De kinderkamer in de bioscoop - Zeilwedstrijden
De roode Vulpenhouder
74ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
VADER EN MOEDER KUNNEN RUSTIG NAAR
te Amsterdam js een kinderkamer ingericht, waar
een nurse kunnen
DEN BIOSCOOP. In het Tuschinsky-theater
de ouders hun kinderen onder de hoede van
achterlaten.
MRS. ROOSEVELT in de tuinen van het Witte Huis met haar twee klein
kinderen, Sistie en Buzzle Dall.
DE EERSTE ZEILWEDSTRIJDEN van de vereeniging ;,Loosdrecht" op de
Loosdrechtsche plassen.
VYCHINSKI de openbare HOTEL DES GALERIES TE SCHEVENINGEN is verkocht. Er bestaan plannen om het
^tegeiTde Engel^hen^te^8 bouw af te breken en er een nieuw modern hotel of een flatgebouw te zetten.
Moskou.
DE JAARLIJKSCHE MIXED HOCKEY-WEDSTRIJDEN OP WAALSDORP. Moment uit den wedstrijd Amersfoort—Kievit II.
Geautoriseerde vertaling naar
het EngeLsch van Molly Thynne,
door A. W. V. E.V. R.
36)
Haar stem klonk smeekend, en Payre
verwenschte inwendig zijn noodlot. Hij
had ternauwernood Cynthia kunnen
weerstaan en nu drong Sybil Kean zelfs
nog sterker aan.
Hij stond op en nam haar beide han
den in de zijne.
„Wanneer er werkelijk Iets gebeurt, zul
3e het weten. Probeer intusschen je alles
uit het hoofd te zetten, In elk geval tot je
sterker bent. Edward had gelijk, toen hij
zei, dat we er jou niet in hadden moeten
betrekken."
Met een zucht van vermoeienis zonk zij
in haar kussens terug.
„Goed. Ik kan gemakkelijker rust hou
den als ik weet dat ik er op vertrouwen
kan op de hoogte te worden gehouden. En
kom als je blieft gauw terug, Hatter!"
Toen hij bij de deur was, keek hij om
2?- F?®' dat ZÜ haar oogen gesloten had.
Blijkbaar had zijn bezoek, hoe kort het
ook geduurd had, haar zwakke krachten
uitgeput.
Van haai kamer ging hij regelrecht
naar de garage, waar hij zijn fiets had
neergezet. Een van de chauffeurs had ze
schoongemaakt en nagekeken en nu was
ze weer gereed voor het gebruik. Nu de
eerste stijfheid over was, begon Fayre te
genieten van deze versmade manier van
rond te rijden, en hij peddelde de oprij
laan uit en den grooten weg op, zonder
zich in het minst te storen aan den grijns
op Bil Staveley's gezicht, toen die hem op
de kastanjebruine merrie voorbij reed, die
hij bij het begin tot Fayre's beschikking
had gesteld. Fayre, die zich voorstelde in
den komenden winter te gaan jagen, keek
hem slechts met een gering, spoedig voor
bijgaand gevoel van spijt aan. Zijn geest
was druk in de weer met andere dingen.
Hij keek scherp uit over de velden aan
weerszijden van den weg, maar hij had
al een eindje afgelegd, voordat hij iets
vond, wat hem blijkbaar zooveel belang
stelling inboezemde, dat hij afsteeg en er
eenlge minuten naar bleef kijken.
Lord Staveley had de hekken op zijn
landgoed opnieuw laten verven, en een
der hekken was blijkbaar eerst dezen dag
voltooid. Toen ging Fayre er met volle
zwaarte tegen leunen, met het gevolg, dat
hij, terwijl hij verstrooid naar drie koeien
en een klein ezeltje keek. er in slaagde
zijn jas met een groote kwak helder
groene verf te versieren. Hij nam het
ongeluk bewonderenswaardig lankmoedig
op, sprong op zijn rijwiel en reed snel weg
in de richting van Gregg's huis.
Daar gekomen ging hij regelrecht haar
de garage aan den achterkant van het
huls. HU vond den bediende van den
dokter bezig het koperwerk van een kleine
twoseater te poetsen.
„Ik weet niet of de dokter thuis is," zei
hij vroolljk. „Als hij er is, ga ik dadelijk
naar hem toe om een paar woorden met
hem te wisselen. Maar ik ontdekte deze
vreeselijke verfvlek op mijn Jas, en ik
hoopte, dat je mij wat petroleum kon
bezorgen, om ze weg te maken. Ze moet
er op zijn gekomen, toen ik over een hek
hier in de buurt leunde."
