2 - De Rijksdagverkiezingen in Duitschland
FEUILLETON.
De roode Vulpenhouder
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
„Zeker niemand geweest?" vroeg hij als
naar gewoonte, terwijl hij zijn pijp stopte.
„Wie zou er geweest zijn?" antwoordde
zijn vrouw bits. „Er gebeurt hier naar mijn
weten nooit iets!"
Mrs. Gunnet was twintig jaar geleden in
Glasgow in dienst geweest en, zooals zij
dikwijls zei, zei kon maar niet wennen aan
zoo'n dood plaatsje ais Keys.
Gunnet strekte zijn beenen behagelijk
naar den warmen gloed van het vuur uit.
„Er gebeurt genoeg voor mij, al is het
voor jou dan ook altijd hetzelfde," zei hij
tevreden. „Er is een groote boom omge
vallen in Fannings weide, en vóór het
morgen is, zullen er wel meer zijn als 't zoo
doorgaat. Ik had niets anders te doen dan
mij overeind te houden in den wind bij de
Vier Hoeken, en hij blies mij heerlijk naar
huis toe. Oei, sluit de deur als je blieft!"
Hij graaide naar de kranten, die door
een windvlaag van de tafel en dwars dooi
de keuken dwarrelden. Zij werden ge
volgd door een half leeg pakje tabak, dat
hij tevergeefs trachtte te redden.
„Sluit die deur toch!" riep hij, met zijn
hoofd half onder tafel.
Toen hij weer overeind kwam, kreeg hij
den bezoeker in het oog.
„Neem mij niet kwalijk, mr. Leslie, ik
zag niet, dat u het was. Daar de buiten
deur vlak tegenover deze kamer is, komt
de wind er wat hard in."
Maar mrs. Gunnets scherpe oogen had
den iets ongewoons in de manieren van
den bezoeker ontdekt.
„Is er iets niet in orde, mijnheer?" viel
zij in. „Komt u voor George?"
De nieuwgekomene knikte. Hij hijgde
van de haast, waarmee hij had geloopen
en zijn gezicht was grauwbleek onder de
gewone bruine kleur van een man, die in
de open lucht leeft. Toen hij sprak deed
hij dat op een harden, drogen toon, alsof
hij vreesde, anders misschien de macht
over zijn stem te zullen verhezen.
„Hoor eens. Gunnet, je moet met me
mee naar de hoeve. Daar is iets gebeurd."
Hij zweeg, daar hij blijkbaar niet voort
wenschte te gaan in het bijzijn van mrs
Gunnet, die hem met groote, ronde oogen
nieuwsgierig aanstaarde,
Gunnet stond langzaam op.
„Is er wat aan de hand, mr. Leslie?"
vroeg hij. „Het is werkelijk een stormach
tige avond, maar als u mij heusch noo-
dig hebt
Leslie stootte een schel lachje uit, dat in
een soort gekraai eindigde. Het was dui
delijk, dat hij zich met geweld bedwong.
„Noodlg main?" Weer beheerschte hij
zich. „Het spijt mij, Gunnet, maar ik
vrees dat ik je van je avondeten weg moet
halen. Ik zal hem niet langer houden, dan
beslist noodzakelijk is, mrs. Gunnet", ver
volgde hij, toen zijn oog op het maal viel,
dat zij juist bezig was op te dienen.
Gunnet heesch zich met weerzin in zijn
jas en knoopte die toe, zijn oogen op het
onthutste gezicht van zijn bezoeker ge
richt.
„Kijk eens, mijnheer," zei hij op gewich-
tigen toon, „het is beter, dat ik er alles
van weet. U kunt gerust in bijzijn van
mijn vrouw spreken. Zij weet wanneer zij
zwijgen moet."
Leslie greep de leuning van den stoel
vast, waarachter hij stond. Zijn keel
scheen plotseling droog te zijn geworden.
„Er is een vrouw daarginds op de hoeve,
in mijn zitkamer," zei hij met onnatuur
lijk kalme stem. „En zij is dood."
Zwijgend staarde Gunnet hem een
oogenblik aan, daarna haalde hij met een
bureaucratische aanmatiging, die bijna
belachelijk afstak tegen zijn gewonen,
vrijen, opgeruimden aard, zijn aanteeken-
boekje te voorschijn.
„Een vrouw?" Wie is zij?"
„Dat weet ik niet! Ik heb haar voor zoo
ver ik weet, nooit eerder gezien. Ik vond
haar, toen ik vanavond thuis kwam."
