loog water in Maastricht - Een merkwaardig karwei te Schiedam
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
gevolgen van een Operatie
jiPiijSigi
FEUILLETON.
JAAR FASCISME. Mussolini opende de
|euw-aangelegde straat door het Forum Romano,
door het doorknippen van een lint.
Hoog water te Maastrcht.
Bruisend en schuimend perst zich het
nog steeds wassende water door de
oude bogen der St. Servaasbrug.
Milaan naar Como; den tweeden naar
Straatsburg. Den derden naar huis.
Teresa stond bij het vertrek pathetisch
te wuiven en te huilen; haar smart was
echt, want haar tijdelijk dienstje was
voordeelig geweest, en onder haar om
vangrijke schort had ze véél mee naar
huls gedragen. Ook Kees' smart was echt.
Hij ook zou veel missen.
Ze zaten nu op een „flat" zoo kon men,
als men wilde, zoo'n één-étage-woning
noemen aan de Valkenboschkade. Het
was net ruimte genoeg; de kinderen had
den elk een kabinetje. Met het huis aan
de Laan van Nieuw Oost Indië hadden
ze nogal gebolt; het was, zij 't alleen voor
Augustus, verhuurd; aan een manufactu-
rler en familie uit Amsterdam, die geluk
kig a la baisse gespeculeerd had.
Eén van de eerste dagen na hun terug
komst bracht Henri een bezoek aan zijn
bankier. Dat was een goedhartig man, die
ook in.de laatste maanden aan jammer
klachten en wanhoop van cliënten gewoon
geraakt, toch het verlies van dezen cüënt,
dat dan ook een dubbel verlies was, kon
meevoelen. En beloofde, óók eens uit te
kijken, of hij niet eenig emplooi voor zijn
werkkracht kon vinden. Een belofte die
Henri dankbaar aanvaardde; Clara had
er minder vertrouwen in.
Maar ditmaal leed haar wereldwijsheid
toch de nederlaag. Na drie dagen werd
er een briefje bezorgd, waarin de vriende
lijke bankier Henri verwittigde, dat hij
„misschien iets voor hem had." Welk „iets"
een betrekking aan een bank bleek te zijn,
namelijk aan één der filialen. Henri zou
daar de eerste man zijn onder den direc
teur, en had als zoodanig ook aardige
vooruitzichten; toonde hij accuratesse en
eenig financieel talent, dan was hij de
aangewezen opvolger van zijn eenigen
chef. Nu was die chef nog bedenkelijk jong
zoodat het weinig speculatief talent zou
verraden, als men op zijn dood ging spe-
culeeren; maar de vriendelijke bankier
wees er Henri op, dat die Bank zijner hope,
die wijdvertakte bank, zich tot-nog-toe
telkens wijder vertakt had; en dan waren
er natuurlijk voor alle eventueel nieuw
op te richten bijkantoren directeuren
noodig. Om van kansen op nog hooger op
stijgen, tot de hoogte der hoofddirectie,
nog voorloopig maar te zwijgen. In elk
geval was het directoraat van zoon' bij
bank al niet te versmaden, en het was
nu wel geen tijd voor uitbreiding, maar
de crisis kon niet eeuwig duren. Het open
vallen van deze plaats was een bijzonder
fortuintje; ze was bezet geweest ook door
een meester ln de rechten van goede fa
milie, die evenwel een groot acteurstalent
bezat, een gave die meer met financieel
inzicht gepaard gaat, dan het romantisch
publiek meent. Deze jurist was dan nu
eens professioneel acteur, dan weer, door
de vermaningen van zijn vrouw op de
voordeelen van een iets minder lahlel be
staan gewezen, zocht hij, vooral wanneer
hij een paar rollen zonder succes had ver
vuld, een goed heenkomen in het minder
artistieke deel van de samenleving; maar
had dan weer last van zijn talent, en
móést zijn talent uiten, en mimeerde al
lergeestigst kantoor- en cliënten-typen,
en behaalde daarmee dan weer wel zoo
veel succes, dat hij weer van het kantoor
naar den schouwburg verhuisde; waar hij
dan vooral met de vertooning van typen
uit zijn vorig milieu, weer een zeer „ech
ten" indruk maakte. Deze retourreis van
de planken naar de maatschappij had hij
nu tweemaal volbracht; zijn laatste ver
trekpunt was de plaats geweest, die hij
nu voor Henri had opengelaten; en hij
had nu gezworen, als acteur te sterven. In
de hoop echter, dat dit eerst na vele
roemrijke jaren zou plaats hebben.
(Wordt vervolgd).
glans. Ze wierp een blik op het gaas, wit
boven het lakenwit; met een paar kleine
donkere muggelijfjes. die roerloos erop
vast zaten. Haalde het kreukelig epistel uit
haar handtaschje. Draaide het licht op.
Keek eerst naar het slot van den brief.
P.S. Ja, natuurlijk een P S. Mama kon geen
brief zonder dat schrijvenZe las;
„P.S. Het zou nu meer dan ooit vreeselijk
zijn, als Henri zijn betrekking kwijt was;
nu ge op inkomsten van effecten heele-
maal niet meer behoeft te rekenen. Maar
ge zult wel op de hoogte zijn van den treu-
rigen toestand. Ik had daarover ook Henri
eens willen onderhouden, maar hij heeft
maar één nacht, den eersten, bij mij gelo
geerd. en zoo was er geen gelegenheid meer
voor."
