Boksersfeest te Berlijn - Ernstige treinbotsing bij Wurzburg
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
HET MYSTERIE VAN HET
DIAMANTEN KRUIS
PA.UL BONCOUR (midden), die een nieuw kabinet samen- DE RIJKSPOST TE BERLIJN VERNIETIGT OUDE KABELS, De oude looden OP DEN LUCIA-DAG wordt overal in Zweden de Lucia-
stelde, omeeven door journalisten bij het verlaten van het bruid gekozen als symbool van het terugkeerende lich/fc. Zij
Elysée. mantels worden verkocht. draagt op haar hoofd een kpang met brandende kaarsen.
UE FRANSCHE VLIEGER BELLONTE die met Costes over
den Oceaan vloog, is te Parijs in het huwelijk getreden met
mile R-ola-nde Laf on.
Bij den ongelijken strijd had de zon
reeds gauw haar poging opgegeven, door
de loodgrijze wolken heen te dringen en
had haar stralen op andere plaatsen ge
richt op bedrijvige steden, op lachende
dorpjes en boerderijen. Boven, rondom,
beneden, aan alle kanten omhulde de
regen Colchester, het door en door van
water doortrekkend, er in fijne straaltjes
op neerplenzend, het besprenkelend, het
bijna verbergend in nevel en mist als
een vochtig kil dek.
Vroege krantenjongens slopen door de
gladde straten en beproefden hun nattige
koopwaar er voor te beschermen, louter
vloeipapier te worden. Het gebel der
enkele trams, die de vroeger zwoegers naar
hun werk moesten brengen, klonk als door
een deken van mist. Het hoefgetrappel der
paarden voor de melkwagens klonk ge
dempt en het gerinkel der flesschen
scheen van verreweg te komen, als over
een woelig meer.
Huiverend, in zwijgend protest, stapte
James Darcy uit zijn warme bed en kleed
de zich aan. Het gemopper werd een luid
gemor, toen hij op zijn pantoffels door
den gang boven den juwelierswinkel liep,
en langs de privé-trap naar beneden ging,
naar het winkelgedeelte.
„Het regent", mompelde James Darcy.
terwijl hij zich uitstrekte om de lamp bo
ven de kleine tafel aan te steken, waar hij
de kostbare steenen in zeldzame en prach
tige gouden en platina voorwerpen zette.
.Regen en kou! Ik wou dat de verwar
ming aan was!"
De mist scheen van bulten in den juwe
lierswinkel te zijn binnengedrongen. Hij
warrelde om de glinsterende uitstalkasten,
teruggekaatst door het geslepen glas,
danste weg van de zilveren bekers, brak
in de lichtpuntjes van de tanden der vor
ken, werd tot breede vlekken op de lem
metten der messen, en zocht zich wellicht
een weg door de spleten in de brandkast,
waar hij de diamanten, de robijnen, de
saffieren, de aquamaryns, de parels, de
jade- en bloedsteenen in een witten nevel
hulde.
De bloedsteenen Vreemd, dat James
Darcy daaraan dacht, terwijl hij naar den
regen buiten keek; het voortdurende getik
op de ruiten hoorde en de nevel- en mist
wolken binnen en buiten den winkel zag
dwarrelen. Vreemd en.
Toen hij op het op den vloer liggende
lichaam staarde dat een afschuwelijke
roode vlek als een vroolijk lint in het
witte haar had dacht hij eerst, dat het
zwakke, aanhoudende geluid, dat de ka
mer scheen te vullen, het geklop was van
haar hart. Doch toen hij, van vrees ver
vuld, goed toeluisterde, hoorde hij, dat het
het tikken was van het horloge in de hand
van de doode vrouw.
James Darcy wreef zich de oogen uit,
alsof hij er den nevel uit wilde verdrij
ven. Hij wreef ze nog eens, hij bewoog zijn
hand voor zijn gelaat, alsof er spinne-
webben voor hingen hij voelde naar zijn
ooren, die geen deel van hemzelf schenen
uit te maken.
„Tik-tik! Tik-tik! Tik-tik!"
Het geluid scheen harder te worden.
Het was niet haar hart!
„Hallo! Laat iemand hier komen! Ame
lia, wat is er gebeurd? Sallie! Sallie Page!
Word wakker! Hallo! Zij is dood! Ver
moord! Er is een moord gepleegd. Ik moet
de politie hebben!"
