, als we niet
■ken?"
■Hè, ja, hadden wij maar iederen dag
■veel geld, dat we daarvoor eten konden
■pen! Dèn waren we rijk... zuchtte
■t
"■auwelijks had ze dit gezegd, of er
een in gele zijde gehulde fee naast
Rar, die tot haar sprak: „Als ge voor
Rj dit kistje wilt bewaren, geef ik je
belooning een beurs, die zich iederen
■er opnieuw met zóóveel geld zal vul-
Rn. als ge dien dag voor het koopen
Rn voedsel noodig hebt, en ook nog voor
■eren, tenminste als die, welke gij nu
■agt, versleten zijn. Hier is de beurs,
ook het kistje, dat gij nimmer moogt
Renen. Deedt ge dit dan blijft de beurs
Hor altijd ledig
RWel begrijjpende, dat het de brem-fee
■^Resl zijn, die daar voor hen stond, be-
de tweelingen het kistje nimmer
zullen openen. Ze kregen dit toen,
de beurs en.verdwenen was weer
fee! Maar in de beurs zat geld, zoodat
t^Rjfen reeds den volgenden dag heerlijk
;Ronden luieren.
e-Bfech na vele dagen begon het niets
Roen beiden toch te vervelen, zoodat, toen
Hl op een morgen weer lui tusschen de
■fenistruiken lagen, Yvon begon: „Zeg,
Rail. als we eens zóóveel geld in de
■urs vonden, dat we naar de groote
Rwd konden gaan, of varen op de groote
cR^-hi een groote, mooie boot...."
-■••En dan prachtige, zijden kleeren konden
■open!" viel Gait in. „Nou, en dat kistje
■vat beslist een grooten schat. Want 't is
<■00 zwaar
■j.En 't gaat zoo gemakkelijk open'her-
■pm Yvon. „Zouden wij het eens..."
heel even dan", zei Gait en ze
■«P naar huis en haalde het kistje.
■faHier is het", sprak ze. „Durf jij, Yvon?"
RDe jongen knikte en nam het zeer zware
■sfjje. Doch nauwelijks had hij het ge-
■pnd of hij en ook Gait vielen om van
Want daaruit sprong... de brem-'
Niet meer vriendelijk, doch wél heel
*prak toen de fee:
■Roeiden hebt ge de belofte, aan mij ge-
Rgan' gebroken, door het kistje te openen.
er straf zult ge vanaf dit oogenblik
IPyen geld meer in de beurs vinden. Ledig
ze voortaan blijven!" Toen zij dit
gezegd, verdween de fee; nimmer
^Ken Yvon en Gait haar terug en...
weer met hard werken hun
verdienen!
TANTE JOH.
(Nadruk verboden.)
Het was onstuimig weer: storm en regen
en de luidruchtigheid der jeugd deed ver
moeden, dat er nog meer storm in de lucht
zat.
„Wat heeft dat nu met elkaar te
maken?" vraagt één van jullie misschien
en ik moet dadelijk toegeven: 't lijkt
vreemd, heel vreemd zelfs en tochls
het zoo! Er schijnt bij naderenden storm
iets in de lucht te zitten, dat de jeugd zóó
opwindt, dat ze wel luidruchtig zijn moet.
Let zelf maar eens op, hoe het weer bin
nen korten tijd wordt, wanneer je jongens
en meisjes zoo luid hoort joelen.
Op een middag dan, dat het reeds storm
de en de jeugd nog meer storm aankondig
de, liep ik even na vieren door een ge
woonlijk stille straat, welke echter op ge
zette tijden: vóór en na schooltijd, uit haar
rust werd opgeschrikt.
Ik moest in een winkel zijn en toen ik
mijn boodschap gedaan had en mijn weg
vervolgde, was er geen enkele jongen of
meisje meer in de heele straat te zien. Ja
toch, daar stond nog een klein ventje bij
een deur.
Toen ik langs hem kwam, keek hij zóó
hulpbehoevend naar de bel, dat ik onmid
dellijk dacht: „hij moet daar zijn, maar
kan niet bij de bel!"
Nu was het mij meermalen gebeurd, dat
een hond mij op duidelijke wijze te ken
nen gegeven had, dat hij graag wilde, dat
ik voor 'm aanbelde. Hoe zoo'n viervoeter
da deed? Wel, door luid te blaffen, mij aan
te kijken, kwispelstaartend naar de deur
te loopen en dit eenige malen te her
halen. 'tls mij zelfs eens overkomen, dat
tk de bedoeling niet begreep en het aar
dig hondje vroeg 't mij toch zoo duidelijk
op zijn manier: hij sprong zelfs tegen me
op! Wat denk je, dat er gebeurde, toen ik
doorliep zonder aan zijn verzoek te heb
ben voldaan?
Hij kefte plotseling heel hard en nijdig
om zijn verontwaardiging te kennen te
geven. Stellig schold hij mij uit in de hon
dentaal!
Was dat hondje niet precies een kwa
jongen?
Onnoodig te zeggen, dat ik voortaan
beter oplette, wanneer mijn hulp bij een
voordeurbel ingeroepen werd.
