Urk geïsoleerd - Ernstig spoorwegongeluk bij Longhborough
Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
ET MYSTERIE VAN HET
DIAMANTEN KRUIS
I het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.v. R.
Cv' er een! prachtbeest!" klonk
peys stem door de gang, en hij kwam
6611 yal binnen, waarin een groote rat
me ui een hoek van zijn gevangenis
gedoken zat, evenals Singa Phut
Imvf if: 10611 ^ot einde kwam.
I'"06 .W"L U hem pakken, kolonel? vroeg
|portier. „Het zijn lastige dierenEén er
=ar mijn hond een geduchten beet,
I lietW dl6n 6enlge dagen geleden op
k„«a?\hem er niet uit! Als ik een stok
'vJ.lt. dergelijks, waarin ik de naald
zou IR die als een soort
iv vit gebruiken!" zelde kolonel.
mV er,e?n voor u halen!" bood Riley
jf,nL'eel belang stelde in de proef, die
*k mlfen ?ou worden. Ook Donovan
Knit. '6rbazing en ontsteltenis toe.
Fniet oï 1 dunne stok werd gebracht.
Biet v.; I u"ue wera georacm
ioenvF v "oorzorg, zijn rubber hand'
¥im ruikend' die hij bij lijkschou-
dd aan n?aa!rte dokter Warren de
dnWdp w!L ee,n der uiteinden vast. Toen
•Peer doS »Athley de geïmproviseerde
door de tralies van de val en gaf er
de rat, die afkeurend piepte, een prik mee.
„Het heeft hem geen pijn gedaan!"
merkte de kolonel op, „en als ik goed ge
raden heb, zal zijn dood ook pijnloos zijn!"
„Hoe gauw?" vroeg Donovan.
„Dat weet ik niet, maar het zal niet
lang duren! Het vergif, dat zij gebruiken,
is op een snelle werking berekend!"
In het heldere licht stonden zij in de cel
van den dooden man om de rattenval
heen een gevangenis in een gevan
genis. Na den eersten schok, veroorzaakt
door den prik, dook de rat weer in zijn
hoekje neer. Ongeveer tien minuten bleef
hij zoo zitten, en toen begon hij teekenen
van onrust te vertoonen. Hij ging overeind
zitten en begon in de tralies van de val te
bijten. Hij piepte, doch meer, omdat hij
zich niet op zijn gemak voelde, dan omdat
hij pijn had. Het volgend oogenblik begon
hij zijn gevangenis rond te rennen, hield
toen plotseling stil, viel neer en was dood.
„Wel, ik mag begon Donovan en
met een blik op den kolonel voegde hij er
bij: „Dat is vreeselijk! Werkelijk!"
„Het ging blijkbaar rechtstreeks naar
het hart, precies als bij Singa Phut!"
merkte de kolonel ernstig op.
„U hadt gelijk!" zei dokter Warren, „het
was vergif! HU prikte zich waarschijnlijk
met de punt van de naald, en wat daarop
was gesmeerd, doet de rest! Ik ben be
nieuwd, wat de sectie op het lijk op zal
leveren!"
„U zult waarschijnlijk heel weinig spo
ren van het vergif vinden!" zei de kolonel.
„Het soort, dat zij gebruiken, is bestemd,
om bijna even gauw te verdwijnen als het
werkt. Toch zou u nog iets kunnen
vinden!"
Maar dat was niet zoo. Behalve een
klein schrammetje bij het hart van den
gevangene, waar hij blijkbaar de naald
diep in zijn lichaam had gestoken, was er
geen ander teeken, dat de dood geen na
tuurlijke oorzaak had gehad. Het vergif
was rechtstreeks in het bloed gekomen,
zooals het gif van een slang, en had op
diezelfde wijze den dood veroorzaakt. Het
was dan ook kolonel Ashley's meening, dat
er een of andere vorm van slangengif
was gebruikt, hoewel niemand kon zeggen,
wat het was.
En zoo was het einde van Singa Phut,
en daar de moord, waarvan hij beschul
digd was, nu door een Hoogere Macht was
berecht, raakte het geval spoedig in het
vergeetboek.
De meening van den kolonel, dat een
landsman den Indiër het middel had ver
schaft, aan den electrischen stoel te ont
komen. werd algemeen gedeeld. En dat
Singa Phut zich, in een plotselinge vlaag
van drift, na een hunner gewone twisten
aan den moord op zijn compagnon had
schuldig gemaakt, werd ook aangenomen
door hen, die zich met die zaak hadden
bezig gehouden.
„Maar 't is me toch een raadsel," zei de
kolonel, „hoe Singa Phut te werk ging
met dat horloge in mrs. Darcy's hand! O,
dat horloge! Ik mis nog een schakel, en ik
heb nog geen tijd gehad er naar te zoe
ken! Toch moet ik dat doen!"