James Darcy moest dwars door de ka
mer loopen om de deur naar de straat te
bereiken en te openen, teneinde anderen
te hulp te roepen dan de doove keuken
meid, die nog niet naar beneden was ge
komen. De meid van mrs. Darcy was den
vorigen avond uitgegaan en zou niet
voor den middag terug zijn.
Het was nog te vroeg voor de winkel
bedienden. En toch voelde Darcy er be
hoefte aan, Iemand bij zich te hebben.
Den winkel door te loopen naar de
voordeur beteekende over het lichaam
heen te stappen dat vreemd gekromde
lichaam met het witte, omhoog geheven
gelaat en de kleine roode vlek op de
plaats, waar de zilveren kam uit het witte
haar was gevallen.
Daarom veranderde Darcy van plan
hij rende naar de zijdeur, morrelde aan
het slot, vloog terug naar het portaal en
stormde naar buiten in den motregen, ter
wijl de mist, toen hij er doorheen drong,
achter hem aan slierde als lange einden
wit lint.
„Hallo! Hallo!" riep Darcy luide in den
regen en mist van de stille, behalve door
hemzelf, nog geheel verlaten straat.
Het ghmmende asfalt, de bUnkende
tramrails, de donkere en vochtige huizen
schenen zijn woorden te weerkaatsten.
„Hallo! Hallo! Politie!" riep James
Darcy. „Er la iemand vermoord!"
„Vermoord!" weerkaatste de mist.
Hierna was het stil en Darcy keek de
straat af. Niemand geen enkel voertuig
was te zien. Niemand keek uit de winkels
en huizen naast of tegenover den Juwe-
Uerswlnkel.
Toen zwaaide een ratelende melkwagen
den hoek om, gevolgd door een tweede.
„Hallo! HaUo! Gij daar!" riep Darcy
heesch.
„Wat is er aan de hand?" vroeg de
eerste man, terwijl hij met een van ijzer-
draad gevlochten, met flesschen gevulde
mand in de hand, van zijn voertuig
sprong.
„Iemand is gewond gedood een
bloedverwante van mij! Ik moet het de
poUtie meedeelen. Het is in dien juwcUers-
winkel", en hij wees er naar terug, want
hij was de straat een eindje afgeloopen.
„O, ik zie het! Darcy's winkel! Ge zegt
dat ze dood Is?"
„Ik vrees het!"
„Een ongeluk?"
„Ik weet het niet, het komt mij eerder
voor, vermoord!"
De melkboer floot, zette zijn verzameling
flesschen in den wagen terug en snelde
met Darcy naar den winkel. De andere
man bracht zijn voertuig tot staan en
volgde.
„Waar is zij?" fluisterde Casey, zoodra
hij zijn concurrent, Tremlaln, had inge
haald.
CWordt vervolgd).
"it het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.v. R.
HOOFDSTUK L
1)
Het tikkende horloge.
.Slechts één geluid verbrak de haast
•astbare stilte in den juwelierswinkel op
noodlottigen morgen in April. Dat ge-
«M was het tikken van het horloge in de
"and van de doode vrouw.
Bulten kletterde de regen. Geen hevige
Pteregen, die lustig op de paraplules
lr ?°rtte en gezwollen riviertjes vormde
ff de goten, vanwaar zij naar de riolen
Ur.uomde, een hoop stokjes, bladeren en
e uzich meevoerend. Geen van wind
dl. ,stormvlagen vergezeld gaande regen,
'euiand verheugd binnenshuis zou hou-
«n bij een vroolijk vuur, met een pijp en
el5 Het was een motregen; een drui-
hl.f6 T}Sen, die door een flauw windje nu
1 dan daarheen werd geblazen; alsof
ji;_ <ler beide elementen zich veel om
kom. bekommerde, namelijk het vol-
Wu? .boorweeken vaii dat deel van het
J5'al Ui het bijzonder, dat de omgeving
Hak ^bester vormde, en het op zijn ge-
WEEDADIEHEIDSFEEST VAN
BOKSERS TE BERLIJN in het
Palais de Danse". V.l.n.r. Hans
Breitenstrater, Lee Parry en Max
Sdhmeling.
ERNSTIG SPOORWEGONGELUK BIJ WuRZBURG. Een D-trem uit Breelau is vlak voor het station
Würzburg op een anderen trein geloopen. Verschillende wagons ontspoorden. Tien personen werden gewond.
Het opruimingswerk.
