2 Beëediging nieuwbe noemden vice-president van den Raad van State
De roode Vulpenhouder
74»te JaargangLE1DSCH DAGBLADTweede Blad
FEUILLETON.
OP DEN 44en VERJAARDAG VAN HITLER is een Hitier fonds ge-
vormd, waaruit geld voor levensmiddelen aan arme menschen gegeven
wordt. Het uitdeelen der bonnen voor levenemiddelen.
DE ONTHULLING VAN DEN GEDENKSTEEN TE STIEN8 VAN TROELSTRA als Friesch volksdichter
en schrijver. Foto genomen tijdens de plechtigheid.
J-PRINS HENDRIK EN PRINSES JULIANA woonden in Twee Steden Palace in de residentie
een propaganda-filmavond bij van de veree niging Nederlandsch Fabrikaat.
DE ENGELSCHE KONING BIJ DE LEG ER-CUP-FIN AL. De koning drukt de 6pelers in de voetbal*
wedstrijden tusschen soldatenelftallen van verschillende regimenten de hand.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.v. R.
jK>)
Ze bevatte een brief van Baxter aan
Gregg en terwijl Fayre hem las, voelde hij
zich rood worden van schaamte over het
geen hij deed. Als het niet terwille van
het gevaar was geweest, waarin Leslie ver
keerde, en om het onwaardige spel, dat
Gregg, naar hij meende, in deze scher
mutseling op leven en dood speelde, zou
hij de brieven weer in de lade hebben te
ruggelegd en die op slot gedaan, want de
brief was van een gebroken man aan een
vriend, voor wien hij niets verborg. Hij
scheen meer in verdriet dan in boosheid
te zijn geschreven, en Baxter zei er in,
dat hij het spoor van zijn vrouw tot
Brighton had gevolgd, waar zij openlijk
met kapitein Draycott verblijf had gehou
den, en dat hij zich voorstelde zijn uiterste
best te doen, om zijn vrouw over te halen,
*eer bij hem terug te keeren. Blijkbaar
wat het een antwoord op een brief van
Qregg, die hem tot handelen had aange
spoord. Hij was niet van plan iets te doen,
verklaarde hij, voordat lüj overtuigd was,
dat de stap het geluk van zijn vrouw zou
verzekeren, en dan nog alleen op voor
waarde, dat Draycott haar in geval van
scheiding zou trouwen. Het was een eer
lijke, oprechte brief, droevig in zijn vol
komen onzelfzuchtigheid. Op de enveloppe
had Gregg met potlood gekrabbeld: „L.
heeft haar in Parijs verscheidene malen
met een man gezien, wiens naam hij niet
te weten kon komen. Door het vergelijken
van data heb ik vastgesteld, dat Draycott
in dien tijd in Egypte was. Daar L, wist,
dat ik er belang in stelde, nam hij de
moeite, hen tot het hotel na te gaan,
maar hij is overtuigd, dat zij daar onder
een valschen naam verblijf hielden. Een
prachtig feit om te noemen, als zij zich
met den jongen bemoeit, en ik zal niet
aarzelen er gebruik van te maken. Dray
cott moet niets van zulke dingen hebben."
Deze aanteekening was blijkbaar gemaakt
na haar scheiding en haar volgend hu
welijk met kapitein Draycott, en maakte
den indruk, alsof Gregg om een of andere
reden verlangend was. macht over haar
.e hebben, en zich voorstelde, daar gebruik
van te maken, als het noodig was. Het
leek, alsof Gregg's macht, om haar
kwaad te doen. met Draycott's dood een
eind had genomen, in welk geval hij, het
geen hij wist, moeilijk gebruikt kon heb
ben als middel om haar te dwingen hem
op de boerderij te ontmoeten. Meteen be
greep Fayre, dat hij eindelijk een aanne
melijke reden had gevonden voor een op
roep aan mrs. Draycott. Gesteld, dat
Gregg nog steeds macht over haar had ge
had en om een of andere reden had beslo
ten dwang op baar uit te oefenen. Gege
ven, de verbittering van den man, gepaard
aan zijn opmerkelijk slecht heumeur, dan
viel het niet buiten de perken der moge
lijkheid, dat hij zoo opgewonden was ge
worden, dat hij zich niet langer had kun
nen beheerschen bij haar weigering om
op zijn voorstellen in te gaan, en haar
in een oogenblik van blinde woede had
doodgeschoten .Gregg kennende, kon
Fayre niet gelooven, dat het met voorbe
dachten rade was gebeurd. Aan den an
deren kant achtte hij hem zeer goed in
staat de revolver als een bedreiging te ge
bruiken, waarschijnlijk zonder de be
doeling hem af te vuren. Fayre deed den
brief weer bij den bundel, alvorens hij
er den tweeden uit trok, en hij was blij,
dat hij dat gedaan had, want, terwijl hij
er nog mee bezig was, ving hij het geluid
van een naderende auto op. Snel als het
weerlicht wierp hij het pak brieven in de
la terug, deed die dicht en op slot en was
in de spreekkamer terug, voordat Gregg
uit zijn auto was gestapt.
