De strijd in Jehol - Krom broodjes-ra pen - De Grand National
De roode Vulpenhouder
74sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Krombroodjes-rapen te Sittard.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.v. R.
20)
„Ik heb hem nooit verstopt. De la zit
vol met doeken en zijden zoekdoeken en
dergelijke dingen en ik legde hem ach
terin uit vrees, dat mrs. Grey, die mijn
kamer doet, er aan zou zitten. Zij bergt
ttiijn zakdoeken op, als zij die gewasschen
heeft, en ik wilde geen gevaar loopen met
dien revolver."
„U blijft er bij, dat u niet vóór acht uur
naar de boerderij bent teruggekeerd?"
„Ik maakte een lange wandeling, zooals
ik zei, en keerde niet terug vóór bij ach
ten. Verduiveld, als ik mrs. Draycott had
vermoord denkt u dan, dat ik mijn revol
ver in een la had laten liggen, waar ieder
een hem kon vinden? En nog wel zonder
hem schoon te maken of weer te laden!"
Leslie's prikkelbaarheid had nu de over
hand verkregen.
,Dat staat aan de jury ter beoordeeling,
mr. Leslie!" zei de lijkschouwer.
Er klonk een scherp afkeurende toon in
zijn stem en Fayre begreep, dat Leslie in
een opwelling van drift den goeden indruk,
dien hij ln het begin gemaakt had, groo-
tendeels bederven had.
„U hebt geen verklaring voor het feit,
dat mrs. Draycott naar de boerderij ging?"
„Zooals ik al zei, kende ik mrs. Draycott
niet. Waarom zij er heen is gegaan, is mij
een raadsel."
Onder een zacht gemurmel van stem
men ging Leslie naar zijn plaats terug, ter
wijl het publiek, dat meerendeels uit zijn
vrienden of buren bestond, fluisterend van
gedachten wisselde over de onverwachte
wending, die het onderzoek had genomen.
Hij was populair in het district, en Fayre
merkte op, dat, niettegenstaande de be
zwarende getuigenis van de politie, er tot
dusver weinig vijandigs lag op de gezich
ten, die zoo ernstig in Leslie's richting
keken. Het hart zonk hem in de schoenen,
toen Cynthia werd opgeroepen. Hij had
gehoopt, dat zij niet gehoord zou worden,
„Wilt u ons met uw eigen woorden pre
cies vertellen, wat er op den avond van
den 23en Maart gebeurde?" zei de lijk
schouwer.
Cynthia had een verhoogde kleur en
haar oogen schitterden wat meer dan ge
woonlijk; overigens toonde zij geen ver
legenheid over de positie, waarin zij ver-
keerde.
„Ik ontmoette mr. Leslie, zooals wij had
den afgesproken, bij het Galstonboschje,"
begon zij.
„Hoe laat was dat?" viel de lijkschou
wer haar in de rede.
„Zoowat kwart over vier. Wij praatten
ongeveer drie kwartier, en daarna ging ik
terug naar Galston en mr. Leslie liep
door het boschje in de richting van
Besley."
jsilnk meisje," fluisterde Kean Fayre
in het oor, „zij houdt haar zinnen bij
mekaar
„U bent zeker van de richting, die mr.
Leslie insloeg?"
„Absoluut. Nadat ik een paar passen
had geloopen, keerde ik mij om, om hem
nog iets te zeggen, maar hij liep zoo vlug,
dat ik er van afzag. Hij ging toen precies
in de tegenovergestelde richting van de
boerderij."
De lijkschouwer boog zich voorover.
„Naar ik begrepen heb was u niet erg
vriendschappelijk van mr. Leslie geschei
den?"
„Ik was op dat oogenbllk woedend op
hem en ik denk, dat hij mij verwenschte.
Maar opeens kreeg ik spijt en dat is de
reden, waarim ik mij omkeerde, om hem
te roepen."
„U vond, dat hij u slecht behandeld
had?"
„Dat nu juist niet, ik was boos, omdat
hij mij te goed wilde behandelen, of ten
minste, wat hij goed noemde. Ik was het
niet met hem eens en werd driftig. Hij
had zich in het hoofd gezet, dat hij, omdat
hij geen vooruitzichten had en nog in
lang niet aan trouwen kon denken, mij
in een scheeve positie bracht en daarom
verplicht was, de verloving te verbreken."
„Was dit de eerste keer, dat hij voor
stelde de verloving te verbreken?"
