hansje's nikkeltjes
•te Jaargang
Donderdag 20 April 1933
No. 16
ANECDOTE.
n
PlO
Sén
door
C. E. DE LILLE HOGERWAARD.
Zaterdagavond kreeg Hansje
een nikkeltje. En hoewel hij
heel goed wist, dat vijf centen
fïaren als één nikkeltje, vond hij
eitje zóó mooi, dathij het
oor zes centen zou willen rullen!
iakdoek poetste hij het prachtig
net glom dan zóó, dat hij er
1 in spiegelen kon.
stak hij het opgepoetste nik-
I zijn spaarpot, waar het gezel-
[[aardig begon aan te groeien. Ja,
geldstukken breidde zich sterk
tl toen Opa bij zijn laatste be
ten heelen rijksdaalder in ge-
Inoemde den rijksdaalder „Opa",
den milden gever, maar omdat
|1 grooter was dan een nikkeltje.
1 tusschen zijn Opa en hem was
lok groot! Daar kwam Vader nog
ris een gulden!" babbelde Hansje
(lf
ng vroeg hij
hoeveel nikkeltjes gaan er in
len?"
fig. Hansje!" was het antwoord.
vreeselijk veel was dat! En toen
ot deze ontdekking kwam, wist hij
hij nog lang geen Vader was.
nikkeltjes! Een heele spaarpot
i in den zomer was Moeder jarig.
|de nog heel lang, want twas nu
eens heelemaal voorjaar! Maar
st hij nu al aan dien prettigen
ken. wanthij wilde Moeder
t voor 'teerst! verrassen met
(eau, dat hij uit zijn eigen spaar
en zou.
spaarde hij dus zijn nikkeltjes,
Et cadeau moest heelemaal van
zijn. Vader mocht er geen enkel
lan betalen!
rijksdaalder was sinds eenigen tijd
naar zijn grooten spaarpot, dien
«waarde en die ook wel van
was maar.... toch niet zoo echt
I nikkeltjes!
reek als hij er weer eentje door de
kd laten glijden, rammelde hU eens
Jet zijn spaarpot. O. wat kon hij er
peven mee maken! En zwaar als ie
pansje moest 'm met twee handen
den om 'm niet te laten vallen!
I kwam langzamerhand de dag,
IMoeder verjaren zou, heel dichtbij.
V-sten Zaterdag vóór dezen ge-
En dag maakt Hansje het deurtje
pn spaarpot voorzichtig met zijn
lopen en schudde hij zijn schat er
[ras een neele berg! Keurig netjes
I de nikkeltjes op een lange rij.
er heel wat; meer dan Hansje
|on! Hijhij zou er best een
or kunnen koopen, een auto met
ptrisch lampje! Of een electrische
hng ton Hansje zijn gedachten
er losmaken van een auto. Zou die
peel kosten, als hij in zijn spaarpot'
bh, hij hoefde 't niet te weten, hij
mmers een cadeau voor Moeder
een mooie, groote vaas vol bloe
aar die auto die hij bij Smit, den
speelgoedwinkel In de Torenstraat
tint
gezien had, was toch wel heel mooi, nog
mooier dan een spaarpot vol nikkeltjes.
Nee, hij wilde nu niet langer aan dien
auto denken, maai- aan het cadeau voor
Moeder.
Heel geheimzinnig had hij Moeder ver
teld, dat hij „over een paar dagen een
boodschap ging doen" en dat Moeder
heusch niet mee kon. Eigenlijk wilde hij
niemand mee hebben. Zijn geheim mocht
hij aan niemand verklappen, al ging nu
en dan zijn mond open om het „bijna" te
vertellen. Maar gelukkig! verklapt had hij
het niet, want vóór hij „Moeder!" gezegd
had, was 't al weer tot hem doorgedron
gen, dat hij 't Moeder niet vertellen mocht,
nog niet! Niet vóór Donderdag, als Moeder
jarig was!
Hansje toonde, dat hij zijn geheim uit
stekend bewaren kon, al moest hij er
als hij alleen in de kamer was dikwijls
met zichzelf over praten. Dat kon hij niet
laten en 't hinderde natuurlijk niet. Wat
voor bloemen hij in de vaas koopen zou?
Rozen. Donkerroode rozen, van die flu
weelachtige, die vond Moeder zoo mooi
en hij ook.
Hansje ging wel eens meer alleen een
boodschap doen en de Torenstraat was
vlak bij. Net even om den hoek en hij
hoefde niet eens over te steken!
Eindelijk was het dan Woensdagmid
dag. Zijn nikkeltjes had hij al lang weer
in zijn spaarpot laten glijden. Daar waren
ze immers het best opgeborgen en met zijn
spaarpot zóó in een stuk krant gepakt dat
Moeder niet zien kon wat het was. ging
hij op stap. Om een hoekje der huiskamer
riep hij gewichtig:
„Moeder! 'k ga even een boodschap doen!
'k Ben zóó terug!"
Moeder, die wel iets van Hansje's geheim
zinnigheid begreep, vroeg alleen maar.
„Je gaat toch niet ver weg. Hansje?"
