De herdenking van de verdediging der citadel van Antwerpen
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
MYSTERIE VAN HET
DIAMANTEN KRUIS
7^
HERDENKING VAN DE VERDEDIGING DER CITADEL VAN ANTWERPEN. Te 'Ginneken is op plechtige
wijze 4e verdediging van de citadeJ van Antwerpen door generaal baron Chassé in 1832, herdacht. Tijdens de her-
denlringsrede van generaal Röell.
DE RIJKSWEER-SOLD ATEN IN HET SCALA-THEATER TE BER
LIJN bij een speciale voorstelling. Do danseres Maria Solveg
omringd door soldaten.
ANTOINE ARGUES die ge-
is tot koningin van de Spaansche
mannequins.
DE SPAANSCHE KEEPER
ZAMORA een der beste doel-
verdedigers van Europa, is ge
ëngageerd door de profclub te
Buenos Aires.
DE LEDEN VAN HET ROTTERDAMSCHE BRANDWEERCORPS brachten een be
zoek aan de uitgebrande P. C. Hooft. Het valt niet mee op de gegolfde dekken te loopen.
BABI' VLIEGT 30IKI MIJL. De 2 jaar oude baby van
nu. Horace Richards werd, nadat Ajn moeder ge
storven was, door zijn vader van Abadar in Perzië per
vliegtuig naar diens ouders in Engeland gebracht.
TORSTEN KltEUGER voor de rechtbank in Stockholm, wegens be
drog tot 31 jaar dwangarbeid veroordeeld. Krouger voor de rechters»
rend zilver lag. „Wie deed het wanneer
hoe?"
„Ik heb er niet het flauwste vermoeden
van" antwoordde Darcy, zich afwendend,
als om de gezichten niet te zien, die nu
zoowel tegen de voor- als tegen de zij
deur werden gedrukt, die van binnen ge
sloten waren.
„Ik vond haar precies zooals zij nu ligt.
en riep de melkboeren naar binnen, die
juist voorbij kwamen. Ik kwam vroeg be
neden in den winkel om een kleine repa
ratie te doen, en, het eerste wat Ik zag
was zij
„Hoe laat is het gebeurd?"
„Dat weet ik ook niet! Alle klokken
staan stil! Ik wind gewoonlijk de horloges,
die hier ter reparatie zijn achtergelaten,
niet op, behalve als ik ze moet reguleeren,
en ik heb er op het oogenblik geen. Het
eenige ding dat loopt, is dat eene horloge".
„Welk eene horloge? Ik hoor iets tikken",
en de agent keek Darcy aan.
„Dat in haar hand".
„O, Ik zie het! Hem! Wel, we zullen dat
laten rusten, tot de lijkschouwer er is. Hij
zal er wel gauw zijn, denk ik. Zij zullen
hem van mijn afdeeling uitzenden. En nu
vannacht! Was er eenig lawaai? Hebt U
Iets gehoord?"
„Ik heb niets bijzonders gehoord Er is
hier altijd veel lawaai in de buurt tot na
middernacht de theaters en bioscopen
gaan omstreeks half twaalf uit. Ik ben
vannacht één keer wakker geworden. Maar
ik denk dat dat er niets toe doet!"
„Is er nog iemand anders in huis dan
U?" en de agent gaapte want hij had
de hondenwacht gehad en keek naar
de natte glimmende, verregende straat.
„Alleen Sallie Page, de keukenmeid. Ik
zal haar roepen. Dan woont hier ook Mrs'
Darcy's meld Jane Metson. Maar die is
gistermiddag uitgegaan en komt niet
terug vóór den middag. Salüe is te laat
voor het ontbijt. Ik zal haar roepen!"
Darcy maakte een beweging naar den
achterkant van den winkel, vanwaar een
zijdeur naar de trap voerde, die naar de
kamers boven leidde.
„Ik ga met U mee!" zei agent Mulligan
en hij kwam recht overeind, door zijn
ellebogen met kracht tegen de uitstalkast
te duwen, waartegen hij had geleund, om
zich zooveel mogelijk rust te bezorgen
zonder te gaan zitten dat had hij ge
leerd op zijn lange rondgangen door de
straten der stad.
„Gaat gaat U mee?" stotterde Darcy.
„Ja om de keukenmeid te roepen. Zij zal
niet wegloopen", en hij knikte naar den
kant van de doode vrouw.
