Oe aanslag op i
Roosevelt - Ai
ito in een sloot gereden
te Zuidhorn
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Tli
FEUILLETON.
SlET MYSTERIE VAN HET
DIAMANTEN KRUIS
BURGEMEESTER CERMAK VAN CHICAGO wordt weggebracht door enkele HOM NIET DICHTER BIJ...
vrienden, nadat hij door de schoten van den Italiaan Zangara getroffen was. panter in den Londenschen
Zoo in een kwade bui.
I'S EVENBEELD VAN SNEEUW. Bij de politiewacht in den Berlijnschen Tier- SIR MALCOLM CAMPBELL heeft weer een nieuw snelheidsrecord gevestigd. Zijn race-auto de „Bluebird" bij een der
garten hebben de Schupo's een sneeuwpop gemaakt in den vorm van een politieman.
proefritten te Daytona Beach, aan den start.
!CH«
FAN DEN' WAL IN DE SLOOT, Te Zuidhorn reed een vrachtauto tengevolge van
de gladheid van den weg in een sloot. Het optakelen van de auto.
JONG JAPAN' STAAT STRAM., De jongste leden van de patriottische jeugdorganisatie van Japan bezochten het Oorlogs
ministerie om liefdesgaven voor de in Mandsjoerije strijdende troepen af te geven. De kinderen werden door officieren:
ontvangen.
CA
ENSOi
m 11
recht!
Tooi"1
!0
het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.—v. R.
isflk
10 «5
iVICHf
op
Larch gaf ze hem zonder het zelf te
•wn. Toen Larch in mrs. Darcy's winkel
«am, had zij de doos met vreemde mun-
n uit de brandkast gehaald. Misschien
J'de zij ze er tegelijkertijd met het Indi
te horloge en het diamanten kruis
«S doen' maar zij had er geen gele-
011'' voor. En nadat Larch haar ge-
™J> had, zag hij het geld en pakte er een
™'°1 van weg, daar hij klein geld voor
»ftButnde 16 hebben. In zeker opzicht
55 het vinden van die vreemde munt
i het geheim op te lossen, want
het ik mijn helper, Jack Young,
i,,0?. Homestead achter, en vernam Ik,
mug cn Larch over het diamanten
^rtpioken hadden, en daardoor
p? lk juist den wenk, dien ik noo-
had.
viffh had de kostbare diamanten uit de
'S gehaald en had ze, nlettegen-
Toee hetgeen hij voor zijn dood aan
touw vertelde, verkocht, om aan
«nkernen, dat hij hard noodlg had.
haar alleen de vertrapte gouden
■EenTn uCn kloofde haar ln den brief,
Iten 'J, haar door dien jongen liet bren-
ilamaS hlen lk onderschepte, haar de
hem wu 16 zullen terug geven, als zij
yhde ontmoeten.
stemde zjj toe. Toevallig was
loth
paW"'l
dit «i
UD'"
fr
Aaron Grafton toen juist bij haar op be
zoek, in de hoop, haar van dienst te kun
nen zijn, want de oude liefde bestond nog
tusschen hen. En op haar voorstel volgde
hij haar, toen ik Larch schaduwde. Blijk
baar wist Grafton toen nog niet, dat
Larch alleen de vertrapte ketting zonder
de diamanten had teruggestuurd. En na
zijn bekentenis vonden wij, na zijn dood,
een papiertje met valsche diamanten in
zijn zak, waarmee Larch zijn vrouw had
willen bedriegen, als zij er in zou hebben
toegestemd, de verlangde papieren te tee
kenen, om hem in staat te stellen, zijn
achteruit gegane zaak er weer bovenop te
helpen."
„Nu, hij is nu uit den weg, en naar ik
hoor, wordt het hotel verkocht."
„Ja, mr. Mason. En dan zal het, naar
men zegt, weer de oude, eerbiedwaardige
zaak worden, die het vroeger was. Wat
miss Ratchford betreft, die is naar vrien
den in Californië gegaan, en mr. Grafton
zal haar binnenkort daarheen volgen.
Over een jaar ongeveer gaan zij trouwen.
Mr. Grafton is bezig zijn zaak uit te ver-
koopen. Hij vertelde mij. dat hij geen aan
klacht tegen den Sproetige wilde indienen
voor het stelen van het simili-diamanten
kruis. Dus zal de Sproetige gauw weer
vrij zijn."
,Daar ben ik blij om! Het is een kranige
kerel in zijn soort."
„Dat is hij!" stemde de kolonel toe.
„Eén ding is me een raadsel," vervolgde
mr. Mason, „namelijk, waarom Cynthia
ik noem haar bij den naam, omdat ik
haar al jaren ken niet wilde hebben,
dat Larch haar onderhield na de schei
ding. Zij had best een flinke alimentatie
uitgekeerd kunnen krijgen tenminste,
als hij het had kunnen betalen."
