IHitler in Munchen - Een nieuw vliegtuig-type - De film Morgenrot
De roode Vulpenhouder
Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
iii^—
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. V. E.—v. R.
1»)
Toen hij in Euston afstapte, zag hij er,
""«wel hij waarschijnlijk minder had ge-
"apen dan zijn medereizigers, oneindig
™)<ier vermoeid uit. Al het werk, dat hij
H had voorgenomen, op reis te doen,
hij af, en nu was hij gereed voor een
"«pannenden morgen op het gerechtshof.
«In vrouw had gelijk gehad, toen zij
Sn ^a' alleen man met een ijzeren
Wtj den awaren druk, waaronder hij
ïï?e, kon weerstaan.
reed regelrecht naar zijn huis te
J*®inster, waar het ontbijt hem
«entte, en na een bad te hebben geno-
2 tn van hleeren te hebben verwisseld,
hij een taxi naar zijn kantoor,
j'f.^er, bel mr. Carter op en zeg hem,
ÏÏ'J hem graag zou willen spreken, voor
in h'i naar het gerechtshof gaat," riep
ÏJ hjn eersten klerk toe, terwijl hij zich
hjn kamer spoedde.
/•«t toch, dat de zaak verdaagd is,
wiward?" vroeg de oude man zenuw-
Hij had Kean niet eerder dan laat in
den avond verwacht, en voelde zich nu
niet op zijn gemak, omdat hij zich bewust
was, dat hij die verdaging van de zaak
had moeten telegrafeeren, in plaats van
schrijven.
Met de deurknop In de hand bleef sir
Edward plotseling staan.
„Wat is dat?,, vroeg hij scherp. „Strick
land tegen Davies verdaagd?"
„Ja, Sir Edward. Wij dachten, dat u
dezen morgen uit het noorden zou ver
trekken en dat een brief, als die gister
middag gepost was, u wel zou bereiken.
Als wij geweten hadden
Zijn stem stierf weg. In al de jaren,
dat hij bij Kean had gewerkt, had hij
hem nog nooit zoo boos gezien.
„Maar wij wisten, dat u in elk geval
voor het andere getuigengehoor zoudt
komen", begon hij weer.
„Mijn order luidde, dat ik onmiddellijk
op de hoogte gebracht moest worden".
Kean's stem klonk ijzig.
„Ik schreef u. sir Edward".
„En bezorgde mij een heelen nacht
reizen voor niets. Altijd telegrafeeren, als
er geen zekerheid bestaat omtrent mijn
doen en laten. Je wist, dat ik vandaag
zou komen".
„Ja, sir Edward".
„In het vervolg zal het mij aangenaam
zijn, indien je mijn orders stipt opvolgt.
De getuigenissen zijn toch opgeteekend?"
„Dat zal Bentley wel gedaan hebben,
sir Edward
Kean maakte een plotseling einde aan
het gesprek, door in zijn kamer te ver
dwijnen.
„Het komt alleen, omdat hij twaalf uur
korter daarginds in het noorden is ge
weest", bromde Farrar, terwijl hij zich
dankbaar buiten schot haastte. „Hij was
vroeger nooit bijzonder op vrije dagen ge
steld. Zijn hart is tegenwoordig meer bij
zijn vrouw dan bij zijn werk".
Daar sir Edward gezegd had, wat hij op
het hart had, kwam hij niet meer op de
zaak terug, maar hij toonde zich dien dag
een lastig meester. Hij werkte met verwoe
den ijver en zijn personeel had de grootste
moeite gelijken tred met hem te houden.
Het was laat, toen hij zijn kantoor verliet,
en toen had hij nog een bundel papieren
bij zich, die hem tot na middernacht bezig
hield, waarna nog een stapel werk hem tot
laat op den volgenden morgen in de stad
hield. Sinds een zware hartaandoening
lady Kean op den rand van het graf had
gebracht, was hij altijd bevreesd, haar
voor eenigen tijd te verlaten, en bij de
weinige gelegenheden, dat er een groote
afstand tusschen hen lag, was het heel
lastig, met hem te werken.
Gemelijk en buiten zichzelf van onge
duld ging hij naar bed, en het eerste, wat
hij den volgenden morgen op kantoor
deed, was, Staveley op te bellen, schijn
baar, om zijn gastvrouw te laten weten,
wanneer hij terug verwacht kon worden,
maar in werkelijkheid in de hoop, enkele
woorden met zijn vrouw te kunnen wisse
len en de zekerheid te kunnen verkrijgen,
dat het haar goed ging.
De verbinding duurde als gewoonlijk
ergerlijk lang, maar toen hij opgeroepen
werd, hoorde hij tot zijn verbazing lady
Kean's stem aan het andere eind van de
lijn. Eigenlijk had zij als naar gewoonte
op haar kamer moeten ontbijten, en dat
zei hij haar ook.