Clara vouwde den brief, nu bedachtza
mer. op. Dat waarover zij zich eerst zoo
boos had gemaakt, was ze geheel vergeter..
Dit was heel wat erger. Het was dan toch
zoo. In den spookachtig klaren maannacht
lag zij wakker tot de morgengeluiden be
gonnen. Toen viel ze in een onrustigen
slaap.
VIJFTIENDE HOOFDSTUK.
Er moet raad worden" geschaft.
Vóór Juni uit was. kwam het bericht. De
hoofdcommies Henri Adriaan van den
Hoghen Lugt werd, wegens de noodzake
lijk gebleken vereenvoudiging der departe
mentale administratie, met ingang van 1
Januari van het volgend jaar eervol ont
slagen. Er was een naar den vorm koe!
naar den inhoud niet onvriendelijk briefje
bij. waarin hem werd meegedeeld, dat ge
zien zijn gezondheidstoestand en het te
dezen od verzoek ingeleverde rapport vai
den arts Dr Marelman er geen bezwaa:
zou worden gemaakt, indien hij een ver
zoek indiende tot verlenging van zijn ziek
teverlof voor den duur van een half jaar.
Hetgeen, naar zij na eenige berekening
vaststelden, in eenvoudiger termen betee-
kende: Hij hoefde niet weer terug te
komen.
De slag trof Henri 't zwaarst; hij was er
niet op voorbereid. De pogingen, door Clara
en Kees in dit opzicht gedaan, hadden wei
nig indruk gemaakt op zijn rustige onbe
zorgdheid. Maar nu
Zijn jongensachtigheid was geheel ver
dwenen. Een brief van zijn bankier, die de
meest noodlottige inlichtingen gaf om
trent den toestand der fondsen, en het
vooruitzicht ODende. dat de datum van 1
Juli niet veel substantieels op dit gebied
zou opleveren, maakte zijn verslagenheid
volkomen. Eén ding stond vast; ze zouden
ten spoedigste dit lustverblijf verlaten, en
naar Holland gaan. Het huis in Den Haag
moest, zoo mogelijk, worden verkocht an
ders verhuurd, desnoods gemeubileerd ver
huurd. zii moesten een heel goedkoop bo-
venhuisje opzoeken, en uitkijken naar een
betrekking die in dezen tijd juist voor
ledereen zoo moeilijk te vinden was. En
dan voor hém
Den laatsten Juni vertrokken ze. Kees
was zoo behulpzaam mogelijk, maar vond
het beter, niet als een voortdurende derde
man mee te trekken; sinds eenige dagen
was hem die nositie ineens hinderlijk ge
worden en Clara drong ook niet aan. Trou
wens, kón ze dat doen; een beróép doen op
die hulp. die hij zoo lang en hartelijk reeds
uit eigen beweging had verleend?
Hij bleef dus in Italië achter; zou wat
gaan rondreizen. Siena, Perugia, Ravenna
Maar over eenige weken, beloofde hij, zou
hij ook weer in Holland komen; en als
men hem eerder nóódig had, kwam hij
eerder. En zoo vertrokken op een gloeien-
den morgen Henri en Clara met een zwaar
j hart uit het veelkadig station van Flo-
rence; den eersten dag vla Bologna en
1)E MILLIOENENLIJX SCIIAESBEItG—S1MPELVELD. Een kijkje op den aanleg van de
spoorlijn SchaesbergSiinpelveld bij Spekholzerbeide, waar men bezig is met het leggen der
sporen en den bouw van een brug in den weg HeerlenAken.
AARDIG KARWEI TE SCHIEDAM. Het
Amstelbron zal 1.60 M. worden opgevijzeld, opdat
ingang gelijk zal komen met de hooger gelegen
straat.
roman van Jan Walch.
had toch alles gedaan, wat ze moest,
ze kon.... En Kees had haar daarbij
met héél fijnen tact dikwijls. En
'n artiest hoefde toch blijk-
niet onhandig te zijn! Hoe
hij, als ze op een lastig te be
vraag of opmerking van Henri
met een leuke opmerking buiten
om, hem afgeleid en het gesprek
gemaakt't Gesprek" tusschen
en haaren Kees
werd doezelig; haar gedachten haa
geen bepaalden vorm meer; ze zag
zichzelf en de beide mannen zitten,
zoo weinig verschil tusschen hen;
dezen tijd. nu Henri ook zoo jon-
jachtig-rechtuit was gewordenDie
ie brief van dat n&re mensch
sluimerde in. Rustig sliep ze niet;
dat deed ze nooit in die warmte. De
ht koelde maar weinig af. Op 't wegge-
L beneden claxonde een late auto. Ze
niet. of ze geslapen had of niet....
was er ook?Waar lag ze aan te
Ken?o ja, die brief
eens was ze weer wakker. Klam, maar
adelijk klaar wakker. Die brief.Ze
i hem niet eens uitgelezen. Nu, in de
?a*onheid, de stilte van den nacht, wou
l*t doen. Het was zelfs, of ze verlangde
I de Phn van de steekjes van dien
24 maakte omzichtig het muskietengaas
"P»: sioot het dadelijk weer. De kamer was
van een weeken en wonderen maan-
MK. SOmOPPA die voor herstel van gezondheid
eenigen tijd in Italië vertoefde, is weer in de residentie
teruggekeerd. Links mgr. Schioppa, rechts pater
Kleijntjes.
ERNSTIGE VAL VAN EEN RUITER bij de Oxford-universitejt-races nabij Bicester.