„Daar lag het misschien aan dat hij
het niet kon! In elk geval schijnt zij geen
geld van hem te willen hebben aannemen,
r.adat hij haar leven verwoest had. Het
was een dwaas huwelijk hoewel het in
dertijd haar of haar moeder, zeer voordee-
lig voorkwam .Na den moord, of laten we
zeggen doodslag, want Larch bezwoer tot
aan zijn laatsten ademtocht, dat hij het
nooit zoo bedoeld had, na dien doodslag
dan, waarvan Cynthia cenig vermoeden
scheen te hebben, was zij nog meer ver
sterkt in haar voornemen, geen geld van
hem aan te nemen. Zij bereidde zich er
zelfs op voor, in geval Jimmie schuldig
werd verklaard, een verklaring af te leg
gen, waarbij haar echtgenoot betrokken
zou zijn, hoewel zij wettelijk niet kon wor
den gedwongen, in een moordzaak tegen
hem te getuigen."
„Ik ben blij, dat alles voorbij is, kolo
nel! zei mr. Mason met een zucht van
verlichting. „Als er twee menschen geluk
kig zijn, zijn zij het zeker!" en hij wees
naar Amy en Darcy, die langzaam, in den
gouden schijn van de ondergaande zon,
door het veld liepen.
„Ja, het doet mij genoegen, dat ik hen
wat heb kunnen helpen!"
Toen zij zich omkeerden, zag het jonge
paar de beide mannen. Amy wuifde hen
toe. Langzaam kwam zij met haar geliefde
nader.
„Hebt U geluk, kolonel?" vroeg zij
vroolijk.
„Het gaat prachtig! Je overdreef niet,
toen je over je forellenbeek sprak!"
„Daar ben ik blij om! Jimmie en ik had
den het juist over U."
„Ik begreep al niet, waarom mijn ooren
zoo tuitten! lachte de oude detective,
„Kolonel Ashley," zei Darcy, „er is één
ding, dat ik maar niet kan verklaren in
die zaak."
„En wat dan?"
„Wel, hoe kwam het, dat alle klokken op
een verschillend uur stil stonden? Ik
dacht, dat lk wel iets van klokken af wist,
maar dit is mij toch een raadsel!"
„Juist, omdat het zoo iets eenvoudigs
is!" lachte de detective. „Larch liet de
klokken stil staan, die niet uit zichzelf
zouden afloopen. In zijn angst en dron
ken waanzin had hij de vreemde gedachte,
dat niemand kon uitmaken, op welk uur
de moord was begaan, als er geen enkele
klok of horloge hep. Toen mrs. Darcy
dood was, liep hij dus, door niemand in
de koude en verlaten straat bespied, den
winkel door bracht alle klokken tot stil
stand en draaide de wijzers rond. Maar hij
vergat het tikkende horloge."
„Heel eenvoudig!" mompelde Darcy.
„Geen wonder, dat het mij niet inviel!
Hebt U ook een oplossing voor den vreem
den toestand, waarin ik mij dien nacht
bevond ik bedoel, dat ik wakker werd
en weer ging slapen, nadat ik iemand over
mijn gezicht had voelen strijken?"
„Neen, behalve deze, dat Larch mis
schien probeerde, je onder chloroform te
krijgen, nadat hij mrs. Darcy had gedood,
omdat hij bang was, dat je beneden zoudt
komen en zoudt ontdekken, wat er ge
beurd was," antwoordde de detective.
„Dat zal wel een geheim blijven, maar
het is ook niet zoo belangrijk."
„Tenminste niet, nu U Jimmie vrij hebt
gekregen!" lachte Amy. En toch was er
een droevige trek op haar gelaat, want de
zaak had hen allen aangepakt.
„O, maar hij zou in ieder geval vrij zijn
gekomen, wat er ook gebeurd zou zijn,"
zei de kolonel. „Maar nu alles in orde is,
kan ik mij weer heelemaal aan het vis-
schen wijden."
„En ik," mompelde James Darcy,
„kan
Maar een zachte hand, die op zijn mond
werd gelegd, belette hem, zich verder te
uiten.
Licht als een veer liet de kolonel een
aasvlieg over den stillen poel dansen,
waarin ronddwarrelend water een kleinen
draaiklolk vormde. Er klonk een heftig
geplas, het snoer zoemde schril, en de
visch ging hoog de lucht in en beproefde
tevergeefs zich van den angel in zijn bek
te bevrijden.
„Neen, het zal je niet lukken!" lachte de
oude detective, „ik heb stevig beet!"
„Precies, zooals U Langford Larch beet
hadt!" mompelde Jack Young, die op de
zandbank in de schaduw zat, terwijl de
kolonel vischte en Shag de lunch klaar
zette onder de boomen.
„Dat is nu werkelijk mijn laatste geval!"
riep de detective uit, terwijl hij zijn buit
in de van gras voorzienen emmer wierp.
„Stellig en zeker! Ik zou hier nooit mee
doorgegaan zijn, zelfs niet, nadat ik er al
mee begonnen was, als Miss Mason er niet
om gesmeekt had. Maar ik ben het meer
dan moe! Geen detectivezaken meer aan
mijn hoofd! Ik schei er mee uit!"
Jack keek naar de keurig gekleedé,
kaarsrechte gestalte en het flinke, knappe
gezicht, waaraan de leeftijd van den
kolonel nog in het geheel niet te
raden was.
Toen keek de jonge detective Shag aan,
knipoogde en mompelde:
„Moe tot den volgenden keer, nietwaar-,
Shag?"
„Zooals U zegt!" riep de kleurling grin
nikend. „Nu, kolonel, de lunch staat
klaar!"
(SLOT).