„Ik had wel kunnen denken, dat je iets
zoudt uithalen, zoodra ik je mijn rug had
toegekeerd," zei hij.
„En toch was je van plan, naar mij te
vragen, en mil op je gewone, hartelooze
wijze uit bed te halen," spotte zij.
„Dan had je kunnen teruggaan, zoodra
ik je zou hebben gesproken, maar ik ver
moed, dat je nu al op bent en gekleed en
voorbereid op een vermoeienden dag. Die
dwaasheid van de vrouwen toch!"
Voor de eerste maal sinds zijn komst in
Londen had hij vrede met de wereld. Zelfs
op dezen afstand deed de invloed van zijn
vrouw zich gelden, en al zijn moeilijkhe
den, waren opgelost door het groote genot,
naar haar stem te luisteren.
„Toch is er vanmorgen wijsheid in mijn
dwaasheidverzekerde zij hem. „Ik ver
moedde wel, dat je vroeg zou opbellen en
ik wou je zelf spreken. Ik zou je gisteren al
hebben opgebeld, als ik niet geweten had,
dat Je het te druk had om me te helpen.
Ik maak mij bezorgd, Edward, en ik heb
je noodig."
Dadelijk kwam zijn bezorgdheid boven.
„Je voelt je toch niet ziek?"
„Neen, neen, ik ben heelemaal in orde.
Dat is het niet. Maar kom zoo gauw moge
lijk terug, lieveling. Dat kind, Cynthia, zit
in moeilijkheden en ik wou, dat jij met
haar sprak."
Keans gelaat betrok. Zoover hij in
eenige andere dan zijn eigen vrouw be
lang stelde, mocht hij Cynthia Bell graag
lijden, maar het was aan twijfel onder
hevig, of hij haar ooit eenige aandacht
zou hebben gewijd, als lady Kean niet zoo
veel van het kind had gehouden. Maar
toch vond hij niet goed, dat Sybil verdriet
zou hebben om een of andere dwaze on
derneming van het meisje.
„Wat is er nu weer met haar aan de
hand?" vroeg hij scherp.
„Niets. Dezen keer is het niet haar
schuld. Maar die jonge man van haar is
in een zeer netelige positie, naar het
schijnt. Kom zoo gauw mogelijk terug, lie
veling. en zie, wat je er aan doen kunt."
Kean's booze rimpel werd nog dieper.
„De jonge Leslie? Die was ik al vergeten.
Wel, wat heeft hij gedaan?"
Hij zweeg een oogenblik als om zijn
ongeduld te beheerschen, en zei toen: „Ik
wil niet, dat jij verdriet hebt over de zaken
van een paar kinderen, Sybil!"
Ondanks zichzelf lachte Sybil Kean om
de groote ergernis, die uit zijn stem sprak.
.Lieveling, het doet mij heelemaal geen
kwaad, en in elk geval zal ik minder ver
driet hebben, als ik weet, dat jij er je mee
bemoeit. Zij hebben werkelijk raad noodig,
Edward
„Als je mijn raad volgt, houd je je er
buiten. Laat ze hun eigen kastanjes maar
uit het vuur halen!"
(Wordt vervolgd).
OP DE RENBAAN BIJ BRUSSEL werden de nationale veldloopkampioenschappen gehouden. Koning
Albert wenscht den winnaar, Jan Linsen uit Mechelen, geluk.
EEN NIEUW VLIEGTUIG. Twee Oostenrijkers probeeren bij Londen een nieuw vliegtuig, dat
loodrecht zou kunnen opstijgen en dalen, in de lucht stilstaan en achteruit vliegen.
HITLER INSPECTEERT NA AANKOMST OP HET VLIEGVELD TE MUNCHEN
DE EERE-WACHT.
DE NIEUWE U.F.A.-FILM „HORG ENROT" waarover in de buitenlandscha
pers zooveel te doen is geweest en welke binnenkort in ons land zal worden
vertoond.
SCHOTSCHE VISSCHERSVROUWEN BRACHTEN EEN BEZOEK AAN LON.
DEN. De vrouwen in haar schilderachtige kleeding.
(1RAF ARCO naar een foto uit den
oorlogstijd, die een aanslag op Hitler in
den zin zou hebben gehad.
DE PROEFTOCHT VAN HET VOOR N'OORSCHE REKENING GEBOUWDE MO
TORSCHIP „MOLÜANGER". De heer D. Goedkoop Dzn. (links) klinkt op den
goeden afloop met den kapitein van het schip Björn Hansen. In het midden mevr.
Utermühlen die het schip doopte.
