Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
.ri mysterie van het
1b diamanten kruis
voor. „Ik ik kom or liever niet dicht bi)
ik heb het gezicht van een doode nooit
goed kunnen verdragen zelfs niet van
mijn eigen vader! Kijk jij maar!"
Casey aarzelde een oogenblik en stapte
toen naar het lichaam toe. Hij boog er zich
overheen en legde den rug zijner hand op
de witte, gerimpelde en ingevallen wan
gen. Zij waren koud en wasachtig.
„Zij is dood", fluisterde hij zacht. „Het
is het beste, dadelijk de politie te waar
schuwen".
„Vermoord?" vroeg Tremlain, die naast
Darcy bij de uitstalkasten was gebleven,
waarin het zilver blonk.
„Ik weet het niet. Haar hoofd is leelijk
gekwetst .ofschoon er niet zooveel bloed
aan is als ik eerst dacht. We mogen het
lijk niet aanraken dat is verboden. We
moeten het zoo laten liggen, totdat de
lijkschouwer het heeft gezien! Waar is de
telefoon?"
„Hier recht achter", antwoordde Darcy
gretig. „Het nummer van het hoofdbureau
is
„Ik weet het!" viel Casey hem in de
rede. ..Ik moest het eens opbellen, toen er
een paard van mij gestolen was. Ik zal het
even doen. Waar is dat horloge dat daar
tikt?" vroeg hij ophoudend. „O, het ligt in
haar hand!" en de twee anderen keken en
zagen, vastgeklemd in de handpalm der
vrouw, die in elkaar gekrompen op den
grond lag, een horloge van ongewoon
soort. Het tikte luid.
„Hoe komt het, dat het zoo hard klinkt?"
vroeg Tremlain.
„Omdat het hier zoo stil is", antwoordde
Casey. .Kr zal hier zoo meteen leven ge
noeg zijn! Maar nu is het zoo stil dan
klinkt het tikken zoo hard!"
„Het is stil", merkte Tremlain op. „Maar
in een juwelierswinkel tikken altijd een
menige klokken en horloges en kijk!"
riep hij plotseling, „geen enkele klok hier
loopt merken jullie dat? Geen enkele!
Ze staan alle stil!"
„Je hebt gelijk!" riep Casey uit. „Het
horloge is het eenige uurwerk, dat hier
gaat!"
De melkboeren wierpen Darcy een snel
len blik toe.
„Ja, de klokken zijn alle tot stilstand
gebracht!" zei deze, terwijl hij zijn lippen
met zijn tong bevochtigde. „Ik had het
niet eerder opgemerkt, hoewel ik het hor
loge in haar hand hoorde tikken ik
dacht dat het haar hart was, dat klopte
ik heb dat, meen ik, al eens gezegd ik
weet niet meer wat ik zeg! Dit heeft mij
vreeselijk aangegrepen!"
„Dat spreekt vanzelf", gaf Casey toe.
„Vreemd dat alle klokken stilstaan! Mis
schien waren zij alle tegelijk afgeloopen?"
„Onmogelijk!" antwoordde Darcy, „die
regulateur heb ik gisteren nog opgewon
den" en hij wees naar de groote klok in de
étalage de plechtig tikkende klok, waar
mede menig voorbijganger zijn horloge ge-
lij kzette.
„De andere klokken
„En zij zijn alle op verschillende tijden
stil gaan staan!" voegde Tremlain er bij.
„Dat is ook grappig!"
Als er iets grappigs was op die plek des
doods, was het wel dit feit. En het was een
feit. Van de menigte uurwerken in den
winkel tikte er geen enkele; en alle wezen
een verschillend uur aan. De groote regu
lateur stond op 10.22; een chronometer in
een uitstalkast was daarbij vijf uur en
eenige minuten vóór. De klok tegenover
Darcy's werktafel wees 7.56 aan. Enkele
goedkoopere klokken op de planken, waar
onder wekkers, die gewoonlijk liepen, ston
den nu op verschillende tijden. Zij waren
alle stil blijven staan. Slechts het horloge
in de hand der doode vrouw tikte, en dat
was ongeveer gelijk het wees iets over
zessen aan.
„Wel, wij moeten de politie waarschu
wen", zeide Casey. „En daarna moet ik weg
- mijn klanten wachten!"
„Jullie zult mij toch niet alleen hier la
ten?" vroeg Darcy.
