De politieke politie te Berlijn betrekt het Karl Liebknecht-huis
De roode Vulpenhouder
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
„Misschien niet. Vele vrouwen zijn het
niet." zei hij langzaam. Hij bukte zich eri
bekeek de handen zorgvuldig. „Zij schreef
in elk geval met de rechterhand," zei hij,
„kijk maar!"
Er zaten lichte vlekken, klaarblijkelijk
van inkt, aan den eersten en tweeden
vinger van de rechterhand.
„Een goede aanteekening voor u, dok
ter," zei Brace in zijn schik. „Afgezien
daarvan hebt u het bij het rechte eind ge
had. Wij hebben geen wapen gevonden."
„Wie vond haar?"
„Mr. Leslie hier. De dader schijnt ge
vlucht te zijn."
Brace keek Leslie scherp aan.
„Een vervelende geschiedenis, niet?
Voelt u zich goed?"
„Zeker, dank u. Maar het is een afschu
welijke zaak. en ik wou, dat het ergens
anders gebeurd was."
„Hebt u de dame wel eens gezien, dok
ter?" vroeg Brace.
Gregg bekeek de fijne gelaatstrekken
van de ongelukkige vrouw nauwkeurig.
„Geen kennis van mij," zei hij kortaf.
„Hebt u eenig idee, wie zij is?"
„Gunnet hier heeft haar herkend als
een dame, die bij miss Allen van Greycross
logeerde. Hij denkt, dat het haar zus
ter is."
Leslie's verschrikte uitroep werd door
Gregg overstemd.
„Groote God!" riep hij uit. „Toch niet
miss Allen's zuster?"
„Ik vrees van wel, maar wat Gunnet
zegt. Wij zullen het evenwel gauw genoeg
weten."
Gregg scheen ontzet door de ontdekking.
„Miss Allen's zuster!" herhaalde hij.
„Onmogelijk! Zij verschillen evenveel van
elkaar als dag en nacht!"
„Zij verschillen ook in leeftijd. Maar
Gunnet zag haar vanmorgen in het dorp."
Gregg pakte zijn overjas op.
„Het is een rare wereld," zei hij naden
kend. „U zult me bij het gerechtelijk ver
hoor wel noodig hebben, denk ik. Brengt u
haar weg?"
De sergeant knikte.
„Gunnet is naar het dorp om een draag
baar te halen en we zullen haar vanavond
naar Whitbury brengen. Van hier ga ik
naar miss Allen. Het is nu Juist geen kar
weitje naar mijn hart, om u de waarheid
te zeggen."
„Hebt u mij daar nog noodig?" vroeg
Gregg. „Het zou kunnen zijn, maar ik be
twijfel het. Miss Allen is een vrouw met
een sterke geest, en ik geloof niet, dat
hevige aanvallen van droefheid in haar
lijn liggen."
„Toch zou ik u dankbaar zijn, als u
meeging. Het is geen prettige tijding, om
aan een dame te moeten meedeelen,"
voegde hij er ernstig bij.
Gregg keek Leslie aan.
„Dat is zoo." zei hij droog. „Eigenlijk is
het voor mij dagelijksch werk."
(Wordt vervolgd).
Ik heb haar gezegd, dat zij kon blijven,
zoo lang zij verkoos, op voorwaarde, dat
zij niet op mijn paarden zou rijden. Zij
zit. er op als een zak aardappelen en dan
die handen van haar! Geparfumeerde
sigaretten en een stoel bij de haard liggen
meer in haar lijn!"
De wind was gaan liggen en voor het
eerst in drie dagen viel er een fijne regen
Toen zij de schuur verlieten, hoorden zij
het geluid van een auto, die den weg
afkwam.
,Dat zal de dokter zijn, denk ik," zei
Brace, zichtbaar opgelucht. „Als die er
geweest is, kunnen we naar bed gaan".
De dokter ontmoette hen bij de deur.
Na eenige verklarende woorden van weers
zijden, haastte hij zich naar de zitkamer
en knielde naast het lichaam neer, zijn
dikke handschoenen onderwijl afstroopend.
Zijn handen waren koud en het scheen
hem eenige moeite te kosten, ze van het
stijve leer te bevrijden. Terwijl hij aan de
handschoenen trok, namen zijn vlugge
oogen het lijk nauwkeurig op, waarvan
geen uiterlijke bijzonderheden hem ont
gingen.
