De roode Vulpenhouder
74sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
ZWARE BRAND IN EEN BOERDERIJ TE STl EN 8. Doordat een auto, die in een ONZE TENNISSPELERS IN TRAINING. Do training in het Stadion te Amsterdam onder leiding van den heer vau
schuur stond in brand geraakte, ging de geheele boerderij in vlammen op. Zeven koeien r u xr t t u \xt
kwamen in dc vlammen om Lam. Deze geett aanwijzingen aan van Eek. Daarachter Leembruggen, Koopman, Hughan, Wetseiaar en Kauimann.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.—v. R.
39)
„Toch is die het eenige, waarop we af
winnen gaan, oom Fayre, en de tijd klopt.
Hij kan best in de buurt van miss Allen's
huls zijn geweest en de boerderij hebben
bereikt op den tijd, dat de landlooper hem
zag. Ik weet dat, omdat ikzelf het. in mijn
auto gedaan heb."
„En dan was de flesch in zijn zak zeker
de revolver?" lachte Fayre, wetend, wat
een teleurstelling het voor haar zou zijn,
ais de heele zaak op niets uitliep en vast
besloten haar niet met een valsche hoop te
vleien.
„Waarom niet?" vroeg zij ernstig. „En
waarom hield hij al dien tijd zijn bril op?
Die vrouw had gelijk: dat is iets onge-
noons
„Goed, beste meid, wij zullen hem op
onze lijst van verdachten zetten, maar ik
oegnjp niet goed wat we er verder aan
doen kunnen
„Ik wel," antwoordde Cynthia beslist.
ben van plan alle garages in Carlisle
aan een nauwkeurig onderzoek te onder
werpen. Ik wil wedden, dat hij daar over
bleef, als hij naar het zuiden ging, en dan
moet hij de auto hebben gestald."
„Maar ik heb je toch verteld, dat Ik
laatst al In Carlisle heb rondgekeken. Het
was hopeloos!"
„Wat deed u?" barstte zij toornig uit.
„U ging naar drie of vier van de groote,
in het oog vallende garages. Daar zou ik
mijn auto niet stallen, als ik in alle stilte
weg wou komen. Wacht maar, oom Fayre.
Als hij er geweest is, zal Ik hem vinden,
dat zult u zien!"
„En wat denk je dan te doen? Je kunt
niet zelf in Carlisle gaan rondsnuffelen.
Ze kennen je daar heel goed en er mag
niet over gepraat worden."
„Ik ga niet.zelf. Ik laat Tubby gaan."
„Tubby Campbell?" mompelde Fayre
hulpeloos.
„Als u niet zoo'n armzalige fietser was,
zou u zijn naam van Brooklands ken
nen," hoonde zij. „Hij trouwde met de
dochter van den domine in Galston, en
zij hebben zich in Carlisle gevestigd. Ik
heb al zoo dikwijls beloofd bij hen te ko
men logeeren. Ik zal hen opbellen en een
paar dagen naar hen toe gaan en zien,
wat Tubby kan doen. Als er iemand raad
op weet, is het Tubby. Het is een schitte
rend idee, oom Fayre, dat moet u toe-
geven!"
„Waarschijnlijk zul jij het grondiger
aanpakken dat ik gedaan heb, dat geef ik
toe. Maar laat Je niet door je geestdrift
van de wijs brengen. Vergeet niet, dat het
waarschijnlijk op niets uitloopt.
„Als u dat denkt, beteekent dat, dat u
nog iets anders achter de mouw hebt,"
was Cynthia's scherpzinnig en onver
wacht antwoord. „Wat is het? Dokter
Gregg?"
Dat overviel Fayre onverhoeds.
„Ik heb iets bedacht," zei hij langzaam.
„Maar het is nog zoo vaag, dat ik je
ronduit zeg, dat ik het nog voor mij wil
houden. Als er iets van komt, zul je de
eerste zijn, die het hoort, maar nu moet
ik eerlijk zeggen, dat ik nog voor een
blinden muur sta. Ik denk, dat jou pogin
gen even vruchteloos zullen blijken te
zijn als de mijne."
Een oogenblik keek zij teleurgesteld,
toen sprak zij: „Goed. Volgt u uw eigen
weg maar, dan zal ik zien, wat ik kan
doen. Als u maar wist, wat een verlich
ting het is iets te kunnen doen inplaats
van te zitten kijken naar wat anderen
doen!"