„Nee, Moeder eventjes maar 't hoekje
om" antwoordde hij.
Stevig klemde hij zijn gevulden spaar
pot in zijn beide handjes zette zijn schat
even neer om de voordeur open te maken
enging vroolijk op weg.
Toen hij de Torenstraat ingeslagen was
kwam hij eerst voorbij den speelgoedwin
kel. Drie huizen verder was de bloemen
winkel. Hansie wist het precies
Even bleef het ventje staan kijken naar
al die mooie auto's voor het groote win
kelraam. Prachtig waren ze! Personen
auto's, vrachtauto's en zelfs autobussen!
Welke zou hij kiezen als hij er eentje
hebben mocht? Die roode autobus of die
wagen van Van Gend en Loos? Daar kon
ie heel echt mee spelen: Van Gend en
Loosje en verhuizing ook. want hij kon er
heel wat inladen Hoe duur zou die wel
zijn? Erg duur? Maar hij had immers ge'.d
veel geld!nee dat geld was
voor Moeder! Hoe kwam het toch dat
Moeders bloemenvaas met de donkerroode
rozen zoo akelig ver weg scheen op dat
oogenblik en de Van Gend en Loos auto
zoo heel. heel dichtbij?
Als.als hij eens aan den meneer in
den winkel vroeg, wat die auto kostte Mis
schien kon hu dan toch nog de rozen voor
Moeder koopen. Och nee dat zou natuur
lijk niet! Zoo'n groote auto kostte heel wat
nikkeltjes en hij zou misschien niets voor
Moeder overhouden! Maar als ie nou
eens goedkoop was!.... Hij zou 't toch
kunnen vragen, 't Geld uit zijn spaarpot
was van hem heelemaal van hem. had
Vader gisteravond nog gezegd en ook. dat
hij er mee doen mocht, wat hij zelf 't lief
ste wilde.
't Liefste wilde hij dien van Gend en
Loos auto koopen. Wekenlang stond die al
voor 't raam en Hansje was er met Moeder
al zóó dikwijls voor stil blijven staan
Maar dan kon hij Moeder immers geen
mooie vaas met rozen geven!Zoo heel
groot hoefde die vaas wel niet te zijn en
witte rozen waren ook mooi. Rose rozen
uit hun tuin ook als.... als hij die eens
plukte voor Moeders verjaardag dan zou
't misschien gaan! Maar die rozen waren
van Vader en Moeder en dus geen cadeau
van hem
Weer gingen zijn oogen naar den van
Gend en Loos auto en vóór Hansje zelf goed
wist wat hij deed stapte hij den winkel
binnen. Maar nee hij wilde de auto met
koopen. Hoehoe kwam hij den winkel
weer uit? Daar was de meneer al en hij
vroeg:
„Wat is er van je verlangen, kleine
baas?"
„Ikik heb me vergist!" stotterde
Hansje en vluchtte den winkel uit.
Regenrecht ging hij nu naar het bloe
menmagazijn waar hij een orachtvaas
kocht met heel mooie donkerronde rozen- v
De juffrouw zei, dat 't eigenlijk wel iets
duurder was dan 't geld dat hij uit ziln
spaarpot schudde, maar dat ze 't er dan
maar voor geven zou. 't Was zeker voor
een verjaardag?
„Ja. voor Moeder!" antwoordde Hansje
blij. In-gelukkig ging hij met zijn schat
den winkel uit en weer hadden zijn beide
handen werk. want de vaas was heel
zwaar.
Zijn leege spaarpot stak nu een eind uit
zijn zak.
Bij den speelgoedwinkel keek hij niet
weer naar binnen. Fijn dat hij zoo'n mooi
cadeau voor Moeder had!
Betje het dienstmeisje, zag hem al in
de verte aankomen maakte vlug de voor
deur voor hem open en nam de vaas aan.
Zij was één-en-al lof en beloofde hem do
bloemen in den kelder te zetten dan ble
ven ze mooi frisch.
En toen Hansje den volgenden dag Moe
der gelukwenschte en zijn cadeau gaf was
Moeder zóó blij en bedankte hem zóó har
telijk dat hij alle auto's op de heele we
reld zelfs den mooien van Gend en Loos
wagen! verzat!
't Werd een heerlijke dag en .Hansje's
vaas met rozen" werd door iedereen be
wonderd. Die had hij maar wat mooi uit
gezocht en dat heelemaal alleen! Hij werd
toch zoo'n groote tonzen!
Dit laatste vond onze Hansje nog het
allerprettigste om te hooren
's Avonds vertelde hij Moeder precies,
hoe 't gegaan was en dat hij blij was den
speelgoedwinkel maar haastig weer ultge-
loopen te ziin.
Moeder streek haar flinken jongen eens
over ziin bol: hij had gezorgd, dat zij een
verjaardag had. dien zij niet licht verge
ten zou!
Ingezonden door Joh. de Looff.
Dokter: „Is de patiënt overleden".
Oppasser: „Och dokter hij zegt zelf van
niet. maar die kerel heeft mij zóó dikwijls
voorgelogen, dat ik hem niet meer geloof.