„Is er niemand anders in huis?" vroeg
Vremlain. want de woonkamers lageD
boven den juwelierswinkel een massief
bruin steenen gebouw in den stijl van dri»
eeuwen geleden.
„Alleen Sallie Page, de keukenmeid. Zij is
doof, en zal meer tot last zijn dan 'dat zii
telpt. De meid van mrs. Darcy komt van
middag pas terug. Ik blijf niet graag al
teen!"
„O, maar je zult niet lang alleen zijn",
merkte Casey op. „De politie komt, zoodra
we maar een woord gesproken hebben. En
daarbuiten staat ook al een menigte men-
•chen!"
Het was zoo er stonden mannen en
•ongens en hier en daar een winkelmeisje,
•lat op weg was naar haar werk. Zij had
den de twee melkwagens voor den juwe
lierswinkel zien staan, waar, ofschoon de
kostbaarste stukken in de brandkast lagen,
nog heel wat lag uitgestald in de schitte-
rende étalages, dat het oog van den voor
bijganger trok. Iemand had iets buitenge
woons gemerkt en was blijven staan
daarna nog iemand. Een ander zag, toen
bij naar binnen gluurde, het gekromde
bchaam met dien rooden vlek in het witte
haar.
Van minuut tot minuut aangroeiend,
oerste de menigte zich tegen de nog ee-
;loten voordeur. Degenen, die vooraan
■■tonden, drukten hun neus tegen de ruiten.
„Haast je en roep de politie!" smeek
te Darcy.
Casey wilde juist telefoneeren. toen
Tremlain, die door de zijdeur naar buiten
was gegaan, terugmelde met de mededee-
'ing: ..Daar komt een agent! Ik denk. dat
bij al dat volk zag! Wij kunnen hem even
vertellen, wat wij gezien hebben, Casey, en
-ten wegrijden. Ik ben laat!"
.Ik ook!"
Met geweldig krakende, van dikke zolen
voorziene schoenen, kwam de politieagent
aanstappen zonder zich ook maar in het
minst te haasten. Hij wist wel, dat. wat er
iok gebeurd was, hij het te weten zou
vomen.
.Wat is er te doen?" vroeg agent Mulli
gan.
(Wordt vervolgd).
het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.v. R.
den grond, precies in het midden
de uitstalkasten", antwoordde
eveneens fluisterend. Het scheen er
te behooren.
r kijk!" Hij wees met een beven-
Zij heeft een slag op het hoofd
riep Casey uit. „Kijk eens,
ik kijk er liever niet naar," mom-
ircy flauwtjes.
merkte Tremlain op, „wat is
een geluid?"
listerden en hoorden het alle drie.
tikken van een horloge!'
Darcy. „Eerst dacht ik, dat
hart was, dat klopte het klonk
Maar het is slechts een hor-
stemde Casey toe. „Wij
er ons liever eerst van overtui-
Pn°Prdat wij de politie opbellen. Mis-
hooi? alleen maar gevallen en heeft
h°°fd bezeerd!"
4 JU maar kijken!" stelde Tremlain
OP DEN BROEKSLOTERWEG TE AMSTERDAM reed een vracht
auto tegen de nieuwe electrische tram naar Purmerend. De auto sloeg
om. Persoonlijke ongelukken kwamen niet voor.
HET KABINET-BONCOUR GEVORMD. De nieuwe Fransche minister van
Financiën Cheron in het kabinet-Boncour. Cheron omgeven 'door journalisten^
„IIET LICHT DER WERELD". Schilderij door Bernard de Hoog uit de
residentie, tentoongesteld in den kunsthandel Niekerk aldaar. Het doek zal op
de in het volgend jaar te Chicago te houden tentoonstelling worden
geëxposeerd.
DE GEMEENTE VALKENSWAARD TE AMSTERDAM
een ernstige diphtheric-epidemie uitge-
ken. Het aantal patiënten is reeds meer
zestig. Op de besmette woningen wordt
een kaart geplakt.
is een proeftocht gemaakt met den nieuwen ijsbreker ,,IJs-
beer". Het vertrek voor de proefvaart.
GELEGENHEID VAN ZIJN ZESTIGSTEN VER-
werd burgemeester de Vlugt van Amster-
gisteren een serenade gebracht door het Amster-
damsohe Politie Muziekcorps.
IN 240 BIOSCOOPTHEATERS zal in de Kerstweek de jaarlijksche
collecte gehouden worden voor de stichting „Bjo Vacantie-oord". De
busjes worden verzonden uit Amsterdam naar verschillende plaatsen.
