ulling gedenkramen te Delft - Successen der Leidsche roeisters
De roode Vulpenhouder
jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
Blijkbaar was miss Allen niet op de
hoogte van Gregg's bertekking tot St.
Swithins en het feit. dat hij mrs. Draycott
voor haar huwelijk had gekend
Op den terugweg naar zyn club kocht
Fayre een sterk vergrootglas. Hiermede ge
wapend begaf hij zich naar zijn kamer en
onderzocht de fotografie nauwkeurig bij
het licht van een sterke leeslamp.
De foto stelde een man voor. die op een
bank in een, naar het leek. tuin van een
particulier huis zat. Hij staarde recht voor
zich uit. met een gezicht, waarop alle uit
drukking ontbrak, en zijn handen hingen
los tusschen zijn knieën. Hij was armoedig
gekleed en zijn kleeren waren haveloos en
zagen er uit, of er geen zorg aan werd be
steed.
Naast hem hing een krant over de leu
ning van de bank. Zelfs zonder het ver
grootglas was de naam van de krant, die
in groote letters bovenaan de eerste blad
zijde stond, duidelijk te ontcijferen Het
was de naam van een bekend Duitsch dag
blad Daaronder stond de datum in veel
kleine letters, en zelfs met behulp van het
vergrootglas had Fayre eenige moeite dien
te lezen. Eindelijk gelukte het hem. Er
stond: 16 Januari 1920 en het adres, dat
met een gewoon rubberstempel op de ach-
Srziide van het kiekje stond gedrukt, was
dit vanTet Staatskrankzinnlgengesticht
te Schleefeldt, een klein stadje in Noord-
Duitschland. Toen Fayre eindelijk opkeek,
zag zijn gelaat in het helle licht van de
electrische lamp wit en vertrokken. Hij
scheen tien jaar ouder te zijn geworden in
evenzooveel minuten.
HOOFDSTUK XX.
Fayre sliep dien nacht slecht en stond
den volgenden morgen uitgeput en droe
vig gestemd op. Gedurende de lange uren,
waarin hij rusteloos in bed had heen en
weer gewoeld, tevergeefs trachtende de
oplossing te vinden van het raadsel, dat
hem kwelde, was het hem niet mogelijk
geweest, tot een gevolgtrekking te komen.
Als hij deed, wat hij zijn plicht achtte,
zou hij op zijn minst twee van zijn beste
vrienden in vreeselijke moeilijkheden
brengen en bovendien het gevaar loopen,
dat de zaak, waarvoor hij zich zooveel
moeite getroostte, op het spel werd gezet.
Als hij echter de ontdekking, die hij juist
gedaan had, voor zich hield, zou hij zulk
een groote verantwoordelijkheid op zijn
schouders laden, dat hij er niet aan durfde
te denken. Hij had reeds tegenover heel
wat moeilijker problemen gestaan in zijn
ambtenaarsloopbaan, maar zelden voor
iets, wat hem zoo van nabij raakte of hem
zulk een hulpeloos gevoel gaf.
In deze stemming vond Cynthia hem,
toen zij hem vanuit het huis van haar
tante in Grosvenor Square opbelde en
hem vroeg haar mee uit lunchen te ne
men. Vreeselijke kiespijn had haar de
gelegenheid gegeven, die zij zocht, en zij
was haastig naar de stad gegaan, schijn
baar om den tandarts te raadplegen, maar
in werkelijkheid om te hooren wat voor
vorderingen Fayre bij zijn onderzoek had
gemaakt.
Een oogenblik was Fayre uit het veld
geslagen, toen vond hij het vooruitzicht
van een geheelen middag in haar gezel
schap zeer welkom. Hij vreesde haar
scherpe oogen en rechtstreeksehe manier,
iemand aan te vallen, maar zijn eigen ge
dachten vreesde hij nog meer. Cynthia
was de verpersoonlijkte jeugd en moed, en
na den nacht van ellendigen twijfel ver
langde hij werkelijk zeer naar haar op
wekkend gezelschap.
Alsof zij wist, waaraan hij behoefte had,
was zij zelfs nog levendiger dan gewoon
lijk. toen hij haar kwam oppikken en
haar naar een eenvoudig, maar zeer chic,
klein restaurant bracht, dat hij en ver
scheidene oudere leden van zijn club ge
woonlijk bezochten. Cynthia had een rus
tig plaatsje bedongen, waar zij haar radde
tong vrij kon roeren. Zij had veel te ver
tellen Bill Staveley was er in geslaagd
haar nog een samenkomst met John
Leslie te bezorgen, en zij vertelde, dat hij
opgewekt was en de toekomst hoopvol te
gemoet zag.