Gunnet haalde zijn overjas van den
haak en slipte er langzaam in.
„Houd de rest maai- voor u. tot wij er
zijn. En jij, mondje dicht, moeder," voegde
hij er basch bij, terwijl hij naar buiten
stapte.
„Er is hier niemand om tegen te praten
dan de kat," stribbelde mrs. Gunnet tegen,
„en die antwoordt niet."
Zij had dien avond echter geen reden tot
klagen over het dorpje Keys. Zelfs in
Glasgow had zij nooit zulk een avond vol
afwisseling doorgemaakt. Gunnet's thuis
komst en zijn vertrek een uur later werden
gevolgd door de komst van een sergeant
en een agent van Whitbury, het stadje,
waarheen. Gunnet had getelefoneerd. Aan
mrs. Gunnet werd de gewichtige taak op
gedragen hun den weg uit te duiden naar
John Leslie's hoeve, en zij zou er heel wat
voor over hebben gehad als zij met hen
had mogen meegaan.
Gunnet liet hen binnen, toen zij op de
boerderij kwamen.
John Leslie stond vlak achter hem, en
het ontging hem niet, dat de sergeant bij'
het binnentreden een scherpen onderzoe
kenden blik op hem wierp.
„Heb je den dokter opgebeld?" was zijn
eerste vraag.
„Ik kreeg hem niet aan de telefoon,
mijnheer," verklaarde Gunnet. „Hij was
uit, maar ik liet de boodschap voor hem
achter, bij zijn terugkomst onmiddellijk
hier te komen, om het lijk te schouwen."
Hoe somber hij ook bestemd was door de
heele onaangename geschiedenis, kon Les
lie toch een inwendig lachje niet onder
drukken bij het aanhooren van den als
herboren Gunnet. De gemoedellijke, bijna
babbelachtige dorpeling had zich reeds
met de majesteit van de wet omhuld en
drukte zich dienovereenkomstig uit.
Gunnet voerde hen naar de zitkamer.
Voordat Leslie zoo haastig naar de politie
was gegaan, had hij de lamp op den
schoorsteenmantel neergezet en daar
brandde zij nog en verlichtte de schrijf
tafel met haar tragischen last.
iWordt vervolgd),
ONDERZOEK NAAR WAPENS in Berlijn. De politie onderzoekt voorbij
gangers naar wapens in -de Koslinerstrasse.
EEN' N A nONAAL-SO CI A LI STIS OH PRO-
PAGANÜA-VXIEGTUIG stortte te Ber
lijn op een kraan. De piloot bleef ongedeerd.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.v. R.
HOOFDSTUK II
u,.
een gegrom van voldoening bukte
George Gunnet zich en knoopte
de veters van zijn tweeden
J>as in zijn beste oogenblikken al
C JÏÜÏ1 van snel handelen, en nu was
•«elli» keuken met het brandende
streelende geur van geroos-
ook wel geschikt, traagheid te
s luist van zijn laatste ronde thuis
en voor iemand, die pas uit den
avond van buiten kwam,
een vredige, weelderige
I ïTv
4, 2Gn uniformjas over een stoel
_C5 ei op zijn gemak in zijn overhemd
mrs. Gunnet, die met
gjwijvigheid bezig was het avondeten
e aaien, dat hij, naar hij voelde,
■tn verdiend had.
Voetbalwedstrijd HollandHongarije.
Hongaren wonnen met 2—1. Moment voor het Hongaarsohe doel.
Rijkspresident von Hindenburg stemt.
0
°D Hindenburg bij het verlaten van een stemlokaal, na het uitbrengen
van zijn stem bij de Rijksdagverkiezingen.
JIM MOLLISON na zijn geslaagde Oceaan-
vlucht bij aankomst op het Palomar"-
vliegveld te Buenos Aires.
BE DOOR DE BERLIJNSCHE POLITIE
haar in verband met de brandstichting in
lander, op wien papieren ten name van v.
ziet is het portret gelijk aan het di
VERSTREKTE FOTO van den dooi-
het Rijksdaggebouw gearresteerden Hol-<
d. Lubbe gevonden werden. Zooals men
ïzer dagen door ons gepubliceerde.
UIT DE>T WEDSTRIJD HOLLAND—HONGARIJE in het Amsterdamsch®
stadion. Het eerste Hongaarsohe doelpunt. Van der Heulen heeft 't nakijken.
