Zesdaagsche" te Amsterdam - - De Fransche president ter jacht
Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
gevolgen van een Operatie
Lugt" hij steeg plots met deze woorden
tot een gemoedelijken stemtoon „ik ge
loofhm, we hebben hier ook medische
voorlichting; en in elk geval zal de zaak
dus niet oneervol voor u behoeven te ver-
loopen
Bedoelt ueen ontslag?" vroeg
Henri in opperste verbazing.
Zoo ver zijn we nog niet", sprak de
heer Holy Helman, en er was eenige angst
in zijn voorzichtigheid; ofschoon hij door
normale menschen niet gauw geïntimi
deerd placht te wezen „u begrijpt, ook
meneer Colver zal nog eens, na kennis
neming van alle feiten, daarover moeten
worden gehoord, in verband met uw heele
vroegere conduite als ambtenaarDat
kan deze dagen plaats hebben. Maar, wat
die feiten betreft, Ja, u zult me nog
even een paar vragen moeten beantwoor
den" de toon van mr. Helman, die zijn
houding wat herwonnen had, verstrakte
weer „Ik denk aan uw houding in die
vergadering. U hebt daar gezegd, dat men
zich én ten opzichte van uw positie, én
ten opzichte van uw sympathieën had ver
gist; en toen heeft men mevrouw en u,
naar u in uw brief in den in-elk-geval
door u onderteekenden brief zegt, op 'n
vrij bruuske manier tot heengaan gedwon
gen. Daar is iets héél vreemds in. U had
eigenlijk, naar u thans ook verklaart, niet
de minste aanleiding gegeven tot die ver
keerde opvattingen; zeg u.... We mogen
dan toch verwachten, dat u met eenlgen
tact die menschen van hun dwaling hebt
overtuigd? En als u dat inderdaad gedaan
hebt, waarom dan die bruuskheid; en
waarom de publicatie van die foto; die in
die omstandigheden, zooals u ze voorstelt,
niet anders te zien zou zijn, dan als een
soort wraak??"
Henri zweeg, zich bezinnend.
Wat hebt u gezegd?"
Woordelijk weet ik het natuurlijk niet
meer", antwoordde hij langzaam, „maar
ongeveer heb ik dit gezegd: Dat zij zich in
mij vergisten; maar dat ik toch blij was,
met menschen kennis gemaakt te hebben,
zoo vol edele gevoelens. Dat ik wel eens
gehoord had. dat bij allerlei personen
eigenbaat de drijfveer van hun politieke
agitatie was, maar dat het mij des te meer
verheugde, uit hun eigen mond te hebben
vernomen, dat dit bij hen niet het geval
was. En dat ik, die inderdaad maar batig
belang stel in ethnografische quaesties, in
elk geval dus erg in mijn schik mocht
zijn, dat mijn lot mij in de tegenwoordig
heid van zulke superieure menschen had
gevoerd".
Lieve hemel hoe durfde u! De
menschen zóó hoonend voor den gek te
houden!"
Wat bedoelt u?"
Het klonk nu zoo echt, zoo onmisken
baar eerlijk gemeend, dat de heer Helman
zijn ondergeschikte opnieuw met een blik
die van verbazing tot angst overging, aan
staarde. Toen trok hij met eenige schuwe
haast de wenkbrauwen op, verlegde ge-
affaireerd en noodeloos iets op zijn schrijf
tafel; en zei kort congedieerend;
Meneerik heb nu voldoende in
lichtingen van u gehad. Ik zal nu verder
met uw onmiddellijken chef de zaak be
spreken. U zult nog wel nader van mij
hooren."
Moet ik mij nog verder ter beschik
king houden?"
Ik geloof, dat u wel heen kunt gaan,
en uw ziekte-verlof verder in het buiten
land doorbrengen."
Zie je wel", dach Henri, opgelucht,
toen hij na dit onderhoud weer het Plein
opwandelde, „het loopt met één gesprekje
af."
En aan het Plein, in het Ministerie van
Buitenlandsche Zaken, daar zat de secre
taris-generaal, mr. Holy Helman, en keek
op datzelfde oogenblik nog eens even over
het dossier-Van Hoghen Lugt. Henri
Adriaan, en toen knikte hij goedkeurend
in de richting van dat papier en eigenlijk
knikte hij goedkeurend naar iets meer dan
die gegevens, namelijk naar die gegevens
plus zijn eigen gegevens; en conclusie.