„Hij zegt, dat het hem niet kan schelen
wat er gebeurt, zoo lang hij weet, dat hij
onschuldig is en dat ik in hem geloof,
maar hij weet niet, hoe donker het er voor
hem uitziet," zei Cynthia. „Hij is u en
Edward Kean zeer dankbaar en vol ver
trouwen in u beiden. Ik probeerde hem
niet te laten merken, hoe bang ik was.
Oom Fayre, zij kunnen hem toch niet ver-
oordeelen als hij onschuldig is?"
Fayre vond het hard haar te moeten
vertellen, dat Gregg zich volkomen ge
rechtvaardigd had. Tot zijn verlichting
nam zij het beter op dan hij verwacht had.
„Ik heb hem nooit werkelijk verdacht,"
zei ze. „Ik denk, dat ik zoo gemeen zou
zijn geweest, heel blij te zijn, als hij het
gedaan had, omdat John er door zou zijn
vrijgesproken, maar het zou mij toch ook
gespeten hebben. Het zou vreeselijk zijn
geweest, als het een van onze kennissen
was geweest, dus in dat opzicht is het een
verlichting. Heeft mr. Grey nog iets ge
daan om Page op te sporen? Ik heb altijd
het gevoel gehad, dat wij daar onze hoop
op moesten stellen."
„Hij is bezig langs den weg van Carlisle
naar Londen een onderzoek in te stellen,
of de auto misschien werd aangehouden
en als dat mislukt, is hij van plan openlijk
om Page te ad verteeren. Als de man, zoo
als ik nog denk, niets met den moord had
uit te staan, zal hij wel uit den hoek ko
men. Aan den anderen kant zou het ver
keerd zijn hem door een advertentie te
gauw te waarschuwen .Het is onze laatste
toevlucht."
(Wordt vervolgd j.
«IJ SCAPA FLOW GEZONKEN DLTTSGHE SLAGKRUISER „PBINZ REGENT LUTPOLD" - PEGGY MC. MATH het Amerikaanse!»»
meisje, dat ontvoerd werd en tegen een los-
is weer naar boven gebracht. Het wegsleepen van het omgekeerde schip prijs van 60.000 dollar aan haar vader
teruggegeven werd.
MOTOBWEÜSTRUDEN om het terroinkampioenschap
van Noord-Brabant, georganiseerd door do Tiiburgscho
motorclub. A. Roessingh van Yterson bi] een hindernis*
HET H1TLEH-BEELD in Mme Tussaud's wassen
beelden-museum te Londen, werd door drie mannen met
roode verf besmeurd. Het wegbrengen van het beeld naar
het politiebureau.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.—v. R.
16O
n, .1.'ploofdat u gelijk hebt, met wat u
r .„3nP, ouwde menschen zei," sprak hij
ilelijk „alleen vergat u er bij te zeg-
1 sommigen van hen geneigd zijn
n 1 u zond€n als de lasten van ande-
1, houders te laden."
niet e»„°?en vanzelf op terecht." zei ze
ie n droevigen glimlach. „Geloof mij,
?1J er niet zelf op te laden."
heenging, viel hem iets in
Gregg's houding bij het verhoor u
h JL. 1 VTeemd?" vroeg. ,.U moet
t S hebben, dat- uw zuster hem
t onbekend was."
-ij1 jjhudde het hoofd,
h.h - dathij haar niet herkend had.
him gegrepen dat hij de Baxter's
niet ,Gt v<-h?el wein'S zaS- en ik se-
hos V. 2311 voor dien tijd ooit
vineerLiii? naam Draycott had hem
hij h-iar",. v s kunnen zijn, maar toen
®ist hij zèlfl £et eerst op boerderij zag,
zeus haar naam niet."
DE ONTHULLING VAN DE GEDENKRAMEN IN DE
KERK TE HELPT. De plechtigheid werd bij
gewoond door Prinses Juliana (midden).
DE LEIDSCHE DAMES-STUDENTEN die eenige
mooie successen behaalden op de internationale uni-
versiteits-voe'iwedstrijden op de Theems.
DE VOETBALWEDSTRIJD NOORD NEDERLAND
NOORD DUITSCHLAND te Leeuwarden gespeeld. De
uitsche keephr tracht den bal met zijn oogen in bedwang
te houden.