„O!" er lag een wereld van beteekenis
xn Darcy's uitroep. „U meent, dat lk
„Ik meen niets", viel Mulligan hem in
de rede, „dat laat ik aan de detectives
over! Vooruit, als U die hoe heet ze ook
weer wilt roepen!"
Het nam eenigen tijd in beslag, het
roepen en bonzen op haar deur, om de
doove Sallie Page te wekken, en nog lan
ger, om haar aan het verstand te brengen,
dat men haar noodlg had. Toen zij hoorde,
dat haar meesteres dood was, begon ze te
schreien en te jammeren, juist zooals
Darcy verwacht had, en weigerde haar
kamer te verlaten. Zij had de eigenares
van den juwelierswinkel meer dan twintig
jaar gediend.
„Luister!" riep Mulligan uit, toen hij en
Darcy beneden kwamen, nadat zij Sallie
Page hadden gewekt. „Wat is dat?"
„Er wordt geklopt", merkte zijn metge
zel op.
„Misschien zijn het mannen van het
hoofdbureau!"
Zij waren het Carroll en Thong, die
er altijd op uit gingen, als er een zaak van
voldoende belang was, zooals deze er een
scheen te zijn. Zij klopten zonder ophou
den op de zijdeur, nadat zij zich met
moeite een weg gebaand hadden door het
volk, dat nog talrijker dan eerst, er nog
steeds stond, in weerwil van den neerdrup-
pelenden voortdurenden motregen.
„Vermoord, niet?" mompelde Carroll
terwijl hij zich over het lijk boog.
--Een schot?" vroeg Thong, die de heele
plaats vlug in oogenschouw nam.
(Wordt vervolgd).
het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. V. E.v. R.
-Het schijnt, dat de oude dame vermoord
-antwoordde Casey. „Ik was juist op het
het hoofdbureau op te bellen I"
jpl vertelde In het kort wat hij van de
rit ,?hst hetgeen door Tremlain bevestigd
Hm daarna vertrokken die twee en ver-
tóte k hun weg' nadat zU den agent hun
I b? ,hden opgegeven-
|d° ™hsmenigte groeide steeds aan. Uit
n leek zy een verzameling oara-
fiinol motregende nog steeds en de
"i ttv waterdeeltjes veranderden in damp
1st ie door de warme lichamen een
v Me samensmolt met de door den re-
'lanJ veroorzaakte nevel. Niettegen-
•M, het stormachtige weeT kwamen er
is meer menschen by zlj. die gevaar
eb* laat °P kantoor, draaibank of
■Uk pTuw te komen, letten niet öp den
I iü,L°e'?6'urtie niet lederen dag. dat zij
I Sareni het 40011661 TOn een moord
De volksmenigte nam de geheele ruimte
voor den winkel in beslag. De stoutmoedi-
gen onder hen rammelden aan de knop
van de gesloten portaaldeur en tikten te
gen de ruit. die nu beslagen en vuil was
door de handen en neuzen, die er tegenaan
gedrukt werden. Het volk begon in het
steegie door te dringen, vanwaar een zij
deur toegang gaf tot het huis van mrs.
Darcv. Enkelen waagden het zelfs den
winkel zelf binnen te dringen. waar het
bewegingslooze lichaam tusschen de uit
stalkasten lag.
„Pak je weg! Ga wat wandelen!" raadde
Mulligan aan, terwijl hij eenige mannen
en jongens die binnen waren gedrongen,
naar buiten schoof.
„Er uit! Jullie kunt alles in de kranten
lezen! De verslaggevers zullen hier gauw
genoeg zijn", voegde hij er bij met een
knipoogje tegen Darcy.
„Ik zal de deur op slot doen en het volk
buiten houden. De rechercheurs kunnen
kloppen als zij hier komen. Waar is uw te
lefoon? Ik moet het bureau opbellen!"
Darcy wees op de telefoon en de agent
die in het voorbijgaan slechts geringe be
langstelling voor het lijk toonde, waar
naar hij even keek. belde zijn afdeeling op
en bracht verslag uit, waarna hem bevolen
werd, de wacht te blijven houden, tot hij
afgelost zou worden.
„Hoe is het gebeurd?" vroeg hij, toen hij
terugkwam van het toestel en tegen een
uitstalkast aanleunde, waarin veel glinste-