De man bevoelde de verf met zijn
vingers.
„U zult den dokter binnen vinden, mijn
heer, en dit hier gaat er gemakkelijk af,
want het is versch," zei hij. „Gelukkig is
het nog nat."
Hij ging de garage in en kwam er met
een kan petroleum uit.
,Als je misschien zoo iets als een schoon
lapje hebt," opperde Fayre.
,,Als u even wilt wachten, mijnheer, zal
ik er een uit de keuken haien."
Hij verdween om den hoek van het huls
en meteen snelde Fayre de garage in.
Met één oogopslag zag hij, dat er maar
ruimte voor één auto was, en nog wel een
kleine. Vlug keek FayTe de kleine garage
rond en ontdekte een bundel rekeningen
die aan een haak aan den muur hingen
Een waakzaam oogje houdend op den
terugkeer van den chauffeur, keek hij ze
snel door. Daar hij wist, hoe kleine auto's
zich plegen te gedragen, als zij aan de
zorg van een vreemde worden overgela
ten, hoopte hij, dat Gregg wel eens ge
noodzaakt zou zijn geweest een auto van
de plaatselijke garage te huren en dan
was er een kleine kans, dat de rekening
van die garage bij dien bundel was. Ge
lukkig voor hem was die er niet alleen,
maar hing ze bovenop den bundel, en hij
vond ze onmiddellijk. Hij had maar één
seconde noodig, om den post te vinden
dien hij zocht: „23 Maart. Huur10
shilling."
Juist bijtijds glipte hij naar bulten en
stond spijtig bij de auto naar zijn jas te
kijken, toen de bediende van den dokter
terugkwam.
„Als u mij de jas geeft, mijnheer, heb ik
het er in een oogenblik uit," zei hij, de
petroleumkan openschroevend.
Terwijl hij de vlek bewerkte, bekeek
Fayre de auto.
„Voldoet ze?" vroeg hij langs zijn neus
weg. „Ik denk er over zelf een kleine auto
te nemen, en ik kan het niet met mijzelf
eens worden over het merk."
De man grinnikte.
„Ze heeft laatst heel wat last veroor
zaakt," zei hij. „Ze moest eigenlijk eens
goed nagekeken worden, maar de dokter
kan ze niet missen."
„Zij kiest zeker altijd de ongelegenste
oogenblikken uit om te weigeren?" vroeg
Fayre
„Juist. Als het zoo hard waait, dat Je
omver wordt geworpen, en ijzig koud, legt
ze er het bijltje bij neer."
„Het was juist zoo'n nacht, toen ik ln
deze streek kwam," zei Fayre „Men zei.
dat er toen heel wat boomen waren om-
gewaald."
„De nacht van den moord op de boer
derij van mr. Leslie! Dat was een vreese
lijke nacht. Ik was twee uur met deze ge
zegende auto bezig, en toen moest de dok
ter er een huren. Ik denk, dat het zoo
wel in orde is, mijnheer."
Fayre bedankte hem en drukte hem
een ruime fooi in de hand; toen deed hij
zijn Jas aan en liep om naar de voordeur.
De dokter was thuis, maar hij had zijn
spreekuur. Fayre werd naar de studeer
kamer gebracht, een onordelijke, maar
comfortabele kamer op de benedenverdie
ping. Vlug nam hij op wat er in stond.
Een groote schrijftafel, met papleren be
dekt, stond bij het raam. Aan weerszijden
van den haard stond een oude, ruime
armstoel. Fayre nam plaats en warmde
zijn handen bij het vuur. Terwijl hij dat
deed viel zijn oog op den schoorsteen
mantel, en een seconde later was hij over
eind gesprongen en bekeek hij een foto
met een smal lijstje, die er stond.
Bij het geluid van de opengaande deur
keerde hij zich om en ontmoette den vas
ten blik van Gregg.
„Ik ben niet gekomen om u tijd te doen
verspillen," verklaarde hij, hem de hand.
drukkend. „Ik weet dat u het druk hebt.
Ik wou u alleen maar vertellen, dat ik zoo
brutaal mogelijk gebruik heb gemaakt
van uw petroleum en van de vriendelijke
diensten van uw bediende. Ik Kreeg wat
verf op mijn jas, toen ik over een hek
leunde, en daar ik voorbij uw huis kwam,
waagde ik het er op wat petroleum te vra
gen om de ramp te herstellen."
(Wordt vervolgd).