Naar dat geheel, dat luidde: zéér goede
antecedenten als ambtenaar; maar een
rare verandering; Colver schijnt hem ook
wel kwijt te willen nu; vervelende quaestie
met het Fransche gezantschap, op een
zeer ongelegen oogenblik; maar er is een
medisch rapport, dat zéér van-pas komt;
en er moeten ambtenaren afvloeien;
dat geeft mij weer eens een bonne
note bij die eigenwijze steekneuzen
van de Bezuinigingscommissie en, nu
ja, hij is niet geschikt; en met dat
medische rapport in de hand kunnen
we hem eervol ontslaan; met 'n beetje
pensioen; en zoo geven we den Franschen
gezant volkomen voldoening, zonder aan
onze eigen waardigheid Iets te kort te
doen. En tegen 1 Juli komt er een lijstje
van afgevloeiden; en dan heeft hij net ten
volle zijn drie maanden ziekte-verlof ge
had. En dus, dat wagentje zullen we, na
de advies-inwinningen enz., héél correct
en geruischloos-loopend in die richting
sturen.
En toen de zeer tactvolle ambtenaar,
hóófd dan ook van de departementale ad
ministratie toen die dat zoo had in
orde gemaakt, knikte hij nog eens even
zichzelf toe; peinzend en rustig. En stak
een licht morgensigaartje op, om wat er
nog aan min-aangenaam bezinksel van
deze zaak in hem mocht zijn, te doen ver
dampen.
En 's middags werd hem op de receptie
met grooten eerbied de zoon van Colver's
vriend den bankier voorgesteld; die heel
dicht stond in de buurt van Colver's doch
ter, en die een keurig jongmensch was;
een genadig-welwillenden blik niet on
waardig.
TWEEDE BOEK.
VEERTIENDE HOOFDSTUK.
In Florence.
Hij komt Woensdagavond weer thuis"
zei Clara.
Zij en Kees zaten op het terras, het
„terrazzino celeste" zooals Kees het
noemde. Elk in een zéér luien stoel, ge
noten ze, na den laten avondmaaltijd
van den heerlijken zonsondergang over de
heuvelen en van het zachte koeltje dat
de Noordenwind van de verre Alpen
aanvoerde. De postbode had juist op zijn
laatste ronde de vlllino aangedaan, en na
fascistischen armgroet bij den hek-ingang
Clara een brief uit Holland overgereikt.
(Wordt vervolgd)., j
rspronkelljke roman van Jan Walch.
- O neen. Ik had alleen belangstelling
voor getoond. Maar geheel neutraal".
Jaweldat is natuurlijk nooit
er te controleeren. Maarre.ik heb
steeds geen verklaring van die reeks
onverklaarbare handelingen van u.
antwoordt u nu eens deze vragen. Ten
^JSfaarom 18 u naar die politieke verga
ring gegaan?"
- Ofhdat ik dat enthousiasme van die
ipenschen zoo mooi vond!"
~.M'n God, meneer Lugt mijn geduld
moii grenzen. Volhard u nu niet bij die
ri 'e' wanhopig-naïve houding. Wat was
jramoor?
?at R?JJtleke enthousiasme. Die strijd
verschillende IdealenHoe moet ik
net zeggen? De politiek!"
[haakte ook de heer mr. Holy Hel-
hlln i Bebaar van schrik, en keek ook
on 5vL .a8n °P de angstige wijze, waar-
1?, "at meer had waargenomen
hkrfa„ Bevoelens waardoor hij zoo keek.
althans ook dit gevolg, dat hij
wueung op een zachtzinniger manier be
gon te spreken
200 dus u vond de politiek zoo
Juist, juist.... Enfin, meneer
PRESIDENT LEBRUN OP DE JACHT.
De Fransche president (links) had de leden
van het Corps Diplomatique tot de jacht in
de omgeving van Rambouillet uitgenoodigd.
PROBLEEM DER „VEILIGHEID" staat in het middelpunt der internationale besprekingen.
Hoe de Duitschers hun „veiligheid" ten opzichte van hun buren zien, toont deze teekening uit
„Die Woche".
BE VOORBEREIDINGEN VAN DE A.S. ZESDAAGSCHE WIELERWEDSTRIJDEN IN HET K.A.I.-
GEBOUW TE AMSTERDAM. Een overzicht van de nieuwe baan, die bijna gereed is.
HET EEUWFEEST DER ZUSTERS VAN ROOZENDAAL. „GABRIEL SCHILLINGS VLUCHT" in
De viering in de residentie. Optocht van leerlingen ^et Staatlichen Schauspielhaus to Berlijn.
rj 1 ii Scène met Werner Krauss en Elisabeth
van de Zustersscholen. Bergner