„O, hemel, neen! Hij begon er al over
tien minuten, nadat wij verloofd waren."
Een zach', zenuwachtig lachen golfde
door de zaal en de jury, die bij de vraag
van den lijkschouwer de ooren had ge
spitst, viel vermaakt in zijn matheid
terug.
„Was het een oud twistpunt tusschen
u?"
„O, ja. Daarom was ik ook boos. Wij
hadden het er zoo dikwijls over gehad,
da' ik er beu van was."
„Dus, toen mr. Leslie de verloving wilde
verbreken, weigerde u en hield hem aan
zijn woord?"
Een hooge blos overtoog Cynthia's wan
gen, maar zij was te verstandig, om aan
stoot te nemen aan die veronderstelling.
Met een ontwapenende openhartigheid
keek zij den lijkschouwer aan.
„Hij wenschte de verloving niet te ver
breken. Daarom was de heele twist zoo
onzinnig. Hij opperde het maar eenvoudig
uit plichtsgevoeL Ik zou hem niet aan
zijn woord gehouden hebben, als ik ge
dacht had, dat hij vrij wenschte te zijn!"
.Drong hij deze keer meer aan dan ge
woonlijk?"
„Neen. Daar had hij geen tijd voor. Ik
werd dadelijk driftig."
„Weet u zeker, dat de tegenwoordigheid
van mrs. Draycott in de buurt niet een
van de oorzaken van dien twist was?"
„Heel zeker. Ik had nog nooi' van mrs.
Draycott gehoord. Miss Allen vertelde
mij, dat haar zuster zou komen en had
mij dien avond te dineeren gevraagd,
maar ik wist toen nog niet, dat zij zoo
heet'e."
„Had u haar naam nooit in verband
met dien van mr. Leslie gehoord?"
„Nooit."
Lady Cynthia was de laatste getuige.
Met opgeheven hoofd en vlammend rood/»
wangen keerde zij naar haar plaats terug,
maar zij had meer goeds uitgericht, dan
zij wist, want haar moedige houding had
niet alleen de sympathie van de toehoor
ders gewonnen, maar ook van de Jury,
waaronder twee leden waren, die pach
ters van haar vader waren en haar van
haar prille jeugd af hadden gekend.
Er hing een gespannen stilte, toen de
lijkschouwer verrees, om de jury toe te
spreken. Fayre kwam tot de meening,
dat hij een man was van middelmatig
verstand, langzaam, maar nauwkeurig en
misschien wat overbewust van het ge
wicht van zijn ambt.
„Heeren van de Jury", begon hij, ,„u
heb' de getuigenissen gehoord, die voor u
zijn afgelegd, en zijt nu geroepen, uw oor
deel te vellen. Als er iets is, dat u nog
niet volkomen duidelijk is, ben ik hier
om u in te lichten. Op welke wijze de
overledene den dood vond, hebt u uit de
verklaring van den dokter gezien, en daar
uit blijk', hoe onwaarschijnlijk het is. dat
zij door haar eigen hand stierf. Toch
moet u de mogelijkheid van zelfmoord
niet geheel verwerpen. Hoe onwaarschijn
lijk het ook lijkt, toch is het niet abso
luut onmogelijk, dat zij zelve he' noodlot
tige schot afvuurde. Als gij evenwel be
slist, dat de overledene niet vrijwillig
stierf, moet u vaststellen, of zij s'ierf door
de hand van iemand, die u bekend is, of
door de hand van een onbekend persoon.
Ik neem aan dat u nu gereed zijt daar
over te oordeelen, heeren."
(Wordt vervolgd).
HET LANUENFEEST IN NICE. Een vroolijk groepje Hollanders bij het Landen-
feest te Nice.
De Grand National.
Gregelach, Remus, Delaneige en een paard zonder berijder bij het nemen van een der zwaarste hindernissen in den
Grand National.
De Sittardsche kindere n trekken op Halfvasten na-ar den Kollenberg
voor het traditioneele krombroodjes-rapen. Vanaf den berg worden
de broodjes over de kinderen te grabbel gegooid.
GEVANGEN GENOMEN CHINEES CUE SOLDATEN AAN HET JEHOL-FRONT.
Met de handen omhoog moeten de gevangenen voor de Japansche bewakers ge
knield blijven zitten.
KROMBROODJES-RAPEN TE
SITTARD. De buit wordt
verorberd. (Zie foto rechts.)
Nil D£ LENTE GEKOMEN IS leveren de hoeden-
fabrikanten de sfcroohoeden weer af.