Hij hoorde hem de voordeur openen en
de gang doorgaan, waar de meid hem
blijkbaar tegemoet kwam, want eenige
minuten later verscheen hij aan de deur
van de spreekkamer en noodigde Fayre
uit in de studeerkamer te komen. Zijn
manier van doen was niet minder harte
lijk dan den vorigen keer, maar toch
kreeg Fayre den indruk, dat hij bijna sar
donisch wachtte op een verklaring van
zijn bezoek. Hij haastte zich hem te ver
zekeren, dat hij als patiënt kwam en ging
voort, zekere onvervalschte, terugkeeren-
de symptomen als gevolg van de zwaxe
koortsaanvallen te beschrijven, waaraan
hij in de Oost geleden had, zich beklagend,
dat zij zich meer schenen te herhalen,
waarschijnlijk als gevolg van het Engel-
sche klimaat.
Gregg luisterde zwijgend naar hem, en
toen hij had uitgesproken, deed hij hem de
gewone vragen en maakte onderwijl aan-
teekeningen op den onderlegger. Eindelijk
onderwierp hij hem aan een zeer nauw
keurig onderzoek.
„U bent den laatsten tijd weer aan het
fietsen gegaan, zie ik," zeide hij, toen hij
den stetoscoop weer in zijn zak stak.
„Ja. Is er wat tegen?" vroeg Fayre, die
voor den spiegel boven den schoorsteen
mantel zijn boord stond om te doen.
„Niets. U bent zoo gezond als men maar
kan verwachten van iemand, die het
grootste deel van zijn leven in de tropen
heeft doorgebracht. Werkelijk, u bent een
bewonderenswaardig voorbeeld van wat
een matig leven voor een man in een heet
klimaat kan doen. Ik feliciteer u."
De woorden klonken onschuldig, maar
Fayre, die plotseling Gregg's gezicht in
den spiegel zag, liet er zich niet door mis
leiden. Hij bemerkte en die ontdekking
was verre van aangenaam dat de dok
ter hem op de hem eigen wijze bespotte.
„Ik zal u een recept geven, als u wilt,"
ging dr. Gregg voort, niet wetend, dat
Fayre in den spiegel naar hem keek,
„maar ik waarschuw u, dat het waar
schijnlijk hetzelfde is als dat, wat u
al hebt."
„Dank u," zei Fayre voorzichtig. Hij
wachtte op den volgenden zet van den
ander. „Ik geloof, dat ik mij gelukkig mag
achten, er zoo goed te zijn afgekomen."
„Dank uw eigen gezond verstand," was
Gregg's kort antwoord, terwijl hij zich
naar de schrijftafel wendde.
Fayre stak de hand in zijn borstzak en
de dokter keek hem van terzijde snel aan.
„U bent mij niets schuldig," zei hij
kortaf.
Fayre kreeg een kleur, toen hij de porte
feuille te voorschijn haalde en opende,
maar hij wachtte zwijgend op Gregg's ver
klaring. Die kwam met ontstellende duide
lijkheid.
„U bent niet hier gekomen om mij te
raadplegen, mr. Fayre. Dat had u eiken
dag op Staveley kunnen doen. En ik be
twijfel, of u voor uw lichaamsbeweging
weer aan het fietsen bent gegaan. En die
verf, die u gisteren op uw jas had, was
daar met opzet op aangebracht. O, ik weet
wel, dat het echte verf was," viel hij in,
toen Fayre den mond opende om te spre
ken. „Dat heb ik onderzocht, zooals u wel
dacht, dat lk doen zou. Ook ontdekte ik.
dat u van hier regelrecht naar Stockley's
garage bent gegaan, als gevolg van iets,
naar ik veronderstel, dat mijn bediende u
vertelde. Hij beschreef u intusschen „een
heel praatzieke heer!" Ongelukkig voor u
betaalde ik dien avond mijn rekening bij
Stockley en sprak lk hem even. Stockley is
ook een praatziek heer. Nu zou ik graag
willen weten wat heeft dat allemaal te be-
teekenen?"
(Wordt vervolgd).
Ontvangst door de Koningin.
Beelaerts van Blokland bij het verlaten van het paleis na Een, die niet ontvangen werd.
Boor de Koningin beëedigd te zijn als vice-president van den
Raad van State.