De kolonel verzonk in gepeins. Zijn
oogen dwaalden naar het kabinet, waar
zijn vischgerel was opgeborgen.
„O vriend Izaak!" mompelde hij. „Wat
heb ik je schandelijk verwaarloosdMaar
ik keer tot je terug! Ja, ik scheid uit met
dit detectivewerk! Ik zal Kedge vanavond
telegrafeeren, om hier te komen en de
zaak van mij over te nemen. Hij kan het
evengoed als ik. Ik zal Kedge laten
komen!"
Hij liep naar de telefoon om een tele
gram op te geven. Toevallig keek hij uit
het raam en de uitdrukking van zijn ge
zicht veranderde. Beneden op het trottoir
zag hij Amy Mason heel langzaam lobpen.
Het aardige gezicht van het meisje was
betrokken en zorgelijk. Blijkbaar deed de
angst over Darcy haar invloed gelden.
De oude detective schudde langzaam het
hoofd.
„Ik geloof, dat ik er nu niet meer af
kan!" zuchtte hij. „Ik ben al te ver ge
gaan! Het zou er op lijken, of ik ze in den
steek liet, en dat heb ik nog nooit ge
daan!"
Hij strekte zich in zijn gewone, stramme
houding.
„Bovendien," ging hij voort, „zou Kedge
den boel maar door elkaar halen! Hij zou
niet weten, wat hij doen moest, zelfs al
zei ik het hem. Kedge is heel goed voor
enkele dingen, maar och, ik zal er maar
mee doorgaan!"
Het was de dag na de ontdekking van
den zelfmoord van den Indiër, en de voor
nemens, die kolonel Ashley had, om een
onderzoek in te stellen, moesten worden
uitgesteld.
Hij had het er op gewaagd, het horloge
achter te houden, en had een excuus be
dacht voor het geval, dat Donovan er om
zou vragen, maar deze was zoo in beslag
genomen geweest door zijn arrestatie van
den Indiër en de voorbereiding der zaak.
dat hij er voor het oogenblik niet meer
aan dacht, dat het horloge niet meer bij
de andere bewijsstukken was.
Zoo had kolonel Ashley het in zijn bezit
sinds den avond, dat Donovan met zijn
vriend den spion, wegging.
En een plan volvoerend, dat hij in het
hoofd had, stak de kolonel op een mooien
Meimorgen het oude horloge in zijn zak
en ging op weg naar den juwelierswinkel
van Darcy, met de bedoeling, het uurwerk
en andere deelen van het horloge door
Kettridge te laten bekijken.
Doch toen de detective den winkel be
reikte, zag hij er tot zijn verbazing een
groote menigte menschen voor staan
een menigte, waarbij zich een aantal po-
litie-agenten bevonden, om den rijweg
vrij te houden.
„Hallo! Weer wat te doen!" dacht de
kolonel, zijn stap verhaastend. „Wat zou
er nu weer gebeurd zijn?"
Hij informeerde hier en daar bij het
volk, en kreeg zooveel inlichtingen, dat de
uitgave van verscheidene extra kranten-
nummers er door gerechtvaardigd zou zijn
g0W0€Sfc.
„Een inbreker heeft geprobeerd de
brandkast op te blazen, en is zelf ge
troffen!"
„Een bandiet schoot drie meisjes neer,
die achter de toonbank met diamanten
stonden, en doodde daarna zichzelf!"
„Weineen! Iemand heeft geprobeerd den
winkel in brand te steken!"
.(Wordt vervolgd).
HET VLIEGTUIG BRACHT UITKOMST. Het in
laden van de post en de levensmiddelen voor Urk,
dat onbereikbaar was door de omringende ijsbergen.
RUIEND IJS BIJ SCHELLING WOU DE.
De ijsschotsen worden tegen den dijk gedreven.
ll'OOR-ONGELUK. De sneltrein van Londen naar Bradford is bij Longhborough op een goe- MINISTER REÏMER bezocht de R.A I. De minister
derentrein geloopen. Een stoker werd gedood, twee machinisten zwaar gewond. 111 gesP'ek met den voorzitter der R.A.I.,
Leonard Lang.
niin
|eter diepe luchtschacht voor de luohtverversching van de mijn Links het machine
gebouw met twee uitlaatpijpen voor de bedorven lucht.
ONTWERP VOOR EEN NIEUW GEBOUW VAN HET MINIS-
TERIE VAN ARBEID TE RIO DE JANE.RO.
EEN DUIKERKLOK MET FILMAPPARAAT om
onder water te kunnen filmen. De film-duikerklok
wordt te Santa Monica te water gelaten.