Dat kwam haar zoo uit het hart, dat
Fayre blij was, dat hij er niet in geslaagd
was haar te ontmoedigen. Het onderzoek
zou haar tenminste gedurende een korten
tijd bezig houden, en ook voelde hij, dat
hij Sybil met haar vragen beter kon
weerstaan zonder Cynthia. Hij had er
leelijk over ingezeten, dat die twee hun
hoofden over dr. Gregg bij elkaar1 zouden
steken, en ernstig aan het combineeren
zouden gaan. Naar hij wist, vermoedde
Cynthia reeds, dat er iets achter zijn
eigen bezoek aan Carlisle stak. Gedurende
haar afwezigheid zou hij beter In staat
zijn zijn onderzoek vrij- door te zetten.
HOOFDSTUK XIII.
Toen zij eindelijk een vast doel had,
toonde Cynthia zich een heel bekwame
plannenmaakster. Den volgenden dag
tegen lunchtijd was zij er al in geslaagd
den Campbell's een uitnoodiging te ont
lokken; zij maakte het met lady Staveley
in orde en pakte haar koffer. Dadelijk na
de lunch vertrok zij naar Carlisle, vol
geestdrift voor de taak, die zij zichzelve
had opgelegd.
Haar vertrek werd bijna onmiddellijk
gevolgd door de komst van Gregg, die zijn
dagelijksch bezoek aan lady Kean kwam
brengen. Nauwelijks was hij de eerste
bocht van de eikenhouten trap om, of
Fayre zat op zijn fiets en reed zoo hard
hij kon naar Gregg's huls.
Zijn teleurstelling, den dokter niet
thuis te treffen, was zoo natuurlijk, dat de
meld er van onder den indruk kwam en
hem in de kleine spreekkamer liet, terwijl
zij hem verzekerde dat haar meester zeker
spoedig terug zou zijn, daar hij voor pa
tiënten altijd tusschen vier en vijf uur te
spreken was. Nu een oogenblik zichtbaar
geaarzeld te hebben, besloot Fayre, zijn
terugkomst af te wachten, en zette zich
terneer en begon de oudbakken blaadjes
door te kijken, die Gregg er ten behoeve
van zijn patiënten had neergelegd. De
meid, die hem herkende als de heer, die
er al eens. eerder op bezoek was geweest,
ging met een zuiver geweten weer naar
het achterste deel van het huis terug en
liet hem aan zijn lot over. Hij wachtte tot
zij uit het gezicht was en opende toen,
met een schuldigen glimlach bij de ge
dachte aan lord Staveley's opdracht van
den vorigen dag, de deur, die naar de stu
deerkamer leidde.
Een snelle blik door het raam overtuigde
hem, dat de voortuin verlaten was en dat
hij zijn plan ongestoord kon volvoeren. Do
andere deur, die naar het voorportaal leid
de. was gesloten en die opende hij voor
zichtig, ze op een kier latende staan, om
zeker te zijn, dat hij de voetstappen van
de meid zou hooren, als zij terug mocht
komen.
Daarna ging hij voor de schrijftafel zit
ten en doorliep haastig, doch zorgvuldig
de stapels papieren, waarmede ze overdekt
was. Zooals hij verwachtte, had geen er
van betrekking op het onderwerp, dat
hem bezig hield. Ook in de bovenste lade,
die hij ongesloten vond, was niets van be
lang te vinden.
De schrijftafel was fabriekswerk en leek
precies op die, die hij In zijn kantoor in
Indie had gebruikt, waarvan hij de sleu
tels nog steeds aan een ring in zijn zak
had. Hij probeerde een sleutel en tot zijn
vreugde paste die op de twee rijen laden
aan beide kanten. Het onderzoek van de
twee eerste laden leverde niets op, maar
achter in de derde vond hij een sleutel
tezamen gebonden brieven, waarop stond:
Baxter. Nog eens keek hij haastig uit het
venster, maar van Gregg was niets te
zien, en toen haalde hij de eerste enve
loppe uit den stapel te voorschijn er»
opende die. LWordt vervolgd'
DE GROOTE JACHT OP WILDE ZWIJNEN te Sherpur (Britsch Indie). Gezeten op de groote olifanten trekken de
jüü
'/:j r' deelnemers een rivier over.
DE BEROEMDE TOONEELSPEELSTElt
mevr. Mann Bouwmeester, vierde onder
groote belangstelling haar 83on verjaardag.
DE BETUWE IN BLOEI. Boomen in bloei
nabij het dorp Lent.
DE MOLEN „ZELDEN GOED" TE BOX
MEER is door brand verwoest. De ruïne
van den molen.
NIEUWE ITALIAAN SCHE KOLONIALE
POSTZEGELS ons toegezonden door den
Haagsehen Postzegelhandel Manuskowski.