Leslie, die precies tegenover hem stond,
werd getroffen door zijn scherpen, waak-
zamen blik en kreeg nu een andere mee
ning over hem, dan hij eerst gehad had.
Gregg had hem altijd vrij dom geleken,
en hij trok er de les uit, dat men een man
niet moet beoordeelen, voordat men hem
in zijn werk gezien heeft.
Gregg streek het haar opzij van het
hoofd weg. juist als Brace gedaan had.
„Goede God, doodgeschoten!" riep hij uit.
Leslie merkte op, dat de handen, waar
mee hij de japon van de vrouw losmaakte,
om een verder onderzoek in te stellen, niet
erg vast waren, en kwam weer tot het be
sluit, dat hij dien man nooit recht had
laten wedervaren. Hij was klaarblijkelijk
oprecht bewogen bij het gezicht van die
deerniswaardige figuur voor hem.
„Kunt u zeggen, hoe lang zij al dood is?"
vroeg Brace, toen de schouwing was afge-
ioopen.
„Moeilijk te zeggen zij zoo'n vluchtig
onderzoek, maar, ruw geschat, zal het wel
vier of vijf uur zijn."
„Niet langer?"
„Dat geloof ik niet, Maar ik zou het niet
op een uur na kunnen zeggen. In elk ge
val niet langer dan zes uur!"
„Is de dood onmiddellijk ingetreden?"
„Zoo goed als zeker. Een schot in de
slaap. Wie vermoordde haar?"
Nog op zijn knieën liggend, draaide hij
zich om en keek naar den sergeant op.
Brace antwoordde hem met een andere,
even scherpe vraag.
„Gelooft u aan de mogelijkheid van zelf
moord?"
„Best mogelijk, voor een vrouw, die
linksch is. De wond zit aan den verkeer
den kant."
„Aan den verkeerden kant voor iemand,
die rechtseh is," merkte Brace op. „Maar
wij hebben geen reden om aan te nemen,
dat zij rechtsch was!"
Gregg stond op en sloeg zich het stof
van de knieën.
DE II1TLER-JEUGD MARCHEERT DOOR li 1.lii.lJ.NTe Berlijn vond een demonstratie plaats van de nationaal-
socialistische jeugd. De troep bij den Brandenburger Tor.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.V. R.
Jh zou denken van niet, of ik moest
;9r in een andere wereld hebben ont-
Hier heb ik haar nooit gezien, als
■ut bedoelt".
s$i was niet dikwijls bij haar zuster,
dk geloof van niet. Miss Allen zei niet
l^ van haar, maar naar wat zij vertelde
ik. dat zij niet erg bevriend met
waren. Ze vertelde, dat haar zuster
.„zelve had uitgenoodigd en scheen daar
»s' verbaasd over".
vond het niet noodig, miss Allen's
'woorden te herhalen. Die bejaarde
--vorstige, ongehuwde dame had met
^gewone scherpe vrijmoedigheid ge-
,-Wat Tine in haar schild voert, weet
Jtl. en dat verlang ik ook niet te
Een of ander kattekwaad, wil ik
.woen. en mischien wel iets heel ver-
13 Ik vertrouw haar niet. Zij moet
toede reden hebben, om een week
oude zuster te wilen doorbrengen.
i'DEN VAN DAGEN uit de Amsterdamsche Oudemannen- en vroiiwen-gestichten bezochten
i uitnoodiging van burgemeester de Vlugt'de Lilliputter-stad in het R.A.I.-gebouw aldaar.
Tijdens de circus-voorstelling.
MtlJ811TR E1K1NG BIJ DE HOLM ENK0LLEN-WEDSTR1J DEN DIJ OSLO. Prinses Sy-
bille van Zweden heeft den winnaar van den 15 K.M.-loop, Lars Tbeodor Jonsson, den
eere-prijs overhandigd en wenscht hem geluk.
DE OVERNEMING VAN HET KARL LIEBKNECHT-
HUIS door de politie. Graaf Helldorf tijdens het
défilé der S.A.-troepen. Het gebouw is ingericht als
bureau der politieke politie.
CROSS COUNTRY voor nieuwelingen in de omgeving
van Breda, georganiseerd door de Kon. Mil. Sport Vereen.
Tijdens een sprong van de luitenants Albarda en Peters.
AANKOMST VAN DE FILM-ACTRICE JEANETTE MAC-
DONALD TE BRUSSEL waar zij met haar troep tooneel-
voorstellingen geeft.