Ik wilde het ventje dan ook graag voort
helpen. Wel vond ik het een oogenblik
vreemd, dat hij mij niets vroeg, doch ik
schreef zijn stilzwijgen aan verlegenheid
toe en wilde hem daarom tegemoet ko
men. 'tKwam mij voor, dat hij 't niet
goed durfde vragen en toch zoo heel graag
zou willen, dat de bel overging om hem
de deur te ontsluiten.
Lachend vroeg ik het kereltje:
„Is die bel dan zoo hoog?"
't Ventje knikte, ik trok aan de bel
ende rakker holde weg!
Hij had mij beiletje laten trekken!
C. E. d. L. H.
(Nadruk verboden).
Alle nieuwelingen zijn weer welkom.
Bij prijsraadsels zijn meestal weer vele
nieuwelingen, daarom begin ik maar met
dit te zeggen, ieder is mij welkom!
De volgende week is het Hemelvaarts
dag. Donderdags 25 Mei. Waarschijnlijk
zal de Kindercourant dan al op Woensdag
verschijnen zoodat ik de correspondentie
eerder moet verzenden .zorgt er dus aiien
voor. dat ik alle brieven goed bijtijds heb
en geen al te lange verhalen er bij doen.
want ik heb dan veel minder tijd om op
alles te antwoorden.
De prijsraadsels waren zeer naar genoe
gen heb ik gemerkt, dat verheugt mij al
tijd als ik geen klachten of verzuchtingen
krijg te zien. Er waren zeer vele brieven
dat kunnen jullie wel zien als je de beide
lijstjes namen bij elkaar telt. De meeste
kinderen waren zoo vriendetijk om er geen
lange brieven bij te schrijven omdat prijs
raadsels altijd veel extra werk voor mij
geven.
De 4 die gelukkig hebben geloot, wel ge
feliciteerd met hun prijs Alle teleurgestel-
den moeten maar weer hopen op de vol
gende keer. moed houden hoor!
Corrie Delfos ja jij kunt het begrijpen
hoe blij ik was na zóóvele weken van ziek
zijn. eindelijk weer eens uit te mogen.
Jan van der Mark wel wel wat een
feestdagen en wat veel bezoek en mocht je
tot 11 uur opblijven? had je toen niet veel
slaap?
Drietal de Geus was er zooveel te ver
tellen, ik hoop dat het allemaal vroolijke,
prettige dingen waren die je had te ver
tellen, zeker wel hè na den verjaardag.
Mar jan na en Marius van den Anker jul
lie schrijven altijd netjes en duidelijk,
maar ik krijg heusch wel eens briefjes die
niet duidelijk en niet netjes zijn.
Karei West wat een mooie teekening,
het leek precies hoor
Rietje Trap beterschap met de oogen,
deed het pijn? moet je een bril dragen?
Gerda Spiecker jij doet al een tijd
trouw mee, je beurt zal toch ook wel een
maal komen, dat je gelukkig bent, bij het
loten. Vindt je rekenen zoo moeilijk?
Jo van Helden woon jij bij je tante in
Leiden? en waar woont ie zusje dan? in
Sassenheim?
Beb Nieboer wat zal Je blij zijn dat je
broer je speelkameraad weer terug is. en
hij is mooi aangekomen hoor. Ja het was
een aardige plakzegel. Houd maar moed je
zal ook wel eens gelukkig loten.
Corry Rosdorff nog wel gefeliciteerd
hoor met den feestdag, ie hebt zeker veel
plezier gehad
Adrie Bavelaar. ja ik ben ook altijd blij
als ik wat bloemen in mijn kamer heb het
staat zooveel vroolijker De raadsels die ge-
geschikt zijn. zal ik plaatsen.
Drietal Mulder hoe kwam het dat de
goede oplossingen der vorige week er nu
bij waren, toen geen tijd gehad om ze weg
te brengen?
Nicolaas Liebert ja die nagel zal er wel
vanzelf af vallen en dan krijg je weel
een nieuwe. Ik ben nu weer telkens uit
geweest.
Dirkje Hopman ben je weer gezellig in
Leiden geweest, heb je bij Adrie gelogeerd?
of bij familie
Tine Punt als dat raadsel goed was, dan
krijgt het heusch wel eens een beurt. Vindt
je rekenen zóó moeilijk
Drietal van Vliet nadat ik de vorige keer
schreef, is het beter weer geworden en
ben ik bijna dagelijks uit geweest gelukkig.
Rini Vlasveld je moet voortaan je leef
tijd er bij zetten als het prijsraadsels zijn
en dan alleen de soort oplossen van de
groep waar je bij hoort, dat heb ik liever.
Nellie Wagemans groeien de eendjes
goed? pas maar op dat ze niet opgegeten
worden door vreemde katten, Is er geen
gaas of zoo iets om het vijvertje? en
komen er nooit ratten in den tuin. want
dat is ook gevaarlijk voor zulke kleine
eendjes 5
Adriaan van Geenhuizen heb je zóó zit
ten tobben en denken tot je er pijn van
kreeg in je hoofd dat spijt mij. Het was
duidelijk geschreven, ik kon het goed
lezen. Janny Boom je hebt mij erg aardig
verteld over die parkieten, je moet mij
maar eens vertellen hoe het er nu verder
mee is gegaan.
Allen hartelijk gegroet door
Mej. A. KOOPMANS VAN BOEKEREN,
Den Haag, Van Beuningenstraat 42,
